Η απόφαση της Επιτροπής Νομικών του Ευρωκοινοβουλίου για το «απευθείας εμπόριο» με τα κατεχόμενα αποτελεί δίχως άλλο μιας στρατηγικής σημασίας νίκη απέναντι στην μεθοδευμένη και καλά οργανωμένη εχθρική επιχείρηση υπονόμευσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μιάς επιχείρησης που μπήκε σε τροχιά εφαρμογής από το Κοινό Μέτωπο Άγκυρας-Λονδίνου-Ουάσιγκτον, που με δεκανίκια τους το συνονθύλευμα των ευρωπαίων πράσινων και σοσιαλιστών, στόχευαν και στοχεύουν στην αμφισβήτηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κυρίαρχου κράτους, ισότιμου μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Ας δούμε, όμως, στο σημείο αυτό τι ακριβώς αποφασίσθηκε: Η Επιτροπή Νομικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως είναι γνωστό, υιοθέτησε την πρόταση του εισηγητή επί του θέματος, Κουρτ Λέχνερ, με ψήφους 18 υπέρ, 5 εναντίον και μία αποχή. Σύμφωνα με την εισήγηση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι αναρμόδιο για να επιληφθεί του κανονισμού για το λεγόμενο απευθείας εμπόριο και, ως εκ τούτου, το θέμα θα παραμείνει σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου η λήψη της σχετικής απόφασης απαιτεί ομοφωνία. Η εισήγηση Λέχνερ στηρίχτηκε στη γνωμάτευση της Νομικής Υπηρεσίας του Ευρωκοινοβουλίου, η οποία υποστηρίζει ότι η νομική βάση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το άρθρο 207 (2), είναι ακατάλληλη. Και τούτο, επειδή ολόκληρη η επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι, το κατεχόμενο από την Τουρκία τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν συνιστά ούτε άλλο κράτος ούτε άλλη ξεχωριστή οντότητα, αφού με το πλέον κατηγορηματικό τρόπο επιβεβαιώθηκε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μία και ενιαία οντότητα, της οποίας μεγάλο μέρος ευρίσκεται υπό τουρκική κατοχή.
Η εξέλιξη αυτή είναι μια σημαντική νίκη, που ήταν αποτέλεσμα σκληρής και μεθοδευμένης εργασίας του Κυπριακού κράτους και των έξι ευρωβουλευτών της Κύπρου με την πλήρη πάντα συμπαράσταση και των Ελλαδιτών συναδέλφων τους. Αν το Ευρωκοινοβούλιο υιοθετούσε τη θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αυτό θα σήμαινε ευθεία υπονόμευση της νομιμότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και ταυτόχρονη οιονεί αναγνώριση του κατοχικού ψευδοκράτους ως τρίτου…Κάποιοι βεβαίως υποστηρίζουν πως τίποτε δεν τελείωσε και ότι απομένει πολύς δρόμος ακόμα έως ότου φθάσουμε σε ένα αίσιο τέλος.. Και δεν έχουν βεβαίως άδικο, μιας που η Ευρώπη δεν μας έχει συνηθίσει σε μια σταθερή χωρίς αμφιταλαντεύσεις πολιτική. Η Ευρώπη που δεν έχει αποκτήσει δυστυχώς ακόμα την δική της αυτόνομη φωνή, αφού παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, δεν φαίνεται να έχει απογαλακτισθεί από τα αγγλοεμερικανικά συμφέροντα. Ωστόσο τηρουμένων των αναλογιών μπορούμε να μιλάμε για μια δύσκολη υπό τις περιστάσεις κυπριακή νίκη που πρέπει να μας καθοδηγεί και στα επόμενα δύσκολα βήματα.
Συμπέρασμα: Η ενότητα των πολιτικών μας δυνάμεων και η αξιοποίηση των δυνατοτήτων μας είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για επίτευξη των στόχων μας. Η νομιμότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι οι πανίσχυροί θώρακές μας. Και το κοινοτικό δίκαιο και κεκτημένο είναι το δόρυ και η ασπίδα μας. Εξ ου και η όποια διευθέτηση του κυπριακού πρέπει να προβλέπει μια δίκαιη, βιώσιμη και αξιοπρεπή λύση.. Ασπίδα για μιά τέτοια λύση αποτελεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο και οι όποιες αποκλίσεις από αυτό θα είναι καταστροφικές για όλους του νόμιμους κατοίκους της Κυπριακής Δημοκρατίας…
Ας δούμε, όμως, στο σημείο αυτό τι ακριβώς αποφασίσθηκε: Η Επιτροπή Νομικών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως είναι γνωστό, υιοθέτησε την πρόταση του εισηγητή επί του θέματος, Κουρτ Λέχνερ, με ψήφους 18 υπέρ, 5 εναντίον και μία αποχή. Σύμφωνα με την εισήγηση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι αναρμόδιο για να επιληφθεί του κανονισμού για το λεγόμενο απευθείας εμπόριο και, ως εκ τούτου, το θέμα θα παραμείνει σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου η λήψη της σχετικής απόφασης απαιτεί ομοφωνία. Η εισήγηση Λέχνερ στηρίχτηκε στη γνωμάτευση της Νομικής Υπηρεσίας του Ευρωκοινοβουλίου, η οποία υποστηρίζει ότι η νομική βάση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το άρθρο 207 (2), είναι ακατάλληλη. Και τούτο, επειδή ολόκληρη η επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι, το κατεχόμενο από την Τουρκία τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν συνιστά ούτε άλλο κράτος ούτε άλλη ξεχωριστή οντότητα, αφού με το πλέον κατηγορηματικό τρόπο επιβεβαιώθηκε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι μία και ενιαία οντότητα, της οποίας μεγάλο μέρος ευρίσκεται υπό τουρκική κατοχή.
Η εξέλιξη αυτή είναι μια σημαντική νίκη, που ήταν αποτέλεσμα σκληρής και μεθοδευμένης εργασίας του Κυπριακού κράτους και των έξι ευρωβουλευτών της Κύπρου με την πλήρη πάντα συμπαράσταση και των Ελλαδιτών συναδέλφων τους. Αν το Ευρωκοινοβούλιο υιοθετούσε τη θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αυτό θα σήμαινε ευθεία υπονόμευση της νομιμότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και ταυτόχρονη οιονεί αναγνώριση του κατοχικού ψευδοκράτους ως τρίτου…Κάποιοι βεβαίως υποστηρίζουν πως τίποτε δεν τελείωσε και ότι απομένει πολύς δρόμος ακόμα έως ότου φθάσουμε σε ένα αίσιο τέλος.. Και δεν έχουν βεβαίως άδικο, μιας που η Ευρώπη δεν μας έχει συνηθίσει σε μια σταθερή χωρίς αμφιταλαντεύσεις πολιτική. Η Ευρώπη που δεν έχει αποκτήσει δυστυχώς ακόμα την δική της αυτόνομη φωνή, αφού παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, δεν φαίνεται να έχει απογαλακτισθεί από τα αγγλοεμερικανικά συμφέροντα. Ωστόσο τηρουμένων των αναλογιών μπορούμε να μιλάμε για μια δύσκολη υπό τις περιστάσεις κυπριακή νίκη που πρέπει να μας καθοδηγεί και στα επόμενα δύσκολα βήματα.
Συμπέρασμα: Η ενότητα των πολιτικών μας δυνάμεων και η αξιοποίηση των δυνατοτήτων μας είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για επίτευξη των στόχων μας. Η νομιμότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι οι πανίσχυροί θώρακές μας. Και το κοινοτικό δίκαιο και κεκτημένο είναι το δόρυ και η ασπίδα μας. Εξ ου και η όποια διευθέτηση του κυπριακού πρέπει να προβλέπει μια δίκαιη, βιώσιμη και αξιοπρεπή λύση.. Ασπίδα για μιά τέτοια λύση αποτελεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο και οι όποιες αποκλίσεις από αυτό θα είναι καταστροφικές για όλους του νόμιμους κατοίκους της Κυπριακής Δημοκρατίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου