«Κυπροποίηση» της Θράκης

Πραγματοποιήθηκε πρόσφατα με πολύ μεγάλη επιτυχία στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής μεγάλη εκδήλωση την οποία διοργάνωσαν από κοινού το περιοδικό «Άρδην» και η εφημερίδα «Ρήξη» με θέμα την ελληνική Θράκη και τον Νεοθωμανισμό. Την εκδήλωση συντόνισε με επιτυχία ο υπερασπιστής της κυπριακής ελευθερίας το 1974, στρατηγός ε.α., Δημήτρης Αλευρομάγειρος, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο γνωστός επιχειρηματίας Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, που για χρόνια ενισχύει τις προσπάθειες αυτοπροσδιορισμού των Πομάκων και των Ρομά στη Θράκη. Ο κ. Εμφιετζόγλου αναφέρθηκε στην ανάγκη τόνωσης του πατριωτισμού των Ελλήνων και την χρησιμότητα τέτοιων εκδηλώσεων αλλά και στις προοπτικές οικονομικής και κοινωνικής ανόδου της Θράκης, επισημαίνοντας με έμφαση τον αρνητικό ρόλο τον οποίο διαδραματίζει η ελληνική πολιτεία. Υπενθύμισε ακόμα όλες τις αξιώσεις του Νεοθωμανισμού, τονίζοντας την ανυποχώρητη στάση που πρέπει να κρατήσουμε στη Θράκη και τη Μακεδονία, το Αιγαίο και την Κύπρο, τα ζητήματα των χωρικών υδάτων και των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών.
Πρώτος ομιλητής ήταν ο Κώστας Καραΐσκος, εκδότης του περιοδικού «Αντιφωνητής» της Κομοτηνής και μέλος της ανεξάρτητης δημοτικής κίνησης «Σπάρτακος», που στις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές κατόρθωσε να εκλέξει έναν δημοτικό σύμβουλο στην Κομοτηνή. Ο κ. Καραΐσκος αναφέρθηκε στις προσπάθειες που γίνονται για την «τουρκοποίηση» της μουσουλμανικής μειονότητας καθώς και τα μέτρα που επιβάλλεται να ληφθούν προκειμένου να ανακοπεί αυτή η εξέλιξη. Η εφαρμογή των νόμων και η απλή λογική είναι, κατά τον κ. Καραΐσκο αρκετές για να εξαλείψουν τον κίνδυνο του Προξενείο, αλλά, όπως τόνισε, σκέψεις, προτάσεις και λόγια που θεωρούμε αυτονόητα στην Αθήνα, στη Θράκη είναι ταμπού και η επιρροή του Προξενείου απαγορεύει ακόμη και την αναφορά των αυτονόητων. Δυστυχώς, δήλωσε, η «κυπροποίηση» της Θράκης είναι πλέον πολύ πιθανή, αν και όχι μη αναστρέψιμη, υπενθυμίζοντας πως ο Νεοθωμανισμός δεν θα ήταν τόσο ισχυρός, αν δεν υπήρχε και ο αντίστοιχος νεοραγιαδισμός πολλών Ελλήνων, στέλνοντας με τον τρόπο αυτό ένα ηχηρό μήνυμα στις κυβερνήσεις, τόσο της Ελλάδας, όσο και της Κύπρου.
Καταλυτική στην τοποθέτηση της ήταν η δεύτερη ομιλήτρια, διδασκάλισσα του Μεγάλου Δερίου Χαρά Νικοπούλου, η οποία στηλίτευσε την πλήρη απουσία του ελληνικού κράτους από την Θράκη. Αναφέρθηκε ακόμα στους αγώνες της για τους μουσουλμάνους Πομάκους και τις προσπάθειες του τουρκικού Προξενείου να τους εκτουρκίσει, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ακόμη και η αναφορά στη λέξη «Πομάκος», είναι απαγορευμένη στη Θράκη».
Ακολούθησε η ομιλία του πρώην Αντιπρόεδρου της Βουλής κ. Παναγιώτη Σγουρίδη, ο οποίος αναφέρθηκε στον υποχθόνιο ρόλο του τουρκικού Προξενείου και στην απρόσκοπτη χρηματοδότησή του από την Τουρκία, κάτι που του επιτρέπει όπως τόνισε να διατηρεί ένα εκτενές δίκτυο πρακτόρων σε ολόκληρη τη μουσουλμανική μειονότητα. Ο κ. Σγουρίδης δεν παρέλειψε ακόμα να αναφερθεί στην εξάρτηση των κομμάτων από τον τουρκικό παράγοντα και την ψηφοθηρική λογική τους, που έχει δώσει στο Προξενείο την δύναμη και την επιρροή που διαθέτει.
Την συζήτηση έκλεισε ο Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας και εκδότης του περιοδικού Άρδην, που συνόψισε το πρόβλημα της μουσουλμανικής μειονότητας, και το συνέδεσε με το αντίστοιχο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Βουλγαρία και τον κίνδυνο δημιουργίας μιας ενιαίας αυτονομιστικής, πλέον, τουρκοποιημένης μειονότητας. Είπε χαρακτηριστικά: «Η Θράκη, η Θεσσαλονίκη και συνολικά η Βόρεια Ελλάδα, δεν έχουν απλώς κάποια εθνικά προβλήματα που αναζητούν επίλυση, αλλά αποτελούν τον χώρο όπου κρίνεται σήμερα η ίδια η επιβίωση του Ελληνισμού….»
Μεταξύ των παρευρισκομένων στην κατάμεστη κεντρική αίθουσα αλλά και τους διαδρόμους της Παλαιάς Βουλής, στην πρώτη, ίσως, μεγάλη εκδήλωση που γίνεται στην Αθήνα για την Θράκη και τον νεοθωμανισμό ήταν και ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, ο οποίος παραδέχθηκε ότι απαραίτητη προϋπόθεση για μια σωστή πολιτική στη Θράκη, είναι η απομάκρυνση του τουρκικού Προξενείου.

Μας ζώνουν φίδια από παντού

Δεν είναι μόνο η Τουρκία δυστυχώς που αμφισβητεί την Εθνική μας κυριαρχία. Το τελευταίο διάστημα στον χορό των διεκδικήσεων εμφανίζεται πλέον επίσημα και η Αλβανία η οποία φαίνεται να θέτει θέμα συνόρων με την Ελλάδα! Σύμφωνα λοιπόν με πρόσφατο πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του αλβανικού τύπου, τα Τίρανα εμφανίζονται να μην αναγνωρίζουν την οροθετική γραμμή Ελλάδας-Αλβανίας και φέρονται να ετοιμάζονται για αποστολή αντιπροσώπου στην Αθήνα προκειμένου να προβάλλει τις απαιτήσεις της χώρας τους για παραχώρηση ελληνικού εδάφους!

Ακόμα, σύμφωνα με το επίσης πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της αλβανικής εφημερίδας “Gazeta-Shqip”, το αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών έχει παραλάβει ελληνικό έγγραφο με το ερώτημα εάν «Η Ελλάδα είναι σε πόλεμο με την Αλβανία»! Δηλαδή, με απλά λόγια και εφόσον φυσικά η πληροφορία είναι αληθής εμφανίζεται το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών να μην γνωρίζει εάν ισχύει ή όχι το εμπόλεμο στις σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας! Για το θέμα αυτό η εφημερίδα υποστηρίζει ότι τη συγκεκριμένη πληροφορία την διαρρέουν Αλβανοί διπλωμάτες, καθώς και ένας πρώην υπουργός εξωτερικών της χώρας. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η Αλβανία, μέσω του ανωτάτου δικαστηρίου ακύρωσε την συμφωνία για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (Α.Ο.Ζ.), την οποία Ελλάδα και Αλβανία υπέγραψαν από κοινού δύο μήνες πριν από τις ελληνικές κοινοβουλευτικές εκλογές του Ιουνίου 2009.
Στο εν λόγω κείμενο αναφέρεται ακόμα ότι τα Τίρανα φέρονται να ακυρώνουν και το αντίστοιχο πρωτόκολλο που αφορά τα χερσαία σύνορα μεταξύ της Αλβανίας και της Ελλάδας και ότι τα Τίρανα είναι αποφασισμένα να θέσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων εδαφικά ζητήματα. Αν το δημοσίευμα ευσταθεί τότε τα πράγματα είναι σίγουρα πάρα πολύ σοβαρά, αφού είναι πασιφανές πως στο παιχνίδι του καθορισμού των ΑΟΖ στο Ιόνιο εμπλέκονται και άλλοι «άμεσα ενδιαφερόμενοι» οι οποίοι αντιλαμβάνονται την Αλβανία τόσο ως βάση για την στρατηγική περικύκλωση της χώρας μας, όσο και ως ανάχωμα για την καταστρατήγηση του Δικαίου της Θαλάσσης, μιας και ότι συμβεί στο Ιόνιο ενδεχομένως να αποτελέσει πρόκριμα και νομικό προηγούμενο για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Ας σημειωθεί ακόμα ότι το μηνιαίο περιοδικό «ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ» σε ένα «προφητικό» δημοσίευμα στο τεύχος Σεπτεμβρίου 2010 με τον τίτλο « Ελλάδα-Αλβανία: Για πόσο ακόμα τα Τίρανα θα παίζουν με τα νεύρα της Αθήνας» αποκαλύπτει έγγραφο του υπουργείου Εξωτερικών με ημερομηνία 16 Νοεμβρίου 2007 με το οποίο υπογραμμίζεται πως το «εμπόλεμο» με την Αλβανία ισχύει!

Αν σε όλα τα παραπάνω προστεθούν ο αλβανικός εθνικιστικός φόρτος με τα ανθελληνικά αισθήματα που εκδηλώνονται με τις παραβιάσεις τάφων, τις δημόσιες επιθέσεις κατά του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, ακόμα και με μεμονωμένες έστω δολοφονίες Βορειοηπειρωτών, τότε αβίαστα βγαίνει το συμπέρασμα ότι χάνεται δυστυχώς η εμπιστοσύνη και διασαλεύεται η ειρηνική συνύπαρξη μεταξύ δύο γειτονικών χωρών που ο προορισμός τους είναι να βρίσκονται αιώνια η μία δίπλα στην άλλη.

Κυριάκος Μάτσης

Γεννήθηκε το 1926 στο Παλαιχώρι της Κύπρου. Μετά την αποφοίτησή του από το δημοτικό σχολείο του χωριού, πηγαίνει στο Γυμνάσιο της Αμμοχώστου, όπου διακρίνεται για την πνευματική και εθνική του δράση. Έφηβος μαθητής γράφει το 1944: Θα ριχτώ στον αγώνα. Θα πολεμήσω τίμια και παλικαρίσια. Θ' αγωνιστώ για το λαό. Τον βλέπω αμόρφωτο και θέλω να τον μορφώσω, τον βλέπω αδικημένο και θέλω να τον δικαιώσω. Στις 29 Ιουνίου 1945 με την ευκαιρία της αποφοιτήσεώς τους, ο Μάτσης προσφωνεί τους συμμαθητές του, λέγοντας και τα ακόλουθα: «Ο κόσμος σήμερα, ύστερα από ένα αιματοκύλισμα, πλέει σε ένα πέλαγος ιδεολογιών και η νεολαία βρίσκεται μπροστά σε πραγματικό αδιέξοδο. Αλλά η Ελληνική νεολαία δεν θα βρεθή ποτέ σε μια τέτοια θέση. Μοναδική της ιδεολογία πρέπει να είναι η ιδεολογία της Ελλάδος, μοναδικό της σύμβολο η Ελληνική γαλανόλευκη, πάνω στην οποία βρίσκεται απεικονισμένο το πραγματικό ιδανικό του Έλληνα, πίστη του στην Πατρίδα και στην θρησκεία. Ελληνόπουλα, ας κλείσουμε βαθιά μέσα μας την Ελλάδα. Εμπρός, λοιπόν, ακρίτες των Εθνικών μας επάλξεων. Ας της δώσουμε το κάθε τι. Και την ζωή μας ακόμα. Γιατί αν πραγματικά μια φορά κανείς πεθαίνει, το να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα, θεία είναι η δάφνη ...».
Το 1946 έρχεται στην Ελλάδα, φοιτητής πια της Γεωπονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στις 30 Οκτωβρίου 1946, μια μόλις εβδομάδα μετά την άφιξή του στην συμπρωτεύουσα, γράφει στο ημερολόγιό του: «Πριν δύο μέρες γιορτάσαμε την 28η Οκτωβρίου. Τρίξανε τα ξύλινα πόδια των αναπήρων του πολέμου. Και το τρίξιμο τους έφερε στη ψυχή ένα αίσθημα απελπισίας, γιατί οι θυσίες μας θυσιάστηκαν στο βωμό του αγίου συμφέροντος των μεγάλων δυνάμεων. Εφ' όσον η ηρωική αυτή χώρα πληρώνεται με το κάλπικο νόμισμα των ωραίων λόγων και των επιβλητικών εκφράσεων, ενώ τα αληθή της συμφέροντα παραβλάπτονται ουσιωδώς, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι επικρατεί εις τον κόσμο δικαιοσύνη. Τουταναντίον ο 20ος αιών είναι στίγμα δια την ανθρωπότητα και τον πολιτισμόν, διότι, παρά τας διαφόρους επαγγελίας, τους σοσιαλισμούς και τους κομμουνισμούς, ο κόσμος εις την πραγματικότητα πεινά, βασανίζεται, ψοφά εις τα πεζοδρόμια Στις 31 Δεκεμβρίου 1946, αναλογιζόμενος τον Πόλεμο, που ένα χρόνο πριν έχει λήξει, γράφει: «Χρειάζονται ακόμη αιώνες για να συναισθανθή η ανθρωπότης ότι μόνον με την συναδέλφωσιν των λαών θα μπορέση ο ταλαίπωρος κόσμος να ζήση αρμονικά στον πολυτάραχο πλανήτη μας». Ο Γεώργιος Παπανδρέου, τον αποκαλεί «αηδόνι της Κύπρου», όταν τον ακούει να μιλά με πάθος για το Κυπριακό σε κάποια φοιτητική εκδήλωση.
Κατά την δράση του ως αντάρτης της Ε।Ο.Κ.Α. συλλαμβάνεται ύστερα από προδοσία και οδηγείται στα Αγγλικά κρατητήρια της Ομορφίτας, υποβαλλόμενος σε φοβερά βασανιστήρια. Κατά την διάρκεια της κράτησης του τον επισκέπτεται ο ίδιος ο κυβερνήτης στρατάρχης Χάρντινγκ προκειμένου να του αποσπάσει μυστικά της Οργάνωσης. Ο στρατάρχης Χάρντινγκ του προσφέρει μάλιστα και το αστρονομικό ποσό για εκείνη την εποχή ων 500.000 λιρών, καθώς και κάθε είδους προστασία προκειμένου να ομολογήσει, για να εισπράξει την απάντηση: "Εξοχότατε, ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής.". Ο Χάρντινγκ μένει έκθαμβος από τον ακέραιο χαρακτήρα του Μάτση. Το Νοέμβριο του 1956 ο Μάτσης καταφέρνει να αποδράσει και συνεχίζει να μάχεται στο βουνό. Σε μια επιστολή του προς ένα παιδί ενός συγγενή του γράφει: "Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από εκείνη που αισθάνεται ένας σαν βλέπει να μετατρέπονται σε πραγματικότητα τα όνειρα, οι ελπίδες και τα ιδανικά του. Το ξέρω πως ο δρόμος είναι δύσκολος, μα είμαστε και εμείς ακούραστοι. Δοκίμασα πιο έντονα τον πειρασμό όταν, περαστικός από το χωριό μου, ήμουν υποχρεωμένος να μη δω τους δικούς μου. Μα έτσι θα είναι πιο έντονη η χαρά όταν βρεθούμε τη μέρα της νίκης." Στις 19 Νοεμβρίου του 1958 ο Μάτσης ύστερα από προδοσία βρίσκεται στο κρησφύγετο του περικυκλωμένος από Άγγλους στρατιώτες. Τρία πράγματα σκέφτηκε να κάνει: να κάψει τα έγγραφα της Ε.Ο.Κ.Α., να διώξει τους δύο συντρόφους του και να γεμίσει το όπλο του. Οι Άγγλοι αν και πολύ περισσότεροι φοβήθηκαν και προτίμησαν τη σιγουριά της ρίψης χειροβομβίδων. Ο Μάτσης κείτονταν νεκρός πιστός στα ιδανικά του ανεβαίνοντας στο πάνθεον των ηρώων.

Ελληνική γλώσσα: Η κοινή γλώσσα όλων των λαών.

Πολλές φορές ακούμε να μιλούν για τον πλούτο της γλώσσας μας. Άλλοι την ονομάζουν ως μητέρα όλων των γλωσσών και πολλοί ως το μοναδικό και παντοδύναμο γλωσσικό εργαλείο. Ένα πραγματικό γίγαντα με σθένος και ανωτερότητα έναντι όλων των άλλων γλωσσών. Ας δούμε λοιπόν μαζί μερικά μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Ο σπουδαίος Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαρριέρ είχε δηλώσει: «Στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων, διότι μόνο αυτή εξερεύνησε, κατέγραψε και ανέλυσε τις ενδότατες διαδικασίες της ομιλίας και της γλώσσης, όσο καμία άλλη γλώσσα». Ο Γάλλος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Σορβόνης Κάρολος Φωριέλ είπε: «Η Ελληνική έχει ομοιογένεια σαν την Γερμανική, είναι όμως πιο πλούσια από αυτήν. Έχει την σαφήνεια της Γαλλικής, έχει όμως μεγαλύτερη ακριβολογία. Είναι πιο ευλύγιστη από την Ιταλική και πολύ πιο αρμονική από την Ισπανική. Έχει δηλαδή ότι χρειάζεται για να θεωρηθεί η ωραιότερη γλώσσα της Ευρώπης».
Ιωάννης Γκαίτε (Ο μεγαλύτερος ποιητής της Γερμανίας, 1749-1832): «Άκουσα στον Άγιο Πέτρο της Ρώμης το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες. Η Ελληνική αντήχησε άστρο λαμπερό μέσα στη νύχτα.». Χάμφρι Κίτο (Άγγλος καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, 1968): «Είναι στη φύση της Ελληνικής γλώσσας να είναι καθαρή, ακριβής και περίπλοκη. Η ασάφεια και η έλλειψη άμεσης ενοράσεως που χαρακτηρίζει μερικές φορές τα Αγγλικά και τα Γερμανικά, είναι εντελώς ξένες προς την Ελληνική γλώσσα». Ερρίκος Σλίμαν (Διάσημος ερασιτέχνης αρχαιολόγος, 1822-1890): «Επιθυμούσα πάντα με πάθος να μάθω Ελληνικά. Δεν το είχα κάνει γιατί φοβόμουν πως η βαθειά γοητεία αυτής της υπέροχης γλώσσας θα με απορροφούσε τόσο πολύ που θα με απομάκρυνε από τις άλλες μου δραστηριότητες.» (Ο Σλίμαν μίλαγε άψογα 18 γλώσσες. Για 2 χρόνια δεν έκανε τίποτα άλλο από το να μελετάει τα 2 έπη του Ομήρου).
Ίμπν Χαλντούν (Ο μεγαλύτερος Άραβας ιστορικός): «Που είναι η γραμματεία των Ασσυρίων, των Χαλδαίων, των Αιγυπτίων; Όλη η ανθρωπότητα έχει κληρονομήσει την γραμματεία των Ελλήνων μόνον». Ζακλίν Ντε Ρομιγί (Σύγχρονη Γαλλίδα Ακαδημαϊκός και συγγραφεύς): «Η αρχαία Ελλάδα μας προσφέρει μια γλώσσα, για την οποία θα πω ότι είναι οικουμενική. Όλος ο κόσμος πρέπει να μάθει Ελληνικά, επειδή η Ελληνική γλώσσα μας βοηθάει πρώτα από όλα να καταλάβουμε την δική μας γλώσσα.» Gilbert Murray (Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης): «Η Ελληνική είναι η τελειότερη γλώσσα. Συχνά διαπιστώνει κανείς ότι μιά σκέψη μπορεί να διατυπωθεί με άνεση και χάρη στην Ελληνική, ενώ γίνεται δύσκολη και βαριά στην Λατινική, Αγγλική, Γαλλική ή Γερμανική». Max Von Laye (Βραβείον Νόμπελ Φυσικής): «Οφείλω χάριτας στην θεία πρόνοια, διότι ευδόκησε να διδαχθώ τα αρχαία Ελληνικά, που με βοήθησαν να διεισδύσω βαθύτερα στο νόημα των θετικών επιστημών.»
Martin Heidegger (Γερμανός φιλόσοφος, από τους κυριότερους εκπροσώπους
του υπαρξισμού του 20ου αιώνος): «Η αρχαία Ελληνική γλώσσα ανήκει στα πρότυπα, μέσα από τα οποία προβάλλουν οι πνευματικές δυνάμεις της δημιουργικής μεγαλοφυΐας, διότι αναφορικά προς τις δυνατότητες που παρέχει στην σκέψη, είναι η πιο ισχυρή και συνάμα η πιό πνευματώδης από όλες τις γλώσσες του κόσμου». David Crystal (Γνωστός Άγγλος καθηγητής, συγγραφεύς της εγκυκλοπαίδειας του Cambridge για την Αγγλική): «Είναι εκπληκτικό να βλέπεις πόσο στηριζόμαστε ακόμη στην Ελληνική, για να μιλήσουμε για οντότητες και γεγονότα που βρίσκονται στην καρδιά της σύγχρονης ζωής». Μάικλ Βέντρις (Ο άνθρωπος που αποκρυπτογράφησε την Γραμμική γραφή Β’): «Η αρχαία Ελληνική Γλώσσα ήταν και είναι ανωτέρα όλων των παλαιοτέρων και νεοτέρων γλωσσών». D’Eichtal (Γάλλος συγγραφεύς): «Η Ελληνική γλώσσα είναι μία γλώσσα η οποία διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά, όλες τις προϋποθέσεις μιας γλώσσης διεθνούς... εγγίζει αυτές τις ίδιες τις απαρχές του πολιτισμού...... Γλώσσα λογική και συγχρόνως ευφωνική, ανάμεσα σε όλες τις άλλες...» Theodore F. Brunner (Ιδρυτής του TLG και διευθυντής του μέχρι το 1997): «Σε όποιον απορεί γιατί ξοδεύτηκαν τόσα εκατομμύρια δολάρια για την αποθησαύριση των λέξεων της Ελληνικής, απαντούμε: Μα πρόκειται για την γλώσσα των προγόνων μας και η επαφή με αυτούς θα βελτιώσει τον πολιτισμό μας». Και ένα μήνυμα με νόημα από τον Ζακ Λανγκ (Γάλλος Υπουργός Παιδείας): «Θα ήθελα να δω να διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά, με τον ίδιο ζήλο που επιδεικνύουμε εμείς, και στα Ελληνικά σχολεία»/
Ελληνική γλώσσα: Η κοινή γλώσσα όλων των λαών. Να τι λέει ο Φρειδερίκος Σαγκρέδο (Βάσκος καθηγητής γλωσσολογίας – Πρόεδρος της Ελληνικής Ακαδημίας της Βασκονίας): «Η Ελληνική γλώσσα είναι η καλύτερη κληρονομιά που έχει στη διάθεσή του ο άνθρωπος για την ανέλιξη του εγκεφάλου του. Απέναντι στην Ελληνική όλες, και επιμένω όλες οι γλώσσες είναι ανεπαρκείς».

Το μνημόνιο του 1843

Η λέξη μνημόνιο δεν είναι δυστυχώς πρωτόγνωρη για το ελλαδικό κράτος. Αντιθέτως είναι πάρα πολύ γνωστή για την πατρίδα μας, αφού πολλές φορές στο παρελθόν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τους μαυραγορίτες δανειστές μας. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή του 1843, όταν η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων της χώρας. Χρήματα που αντί να διατεθούν για βελτίωση των υποδομών που θα βοηθούσαν την εξαθλιωμένη ελληνική οικονομία, είχαν σπαταληθεί σε εμφυλίους σπαραγμούς και στα λούσα του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ήταν 7 εκατομμύρια δραχμές, που τότε ισοδυναμούσαν με το μισό των συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους που μετά βίας έφταναν τα 14 εκατομμύρια ετησίως. Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού.

Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα. Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει τις οφειλές της και αιτείται, χωρίς ωστόσο να έχει οποιοδήποτε ανταπόκριση, νέου δάνειου από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά χρέη. Έτσι, αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τότε τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία) συνεδριάζουν στο Λονδίνο με θέμα το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Έτσι αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφεται μνημόνιο (!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομηθούν εντός των αμέσως επόμενων μηνών το αστρονομικό επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, ώστε να αποδοθεί στους δανειστές της. Για να είναι μάλιστα βέβαιοι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί στο ακέραιο, οι εκπρόσωποι-πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου το οποίο θα εγκρίνει τα μέτρα και να λαμβάνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται.

Ιδού και τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου: 1. Απολύθηκε το ένα τρίτο των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν. 2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά σε ειδικές κατηγορίες. 3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν χωράφια. 4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της "δεκάτης", που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή. 5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου. 6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα. 7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους. 8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του εθνικού τυπογραφείου, όλοι οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου. 9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό. 10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες "εθνικές γαίες" με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης. 11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού.

Και το αποτέλεσμα: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο διάστημα, οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά πτώχευσε εκ νέου ύστερα από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το "Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν" του Χαριλάου Τρικούπη το 1893.

Υ.Γ.: Οι οποιοσδήποτε ομοιότητες με την σημερινή κατάσταση μόνο συμπτώσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν….

Ευρωπαϊκό κεκτημένο: Η προμετωπίδα του αγώνα μας.

Η απόφαση της Επιτροπής Νομικών του Ευρωκοινοβουλίου για το «απευθείας εμπόριο» με τα κατεχόμενα αποτελεί δίχως άλλο μιας στρατηγικής σημασίας νίκη απέναντι στην μεθοδευμένη και καλά οργανωμένη εχθρική επιχείρηση υπονόμευσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μιάς επιχείρησης που μπήκε σε τροχιά εφαρμογής από το Κοινό Μέτωπο Άγκυρας-Λονδίνου-Ουάσιγκτον, που με δεκανίκια τους το συνονθύλευμα των ευρωπαίων πράσινων και σοσιαλιστών, στόχευαν και στοχεύουν στην αμφισβήτηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κυρίαρχου κράτους, ισότιμου μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Ας δούμε, όμως, στο σημείο αυτό τι ακριβώς αποφασίσθηκε: Η Επιτροπή Νομικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως είναι γνωστό, υιοθέτησε την πρόταση του εισηγητή επί του θέματος, Κουρτ Λέχνερ, με ψήφους 18 υπέρ, 5 εναντίον και μία αποχή. Σύμφωνα με την εισήγηση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι αναρμόδιο για να επιληφθεί του κανονισμού για το λεγόμενο απευθείας εμπόριο και, ως εκ τούτου, το θέμα θα παραμείνει σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου η λήψη της σχετικής απόφασης απαιτεί ομοφωνία. Η εισήγηση Λέχνερ στηρίχτηκε στη γνωμάτευση της Νομικής Υπηρεσίας του Ευρωκοινοβουλίου, η οποία υποστηρίζει ότι η νομική βάση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το άρθρο 207 (2), είναι ακατάλληλη. Και τούτο, επειδή ολόκληρη η επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι, το κατεχόμενο από την Τουρκία τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν συνιστά ούτε άλλο κράτος ούτε άλλη ξεχωριστή οντότητα, αφού με το πλέον κατηγορηματικό τρόπο επιβεβαιώθηκε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μία και ενιαία οντότητα, της οποίας μεγάλο μέρος ευρίσκεται υπό τουρκική κατοχή.
Η εξέλιξη αυτή είναι μια σημαντική νίκη, που ήταν αποτέλεσμα σκληρής και μεθοδευμένης εργασίας του Κυπριακού κράτους και των έξι ευρωβουλευτών της Κύπρου με την πλήρη πάντα συμπαράσταση και των Ελλαδιτών συναδέλφων τους. Αν το Ευρωκοινοβούλιο υιοθετούσε τη θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αυτό θα σήμαινε ευθεία υπονόμευση της νομιμότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και ταυτόχρονη οιονεί αναγνώριση του κατοχικού ψευδοκράτους ως τρίτου…Κάποιοι βεβαίως υποστηρίζουν πως τίποτε δεν τελείωσε και ότι απομένει πολύς δρόμος ακόμα έως ότου φθάσουμε σε ένα αίσιο τέλος.. Και δεν έχουν βεβαίως άδικο, μιας που η Ευρώπη δεν μας έχει συνηθίσει σε μια σταθερή χωρίς αμφιταλαντεύσεις πολιτική. Η Ευρώπη που δεν έχει αποκτήσει δυστυχώς ακόμα την δική της αυτόνομη φωνή, αφού παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, δεν φαίνεται να έχει απογαλακτισθεί από τα αγγλοεμερικανικά συμφέροντα. Ωστόσο τηρουμένων των αναλογιών μπορούμε να μιλάμε για μια δύσκολη υπό τις περιστάσεις κυπριακή νίκη που πρέπει να μας καθοδηγεί και στα επόμενα δύσκολα βήματα.
Συμπέρασμα: Η ενότητα των πολιτικών μας δυνάμεων και η αξιοποίηση των δυνατοτήτων μας είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για επίτευξη των στόχων μας. Η νομιμότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι οι πανίσχυροί θώρακές μας. Και το κοινοτικό δίκαιο και κεκτημένο είναι το δόρυ και η ασπίδα μας. Εξ ου και η όποια διευθέτηση του κυπριακού πρέπει να προβλέπει μια δίκαιη, βιώσιμη και αξιοπρεπή λύση.. Ασπίδα για μιά τέτοια λύση αποτελεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο και οι όποιες αποκλίσεις από αυτό θα είναι καταστροφικές για όλους του νόμιμους κατοίκους της Κυπριακής Δημοκρατίας…

Ελένη Φωκά: Μια σύγχρονη ηρωίδα διδασκάλισσα

Έδωσε σκληρή μάχη για 23 συναπτά έτη στην κατεχόμενη χερσόνησο της Καρπασίας. Υπέμενε με απαράμιλλη ευψυχία τα πάνδεινα προκειμένου να προσφέρει μόρφωση, να διδάξει Ελληνική Παιδεία, Ιστορία και τις ηθικές αξίες του Χριστιανισμού στους λιγοστούς λιλιπούτιους μαθητές της. Ταυτοχρόνως έδινε θάρρος στους Έλληνες Κυπρίους που επέλεξαν οικιοθελώς την παραμονή κάτω από συνθήκες σκλαβιάς στην γη των πατέρων τους. Σήμερα ζει κατά παραχώρηση (!) του κυπριακού κράτους, σ’ ένα απίστευτα στενάχωρο και λιτό σπίτι σε προσφυγικό καταυλισμό.
Μεγάλωσε στην Αγία Τριάδα της Καρπασίας και ήταν η μεγαλύτερη από τα εννέα αδέλφια της, από τα οποία μόνο η Ελένη και άλλη μια αδελφή της κατάφεραν να σπουδάσουν. Άλλωστε τα γεγονότα του ‘74’ δεν έδιναν πολλά περιθώρια για περισσότερα πράγματα στα υπόλοιπα αδέλφια της. Η βάρβαρη τουρκική εισβολή την βρήκε στο σπίτι της στην Αγία Τριάδα. Έζησε όλες τις θηριωδίες των τούρκων εισβολέων. Τους βιασμούς, τα βασανιστήρια, τις εκτελέσεις. Αφηγείται η ίδια: «Περιουσία δεν είχαμε, διακινδυνεύαμε κάθε στιγμή. Βίαζαν τα κορίτσια και φυλάκιζαν και κτυπούσαν τα αγόρια για να μας υποχρεώσουν να φύγουμε…Πέρα από τον θάνατο και το ανάθεμα δεν υπάρχει άλλος θάνατος. Έτσι αποφάσισα να παραμείνω στο κατεχόμενο χωριό μου. Ήξερα τι με περίμενε… τον πατέρα μου τον βασάνιζαν πολύ…. έκλεβαν τα πράγματα από το σχολείο….όσο για τα βιβλία δεν μας τα έδιναν… δεν είχαμε που να πιαστούμε, πού να κρατηθούμε και η κυπριακή κυβέρνηση δεν μπορούσε να βοηθήσει…».
Οι κατοχικές δυνάμεις δεν τις επιτρέπουν καμιά διακίνηση. Τέσσερις φορές της ζητούν εκβιαστικά να βγάλει τουρκική ταυτότητα. Στις 26 Μαΐου του 1997 και κατόπιν παρέμβασης του τότε πρόεδρου Γλαύκου Κληρίδη έρχεται στις ελεύθερες περιοχές για αποθεραπεία, αφού της δίνονται ρητές διαβεβαιώσεις ότι θα γυρίσει πίσω. Έκτοτε παραμένει στον προσφυγικό καταυλισμό Αγλατζιάς, αφού για άλλη μια φορά οι κατοχικές αρχές δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους. Η ίδια πιστεύει ότι για τον εκτοπισμό της υπήρξε και συνέργεια των Ηνωμένων εθνών και των Κυπριακών αρχών…αφού η Ελένη Φωκά ήταν και είναι, σε μια εποχή απίστευτης εθνικής και πνευματικής κρίσης, μια δυνατή φωνή που χαλά το καλό κλίμα και την σιωπηρή αποδοχή των τετελεσμένων..
Παρ’ όλα αυτά πάντα υπάρχει ελπίδα. Αρκεί να μην επιτρέψουμε άλλες ενέσεις αμνησίας. Αρκεί να αντιληφθούμε πως υπάρχουν ακόμα πρότυπα πάνω στα οποία μπορούμε να κτίσουμε μια καλύτερη πατρίδα. Η διδασκάλισσα Ελένη Φωκά αποτελεί ένα ακόμα φωτεινό παράδειγμα και φάρο που μας δείχνει την σωστή πορεία. Σε μια εποχή που πιστέψαμε πολύ στον ρεαλισμό παραμερίζοντας παντελώς το συναίσθημα…

ΥΓ.: Το πρότυπο της ζωής μου ήταν πάντα η Ελένη Φωκά δήλωσε πρόσφατα με νόημα η διδασκάλισσα της Θράκης κα Χαρά Νικοπούλου….

Ένας, κοινός και αδιαίρετος

Η δήλωση του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δημήτρη Χριστόφια για εισβολή των «λεγομένων μητέρων πατρίδων» που έγινε την Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010 στην πασίγνωστη αμερικανική δεξαμενή σκέψης «Brookings Institution», ήταν δίχως άλλο ατυχέστατη και πέρα για πέρα απαράδεκτη. Απόδειξη τούτου η καθολική κατακραυγή και καταδίκη απ’ όλο το πολιτικό κόσμο, (πλην Α.Κ.Ε.Λ.) στην Κύπρο και στην Ελλάδα. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε την «ιστορική αλήθεια». λένε οι υποστηρικτές του Προέδρου. Μια «ιστορική αλήθεια» που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών στους Πανέλληνες, μηδέ εξαιρουμένου του επιστήθιου φίλου του Δημήτρη Χριστόφια, Πρωθυπουργού της μητέρας Ελλάδας Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος μεταξύ άλλων δήλωσε: «Η εισβολή του ’74, είναι τουρκική, εξελίχθηκε σε κατοχή, η οποία, μάλιστα, παραμένει μέχρι σήμερα. Και οι ευθύνες είναι αποκλειστικά τουρκικές γι’ αυτό». Για να προσθέσει ακόμα ότι η χούντα έκανε το πραξικόπημα στην Κύπρο, υπάρχουν ευθύνες σ’ αυτό για την τουρκική εισβολή, αλλά δεν έχει ευθύνες ο Ελληνικός Λαός.
Ιδού λοιπόν αυτούσιο και τα επίμαχο κομμάτι από την ομιλία του πρόεδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας: “the two so-called motherlands, in fact, invaded both…”, που σε μετάφραση σημαίνει «Οι δύο λεγόμενες μητέρες πατρίδες, στην πραγματικότητα, εισέβαλαν και οι δύο…». Συμπέρασμα: ο κ. Χριστόφιας στην ομιλία του εξισώνει το ρόλο των εγγυητριών δυνάμεων και κάνει αναφορά σε εισβολή των δύο μητέρων πατρίδων. Μια ομιλία που θα παραμείνει στο αρχείο του «Brookings Institution», για πάντα και θα ταλαιπωρεί την κυπριακή και ελλαδική εξωτερική πολιτική στο διηνεκές.
Ο κ. Δημήτρης Χριστόφιας ως άτομο ή ως κομματικό στέλεχος δικαιούται βεβαίως να έχει την δική του άποψη για την πρόσφατη Ελληνική Ιστορία, όπως, επίσης δικαιούται να έχει την δική του άποψη και για τα πολιτικά πράγματα Ελλάδας-Κύπρου. Ως Πρόεδρος, όμως, της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν έχει κανένα δικαίωμα να αναβαθμίζει την καταστροφική και ξενοκίνητο χούντα του ‘67 και πολύ περισσότερο δεν έχει το δικαίωμα να την ταυτίζει πλήρως με την μητέρα Ελλάδα. Είναι γνωστός άλλωστε ο αγώνας πολλών πατριωτών Ελλήνων της Ελλάδος και της Κύπρου κατά του καθεστώτος των συνταγματαρχών, πολλοί από τους οποίους μάλιστα πλήρωσαν με τη ζωή τους ή με βασανιστήρια και φυλακίσεις τον πατριωτικό τους αγώνα ενάντια στην επαίσχυντη χούντα των Αθηνών.
Κατά συνέπεια, η αρχική δήλωση είναι επιεικώς απαράδεκτη και έπρεπε να είχε αποφευχθεί γιατί ζημιώνει ανεπανόρθωτα την υπόθεση της Κύπρου και δεν συμβάλει στο κλίμα ενότητας που χρειάζεται τις δύσκολες αυτές ώρες που διέρχονται τόσο η Κύπρος όσο και η Ελλάδα. Και επιτέλους, κάποιοι πρέπει να αντιληφθούν μια για πάντα: Το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου δεν ήταν εισβολή, αλλά στόχευε στην ανατροπή του και στην επιβολή μιας νέας πολιτικής τάξης πραγμάτων, αρεστής στη χούντα και στους αγγλοαμερικάνους. Και η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη το πραξικόπημα και ΝΑΤΟϊκούς ή δυτικούς σχεδιασμούς, εισέβαλε και κατέκτησε το 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τόσο απλά είναι τα πράγματα εξοχότατε κύριε πρόεδρε μας.
Υ.Γ: Ασφαλώς η Ελλάδα ως η μητέρα πατρίδα των Παναλλήνων, ήταν και παραμένει το μοναδικό αποκούμπι του αγώνα μας στην προσπάθεια μας να απελευθερώσουμε την κατεχόμενη γη μας. Και μπορεί Ελλάδα και Κύπρος να είναι δυο ανεξάρτητα κράτη, ο Ελληνισμός, όμως, σε πείσμα όσων με διάφορους τρόπους το αμφισβητούν, ήταν, είναι και θα παραμείνει στους αιώνες των αιώνων, ένας, κοινός και αδιαίρετος.

Πενήντα χρόνια Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛ.ΔΥ.Κ.)

Πενήντα χρόνια παρουσίας στην Κύπρο συμπλήρωσε φέτος η Ελληνική Δύναμη Κύπρου (ΕΛ.ΔΥ.Κ.), πολλοί άνδρες της οποίας έπεσαν ηρωϊκώς μαχόμενοι κατά την τουρκική εισβολή του 1974 υπερασπιζόμενοι την Κυπριακή Δημοκρατία. Με την ευκαιρία αυτή πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου επετειακή εκδήλωση, κατά τη διάρκεια της οποίας παρουσιάσθηκαν η δράση και οι αγώνες της ΕΛ.ΔΥ.Κ. το 1974 και προβλήθηκαν επετειακές φωτογραφίες και κινηματογραφικό υλικό.
Η έναρξη συγκρότησης της Δύναμης, με έδρα το Μπογιάτι Αττικής, άρχισε στις 20 Νοεμβρίου και ολοκληρώθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1959 με την ονομασία Ελληνική Δύναμη Κύπρου. Στις 16 Αυγούστου 1960 η ΕΛ.ΔΥ.Κ. αποβιβάσθηκε στο λιμάνι της Αμμοχώστου μέσα σε αισθήματα εθνικής έξαρσης και περηφάνιας με πρωτόγνωρες για την εποχή εκδηλώσεις από μέρους των Ελλήνων Κυπρίων, οι οποίοι υποδέχθηκαν τους Αξιωματικούς και οπλίτες της ΕΛ.ΔΥ.Κ. ως απελευθερωτές.
Μιλώντας στην εκδήλωση, ο υπουργός άμυνας της Κύπρου κ. Κώστας Παπακώστας επεσήμανε ότι ««ο σεβασμός για την ΕΛ.ΔΥ.Κ. είναι δεδομένος, επειδή τον έχει κερδίσει επάξια από τον κυπριακό λαό, μέσα από την 50χρονη δράση και ιστορία της, τόσο εν καιρώ πολέμου όσο και εν καιρώ ειρήνης…… Εάν η ΕΛ.ΔΥ.Κ. δεν τηρούσε τη στάση που τήρησε κατά τη βάρβαρη τουρκική εισβολή το 1974, η πρωτεύουσα της Κύπρου, η Λευκωσία, σήμερα θα ήταν κατεχόμενη. Για αυτό και πρόσφατα το Υπουργείο Άμυνας, για πρώτη φορά στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, τίμησε το φρόνημα και την προσφορά των Αξιωματικών και Υπαξιωματικών της ΕΛ.ΔΥ.Κ., απονέμοντάς τους Διαμνημόνευση Υπηρεσίας στην Κύπρο μετά σχετικού διπλώματος, κάτι το οποίο θα συνεχίσει να πράττει το Υπουργείο Άμυνας». Είπε ακόμα μεταξύ άλλων ο Κ. Παπακώστας: « Η ΕΛ.ΔΥ.Κ. έδωσε μάχη εναντίον του τουρκικού θύλακα στο Κιόνελι -ο οποίος αποτελούσε μια σημαντική βάση για το προγεφύρωμα της εισβολής, έδωσε μάχη για το στρατόπεδό της στο Γερόλακκο- όπου αντιμετώπισε πολλαπλάσιες εχθρικές δυνάμεις, προβάλλοντας ηρωική αντίσταση… Σε όλες τις επιχειρήσεις που έλαβε μέρος η ΕΛ.ΔΥ.Κ., οι τούρκοι έριξαν εναντίον της όσες δυνάμεις διέθεταν, διότι αποτύγχαναν να κάμψουν μερικές εκατοντάδες ανδρών, παρά την ακατάπαυστη πίεση που τους ασκούσαν, υποστηριζόμενοι από την τουρκική αεροπορία που κυριαρχούσε στον εναέριο χώρο της Κύπρου».
Κύριος ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο ακαδημαϊκός Κώστας Μαυρίδης που μεταξύ άλλων τόνισε: «…..Η κορύφωση της τραγικότητας εντείνεται περισσότερο μετά τον πόλεμο με περιπτώσεις Ελδυκαρίων πολεμιστών που αντιμετώπισαν την περιφρόνηση και κάποτε τον κατατρεγμό (!) από τους άκαπνους και συνένοχους της χούντας και των συνεργατών της στο λεκανοπέδιο της Αττικής….».
Παρ’ όλα αυτά η ΕΛ.ΔΥ.Κ. είναι πάντα παρούσα και έτοιμη για τον υπέρ πάντων αγώνα. Στην εμπροσθοφυλακή του αγώνα της ο νέος διοικητής της, Συνταγματάρχης Συμεών Κεβεντζίδης, που μιλώντας στο κατάμεστο αμφιθέατρο για τα 50χρονα της και ενώ άγημα μετέφερε την Πολεμική Σημαία που βγήκε αιματοβαμμένη από το στρατόπεδο της Δύναμης στο Γερόλακκο, είπε ότι στόχος, αν οι περιστάσεις το επιβάλουν, είναι η πολεμική σημαία της ΕΛ.ΔΥ.Κ. να ξανακυματίσει στον Πενταδάκτυλο.
Η ρήση σε επίσημη ομιλία του διοικητής της ΕΛ.ΔΥ.Κ., που εκπροσωπεί την επίσημη παρουσία της μητέρας Ελλάδας στην Κύπρο, σκόρπισε ρίγη συγκίνησης και καταχειροκροτήθηκε, αποτελεί δε την καλύτερη απόδοση τιμής προς τους ηρωικούς νεκρούς και αγνοούμενους ελλαδίτες αδελφούς μας. Να σημειωθεί πως ο Συμεών Κεβεντζίδης, ποντιακής καταγωγής, θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα νεότερα στελέχη του Ελληνικού Στρατού. Εκπαιδεύει και καθοδηγεί την ΕΛ.ΔΥ.Κ. στο νέο στρατόπεδο της στις ελεύθερες περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας (στη Μαλούντα), ως κομμάτι της άμυνας της Κύπρου που, αν χρειασθεί, θα πολεμήσει για την ελευθερία της Κύπρου και την τιμή του Έθνους.
Το νέο στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ που φέρει το όνομα του Ταγματάρχη Μηχανικού Σωτηρίου Σταυριανάκου που έπεσε υπερασπιζόμενος με αυτοθυσία στις Κυπριακές Θερμοπύλες. Η Κύπρος που παρά τα αντιθέτως λεγόμενα είναι η Αγία εκείνη γη που στην συνείδηση του κάθε Έλληνα πατριώτη αποτελεί αιώνες τώρα αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου Ελληνικού χώρου.

Ένα νέο ξεκίνημα!!!

Σε μια περίοδο δραματική για τη χώρα και πριν καλά καλά συμπληρωθεί ένας χρόνος από τις εκλογές, ο πρωθυπουργός προχώρησε σε ανανέωση του κυβερνητικού σχήματος. Κατά κοινή παραδοχή, η κίνηση αυτή του κ. Παπανδρέου το μόνο καινούργια που έφερε είναι μια κυβέρνηση μαμούθ που δεν ταιριάζει καθόλου με τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες για ευελιξία και εξοικονόμηση πόρων, αφού το νέο κυβερνητικό σχήμα εκτός των άλλων είναι κατά 25% μεγαλύτερο από το προηγούμενο. Κάτι που εκτός των άλλων ενισχύει τις ανησυχίες και δικαιολογεί τις υποψίες πως ο ανασχηματισμός μάλλον εξυπηρετεί εσωκομματικές διαπλοκές και αντιπαραθέσεις και όχι τα πραγματικά συμφέροντα του τόπου.
Στόχος είναι να αλλάξουμε την Ελλάδα ήταν οι πρώτες δηλώσεις του κυρίου Παπανδρέου αμέσως μετά την ορκωμοσία των νέων υπουργών και υφυπουργών. Για αποτελεσματικότερη διοίκηση και λειτουργία του κράτους. Ένα νέο ξεκίνημα!!! Συνηθισμένη ατάκα των πολιτικών ασχέτως αν η περίοδος που πέρασε πριν το νέο αυτό ξεκίνημα μας έφερε ενώπιων του επαίσχυντου μνημονίου και της τρόικας, με το εισόδημα των εργαζομένων να μειώνεται δραστικότατα, για πρώτη μάλιστα φορά μετά την λεγόμενη μεταπολίτευση. Έστω και αν από τα «λεφτά υπάρχουν» του κυρίου Παπανδρέου φθάσαμε στην πιο βάρβαρη επίθεση κατά των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων !!!
Εν τω μεταξύ αυτοί που ήρθαν είναι κατά πολύ περισσότεροι από αυτούς που έφυγαν. Ποιοί έφυγαν δηλαδή! Σχεδόν κανένας! Η κυρία Κατσέλη που μετακόμισε γιατί δεν την χωνεύει ο κ. Παπακωνσταντίνου και ο κατά γενική ομολογία επιτυχημένος κ. Χρυσοχοΐδης που ανταμείφθηκε για το σημαντικό έργο που έφερε εις πέρας με την αλλαγή υπουργικών καθηκόντων. Και οι κολλητοί του πρωθυπουργού, Δρούτσας και Γερουλάνος, γαλουχημένοι και οι δύο στα νάματα της παγκοσμιοποίησης, παρέμειναν στις θέσεις τους. Και κάτι περίεργες ονομασίες υπουργείων: «Δικαιοσύνης και διαφάνειας». Λες και η δικαιοσύνη δεν προϋποθέτει και την απόλυτη διαφάνεια.H άμυνα παραμένει εθνική, η παιδεία όμως όχι!!! O κύριος Παπανδρέου που εκ νέου έκρινε πως Υπουργεία Μακεδονίας και Αιγαίου δεν χρειάζονται…… ενώ δημιούργησε τομείς όπως άθλησης, διατροφής και θαλασσίων υποθέσεων. Πράγματα και θάματα δηλαδή που προκαλούν τα σαρκαστικά σχόλια των πολιτών.
Κανένας ανασχηματισμός φυσικά, ακόμα και αν είναι επιτυχημένος, δεν μπορεί από μόνος του να δώσει λύσεις στα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Απλώς αποτελεί μια ελάχιστη ελπίδα που φέρνει μαζί της η αύρα της ανανέωσης. Μια αύρα που στην προκειμένη περίπτωση δεν προκαλεί καμιά ευχάριστη αίσθηση στους πολίτες που βλέπουν την χώρα να κατρακυλά και να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.

ΥΓ: Αλήθεια πόσο κόστισε η πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου στην Θεσσαλονίκη; Εκτός έδρας αεροπορικά, εισιτήρια και άλλα πολλά έξοδα για τους πενήντα υπουργούς και υφυπουργούς με τους παρατρεχάμενους τους… Την ίδια ώρα που οι μισθωτοί βρίσκονται μέσα στην δίνη της περικοπής μισθών και επιδομάτων. Την ίδια ώρα που με την έμμεση φορολογία εκμηδενίζονται όλα τα μικρά εισοδήματα.

Ελληνική εξωτερική πολιτική και επαναπροσέγγιση

Δρούτσας και Ναταβούτογλου βρέθηκαν να παρακολουθούν μαζί τον καλαθοσφαιρικό αγώνα μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας στην Άγκυρα. Πράξη πολιτισμού, δίχως άλλο, όπως επίσης πράξη πολιτισμού αποτέλεσε και η υποδειγματική στάση των τούρκων φίλαθλων στον εν λόγω αγώνα στον οποίο δυστυχώς για μας δεν ήταν νικηφόρος, αφού οι Έλληνες καλαθοσφαιριστές παρά την φιλότιμη προσπάθεια τους δεν τα κατάφεραν. Και στην Κύπρο ο κατοχικός ηγέτης Ντερβίς Έρογλου σε ανταπόδοση της επίσκεψης Χριστόφια στο σπίτι του στα κατεχόμενα, βρέθηκε στην οικία του Κύπριου προέδρου στις ελεύθερες περιοχές, όπου το κυπριακό κρασί έρεε άφθονο σ’ ένα πλούσιο δείπνο που κατά τους Χριστόφια-Έρογλου αποτελεί απαραίτητο στοιχείο της επαναπροσέγγισης και ένα διάλλειμα στον σκληρό διάλογο που διεξάγεται.

Όλα αυτά δίχως άλλο δείχνουν μια διαφορετική από το παρελθόν συμπεριφορά που αφήνει κατά μέρος τα πολύ σοβαρά προβλήματα που μας χωρίζουν με την γείτονα, σε μια προσπάθεια να ανοίξουν οι δρόμο που ενδεχομένως να δώσουν τις πολυπόθητες λύσεις. Μια μέθοδος που έως τώρα και παρά το γεγονός ότι επικοινωνιακά λειτουργεί άριστα, εντούτοις στην ουσία δεν έχει δώσει κανένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, αφού και η κατοχή μεγάλου τμήματος της Κύπρου συνεχίζεται και εδραιώνεται και οι προκλήσεις στο Αιγαίο και την Θράκη διαρκώς αυξάνονται και πληθύνονται. Να θυμίσουμε πως αυτή η διαδικασία επαναπροσέγγισης δεν είναι κάτι το καινούργιο, αλλά αποτελεί την συνέχεια μια σειράς άλλων πρωτοβουλιών που ξεκίνησαν από τον Ανδρέα Παπανδρέου του Νταβός (έστω και αν αργότερα ο ίδιος μετανοιωμένος αναφώνησε το mea culpa) και συνεχίσθηκαν με την πολιτική των σεισμών, των ζεμπέκικων και των κουμπαριών… έτσι φθάσαμε στα γεύματα και στα πλουσιοπάροχα εκατέρωθεν δείπνα.
Για την ιστορία ιδού ένα ακόμη γεγονός δείγμα της εξωτερικής μας πολιτικής της τελευταίας τουλάχιστον δωδεκαετίας. Σύμφωνα λοιπόν με δημοσίευμα του Γιάννου Χαραλαμπίδη στην «Σημερινή» της Κύπρου, το Φεβρουάριο του 1999, ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου και νυν Πρωθυπουργός σε αποστολή του στο Παρίσι κάλεσε Κυπρίους και Ελλαδίτες δημοσιογράφους, μεταξύ των οποίων και ο ίδιος, για να τους εξηγήσει τη νέα πολιτική της επαναπροσέγγισης. Ήταν λίγο μετά την ματαίωση ύστερα από προσωπική απόφαση του Κώστα Σημίτη της εγκατάστασης των πυραύλων S-300 στην Κύπρο και την εξορία τους στην Κρήτη (Γλαύκος Κληρίδης συνέντευξη στον Ραδιοφωνικού σταθμό Αντένα της Κύπρου). Παρόντες ήταν και οι άγνωστοι τότε συνοδοί του, Δημήτρης Δρούτσας (πρώην Αναπληρωτής και νυν Υπουργός των Εξωτερικών) και Παύλος Γερουλάνος νυν Υπουργός Πολιτισμού. Δύο άνθρωποι που αποτελούν το σημερινό βαρύ πυροβολικό της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου Β΄. Αυτά και τα συμπεράσματα δικά σας……

Ο εχθρός τους εχθρού μου…

Πολύ συζήτηση γίνεται τελευταίως για την αναβάθμιση των ελληνοισραηλινών σχέσεων. Η επίσκεψη του Γιώργου Παπανδρέου στον Ισραήλ και η αντίστοιχη της μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από τον κ. Νετανιάχου στην Ελλάδα, σηματοδοτούν μια άλλη εντελώς διαφορετική προοπτική στις σχέσεις Αθήνας-Τελ Αβίβ. Των επισκέψεων αυτών είχαν προηγηθεί η αιματηρή επίθεση των Ισραηλινών στην νηοπομπή προς την Γάζα (που στην προμετώπη της βρίσκονταν άνθρωποι των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών), η οποία προηγήθηκε της νέας πρόκλησης της Τουρκίας να βγάλει το σκάφος «Πίρι Ρεις» για σεισμολογικές έρευνες στην Ανατολική Μεσόγειο, σε περιοχή όπου επικαλύπτεται η υφαλοκρηπίδα της Ρόδου, του Κατσελλορίζου και της Κύπρου. Να σημειωθεί πως είναι η δεύτερη φορά τους τελευταίους είκοσι μήνες που η Τουρκία, με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, παραβιάζει το μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ του 1987 και προχωρά σε ωκεανογραφικές πετρελαϊκές έρευνες, μετά το περιστατικό του μισθωμένου νορβηγικού ερευνητικού σκάφους MALENE OSTERVOLD (τουρκικών συμφερόντων), που ενεργούσε για λογαριασμό της τουρκικής εταιρίας πετρελαίων. Η Τουρκία που φιλοδοξεί να καταστεί κυρίαρχη δύναμη όχι μόνο στον χώρο των Βαλκανίων αλλά και στην Μέση Ανατολή και που ως ένα βαθμό το καταφέρνει απ’ ότι φαίνεται περίφημα. Αποκορύφωμα η πρωτοφανής απήχηση του νεοθωμανικού οράματος Ντατβούτογλου. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου που μέσα από το πρόσφατο πολυσέλιδο βιβλίο του «Το Στρατηγικό βάθος, η διεθνής θέση της Τουρκίας», ξεκαθαρίζει τους επόμενους στρατηγικούς στόχους της Άγκυρας: Αιγαίο-Θράκη-Κύπρος-Βαλκάνια-Αραβικός κόσμος-Μέση Ανατολή…

Οι συγκυρίες λοιπόν σήμερα, με το ψυχρό κλίμα στις σχέσεις Τουρκίας- Ισραήλ οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είναι εκ των ων ουκ άνευ για την Ελληνική πλευρά να εντρυφήσει στις νέες εξελίξεις και να κινηθεί αναλόγως. Πρωτίστως δε απαιτείται η χάραξη μιας νέας εξωτερικής πολιτικής στη βάση των καινούργιων δεδομένων. Από την άλλη, όμως, η εξωτερική πολιτική είναι μια παρά πολύ σοβαρή υπόθεση για να διαμορφώνεται ευκαιριακά. Και κυρίως είναι πολύ επικίνδυνο να μεταβάλλεται μόνο και μόνο για χάρη της κοινής γνώμης. Κατά συνέπεια είναι πρόδηλο πως εκτός των άλλων απαιτείται να εξετασθεί μέσα σε ποιά ακριβώς πλαίσια είναι που εξελίσσεται το τελευταίο απροσδόκητο ειδύλλιο Αθηνών-Τελ Αβίβ, που έχει ως συμπληρωματικό άξονα του την Λευκωσία, εξ ου και η συμμετοχή για πρώτη φορά του εβραϊκού λόμπυ στο πρόσφατο συνέδριο των Κυπρίων αποδήμων. Πάντως, το μόνο βέβαιο είναι πως τα όσα λαμβάνουν χώρα στην Διεθνή πολιτική σκακιέρα και κυρίως στον άξονα Ισραήλ-Τουρκία-Η.Π.Α.-Ιράν, δεν προσφέρονται για ερασιτεχνικές κινήσεις και κυρίως δεν προσφέρονται για πρόχειρες αναλύσεις και επικίνδυνες στρατιωτικές και άλλες συνεργασίες. Και παρά το γεγονός ότι στην προκειμένη περίπτωση ισχύει το γνωστό ο εχθρός τους εχθρού μου είναι φίλος μου, εντούτοις δεν χρειάζεται κα να πετάμε στα σύννεφα. Και κυρίως ας μην επαναλάβουμε τους παλιούς κακούς εαυτούς μας, αγνοώντας για άλλη μια φορά πως οι στρατηγικές συνεργασίες κτίζονται πάντα στην βάση συμφερόντων….
Υ.Γ.: Να σημειωθεί ότι παρά τη διαμάχη Ισραήλ-Τουρκίας, ισραηλινοί επιχειρηματίες εξακολουθούν να επενδύουν αδιαλείπτως στα κατεχόμενα!!!!! Την ίδια ώρα που σύμφωνα με την πάντα καλά ενημερωμένη ισραηλινή ιστοσελίδα “Debka”, οι ισραηλινοί ζήτησαν και εξασφάλισαν άδεια από το κ. Παπανδρέου για να χρησιμοποιήσουν σε άσκηση τους, τους ρωσικούς πυραύλους S-300, στον χώρο της Μεσογείου, εκεί όπου και τα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου της Ελλάδας, της Κύπρου, του Λιβάνου, της Γάζας... του Ισραήλ.

Να φύγει χθες……..

Ήταν μόνο μια απλή αθλητική συνάντηση μεταξύ δύο Εθνικών καλαθοσφαιρικών ομάδων προερχόμενων από δύο παραδοσιακά φιλικές χώρες στα πλαίσια του Τουρνουά Ακρόπολις. Ανάμεσα στην Ελλάδα και την Σερβία που στην δίνη του πολέμου στα βαλκάνια προσπάθησαν να κρατήσουν εύθραυστες ισορροπίες και να βγουν όσο γίνεται πιο αλώβητες από τους υπερατλαντικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς. Με τον Μιλόσεβιτς να υμνεί την διαχρονική Ελληνοσερβική φιλία που εκτός των άλλων στηρίζεται στις αξίες της Ορθοδόξου πίστεως. Παρά ταύτα λίγοι ίσως να γνωρίζουν ότι τα παραπάνω δεν εμπόδισαν την φίλη χώρα, χρησιμοποιώντας διάφορα προσχήματα, να αναγνωρίσει το σκοπιανό μόρφωμα με το όνομα «Μακεδονία».
Πριν λίγες μέρες λοιπόν οι καλαθοσφαιρικές ομάδες των δύο χωρών βρέθηκαν αντιμέτωπες σε ένα αγώνα προετοιμασίες ενόψει του παγκοσμίου πρωταθλήματος στην Κωνσταντινούπολη. Δυο ομάδες με τεράστιο αθλητικό εκτόπισμα που εκτός των άλλων αντικατοπτρίζεται από τις πολύ μεγάλες επιτυχίες τους σε όλα τα πρωταθλήματα. Η Σερβική ομάδα μάλιστα συγκροτείται κυρίως από παίκτες που επαγγελματικά έφαγαν και τρώνε ψωμί παίζοντας στο ελληνικό πρωτάθλημα. Οι σέρβοι καλαθοσφαιριστές που δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι έχουν κάνει την Ελλάδα δεύτερο σπίτι τους, με πρωτοπόρους τους πολύ μεγάλους Πάσπαλιε, και Βράγκοβιτς και τους τόσους άλλους που απετέλεσαν και αποτελούν τις αθλητικές σημαίες των μεγαλύτερων καλαθοσφαιρικών ομάδων της πατρίδας μας. Και οι οποίοι στην πλειοψηφία τους τίμησαν και με το παραπάνω την Ελλάδα που με τόση αγάπη τους φιλοξένησε.
Αυτή την υπέροχη σχέση ήρθαν να αμαυρώσουν τα προχθεσινά θλιβερά επεισόδια στο ΟΑΚΑ, με τον Νέναντ Κρστιτς να εξελίσσεται στο κεντρικό πρόσωπο όλων όσων απαράδεκτων παρακολουθήσαμε από τις τηλεοράσεις μας. Ένας τεράστιος αθλητής που αποδείχτηκε πολύ μικρότερος των περιστάσεων, αφού το κτύπημα που κατάφερε σε ένα πράο με υποδειγματική συμπεριφορά αθλητή μας, ήταν κάτι περισσότερο από απαράδεκτο. Να τι έγραψε ο Ομοσπονδιακός προπονητής της Ισπανίας, Σέρτζιο Σκαριόλο, στην προσωπική ιστοσελίδα του μία εβδομάδα πριν το εναρκτήριο τζάμπολ του Μουντομπάσκετ της Τουρκίας:«Επηρεάστηκα πολύ αρνητικά από το επεισόδιο του καβγά ανάμεσα σε Έλληνες και Σέρβους παίκτες, στο τελευταίο φιλικό ανάμεσα στις δύο Εθνικές ομάδες. Πάνω απ' όλα πιστεύω πως αυτό που έκανε ο Κρστιτς έχει ξεπεράσει απόλυτα τα όρια της ανταγωνιστικής επιθετικότητας (και ανάμεσα σε άλλα λαμβάνοντας υπόψη ότι επρόκειτο για έναν φιλικό αγώνα).
Μελανό ακόμα σημείο της συνάντησης ο προπονητής της Σερβικής ομάδας (και του Ολυμπιακού) που δέχθηκε δύο τεχνικές ποινές σε μια μεταξύ μας φιλική συνάντηση!!! Ένας προπονητής που προσλήφθηκε για να οδηγήσει μια Ελληνική ομάδα στην κορυφή της Ευρώπης και ένας συμπατριώτης του καλαθοσφαιριστής ο νεότευκτος Μίλος Τεόντοσιτς που άναψαν την θρυαλλίδα για να γίνουμε μάρτυρες των όσων απαράδεκτων παρακολουθήσαμε.
Δεν γνωρίζω τι πρέπει να γίνει με τον κύριο Ίβκοβιτς, αλλά ο κύριος Μίλος Τεόντοσιτς επιβάλλεται να αποβληθεί αμέσως από τις τάξεις του Ολυμπιακού και να πάει στο σπίτι του… ή όπου αλλού, εκτός Ελλάδος, θέλει να συνεχίσει την «αθλητική» σταδιοδρομία του…. Να φύγει χθες και όχι αύριο από την πατρίδα μας.

Ιστορικό προσκύνημα

Το μοναστήρι της Παναγίας των Ποντίων ιδρύθηκε στα τέλη τού 4ου αιώνα (380-386 μ.Χ.) στο όρος Μελά της Τραπεζούντας, από τους Αθηναίους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο. Από τότε έγινε γνωστή ως Παναγία Σουμελά (εις τού Μελά, Σου-Μελά). Σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, η ιστορική εικόνα της Παναγίας των Ποντίων φιλοτεχνήθηκε από τον ίδιο τον Ευαγγελιστή Λουκά. Έγινε τους πρώτους αιώνες γνωστή ως Παναγία η «Αθηνιώτισσα» και μεταφέρθηκε από χερουβείμ στο ποντιακό μοναστήρι.
Ιστορική λοιπόν σίγουρα μέρα η 15η Αυγούστου 2010. Οι Έλληνες Πόντιοι, έστω και περιστασιακά ύστερα από 88 ολόκληρα χρόνια επέστρεψαν για λίγο στη γη των προγόνων τους. Βάλσαμο η προσευχή τους. Ανεξόφλητο χρέος και εθνικό μνημόσυνο για εκείνους που δεν επέστρεψαν ποτέ. Οι σφαγείς των Ελλήνων Ποντίων που δεν έχουν ακόμα ξεπλύνει το αίμα από τα φονικά χέρια τους. Οι σφαγείς Νεότουρκοι και οι απόγονοι του Κεμάλ που δεν ζήτησαν ποτέ, ούτε μια απλή συγγνώμη για τα πολλαπλά εγκλήματά τους. Μεγάλο, σίγουρα το γεγονός της λειτουργίας σε χώματα καθαγιασμένα από το αίμα χιλιάδων μαρτύρων μας, μα σίγουρα από μόνο του δεν φτάνει. Είναι απλώς ένα μικρό βήμα ύστερα από ένα σχεδόν αιώνα βασανιστικής προσμονής. Ο Ελληνισμός, που δεν πρέπει να υποτιμά, ούτε όμως και να υπερεκτιμά τέτοια γεγονότα, τα οποία αν δεν τα τοποθετήσουμε στη σωστή τους διάσταση σε τίποτε δεν θα ωφελήσουν.
Υπάρχουν λοιπόν ακόμα πάρα πολλά που μας χωρίζουν για να μπορούμε να πούμε ότι φθάσαμε σε ένα ικανοποιητικό σημείο προσέγγισης. Αρχής γενομένης από την πρώτη συγγνώμη για τις γενοκτονίες του Κεμάλ. Και να λειτουργήσουν και άλλες εκκλησίες. Και στη Μικρά Ασία και στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου με τις πεντακόσιες και πλέον εκκλησίες και μοναστήρια, που εδώ και 36 συναπτά έτη παραμένουν συλημένες, δηλωμένες και αλειτούργητες. Διότι ως γνωστόν, πλην ελαχίστων εκκλησιών που μετρούνται στα δάκτυλα της μιας παλάμης, οι υπόλοιπες κατεχόμενες εκκλησίες και μοναστήρια μας, μετατράπηκαν είτε σε τεμένη, είτε σε μάντρες, είτε σε στάβλους, είτε σε αποχωρητήρια, είτε σε αποθήκες, είτε σε στρατόπεδα, εφόσον φυσικά δεν έχουν ισοπεδωθεί ολοσχερώς...
Εδώ είμαστε λοιπόν και περιμένουμε. Γιατί μόνο έτσι μπορούν να οικοδομηθούν συνθήκες για μια φιλία που θα κρατήσει αιώνια... Με μια Τουρκία που θα σέβεται την ιστορία και την παράδοση και των άλλων λαών και θα πάψει να αμφισβητεί τους πάντες και τα πάντα. Τότε, σίγουρα ναι: Μπορεί να έχει θέση και στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια...

Πτήση 313 των Κυπριακών Αερογραμμών

Αν αγαπητοί μου συμπατριώτες, παρά τις τεράστιες οικονομικές δυσκολίες, έχετε αποφασίσει να πάτε και φέτος διακοπές, τότε ένας πρέπει να είναι ο προορισμός σας: Η Μητέρα Ελλάδα. Όποιες και να είναι οι δυσκολίες. Ακόμα κα αν χρειασθεί λόγω της απεργίας των ανεκδιήγητων ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας να κοιμηθείτε και στο αεροδρόμιο. Ή να καθυστερήσει για περισσότερο από 24 ώρες η πτήσης σας, όπως ακριβώς συνέβηκε με την πτήση 313 των Κυπριακών Αερογραμμών της 25ης Ιουλίου, από την Αθήνα προς την Λάρνακα. Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τις όποιες δικαιολογίες. Όταν, αγαπάς αληθινά, κάνεις και υπομονή, κάνεις και υποχωρήσεις. Στο κάτω-κάτω όλοι μας κάποια στιγμή απεργούμε, κάτι που ενδεχομένως στις περισσότερες περιπτώσεις ουδείς αντιλαμβάνεται. Βλέπετε οι απεργίες πιάνουν τόπο μόνο όταν μπορείς να κλείνεις στρόφιγγες και να κατεβάζεις διακόπτες.
Ας δούμε μαζί το χρονικό της πτήσης μας. Είναι θαρρώ άκρως διδακτικό και έχει μεγάλο ενδιαφέρον: Μαζέψαμε λοιπόν όση υπομονή χρειάζεται σε τέτοιες περιπτώσεις και ύστερα από τον έλεγχο εισιτηρίων και διαβατηρίων βρεθήκαμε στην αίθουσα αναμονής στο Ελευθέριος Βενιζέλος, ύστερα από τέσσερις ώρες καθυστέρηση. Προηγουμένως είχαμε ζήσει απαράδεκτα πράγματα, την ώρα ακριβώς που μας ανακοίνωναν επισήμως την καθυστέρηση. Το έναυσμα έδωσε ένας αρκετά γνωστός σε όλους μας ηθοποιός που παίζει κυρίως σε σειρές της Κυπριακής τηλεόρασης: «Δεν θα ξαναπατήσω το πόδι μου στην Ελλάδα, τους δίνουμε τα λεφτά μας και μας ταλαιπωρούν. Είναι άχρηστοι…» Είπε κι άλλα πολλά που δεν μπορώ να γράψω, και ύστερα έδωσε το σύνθημα και στους υπόλοιπους: Χειροκροτήστε τους!!! Για να εισπράξει ένα παρατεταμένο και ζωηρό χειροκρότημα, όχι ευτυχώς απ’ όλους, νομίζω, όμως, από τους περισσότερους .
Και έγινα που λένε τούρκος!!! Ένοιωθα να τρέμω, να μην μπορώ να σταθώ στα πόδια μου. Και δεν άφησα την πρόκληση αναπάντητη: «Σας απαγορεύω να με βρίζεται… η Ελλάδα με πληγώνει και εμένα καθημερινά, μα παρ’ όλα αυτά είναι η μάνα μας και το μοναδικό στήριγμα του αγώνα μας….». Αυτός τον χαβά του βεβαίως, ώσπου ήρθε η εντολή για επιβίβαση. Έτσι, ηρέμησαν προς στιγμή τα πράγματα. Έως την στιγμή που ανακοινώθηκε η επιπλέον καθυστέρηση. Για να εξαγριωθεί και πάλιν ο φίλος μας, ο οποίος τηλεφωνώντας σε πολύ γνωστό δημοσιογράφο δήλωνε αιχμάλωτος εντός του αεροσκάφους!!! Είχα μάλιστα την ατυχία να κάθεται παραδίπλα μου. Μας χώριζε η θέση που καθόταν η πολύ ευγενική σύζυγος του, την οποία ματαίως παρακάλεσα να τον επαναφέρει στην τάξη, όταν ωρυόμενος έτρεξε προς την είσοδο τους αεροσκάφους. Τον ακολούθησε ένας άλλος εύσωμος νεαρός, για να βρεθούν ξαφνικά ενώπιον της Ελληνικής Αστυνομίας που όπως μας είπαν ηρέμησε τα πράγματα και η πτήση θα αναχωρούσε οπωσδήποτε. Έτσι, δόθηκε η εντολή για αποβίβαση και παραλαβή των αποσκευών. Η πτήση (για λόγους ασφαλείας που επικαλέσθηκε ο κυβερνήτης, όπως μας είπαν αργότερα) ματαιώθηκε!!! Μεγάλο ψέμα βεβαίως, αφού, όπως πληροφορηθήκαμε στην συνέχεια το πιο πιθανό είναι ότι η πτήση δεν πραγματοποιήθηκε λόγω συμπλήρωσης των ωρών πτήσεως του κυβερνήτη. Και οι Κυπριακές Αερογραμμές που βρέθηκαν εκτεθειμένες έναντι υμών, αφού οι δύο πτήσεις που ακολουθούσαν πραγματοποιήθηκαν έστω και με τετράωρη καθυστέρηση!!! Τα υπόλοιπα είναι άνευ αντικειμένου, αφού αν αληθινά υπήρχαν «επικίνδυνοι» επιβάτες το πιο φρόνιμο θα ήταν να συλληφθούν και η πτήση να πραγματοποιηθεί κανονικά.
Ακολούθησε ένα πραγματικό πανδαιμόνιο. Οι Κυπριακές Αερογραμμές πουθενά!!! Ώσπου βρεθήκαμε στην αίθουσα αναχωρήσεων, σε μια προσπάθεια να σωθούν τα προσχήματα. Κατάλογος αναμονής είπαν στην αρχή. Αργότερα μάθαμε ότι πέταξαν 14, χωρίς να ξέρουμε πως δόθηκε η προτεραιότητα. Οι πιο «ζωηροί» τελικά δικαιώνονται. Με χίλια βάσανα φθάσαμε στην Κύπρο την επόμενη το απόγευμα. Με πτήση των “AEGEAN LINES”. Όχι δεν χάσαμε και τίποτε σπουδαίο. Δύο μέρες λιγότερες από τις διακοπές μας. Και μια μεγάλη ταλαιπωρία που σίγουρα μας πλήγωσε. Η Ελλάδα μας, που χρειάζεται περισσότερη σοβαρότητα. Και η αγάπη μας γι’ αυτήν δεν πρέπει να επηρεάζεται από τέτοιου είδους περιστατικά… Για σένα τα γράφω φίλε καλλιτέχνη, όντας πρόσωπο που δημοσίως εκτίθεσαι και αν μην τι άλλο οφείλεις να αποτελείς παράδειγμα προς μίμηση. Γιατί ένα δημόσιο πρόσωπο, όχι μόνο δεν πρέπει να ξεσηκώνει τον όχλο, αλλά απεναντίας έχει την υποχρέωση να τον καθοδηγεί με νηφαλιότητα και ευπρέπεια. Γιατί ένας ηθοποιός πρέπει να εκπέμπει λάμψη και να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.
Όσο για την ανεπάρκεια των Κυπριακών Αερογραμμών, έτσι για την τιμή των όπλων θα τα πούμε στο δικαστήριο. Όχι για να τιμωρηθούν ενδεχομένως, αλλά για να μάθουν να σέβονται και να υπολογίζουν τους ανθρώπους που κουβαλούν με τα αεροπλάνα τους….. Και κυρίως για να μάθουν να μην ψεύδονται. Δεν αναφέρομαι στην υπηρεσία του αεροδρομίου η οποία κατέβαλε ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες…..

Τι πάει να πει "αναλαμβάνω την ευθύνη…"

Οι παλιότεροι θα θυμούνται φαντάζομαι την εποχή της αποστασίας. Για τους νεότερους σίγουρα δεν λέει και πολλά πράγματα. Έλα, όμως που ήρθε να μας το θυμίσει ένας απόγονος της. Το σαράκι της εξουσίας που κατατρώει ανέκαθεν την Μητσοτακική οικογένεια και η απλή πολιτική αριθμητική που αυτή την φορά, μάλλον δεν της βγαίνει, αφού κατά τα φαινόμενα ξύπνησαν τα πρόβατα.
«Αναλαμβάνω την ευθύνη που μου ανήκει», λέει και επαναλαμβάνει διαρκώς η κυρία Ντόρα Μητσοτάκη. Και τι πάει να πει αλήθεια αναλαμβάνω την ευθύνη από μία πολιτικό που μας κάθισε στο σβέρκο για δύο σχεδόν δεκαετίες; Από μια πολιτικό που μεταξύ των άλλων διατέλεσε Υπουργός Εξωτερικών σε κρίσιμες στιγμές για το Έθνος (φανατικός υποστηρικτής μάλιστα του επαίσχυντου σχεδίου Ανάν) και Δήμαρχος του μεγαλύτερου Δήμου της χώρας… Από μια πολιτικό προερχόμενη από μια οικογένεια που σχεδόν έχει μετακομίσει οικογενειακώς στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, σε περιόδους μάλιστα που αποδείχθηκαν εξαιρετικά βλαπτικές, έως και καταστροφικές για την χώρα μας, συνεπεία των οποίων ο τόπος βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, με τον κάθε εργαζόμενο και τον κάθε συνταξιούχο να βλέπουν το μεροκάματο τους κυριολεκτικώς να γίνεται αφανίζεται.
Και το ερώτημα που προκύπτει αμείλικτο: Αρκεί οι πολιτικοί και δη οι πρωτοκλασάτοι όπως επικράτησε να λέγονται, να αναλαμβάνουν μόνο τις ευθύνες τους για τα απίστευτα και τραγικά πολιτικά λάθη (;) τους, ή πρέπει να οδηγούνται στην σύνταξη (πλουσιοπάροχη μάλιστα, αφού με δύο θητείες στο κοινοβούλιο είναι δέκα φορές μεγαλύτερη από 40 χρόνων δουλειάς στον λίβα και στ’ αγιάζι). Και πότε επιτέλους θα μας αφήσουν ήσυχους οι πολιτικοί της αμαρτωλής κοπής που επισώρευσαν τεράστια προβλήματα για την χώρα; Πολιτικοί που αν και ευθύνονται τα μέγιστα για το σημερινό κατάντημα εντούτοις επιμένουν να βρίσκονται ακόμα στο προσκήνιο! Αναλαμβάνω την ευθύνη για τα όσα τραγικά πολιτικά λάθη διέπραξα σημαίνει αυτομάτως ότι εγκαταλείπω την πολιτική και περιορίζομαι στα του οίκου μου. Και ο εισαγγελέας αναλαμβάνει για τα περαιτέρω. Όχι για να γίνουμε μάρτυρες ανθρωποθυσιών, αλλά για να βάλουμε μια τάξη και να μπούμε σε μια πορεία που θα φέρει επιτέλους την Ανόρθωση της χώρας μας. Και για το περί δικαίου αίσθημα.
Αυτό θα αναμέναμε, εμείς οι απλοί πολίτες από την κάθε κυρία και κύριο Μητσοτάκη, τον κάθε κύριο Μαγγίνα, τον κάθε κύριο Μαντέλλη, τον κάθε κύριο Παπανδρέου και Καραμανλή, αλλά και όποιον άλλο φέρει ευθύνη για τα σημερινά κρίσιμα αδιέξοδα. Αντ’ αυτού παρακολουθούμε άναυδοι τους πολιτικούς να επιτίθενται, πότε στηριζόμενοι στην σιγουριά του βουλευτικού ασύλου και πότε σε εκβιασμούς που επιτυγχάνουν την παραγραφή των αδικημάτων με ένα νομικίστικο τρόπο που οι ίδιοι νομοθέτησαν.
Μέσα σε αυτό το τραγικά ομιχλώδες τοπίο νάσου και η Ντόρα με εκείνο το χαρακτηριστικό μόνιμο και φαρδύ χαμόγελο να ανακοινώνει το “Forum” προβληματισμού που διατείνεται την σωτηρία του τόπου μας. Για την Ελλάδα ρε…. Ωσάν να προσπαθεί να αλιεύσει εξωγήινος!!!
Υ.Σ.: Υπό τέτοιες συνθήκες λοιπόν ποιος θα εμποδίσει το "Πίρι Ρέϊς" να βγαίνει όποτε θέλει στο Αιγαίο εκτελώντας εντός των κυριαρχικών θαλάσσιων συνόρων μας σεισμικές έρευνες…… Αλήθεια τι σόι 21 συμφωνίες υπογράψαμε πρόσφατα εν μέσω πανηγυρισμών στην Αθήνα με τον Ερντογάν κύριε Παπανδρέου μας;

Μαύρος Ιούλιος

Ο Ιούλιος πάντα παραπέμπει σε γεγονότα που σφράγισαν ανεξίτηλα και τελεσίδικα το μέλλον αυτού του Άγιου τόπου και του απανταχού της γης Ελληνισμού, τουλάχιστον τον τελευταίο μισό αιώνα. Αρχής γενομένης από τον Ιούλιο του 1965 έως και τον Ιούλιο του 2010. Από το Ιουλιανά του ‘65, έως τα την 8η Ιουλίου 2010, όπου η πλειοψηφία των Ελλήνων βουλευτών ψήφισε παραβιάζοντας το σύνταγμα και «παρά την συνείδηση» τους.
Για του λόγου μου το αληθές καλό είναι να ψάξετε λίγο περισσότερο την πολιτική ιστορία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Κάτι θα ξέρει περισσότερο να σας πει!! Γιατί δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία ο Ιούλιος του 1965. Γιατί ο κατήφορος από εκείνο τον Ιούλιο του ’65 είναι που ξεκίνησε. Όχι, πως, οι άλλοι είναι άμοιροι ευθυνών, αλλά το άριστα με τόνο σίγουρα ανήκει στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Γιατί από εκείνο το καταραμένο ’65 είναι που άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την χούντα του ’67, η οποία προετοίμασε την καταστροφή του 1974.
Εννιά ακριβώς χρόνια μετά το ‘65, ύστερα από τα ασυγχώρητα λάθη (;) των πολιτικών και τα απίστευτα εγκλήματα των συνταγματαρχών, φθάσαμε στον Ιούλιο του ’74, όπου με παρά πόδας τα όπλα, ο Ελληνισμός έζησε μια νέα Μικρασιατική καταστροφή. Τούτη την φορά θρηνώντας επί των ερειπίων της μαρτυρικής Κύπρου. Προδοτικό πραξικόπημα, εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή. Αγνοούμενοι, πεσόντες ήρωες, πρόσφυγες, εγκλωβισμένοι. Είχε προηγηθεί η περίεργη δήλωση Αβέρωφ για πτώση της χούντας μόνο μετά από μια εθνική καταστροφή!!!
Για να φτάσουμε στον Ιούλιο του 2010, εν μέσω υποτίθεται απόλυτης Δημοκρατίας να διενεργείται άλλο ένα φασιστικό πραξικόπημα. Το πραξικόπημα του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Γιατί για να υπερψηφισθεί το περιβόητο νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, έχει διενεργηθεί το πιο σύγχρονο συνταγματικό πραξικόπημα. Ένα πραξικόπημα που καλύπτεται πίσω από μια τυπική αριθμητική που δεν παραπέμπει δυστυχώς και σε κοινοβουλευτική νομιμότητα…. Οι υπερεξουσίες του Διεθνούς Νομισματικού ταμείου και της «τρόικας» περιθωριοποίησαν εν μια νυκτί τον Ελληνικό Λάο και το Ελληνικό Σύνταγμα. Εκτελεστική, νομοθετική και Δικαστική εξουσία, όλες μαζί στην υπηρεσία των κυρίαρχων δομών που επιβάλλει το νέο κέντρο υπερεξουσίας. Με την κυβέρνηση της Αθήνας να μοιάζει με μια παραπαίουσα επαρχιακή κυβέρνηση της νέας τάξης πραγμάτων που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση….
Με όλα αυτά τα τραγικά να συμβαίνουν και σε πλήρη αγωνία για το Εθνικό μέλλον μας, θα ανηφορίσουμε και φέτος όπως κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου προς την πλατεία του Φρουρίου της Λάρισας. Θα είμαστε όπως πάντα λίγοι. Αυτό, όμως, διόλου δεν μας πτοεί να καταθέσουμε με περισσή ευγνωμοσύνη και πάλιν στο ηρώο της πόλης μας, την ευγνωμοσύνη μας γι εκείνους που δεν βρίσκονται δυστυχώς ανάμεσα μας. Αυτούς που εγκαταλειμμένοι και προδομένοι έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος. Αυτούς που μια παράξενη σύμπτωση μας τους φέρνει πίσω, μέσα σε μικρές λειψανοθήκες σκεπασμένους με την γαλανόλευκη και την σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να τους κηδεύσουμε έστω και με καθυστέρηση 36 ετών με τιμές ηρώων. Έτσι, όπως πραγματικά τους αξίζει….. Γι’ αυτούς και μόνο θα πάμε και φέτος στην εκκλησία του προφήτη Ηλία της Λάρισας. Για τους ηρωικούς νεκρούς μας. Να προσευχηθούμε στην χάρη τους….
Και αν πάλιν κάποιοι δεν καταλαβαίνουν, δικό τους είναι το πρόβλημα και όχι δικό μας. Γιατί όλες οι εθνικές καταστροφές αρχίζουν πάντα όταν αδυνατίζουν οι μνήμες. Η Εθνική τραγωδία της Κύπρου που ξεκίνησε εκείνο τον μαύρο Ιούλιο του ’74, που όσο περνούν τα χρόνια, άλλο τόσο μεγαλώνουν και οι προσπάθειες να την ξεχάσουμε…

Το θέατρο του παραλόγου

Έξαλλοι είναι οι Έλληνες Ίκαροι με το θέατρο του παραλόγου που παίχθηκε πάνω από το Αιγαίο την ίδια ακριβώς ώρα που ο Έλληνας πρωθυπουργός συναντήθηκε και εν μέσω εναγκαλισμών ασπαζόταν τον Τούρκο ομόλογό του, ενώ η τουρκική πολεμική αεροπορία όργωνε κυριολεκτικώς τον Εθνικό εναέριο χώρο της πατρίδας μας, στέλνοντας είκοσι μαχητικά αεροσκάφη (τα περισσότερα που έχουν εισβάλλει το τελευταίο χρονικό διάστημα), προβαίνοντας σε επτά παραβιάσεις των εναέριων συνόρων μας. Οι χειριστές των πολεμικών αεροσκαφών μας σε επικοινωνία που είχαν με το διαδικτυακό χώρο “defencenet.gr” τόνιζαν:
«Πως είναι δυνατόν να ασπάζεται και να συνομιλεί επί μία ώρα με τον τούρκο ομόλογό του, ενώ εμείς είμαστε μέσα στο «κόκπιτ» και αναχαιτίζουμε τους εισβολείς; Έχει αποποιηθεί ο πρωθυπουργός τα ελληνικά εναέρια σύνορα των 10 ν.μ.; Με ποια λογική εμείς να κινδυνεύουμε στον ουρανό και όταν προσγειωνόμαστε να βλέπουμε στη τηλεόραση τον πρωθυπουργό μας να φιλά τον τούρκο ομόλογο του στην Κωνσταντινούπολη; Πως είναι δυνατόν να συμφωνεί με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για «ενίσχυση του κλίματος συνεργασίας μεταξύ των δυο κυβερνήσεων» και την ίδια στιγμή οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας να μας επιτίθενται; Για ποιο λόγο να κάνουμε αναχαίτιση όταν ο πρωθυπουργός επί μία ώρα μιλά χωρίς την παρουσία συμβούλων και διπλωματών με τον επικεφαλή των τουρκικών δυνάμεων που εισβάλουν στη χώρα; Τι έχει να πει στους ελεγκτές αεράμυνας ο πρωθυπουργός; Για ποιο λόγο να βρίσκονται στο πόστο τους όταν αυτός συνομιλεί με τον αντίπαλο που παραβιάζει τα σύνορά μας; Πως είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός να δέχεται de facto την παραβίαση των συνόρων της χώρας με την μη αντίδρασή του στην τουρκική επιθετικότητα;»
Πραγματικά κρίσιμα ερωτήματα στα οποία η κυβέρνηση επιβάλλεται να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση... Όπως υποστηρίζεται από το ρεπορτάζ που έκανε το “defencenet.gr” στις Πολεμικές Μοίρες, καταγράφεται εκρηκτικό κλίμα, ανάλογο με αυτό που είχε καταγραφεί πριν την «λευκή απεργία»... Να σημειωθεί ότι τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη δεν ήσαν άοπλα, αφού από τα 20 τουρκικά μαχητικά που πετούσαν σε τρεις σχηματισμούς, τα 10 έφεραν οπλισμό. Κατά τα άλλα, όπως μεταδόθηκε από την Άγκυρα, οι δύο ηγέτες συζήτησαν και την έξαρση της βίας στην Τουρκία με τις συνεχείς επιθέσεις Κούρδων ανταρτών στην νοτιοανατολική Τουρκία και τις εκρήξεις στην Κωνσταντινούπολη!!! Νωρίτερα ο κ. Ερντογάν είχε κατηγορήσει ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, τις οποίες δεν κατονόμασε, ότι δεν εμποδίζουν την ροή χρηματοδότησης των Κούρδων ανταρτών και δεν εκδίδουν καταζητούμενους από την Άγκυρα, Κούρδους.
Εν τω μεταξύ, όπως αναφέρουν ασφαλείς πληροφορίες του defencenet., σκηνικό κρίσης πάει να στήσει η Τουρκία στο Βόρειο Αιγαίο τις τελευταίες μέρες με το ωκεανογραφικό ερευνητικό σκάφος Α599 TCG Çeșme να προχωρά σε πετρελαϊκές έρευνες σε περιοχή, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, σαφώς «υψηλού πετρελαϊκού ενδιαφέροντος», 15 μίλια βόρεια της Σαμοθράκης:
Όλα αυτά την ίδια ώρα που δημοσίευμα από το STRATFOR αναφέρεται σε «Μαύρη» έκθεση για την Ελλάδα, σε σημείο ... παρεξηγήσεως αφού προβλέπει για την ερχόμενη τριετία μόνο γεωπολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δεινά, τα χειρότερα μετά την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους το 1830, η οποία μάλιστα θεωρεί ότι η σύγχρονη Ελλάδα βρίσκεται από άποψη συμμαχιών σε ακόμα δυσμενέστερη θέση από αυτή που βρισκόταν πριν (!) από την Επανάσταση του ’21!
Και μη χειρότερα θεέ μου!!!!

Διακοπές μόνο στην Ελλάδα

«ΕΚ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ άρξασθε. Και των όποιων εκδρομών. Μοναδικός προορισμός η Ελλάδα μας. Κι όταν ο ελλαδικός μας λαός καταφέρει επιτέλους να βρει τον ικανό Ανορθωτή της πατρίδας (όπως βρήκε το 1910 τον Ελευθέριο Βενιζέλο), για να βάλει μπρος την Ανορθωτική Κυβέρνηση της Ελλάδας, όχι μόνο τις χρυσές βέρες μας να μαζέψουμε ξανά για χάρη της, αλλά κι απ’ το υστέρημά μας να του δώσουμε…» Αυτό είναι ένα μικρό απόσπασμα από ένα κείμενο του έγκριτου δημοσιογράφου Λάζαρου Α. Μαύρου, ημερομηνίας 30 Απριλίου 2010 στην καθημερινή στήλη του, στην εφημερίδα η Σημερινή της Κύπρου. Στο κείμενο αυτό αποτυπώνεται ανάγλυφα η αγωνία των Ελλήνων της Κύπρου για το μέλλον της Μάνας Ελλάδας. Και συνεχίζει παρακάτω: «Γ Ν Η Σ Ι Α ΤΕΚΝΑ κι εγγόνια φτωχών αλλ’ υπερήφανων και, προπάντων, αξιοπρεπών Κυπριωτών βρακάδων παππούδων, που διατράνωναν ότι προτιμούσαν «τα ράκη της μητρός αντί τις πορφύρες της μητριάς» και που γέμιζαν τους τοίχους της αγγλοκρατίας με το γαλάζιο τους πάθος, «την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγωμεν πέτρες», την Ελλάδα πρέπει, τώρα, να βρούμε χίλιους δυο τρόπους, να βοηθήσουμε για να σωθεί. Με ό,τι έχουμε και δεν έχουμε. Με όσα μπορούμε να επινοήσουμε για χάρη της.
Ιδού λοιπόν και η απόδειξη της πραγματικής έγνοιας των Ελλήνων της Κύπρου για την μητέρα Ελλάδα. Η αγωνία έκδηλη αποτυπώνεται σε γιγάντιες πινακίδες με παραστατικότητες εικόνες στην κεντρική οδική αρτηρία Λεμεσού-Λευκωσίας και δείχνει ανάγλυφα το ενδιαφέρον των Ελλήνων κατοίκων της Μεγαλονήσου για την οικονομική δοκιμασία της αιώνιας Ελλάδας μας. Τεράστιες πινακίδες που βρίσκονται τοποθετημένες σε περίοπτες θέσεις και προτρέπουν τους Έλληνες της Κύπρου για διακοπές μόνο στην Ελλάδα: «ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ – ΠΑΝΤΟΤΕ ΔΥΝΑΤΟΙ 496 π.χ. – 1821 – 1940, ΠΑΝΤΑ ΝΙΚΗΤΕΣ – ΚΡΑΤΑ ΕΛΛΗΝΑ». Αυτό είναι το μήνυμα που αναγράφεται πάνω σε τεράστιες υπερυψωμένες πινακίδες που η κάθε μία φέρει στην πλάτη της μια υπερμεγέθη Ελληνική σημαία. Ιδού και η απόδειξη στην φωτογραφία που μου χάρισε ο Ελλαδίτης φίλος μου Παναγιώτης από του Καλαρρύτες της Ηπείρου, που βρέθηκε πριν λίγες μέρες στο νησί μας.
Η Κύπρος που αγωνιά και κάνει ότι είναι δυνατόν για να βοηθήσει την μάνα Ελλάδα να βγει μέσα από τις τεράστιες φουρτούνες που δημιουργούν τα δισθεόρατα σημερινά οικονομικά της αδιέξοδα. Αδιέξοδα που μέρα με την μέρα επιτείνονται και οδηγούν δυστυχώς σε πιο μεγάλα και δυσεπίλυτα προβλήματα. Η μάνα Ελλάδα που βρέθηκε να αντιμάχεται με κολοσσούς συμφερόντων που την έχουν θέση υπό κηδεμονία και στο περιθώριο. Η μάνα Ελλάδα, η οποία πέραν πάσης αμφιβολίας βαδίζει παράλληλα με την συνολική κατηφόρα που έχει πάρει ο τόπος, ένεκα των εγκληματικών συμπεριφορών και παραλείψεων της άρχουσας πολιτικής τάξης, που αποφάσισε να εκχωρήσει την τύχη της Πατρίδας μας στους υπαλλήλους των διεθνών τοκογλυφικών εταιριών (Βλέπε Δ.Ν.Τ.). Με την Εθνική κυριαρχία να βρίσκεται επίσημα πλέον κάτω από την ξένη κηδεμονία. Σε μια Ελλάδα βουλιαγμένη στον εφιάλτη της αδυναμίας αποπληρωμής των τεράστιων δανείων των διεθνών τοκογλύφων. Μέσα σε αυτές τις τρομακτικά δύσκολες συγκυρίες οι Έλληνες της Κύπρου στέλνουν ηχηρό το μήνυμα: «Μ Ο Ν Ο ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ μας από φέτος οι διακοπές μας. Εκεί τα ταξίδια μας. Εκεί ο μόνος προορισμός μας. Εκεί όλα τα διαθέσιμα χρήματα της αναψυχής μας. Και αυτή η πατριωτική ενέργεια αποτελεί ίσως την καλύτερη απάντηση σε εκείνους που μεταφέρουν τις βρόμικες αποταμιεύσεις τους στο εξωτερικό, μη εξαιρουμένης και της Κύπρου δυστυχώς. Εξέλειπε δυστυχώς και το τελευταίο ίχνος πατριωτισμού από τους περισσότερους. Η Πατρίδα βουλιάζει και αυτοί προσπαθούν να φυγαδεύσουν τα κλεμμένα, επιτείνοντας με τον τρόπο αυτό την επερχόμενη οικονομική κατάρρευση. Αυτοί είμαστε δυστυχώς….. Και τα δύσκολα δεν έχουν έλθει ακόμα.

Ο ορισμός της ασέβειας

Το είδαμε και αυτό κυρίες και κύριοι. Ένα Ιερό ιστορικό μας σύμβολο, γεμίζει με νεόπλουτους που συναγελάζονται στα πλαίσια μιας γαμήλιας τελετής. Τώρα πια τα πάντα μπορούν να θυσιάζονται στον βωμό της υπερκατανάλωσης και της απόλυτης ισοπέδωσης. Σε καιρούς μάλιστα όπου η πατρίδα πληρώνει βαρύ τίμημα επειδή ακριβώς δεν δείξαμε τον απαιτούμενο σεβασμό προς τα Ιερά και τα Όσια μας, Ναι, το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ». είναι ένα πολύ ακριβό κομμάτι της ιστορίας μας και κάποιοι δεν το σεβάστηκαν. Το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ», είναι το ένδοξο πλεούμενο, το οποίο έκανε υπερήφανη την Ελλάδα και πάνω στο οποίο άφησαν την τελευταία τους πνοή πολεμώντας γενναία πολλοί Έλληνες. Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας ήταν τόσο υπερήφανοι για το δοξασμένο θωρηκτό, που έραβαν κορδέλες με το όνομα «ΑΒΕΡΩΦ» στα ναυτικά καπελάκια των αγοριών της οικογένειάς τους. Τέτοια Εθνική υπερηφάνεια ένοιωθαν!

Να πως περιγράφει το γεγονός ένας νεαρός αυτόπτης μάρτυρας: «Ήμουν χθες το βράδυ στην Μαρίνα Φλοίσβου. Πάνω στο Θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ» κόσμος πολύς, απέξω ταξί και ακριβά αυτοκίνητα, μέχρι και πίσω από το γήπεδο του Ταε κβο ντο ήταν σταθμευμένα και είχαν βάλει και σεκιουριτάδες να τα φυλάνε. Πάνω στο κατάστρωμα του Αβέρωφ φωτορυθμικά (!!) και να βαράνε μπιτάκια που ακούγονταν ένα χιλιόμετρο απόσταση, και κόσμος πολύς μαζεμένος. Λέω κι εγώ και ο πατέρας μου, ρε παιδιά το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ», που έγραψε ιστορία, που σε αυτό το κατάστρωμα έχουν δώσει την ζωή τους εκατοντάδες ΗΡΩΕΣ για να είμαστε εμείς ελεύθεροι και το κάνατε ντισκοτέκ; ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Και ένας άλλος νεαρός έγραψε: «Το εκατόν χρονών θωρηκτό Αβέρωφ, από τα πιο σημαντικά πράγματα της σύγχρονης ιστορίας μας, ένα πλοίο ΘΡΥΛΟΣ πάνω στο οποίο ο Ναύαρχος Κουντουριώτης έδωσε την μάχη της Λήμνου, το ίσιο πλοίο που στην Κωνσταντινούπολη ύψωσε την Ελληνική σημαία, για τους νεόπλουτους και για το ίδιο το κράτος που έδωσε την άδεια είναι απλά ένα ρομαντικό και πολύ «ΟΥΑΟΥ event…»
Για το θέμα αυτό, υπάρχει και η αντίθετη άποψη. Ιδού πως καταγράφεται από ένα ανώνυμο στο διαδίκτυο:" Προς τι αυτή η αγανάκτηση για το πάρτη στο Αβέρωφ; Πόσοι από αυτούς που εξεγείρονται έχουν επισκεφτεί το Αβέρωφ; Πόσοι γνώριζαν την ύπαρξή του; Τουλάχιστον τώρα μάθαμε όλοι τι είναι το θωρηκτό...
Αβέρωφ. Κάτι είναι και αυτό. Αλλά αυτό που με προβληματίζει είναι το κόλλημα των Ελλήνων με το παρελθόν. Για ποιό λόγο πρέπει το παρελθόν να μας υπαγορεύει τι θα κάνουμε στο μέλλον; Άμα θέλουμε κάποια στιγμή να πάμε μπροστά, καλό είναι να κοιτάζουμε μπροστά, όχι πίσω. Πρέπει να καταλάβουμε πως αν συνεχίζουμε να κάνουμε αυτά που κάναμε στο παρελθόν, θα έχουμε μια ζωή τα ίδια αποτελέσματα. Καλό είναι να είμαστε πιο πραγματιστές και να κοιτάζουμε το συμφέρον μας. Γνωρίζετε πόσα είναι τα έξοδα συντήρησής ενός τέτοιου πλοίου; Πως θα πληρωθούν αυτά; Προτείνω να επιτραπούν οι δεξιώσεις όχι μόνο στο Αβέρωφ, αλλά και στα μουσεία και παντού ώστε να διαφημίζονται αλλά και τα έσοδα να διατίθενται για την συντήρησή των χώρων αυτών!!!!!"

Τα θαυμαστικά δικά μου και τα συμπεράσματα δικά σας…. Άντε τώρα στον καιρό της μιζέριας να καταλάβουμε την αξία της Πολιτιστικής και Εθνικής κληρονομιάς μας. Αστεία πράγματα… Παρ΄ όλα αυτά ας υπενθυμίσουμε στον εν λόγω άγνωστο νεοέλληνα πως όσοι Λαοί αποδείχθηκαν αγνώμονες προς την Ιστορία τους, εξαφανίσθηκαν από προσώπου γης. Και αν δεν υπήρχε το θωρηκτό «ΑΒΕΡΩΦ», ίσως να ήταν ακόμα σκλαβωμένα τα Δωδεκάνησα.

Υ.Γ:. Έγινε και επίδειξη μόδας πριν μερικά χρόνια πάνω στο θρυλικό «ΑΒΕΡΩΦ». Τα σημεία των καιρών κυρίες και κύριοι…Είμαστε όλοι εκτός λογικής και εκτός πραγματικότητας. Σε ένα κράτος παραδομένο και σχεδόν ανύπαρκτον.

Ναι, είναι μεγάλη προκληση…

Διάβασα με πολύ προσοχή τα όσα γράφτηκαν τούτες τις μέρες για το περιβόητο θέμα που δημιουργήθηκε με αφορμή το κείμενο "στο σπίτι του Κεμάλ". Τα παιδιά μας που έπρεπε να φέρουν στην μνήμη τους την ημέρα της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, τον πρωτεργάτη εκείνης της απίστευτης σφαγής. Ακριβώς στις 19 Μαΐου, όπου η συντεταγμένη Ελληνική Πολιτεία όρισε να τιμάται η γενοκτονία των αδελφών Ελλήνων Ποντίων. Μπροστάρης εκείνης της σφαγής δεν ήταν άλλος από τον Κεμάλ, ηγέτη του κινήματος των Νεότουρκων, που με το σύνθημα «η Τουρκία στους τούρκους», ξεκίνησε μια πολύχρονη, ανελέητη και πρωτοφανή για την παγκόσμια ιστορία ανθρωποσφαγή.
Το "σπίτι του Κεμάλ" είναι το σπίτι στο οποίο υποτίθεται γεννήθηκε ο αναμορφωτής και ιδρυτής της τουρκικής «Δημοκρατίας». Λέμε υποτίθεται πως γεννήθηκε, αφού οι ιστορικές πηγές δεν αποδεικνύουν κάτι τέτοιο…. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο επίσης που σε αυτόν το χώρο στεγάζεται σήμερα το τούρκικο προξενείο της Θεσσαλονίκης. Να θυμηθούμε ακόμα πως μέσα από αυτόν τον χώρο εξαιτίας μιας καλοσχεδιασμένης προβοκατόρικης ενέργειας, ξεκίνησε ένα άλλο ξεκλήριζα για τον Ελληνισμό της Πόλης και της Σμύρνης. Ήταν ακριβώς μετά την αποτυχία της τριμερούς διασκέψεως (στο τέλος Αυγούστου του 1955) για το κυπριακό στο Λονδίνο. Μια διάσκεψη που ως συνήθως οδηγήθηκε σε πλήρες αδιέξοδο από τις μεθοδεύσεις άγγλων και τούρκων. Το τουρκικό παρακράτος, που ξέρει πολύ καλά να δημιουργεί και να εκμεταλλεύεται τέτοιες στημένες εγκληματικές ενέργειες. Ενίοτε μάλιστα ανακαλύπτει και τα εξιλαστήρια θύματα τα οποία στέλνει στις αγχόνες. Όπως στην προκειμένη περίπτωση που η ευθύνη για τα Σεπτεμβριανά του 1955, φορτώθηκε σε Μεντερές και Ζουρλού, οι οποίοι απαγχονίστηκαν ύστερα από επτά χρόνια με συνοπτικές διαδικασίες….
Ας έρθουμε όμως και πάλι στον σάλο που δημιουργήθηκε με το γνωστό θέμα των πανελληνίων εξετάσεων. Για λόγους αντικειμενικής προσέγγισης πρέπει να διευκρινισθεί πως τα όσα γράφονται στην θεματική του έργου καμία σχέση δεν έχουν με τις σφαγές στην Πόλη και την Σμύρνη, ούτε και με τον σφαγέα Κεμάλ Ατατούρκ. Αντιθέτως τα γεγονότα διαδραματίζονται στο διπλανό υποτιθέμενο σπίτι του Κεμάλ, όπου μένει μία οικογένεια Ελλήνων προσφύγων. Η οικογένεια αυτή μάλιστα αν και κατατρεγμένη από το τουρκικό κράτος, φέρεται με απίστευτη μεγαλοπρέπεια και με την γνωστή ελληνική φιλοξενία και φιλότιμο σε μία γυναίκα από την Τουρκία. Κανένα μα κανένα πολιτικό μήνυμα δεν υπάρχει στο κείμενο, παρά το μήνυμα ότι τους λαούς δεν τους χωρίζουν οι κτηνωδίες των σκοτεινών κέντρων εξουσίας και της διαχρονικά επεκτατικής πολιτικής της Άγκυρας. Το κείμενο υποστηρίζουν πολλοί δείχνει την ανάγκη για υπέρβαση εθνικιστικών προσεγγίσεων, όταν αναφερόμαστε στα πάθη των λαών και προτείνει τη μεγαθυμία και τη σύνεση ως στάση ζωής.
Αυτή είναι η μία άποψη σε ότι αφορά τον σάλο που προέκυψε με την επιλογή αυτού του θέματος για τις πανελλήνιες εξετάσεις, την πιο θλιβερή μέρα για τους Έλληνες του Πόντου. Μια άποψη απολύτως ανθρώπινη και λογική, μόνο που η ιστορία διδάσκει πως οι σχέσεις των ανθρώπων δεν οικοδομήθηκαν δυστυχώς ποτέ τους με γνώμονα την ανυστερόβουλη σκέψη και την απλή ανθρώπινη λογική. Σε ότι μάλιστα μας αφορά, ένεκα αυτής της επιθετικής πολιτικής της Άγκυρας, έχουμε και σήμερα κατεχόμενα ελληνικά εδάφη και στρατεύματα κατοχής… την ώρα που κάποιοι προοδευτικοί τούρκοι καταδικάζουν και την κατοχή και την επεκτατική πολιτική της Άγκυρας, χωρίς ωστόσο να μπορούν να επηρεάσουν έστω και κατ’ ελάχιστο την τουρκική στρατηγική.
Ως εκ τούτου λοιπόν η επιλογή του κειμένου μόνο ως ατυχής μπορεί να χαρακτηρισθεί. Ο Κεμάλ ο πιο ένας σύγχρονος γενοκτόνος, που μεταξύ άλλων μακέλεψε, Έλληνες Μικρασιάτες, Έλληνες Πόντιους, Αρμένιους, Ασσύριους και όσους θεωρούσε εμπόδιο στην δημιουργία μιας νέας Τουρκίας με εθνική καθαρότητα… Γιατί χωρίς καμιά αμφιβολία, όταν τιμάς έστω και εμμέσως τον Κεμάλ είναι σαν να τιμάς τον Μπους, το Στάλιν, τον Μουσολίνι ή τον Χίτλερ. Να τιμάς δηλαδή τους μεγαλύτερους δολοφόνους στην ιστορία της παγκόσμιας ανθρωπότητας…… Και σίγουρα και μόνο το άκουσμα του ονόματος Κεμάλ και μάλιστα με αφορμή ένα θέμα στις πανελλήνιες εξετάσεις την ήμερα του πένθους για την μεγάλη γενοκτονία των αδελφών Ελλήνων Ποντίων, φθάνει για να δημιουργήσει οποιεσδήποτε ενδόμυχες σκέψεις και συνειρμούς…..

Υ.Γ.: Εκεί στην Θράκη μια άλλη Κύπρος στήνεται. Με πρωτεργάτη το βαθύ τουρκικό κράτος Κυρία Διαμαντοπούλου…..

Όλα τα είχε η Μαριωρή, ο φερετζές της έλειπε

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Η επίσκεψη Ρατζέπ Ταγίπ Ερντογάν σηματοδοτεί πολιτικές και όχι οικονομικές εξελίξεις. Το σχέδιο δεν είναι καθόλου καινούργιο. Η εφαρμογή του ξεκινά τουλάχιστον προ εικοσαετίας, σε πλήρη συνεργασία με τις Η.Π.Α. και στοχεύει να κατακερματίσει τον κυρίαρχο Εθνικό μας χώρο και να συνενώσει το μουσουλμανικό τόξο τα Βαλκάνια. Κακά τα ψέματα: Στα σατανικά τους σχέδια, η Ελλάδα δεν έχει δυστυχώς θέση και προορίζεται για διάλυση.
Σύμφωνα με τα παραπάνω λοιπόν, ένας είναι ο στόχος: Η Τουρκία πρέπει να αποκτήσει συγκριτικά πλεονεκτήματα σε όλα τα επίπεδα. Και μάλιστα με τους ισλαμιστές στην διακυβέρνηση της χώρας. Οι ισλαμιστές που να μην διαλανθάνει της προσοχής μας, πριν αναρριχηθούν στην εξουσία, εθεωρούντο (;) το μαύρο πρόβατο σε Ελλάδα, Ευρώπη και Αμερική. Κινδύνευε μας έλεγαν η κοσμικότητα του τουρκικού κράτους! Κούνια που τους κούναγε όλους τους.
Και τί είδους πολιτική αλήθεια αντιτάσσουμε εμείς απέναντι σ’ αυτά τα σκοτεινά σχέδια τους; Εμείς, λοιπόν, από την πλευρά μας κάνουμε ότι ήταν δυνατό, όχι για να σταματήσουμε τα διαλυτικά τους σχέδια, αλλά για να καταστήσουμε την Τουρκία αφέντη της περιοχής και πλήρες μέλος της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας. Μια ενταξιακή πορεία που ξεκίνησε με την ελληνική κυρίως στήριξη, το 1999. Τότε που με συνοπτικές διαδικασίες παραδίναμε το Οτσαλάν στο βαθύ τουρκικό κράτος. Είχε προηγηθεί εκείνος ο απροσδόκητος δυνατός αέρας που πήρε και αφάνισε την ελληνική σημαία από τα Ίμια. Έκτοτε, μάλιστα η σημαία που την πήρε τάχατες ο δυνατός άνεμος δεν αντικαταστάθηκε κύριε Θεόδωρε Πάγκαλε!!!

Ας έλθουμε, όμως, στο σήμερα. Η χρονική στιγμή της επίσκεψης Ερτογάν στην πατρίδα μας δημιουργεί δίχως άλλο πολλούς προβληματισμούς και αμέτρητα αναπάντητα ερωτήματα. Ο τούρκος πρωθυπουργός που βρέθηκε στην Αθήνα με μια πλειάδα υπουργών και επιχειρηματιών σε μια περίοδο όπου η δική μας πλευρά έχει τις πιο μειωμένες δυνατότητες για διαπραγματεύσεις, με τον βρόγχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να επικρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας. Και η Τουρκία που αντί να αποδώσει έστω ένα ελάχιστο αντίδωρο για την μεγάλη Ελληνική υπερπροσφορά, σε όλα τα επίπεδα, σκλήρυνε ακόμα περισσότερο την στάση της και αναβάθμισε τις επεκτατικές διεκδικήσεις της. Μέχρι το Σούνιο φθάνουν καθημερνώς τα πολεμικά αεροσκάφη της!!! Ιδού και οι αποδείξεις για τους άπιστους: «Για 29 σοβαρές παραβιάσεις του Εθνικού Εναέριου Χώρου, μιλάει το διαδικτυακό Defence Net. Με την Τουρκία να προχωρά σε μια άνευ προηγουμένου επίδειξη δύναμης στο κεντρικό και βόρειο Αιγαίο, επιβάλλοντας δια της ισχύος των όπλων τις de facto καταστάσεις διχοτόμησης στο Αιγαίο και την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία να παραμένει απλώς παρατηρητής. Όλα αυτά λίγες ώρες πριν την έλευση του τούρκου πρωθυπουργού και της συνοδείας του με την «αυτοκρατορική» περιβολή».
Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία: Ο τρόπος που αντιμετωπίζονται από την Αθήνα τα διμερή θέματα με την γείτονα, έως τώρα τουλάχιστον, τίποτα το θετικό δεν απέδωσε. Και το μέλλον δυστυχώς παρουσιάζεται κάτι περισσότερο από θολό, αφού την ίδια ώρα που εμείς κυριολεκτικώς εκλιπαρούμε για υπέρογκα δάνεια προκειμένου να αποφύγουμε την πτώχευση, η Τουρκία στέλνει στο πυρ το εξώτερο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ανακοινώνει διμερείς οικονομικές συμφωνίες με την Ρωσία. Την Ρωσία που ετοιμάζεται μάλιστα να στήσει το μεγαλύτερο πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας απέναντι ακριβώς από τα κυπριακά παράλια. Και ο Γιώργος Παπανδρέου που είχε το θράσος να ανακοινώσει προεκλογικώς την επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνιών με την Ρωσία. Ένα σωστό πράγμα έκανε ο Καραμανλής και αυτός στην πράξη το ακύρωσε……
Όσο για τα πλέον σημαντικά ζητήματα όπως το “casus belli”, παραμένει η περιφρονητική δήλωση Ερτογάν πως, «το μόνο ενδεχόμενο να αρθεί το “casus belli” είναι να παραιτηθεί η Ελλάδα από το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια.»!!! και όλα αυτά μπροστά σε έναν Γιώργο Παπανδρέου που δεν διαφώνησε, ζητώντας παράλληλα και «τον αφοπλισμό των ελληνικών μαχητικών αεροσκαφών που υπερασπίζουν το Αιγαίο από τα τουρκικά μαχητικά». Όσο για την Κύπρο, δέστε πως μιλάνε οι κατακτητές: Η Κύπρος είπε ο Ταγίπ δεν έπρεπε να μπει στην Ευρώπη με άλυτο το πολιτικό της πρόβλημα!
Αυτά και μακάρι να κάνω λάθος.

Υ.Σ.: Γιατί αλήθεια Μίκυ Θεοδωράκη τους επέτρεψες να σε χρησιμοποιήσουν για προσάναμμα; Εσύ αλλιώς μας τα έλεγες τα τελευταία χρόνια.

Διεθνές Νομισματικό Ταμείο

Πέραν πάσης αμφιβολίας ζούμε στην πιο κρίσιμη περίοδο της μεταπολιτευτικής ιστορίας μας. Τα πάντα γύρω μας μοιάζουν να καταρρέουν με μια αργή αλλά απολύτως σταθερή και άριστα οργανωμένη μεθοδολογία. Θυμίζω στα γρήγορα ότι από την προεκλογική υπόσχεση του Γιώργου Παπανδρέου: «λεφτά υπάρχουν» και το συμβόλαιο τιμής για έστω και μικρές αυξήσεις των χαμηλόμισθών, πολύ γρήγορα περάσαμε στην ανάγκη λήψης των πρώτων ανώδυνων μέτρων, τα οποία διαδέχθηκαν άλλα πολύ σκληρότερα την ίδια ακριβώς ώρα που η κυβέρνηση διαλαλούσε προς κάθε κατεύθυνση ότι η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από βοήθεια, αφού μπορεί να τα καταφέρει και μόνη της….
Για άλλη μια φορά κοροϊδέψαμε τους απλούς πολίτες και φανήκαμε μικρότεροι των περιστάσεων. Έστω και αν απέναντι μας είχαμε την Γερμανία της Μέργκελ, που μας έσπρωξε στις αγκάλες του κρεατοφάγου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.), στην προσπάθεια της να πλήξει την αξιοπιστία του Ευρώ και να κρατήσει την πρωτοκαθεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και τι είναι, όμως, στ’ αλήθεια το Δ.Ν.Τ.; Το Δ.Ν.Τ. είναι λοιπόν ένας διεθνής οργανισμός ο οποίος επιβλέπει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα παρακολουθώντας τις συναλλαγματικές ισοτιμίες και τα ισοζύγια πληρωμών και προσφέροντας οικονομική και τεχνική βοήθεια όταν του ζητηθεί. Έδρα του η Ουάσιγκτον, των Η.Π.Α. Αυτά ισχύουν τουλάχιστον στην θεωρία. Γιατί στην πράξη τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Το Δ.Ν.Τ. υποστηρίζουν οι επικριτές του δεν έχει σαφείς στόχους και ξεκάθαρες λειτουργίες, κάτι που οφείλεται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν τον τρόπο δράσης του. Πολλοί μάλιστα διαλαλούν προς κάθε κατεύθυνση ότι το Δ.Ν.Τ. χρησιμοποιεί τις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου ως πειραματόζωα. Από την άλλη, κάποιοι φοβούνται ότι οι αλλαγές που κάθε φορά προτείνονται εισάγουν θέματα που είναι περισσότερο πολιτικά παρά οικονομικά και τα οποία έχουν ήδη οδηγήσει σε οικονομικές κρίσεις.
Δύο επικρίσεις από οικονομολόγους είναι ότι η οικονομική βοήθεια δίδεται πάντοτε υπό διάφορες προϋποθέσεις (conditionalities), περιλαμβανομένων των Προγραμμάτων Διαρθρωτικής Προσαρμογής (Structural Adjustment Programs). Οι προϋποθέσεις, υποστηρίζεται, παρεμποδίζουν την κοινωνική σταθερότητα και επομένως και τους δεδηλωμένους στόχους του Δ.Ν.Τ., ενώ τα Προγράμματα Διαρθρωτικής Προσαρμογής οδηγούν σε αύξηση της φτώχειας στις χώρες που δέχονται τη βοήθεια……. Από την άλλη, το Δ.Ν.Τ. μερικές φορές υποστηρίζει "προγράμματα λιτότητας", τα οποία συνεπάγονται αύξηση των φόρων ακόμη και όταν η οικονομία είναι αδύνατη.

Αξίζει τέλος να σημειώσουμε πως Το Δ.Ν.Τ. ελέγχεται ως επί το πλείστον από τις μεγάλες δυνάμεις της Δύσης, με το βάρος ψήφου στο Εκτελεστικό Συμβούλιο να καθορίζεται από την οικονομική συνεισφορά της κάθε χώρας στον οργανισμό. Σπάνια το Συμβούλιο υπερψηφίζει αποφάσεις που συγκρούονται με τα συμφέροντα των Η.Π.Α.…

Υ.Γ.: Την ίδια στιγμή που ανακοινώνονται τα νέα οικονομικά μέτρα και οι "απλοί άνθρωποι του μόχθου" καλούνται να πληρώσουν "το μάρμαρο", η Βουλή των Ελλήνων κατά ομόφωνη απόφαση (ΦΕΚ223 α) ενέκρινε, εν μέσω κρίσης, πρόγραμμα επιδότησης για όλους ανεξαιρέτως, τους βουλευτές και ευρωβουλευτές προκειμένου να αγοράσουν το δικό τους προσωπικό εξοπλισμό πληροφορικής. Την ίδια δηλαδή ώρα που μας περικόπτουν τους μισθούς και μας ζητούν θυσίες οι ίδιοι επιχορηγούν τους εαυτούς τους με 5.500 ευρώ για τον κάθε βουλευτή (συνολικώς 1.500.000 ευρώ!!) για την αγορά- άκουσον-άκουσον- Η/Υ!!! (λες και δεν έχουν υπολογιστές και χρειάζονται επιχορήγηση 5.500 ευρώ για να αγοράσουν...).
Άντε τώρα κάτω από την ξένη κηδεμονία να υψώσουμε το ανάστημα μας και να διεκδικήσουμε δίκαιη λύση των Εθνικών μας θεμάτων… Και ο Καραμανλής που εξακολουθεί να σωπαίνει! Αυτά τα ολίγα και τα συμπεράσματα δικά σας…
Και οι γνωστοί άγνωστοι που κτυπούν το σύστημα σκοτώνοντας αδιακρίτως αθώους ανθρώπους των 700 ευρώ!!!

Να καταργηθεί πάραυτα ο νόμος

Δεν είμαι καπνιστής. Παρ’ όλα αυτά αναγνωρίζω το δικαίωμα σε εκείνους που θέλουν να απολαμβάνουν αυτήν την κακή συνήθεια, έως του σημείου να καπνίζουν όσα τσιγάρα τραβάει η ψυχούλα τους. Πάντα βεβαίως προτείνω σε φίλους και μη να αποφεύγουν αυτήν την δολοφονική συνήθεια, παρ’ όλα αυτά, όμως, τίποτε δεν γίνεται δια της επιβολής. Ο καθένας, άλλωστε, έχει τι ευθύνες των πράξεων του.

Ο νομοθέτης λοιπόν σοφά πράττοντας προσπαθεί να προστατεύσει και τις δύο αυτές κατηγορίες ανθρώπων. Πρωτίστως, βεβαίως, προσπαθεί να προστατεύσει τους μη καπνίζοντες. Τον αδύνατο κρίκο της αλυσίδας δηλαδή. Να μην διαφεύγει της προσοχής μας, πως δεν είναι δα και λίγες οι αρνητικές επιπτώσεις για τους έμμεσους καπνιστές κα ειδικώς για τα παιδιά και όσους υποφέρουν από χρόνια προβλήματα υγείας, κυρίως του αναπνευστικού συστήματος.
Έτσι μας προέκυψε και η καθολική απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους. Έλα, όμως, που και στην προκειμένη περίπτωση στην πράξη ισχύει ότι και για τις άλλες περιπτώσεις της υποχρεωτικής απαγόρευσης. Το είπαμε πάρα πολλές φορές: Οι νόμοι στην πατρίδα μας είναι οι αυστηρότεροι, πλην, όμως, οι πλείστοι ουδέποτε εφαρμόζονται στην πράξη. Ως αποτέλεσμα τούτου προκύπτει το γεγονός μίας φοβερής ασυδοσίας, έως του σημείου, μάλιστα, αντί οι νόμοι να γίνονται προστάτες των αδυνάτων, να μετατρέπονται σε καταφύγια παρανομίας και ατιμωρησίας για τους παρανομούντες.
Για χρόνια πολλά προετοίμαζαν την νομοθεσία και τι υποδομές για την απαγόρευση. Το είχε πάρει μάλιστα και πολύ προσωπικά ο κ. Αβραμόπουλος. Ο τότε υπουργός υγείας που διακήρυττε πως ο νόμος θα εφαρμοσθεί με απόλυτη αυστηρότητα και προς κάθε κατεύθυνση. Για να φθάσουμε τελικώς στην εφαρμογή του νόμου, ο οποίος, όμως μπάζει από παντού, μέχρι γελοιοποιήσεως. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο κρύο μάζεψα ένα βράδυ, καθώς μήνα Ιανουάριο βάλαμε τα χοντρά μπουφάν μας και καθίσαμε στο υπαίθριο της πλατείας για ένα καφέ με ένα καπνιστή φιλαράκι μου. Ήταν οι πρώτες μέρες της απαγόρευσης και ως εκ τούτου υπήρχε η υποψία πως ο νόμος αυτήν την φορά θα έπαιρνε τον δρόμο του. Συνέβηκε όμως αυτό που συμβαίνει πάντα. Δεν χρειάσθηκαν, δηλαδή, παρά μόνο μερικές μέρες, έως ότου επανέλθουν τα σταχτοδοχεία στο εσωτερικό των καταστημάτων και των δημόσιων χώρων, αφού σχεδόν κανένα όργανο του νόμου δεν κατήγγειλε κανέναν……
Και για να σοβαρευτούμε, επιτέλους, μια λύση μόνο υπάρχει κυρίες και κύριοι: Αν δεν θέλετε, ή δεν μπορείτε να εφαρμόσετε τον νόμο, καταργείστε τον πάραυτα. Τώρα μάλιστα έχετε και μια επιπλέον δικαιολογία να το κάνετε, αφού με την έλευση της κρεατομηχανής που ακούει στο όνομα Δ.Ν.Τ., την μείωση των μισθών των πτωχών και όχι των πλουσίων (αυτοί δόξα τω Θεώ τα φυγάδευσαν τα δισεκατομμύρια), ποιος νοιάζεται για δυο ρουφηξιές παραπάνω. Όταν μάλιστα δυσκόλευψε το μεροκάματο και ο άρτος υμών ο επιούσιος…
ΥΓ.: Από τα τέσσερα ευρώ που στοιχίζει ένα πακέτο τσιγάρα τα 3,40 μπαίνουν στο ταμείο του κράτους. Λέτε … Από ένα κράτος που ουδέποτε κοίταξε στα μάτια τους υπηκόους του όλα μπορούμε να τα περιμένουμε!

Νίκησε όπως πάντα η Άγκυρα

Τον ήθελε ολόκληρο το σύμπαν. Τον προτιμούσε η Ελληνική κυβέρνηση (μέχρι και ταξίδι στην Κύπρο έκανε για χάρη του ο πρωθυπουργός μας παραμονές των ψευδοεκλογών). Τον ήθελαν ακόμα ο Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε. κ. Μπα Γκι Μουν, η Χίλαρι Κλίντον, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σχεδόν ολόκληρη η Ε.Ε., η Μ. Βρετανία, ο κ. Φούλε, ο κ. Σουλτς, ο κ. Μπαρόσο, μα πάνω απ’ όλους πιο πολύ τον προτιμούσε διακαώς ο ομοϊδεάτης πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ Δημήτρης Χριστόφιας. Και όμως δεν συνωμότησε το σύμπαν (όπως υποστηρίζει στον αλχημιστή ο Πάολο Κουέλο) για να βγει νικητής. Ο Ντερβίς Έρογλου, επιβεβαίωσε λοιπόν τις προβλέψεις, και με τις ψήφους της συντριπτικής πλειοψηφίας των εποίκων, αλλά και αρκετών τουρκοκυπρίων (στα κατεχόμενα οι έποικοι είναι η πλειοψηφία) εκτόπισε τον Μεχμέτ Αλή Ταλάτ, προκαλώντας στον Πρόεδρο Χριστόφια έναν πραγματικό διαπραγματευτικό εφιάλτη.
Με τον Ταλάτ υποστηρίζουν πολλοί είχαμε συνομιλίες και το κυπριακό βρισκόταν σε κινητικότητα. Καμία λοιπόν αντίρρηση. Με την εξής, όμως, ειδοποιό διαφορά, ότι δηλαδή η όποια ασήμαντη πρόοδος στις συνομιλίες, σημειώθηκε αποκλειστικώς και μόνο στα σημεία όπου υπήρξαν εκ μέρους μας γενναίες προσφορές και παραχωρήσεις. Η εκ περιτροπής προεδρία, η σταθμισμένη ψήφος και η αποδοχή εκ των προτέρων παραμονής 50.000 εποίκων τουλάχιστον στο νησί, δίχως κανένα απολύτως μικρό ή μεγάλο αντάλλαγμα, είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Να σημειωθεί ότι με τις παραπάνω γενναίες προσφορές του πρόεδρου, διαφώνησαν όλοι, ακόμα και τα συγκυβερνώντα κόμματα, πλην του ΑΚΕΛ φυσικά. Για την μητέρα Ελλάδα, ούτε λόγος να γίνεται, αφού από καιρό η κυβέρνηση και σχεδόν ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος, κρύβεται πίσω από το ψευδεπίγραφο επιχείρημα της κυπριακής λύσης. Κάτι που δυστυχώς άφησε την Τουρκία και τους πολλούς απρόσκλητους διαμεσολαβητές να κάνουν ότι θέλουν στον απευθείας διάλογο. Εμείς, έως τώρα, ούτε που ακουμπήσαμε την μπάλα, για να χρησιμοποιήσω ένα όρο από την ποδοσφαιρική διάλεκτο.
Τι θα γίνει λοιπόν με τον διάλογο που βρίσκεται σε εξέλιξη; Ότι γινόταν πάντα είναι η απάντηση. Διότι στις προχθεσινές εκλογές στα κατεχόμενα κέρδισε και πάλιν αυτός που κερδίζει πάντοτε, δηλαδή η Άγκυρα. Διότι, καμιά λύση δεν πρόκειται να τύχη της έγκρισης της τουρκοκυπριακής κοινότητας, εάν πρώτα και κύρια δεν δοθεί το πράσινο φως από το εθνικό συμβούλιο της Τουρκίας. Κατά συνέπεια εκεί πρέπει να στοχεύουμε. Ταλάτ και Έρογλου αποτελούν τις δύο όψεις της ίδιας αταλάντευτης πολιτικής που στοχεύει στην κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και σε λύση δύο κρατών. Για να έλθει η σειρά του Αιγαίου και της Θράκης. Το δήλωσε άλλωστε ευθαρσώς ο τούρκος υπουργός των εξωτερικών: «Η καλύτερη περίοδος για τα Βαλκάνια ήταν επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας»!!!
Η εκλογή λοιπόν του κ. Έρογλου, άρα και η αλλαγή του διαπραγματευτή της τουρκοκυπριακής πλευράς στις συνομιλίες, σίγουρα δημιουργεί νέα δεδομένα. Όπως νέα δεδομένα φαίνεται ότι δημιουργούνται και από την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά και την προώθηση του κανονισμού από πλευράς Ε.Ε. για το απευθείας εμπόριο. Αν, επιπλέον, ισχύει η εκτίμηση του Έλληνα Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών κ. Δρούτσα, ότι η Τουρκία δεν επείγεται για λύση του Κυπριακού, το οποίο δεν αποτελεί προτεραιότητά της, τα πράγματα γίνονται ακόμα δυσκολότερα. Επιβάλλεται λοιπόν η χάραξη μιας νέας, ολοκληρωμένης στρατηγικής, από τη δική μας πλευρά. Η ευθύνη της ελληνοκυπριακής ηγεσίας γίνεται μεγαλύτερη, αφού η μάνα Ελλάδα, εν μέσω της κρεατομηχανής που λέγεται Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, φαίνεται δυστυχώς παντελώς ανίσχυρη για προσφορά οποιασδήποτε ουσιαστικής βοήθειας. Η Ελλάδα, που μας αρέσει δεν μας αρέσει είναι η μητέρα πατρίδα στην οποία στηρίζουμε τις όποιες ουσιαστικές ελπίδες μας. Η Ελλάδα που βολεύεται πίσω από το γνωστό στείρο σύνθημα: «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται».

Ιδεολόγοι της κακιάς ώρας

Και ξαφνικά όλα άρχισαν να έρχονται με κινηματογραφική ταχύτητα στο φως της δημοσιότητας. Ό,τι δεν συντελέσθηκε στα προηγούμενα δεκαπέντε χρόνια πραγματοποιήθηκε μέσα σε δεκαπέντε μέρες. Οι συνταρακτικές αποκαλύψεις έρχονται ενώπιόν μας εν ριπή οφθαλμού. Μια ταχύτητα αντίδρασης που έως πριν λίγες μέρες ήταν αντιστρόφως ανάλογη της σοβαρότητας που απαιτούσαν τα αιματηρά, ως επί το πλείστον τρομοκρατικά κτυπήματα. Η άσφαλτος που κοκκίνισε από το αίμα αθώων ανθρώπων, οι οποίοι είτε εκτελούσαν για ένα ψωρομεροκάματο τα καθήκοντά τους, είτε βρέθηκαν τυχαίως στο βεληνεκές των τρομοκρατών. Χαρακτηριστική περίπτωση το δεκαπεντάχρονο Αφγανόπουλο που διαμελίστηκε από την έκρηξη βόμβας, ενώ έψαχνε από περιέργεια σε ένα παρατημένο σάκο ταξιδίου στην είσοδο μιας πολυκατοικίας. Αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτα που λέει και μια πολύ γνωστή σε όλους μας παροιμία. Ένα παιδί που ήρθε στην πατρίδα μας για να γλιτώσει από τη λαίλαπα του πολέμου για να χάσει έτσι άδοξα τη ζωή του στην πιο τρυφερή ηλικία. Ναι, μάλιστα, κυρίες και κύριοι, πέρασαν δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια από τότε που πρωτοσυνελήφθη ο φερόμενος ως αρχηγός του «Επαναστατικού Αγώνα». Από τότε που υπέπεσε στην αντίληψη της αστυνομίας η παράνομη δράση του Νίκου Μαζιώτη. Από τότε που ετέθη κάτω από ασφυκτική αστυνομική παρακολούθηση. Η αστυνομία έγινε -όπως τουλάχιστον μας λένε- η σκιά του και παρακολουθούσε κάθε του κίνηση. Παρ’ όλα αυτά, όμως ο αρχιτρομοκράτης μπορούσε να κατευθύνει με υποδειγματική ευκολία τους στυγνούς και αδίστακτους συνεργάτες του για να σκορπούν κατά συρροή και αδιακρίτως τον θάνατο! Με τους περισσότερους υποψιασμένους πολίτες να μην μπορούν να πιστέψουν ότι είναι τόσο ανίκανη η αστυνομία ώστε να μην μπορεί να δράσει εγκαίρως. Κάτι που σημαίνει ότι στο μυαλό του απλού Έλληνα πολίτη υποβόσκει μια απορία και ένα εύλογο ερώτημα: μήπως δηλαδή βόλευε και βολεύει ακόμα και η τρομοκρατία μερικούς; Αν είναι δυνατόν δηλαδή, έλα, όμως, που έτσι όπως διαδραματίζονται τα γεγονότα τίποτε δεν αποκλείεται.

Έπρεπε λοιπόν να χαθούν τόσες αθώες ανθρώπινες ζωές, να μείνουν τόσα ορφανά, να κλείσουν τόσα σπίτια και να μαυροφορέσουν τόσες μανάδες; Τι είναι αυτό που δεν άφησε την αστυνομία να ενεργήσει αστραπιαία - μπορεί και το απέδειξε πολλές φορές - για να κλείσει μιας δια παντός αυτό το μαύρο κεφάλαιο της τρομοκρατίας; Και γιατί αλήθεια μείναμε μόνο στους πανηγυρισμούς από τη δήθεν εξάρθρωση της τρομοκρατίας μετά την αποκάλυψη των στελεχών της κορυφής της ιεραρχίας μιας τρομοκρατικής οργάνωσης που ξεκίνησε την δράση της σχεδόν συγχρόνως με τη λεγόμενη μεταπολίτευση; Και εξαρθρώθηκε πραγματικά η 17η Νοέμβρη ή έριξαν στάχτη στα μάτια μας, έτσι, γιατί έπρεπε να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο προκειμένου να διεξαχθούν, κατ’ απαίτηση των Αμερικανών, οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004;
Αυτά τα ερωτήματα είναι που κυριαρχούν ανάμεσα στους απλούς καθημερινούς ανθρώπους. Ερωτήματα που δηλητηριάζουν το τοπίο και ενισχύουν τις μύχιες σκέψεις μας… Για την τρομοκρατία: Την πιο παρεξηγημένη από κάθε άποψη έννοια που τρομάζει. Σε μια κοινωνία στις παρυφές του καπιταλισμού ο οποίος βρίσκεται στα όρια της κρίσης, με αποτέλεσμα να ξεφυτρώνουν καθημερινώς λογής-λογής ιδεολόγοι της κακιάς ώρας οι οποίοι τάχατες πασχίζουν για να φτιάξουν μια πιο ανθρώπινη κοινωνία για όλους μας.

Φέρτε πίσω τα κλεμμένα!

Την ακατάσχετη μετανάστευση των τελευταίων ετών, πολλών από τις πλέον βιώσιμες ελληνικές επιχειρήσεις, στην Αλβανία, στα Σκόπια και στη Βουλγαρία, έρχεται τώρα να προστεθεί (δίνοντας τη χαριστική βολή στην αιμορραγούσα ελληνική οικονομία) η μετανάστευση και του ελληνικού ζεστού χρήματος από τους φοροφυγάδες και τους κάθε λογής λωποδύτες που για χρόνια λυμαίνονται τον πλούτο αυτού του ευλογημένου τόπου.
Ιδού λοιπόν και οι αποδείξεις. Διαβάζουμε στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας «Η Σημερινή» της Κύπρου: «Στην Κύπρο καταλήγουν τα χρήματα πλούσιων Ελλαδιτών». Και στο εσωτερικό της εφημερίδας υπάρχουν και οι σχετικές λεπτομέρειες: «Η Κύπρος είναι ένας από τους τρεις κύριους προορισμούς όπου καταλήγουν τα χρήματα πλούσιων Ελλαδιτών και εταιριών, τα οποία φυγαδεύονται από την Ελλάδα. Οι άλλοι δύο προορισμοί είναι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ελβετία. Αυτό αναφέρει ανταπόκριση του πρακτορείου Ρόιτερ από τη Σιγκαπούρη, που στηρίζεται σε σχετικό δημοσίευμα της ηλεκτρονικής έκδοσης της τοπικής εφημερίδας ‘Telegraph”. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι πλούσιοι καταθέτες, άτομα και οργανισμοί, λόγω ανησυχιών από τις συνέπειες της κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα και από το ενδεχόμενο επιβολής νέας φορολογίας, φυγαδεύουν σημαντικά ποσά σε μεγάλα οικονομικά ή υπεράκτια κέντρα. Υπολογίζεται ότι κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου φυγαδεύθηκαν τρία δισεκατομμύρια ευρώ και του Φεβρουαρίου πέντε δισεκατομμύρια, με αρνητικά αποτελέσματα για τις ελληνικές τράπεζες και την ελληνική οικονομία. Κύριες τράπεζες που χρησιμοποιούνται για τη σχετική διαδικασία είναι η βρετανική HSBC και η γαλλική SOCIETE GENERALE, σύμφωνα πάντα με το ίδιο δημοσίευμα.
Πεμπτουσία και μοναδικό κίνητρο για μια καλύτερη ζωή είναι το χρήμα για τους περισσότερους νεοέλληνες δυστυχώς. Γι’ αυτό και πουλούν όσο-όσο τούτο τον ευλογημένο τόπο, την ίδια ακριβώς στιγμή που έστω και πολύ αργοπορημένα η Ελληνική κυβέρνηση μαζί με ολόκληρη σχεδόν την ελληνική πολιτική ηγεσία δίνουν την πιο δύσκολη μάχη για να κρατήσουν όρθια την Ελληνική οικονομία και κατά συνέπεια να κρατήσουν όρθια και δυνατή την μάνα Ελλάδα.
Η μάνα Ελλάδα που με το πιστόλι στον κρόταφο υποχρεώθηκε να συνομολογήσει μια συμφωνία για παροχή ευρωπαϊκής βοήθειας, η οποία κατά τα φαινόμενα εξυπηρετεί, πρωτίστως, τα συμφέροντα της Γερμανίας και των τραπεζιτών του Δ.Ν.Τ. και δευτερευόντως την Γαλλία και τα υπόλοιπα κράτη της ευρωζώνης αλλά σε καμία περίπτωση αυτά της Ελλάδας, η οποία μπαίνει σε μία νέα φάση οικονομικής υποδούλωσης. Και δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι η πρώτη και σημαντικότερη συνέπεια απ’ όλα όσα παρακολουθούμε να συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα με την ελληνική οικονομία είναι η κατάρρευση του ευρώ κατά 12% σε 3,5 μήνες, που έδωσε το φιλί της ζωής στη γερμανική οικονομία, με τις νέες παραγγελίες για τα βιομηχανικά της προϊόντα να αυξάνονται κατακόρυφα, προκαλώντας με τον τρόπο αυτό την μεγαλύτερη ανάπτυξη της βιομηχανικής δραστηριότητας στην χώρα από τον Ιούνιο του 2007. Έτσι εξηγείται και η άκαμπτη στάση της Γερμανίδας πρωθυπουργού που ρίχνει τα φαρμακερά βέλη της επί δικαίων και αδίκων. Η Ελλάδα που κατά την άποψη του κ. Πάνου Παναγιώτου, διευθυντή της Ελληνικής Κοινότητας Τεχνικής Ανάλυσης (ΕΚΤΑ), διασύρθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως παράδειγμα και για τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου με υψηλό χρέος, ανοίγοντας το δρόμο για τη λήψη πολύ σκληρών μέτρων και αλλού, ώστε να εξασφαλισθούν απολύτως τα συμφέροντα του έξυπνου χρήματος... Ο καπιταλισμός που αποκαλύπτεται μετατρεπόμενος σε μια ακατάσχετη κλεπτοκρατεία, που εξολοθρεύει αδιακρίτως τους πιο αδύναμους κρίκους της αλυσίδας. Απ’ όλα τα άρματα πιο βαριά είναι τα φλουριά που έλεγαν και οι σουλτάνοι.

Υ.Γ.: Και γιατί η Κύπρος να συμβάλει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σ’ αυτό το οικονομικό έγκλημα; Μα οι τράπεζες δεν ήταν και δεν θα γίνουν ποτέ ούτε κοινωφελή μα ούτε και εθνικά ιδρύματα δυστυχώς. Απεναντίας είναι οι βασικοί ένοχοι αυτής της πρωτοφανούς οικονομικής κατρακύλας. Και κάτι ακόμα: Ας μην επιχαίρουν μερικοί για τη μετανάστευση του πλούτου της μάνας Ελλάδας και στο ημικατεχόμενο νησί μας. Γιατί χωρίς Ελλάδα δυνατή, η Κύπρος δεν μπορεί να ελπίζει πουθενά και σε τίποτε, κυρίες και κύριοι...

Ήταν 1η Απριλίου της ΕΟΚΑ η αρχή.....

Με την βοήθεια του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράσταση ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα δια την αποτίναξιν του Αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίο μας κατέλειπαν οι πρόγονοι μας «Ή ταν ή επί τας». Από τα βάθη των αιώνων μας ατενίζουν όλοι εκείνοι, οι οποίοι ελάμπρυναν την Ελληνικήν Ιστορίαν δια να διατηρήσουν την ελευθερία των. Οι Μαραθωνομάχοι, οι Σαλαμινομάχοι, οι Τριακόσιοι του Λεωνίδα και οι νεότεροι του Αλβανικού έπους. Μας ατενίζουν οι αγωνισταί του 21, οι οποίοι μας εδίδαξαν ότι η απελευθέρωσις από τον ζυγόν του δυνάστου αποκτάται πάντοτε με το αίμα. Μας ατενίζει ακόμη σύμπας ο Ελληνισμός ο οποίος μας παρακολουθεί με αγωνίαν, αλλά και με εθνικήν υπερηφάνεια. Ας δείξομεν εις τον κόσμον ακόμη μια φορά ότι και του σημερινού Έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει. Ο αγών θα είναι σκληρός. Ο δυνάστης διαθέτει τα μέσα και τον αριθμόν.
Ημείς διαθέτομεν την ΨΥΧΗΝ. Έχομεν και το ΔΙΚΑΙΟΝ με το μέρος μας. Γι’ αυτό και θα ΝΙΚΗΣΩΜΕΝ.

Έτσι άρχιζε η πρώτη προκήρυξη της Ε.Ο.Κ.Α που κρατούσαν στα χέρια τους υποψιασμένοι και ανυποψίαστοι την 1η Απριλίου του 1955. Και κατέληγε: «…Διεθνείς διπλωμάται, ατενίσατε το έργον σας. Είναι αίσχος εν εικοστώ αιώνι, οι λαοί να χύνουν το αίμα των δια να αποκτήσουν την λευτεριά των, το θείον αυτό δώρον, για το οποίον και εμείς επολεμήσαμεν παράτο πλευρόν των λαών σας, και για το οποίον σεις τουλάχιστον διατείνεσθε ότι επολεμήσατε εναντίον του ναζισμού και του φασισμού. Έλληνες, όπου και αν ευρίσκεσθε, ακούσατε την φωνήν μας: Εμπρός, όλοι μαζί για την λευτεριά της Κύπρου μας».
Ας έλθουμε, όμως, στα γεγονότα, έτσι, όπως, διαδραματίζονται εκείνη την εποχή, τα οποία για τους πολλούς και ασυμβίβαστους με την ιδέα της αγγλικής αποικιοκρατίας ήταν το φυσικό επακόλουθο μιας μακράς διεκδικητικής πορείας για λευτεριά και ΕΝΩΣΗ με την μητέρα Ελλάδα. Για τους λίγους και βολεμένους δεν ήταν παρά μια αχρείαστη ενέργεια η οποία θα έθετε σε δοκιμασία την επίπλαστη ευμάρεια τους.

Ήταν λοιπόν θέλημα θεού να έρθει η άγια ώρα. Οι Έλληνες της Κύπρου ξεκινούν για να γίνουν «ΠΟΛΛΩ ΚΑΡΟΝΤΕΣ» εκείνων. Ζηλεύουν την αιώνια δόξα των ευκλεών Λακεδαιμονίων του Λεωνίδα, των Μαραθωνομάχων, των Σαλαμινομάχων, των Αγωνιστών του 21, των Μακεδονομάχων και των νεότερων του Αλβανικού έπους. Εκείνη την ανεπανάληπτη 1η του Απρίλη την γαλήνη της νύκτας συνταράσουν οι εκρήξεις των βομβών και η οργή των ραγιάδων που πήραν μια ανηφοριά, πήραν τα μονοπάτια, να βρουν τα σκαλοπάτια που παν στην λευτεριά.

Για τέσσερα χρόνια το Έθνος καμάρωνε τα νεαρά βλαστάρια του. Άλλοι ανέβαιναν στην αγχόνη ψάλλοντας τον Εθνικό μας Ύμνο και άλλοι επαναλάμβαναν το συγκλονιστικό Μολών Λαβέ, δίνοντας έως εσχάτων την μάχη δημιουργώντας νέα ολοκαυτώματα και Θρύλους. Η τετραετία 1955-59 δικαίως καταγράφηκε στην ιστορία ως η κορυφέα περίοδος στην ιστορία του Κυπριακού Ελληνισμού. Στον Ιερό εκείνο αγώνα Καθολική ήταν η συμμετοχή επωνύμων και ανωνύμων αγωνιστών, αλλά και ολόκληρου του Κυπριακού Ελληνισμού κάτω από την ηγεσία της Εθναρχούσας εκκλησίας με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και τον θρυλικό Διγενή.

Ο Μακάριος ορκιζόταν «Να κολληθεί η γλώσσα μου στον λάρυγγα μου και να κοπή η δεξιά μου εάν επιλάθωμαι σου ω ΕΛΛΑΣ». Ο Αυξεντίου, ο Μάτσης, ο Λένας, ο Μούσκος, οι τέσσερις του Λιοπετρίου «Η ταν ή επι τας» και οι ηρωομάνες της Κύπρου «κάλιο μια φούχτα στάχτη ο λεβέντης μου παρά γονατισμένος».