Νεοκλής Σαρρής

Έφυγε τα ξημερώματα του Σαββάτου 19 Νοεμβρίου 2011 μετά από μεγάλη μάχη με την επάρατο ασθένεια ο καθηγητής της Κοινωνιολογίας της Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και από τους πλέον σταθερούς φίλους της Κύπρου Νεοκλής Σαρρής. Ο Νεοκλής Σαρρής γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια Κωνσταντινούπολης, Αθηνών και Γενεύης. Τελικά, όπως οι περισσότεροι Έλληνες της Ανατολής ξεριζώθηκε και βρέθηκε στο νεοελληνικό κράτος. Είχε την πνευματική και ηθική δύναμη, εντούτοις, να μην βλέπει εχθρικά τον τουρκικό λαό.
Τον Νεοκλή Σαρρή τον συνάντησα για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 1997 στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο Λάρισας, όπου μίλησε μαζί με τον Στέλιο Παπαθεμελή σε εκδήλωση με θέμα «Εθνική στρατηγική και Κυπριακό» που οργανώθηκε με πρωτοβουλία του τοπικού Συλλόγου Κυπρίων. Στην αίθουσα όπως σε κάθε δημόσια ομιλία του επικρατούσε το αδιαχώρητο. Με σαφήνεια, απόλυτη ακρίβεια και με άρτια τεκμηριωμένες απόψεις άφησε άφωνο το ακροατήριο. Σταθερός υποστηρικτής του Κυπριακού Ελληνισμού τον έβλεπε ως ένα κομμάτι του ευρύτερου Ελληνισμού, γι’ αυτό και ήταν ένας από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος-Κύπρου. Να τι μας είπε μεταξύ άλλων: «Η Κύπρος είναι ένα κομμάτι του μείζονος Ελληνισμού και είναι ευθύνη του Ελληνισμού η απελευθέρωση της….. Όποιος φοβάται τον πόλεμο όχι μόνο δεν θα τον αποφύγει, αλλά θα τον έχει και μάλιστα θα τον χάσει….. Δεν είναι δυνατόν να θεωρήσουμε την Κύπρο τεμάχιο υφάσματος και να κόβουμε…. δήλωσε το 1956 ο εκτελεσμένος τούρκος πρωθυπουργός Αντάν Μεντερές… και όμως εμείς ξεχωρίζουμε την Κύπρο από την γενικότερη εθνική πολιτική….». Με χειμαρρώδη λόγο αναφέρθηκε ακόμη σε ιστορικά στοιχεία και έκανε υπόμνηση για την απαράδεκτο στάση των συμμάχων για συγκυριαρχία στο Αιγαίο και διχοτόμηση της Κύπρου: «Οι Έλληνες στερούνται λογικής σε αυτά τα ζητήματα γι’ αυτό δέχθηκαν το 18% του τουρκοκυπριακού πληθυσμού να κατέχει το 37% του συνολικού εδάφους και μετά το 1922 όταν έγινε η ανταλλαγή πληθυσμών η αναλογία ήταν ένας τούρκος για κάθε τέσσερις Έλληνες….». Αυτά όλα ήταν εθνοκάθαρση κατά τον Κύριο Σαρρή. Καυτηρίασε ακόμα την υποκρισία των «φίλων» και «συμμάχων» που θέλουν την ομοσπονδοποίηση της Κύπρου την ίδια ώρα που η Τουρκία θα έπρεπε να είναι ομοσπονδία αφού το 18% του πληθυσμού της είναι Κούρδοι! Και η άποψη του για τον σημερινό υπουργό εξωτερικών της Τουρκίας όπως την κατέγραψε στο βιβλίο του «Αχμέτ Νταβούτογλου, Στρατηγικό Βάθο»ς: «Μόνο ο Χίτλερ θα συμφωνούσε με τις απόψεις Νταβούτογλου».
Οι απόψεις, τα κείμενα και τα βιβλία του Νεοκλή Σαρρή θα είναι Ιερή παρακαταθήκη για όλους όσους αγαπούν την Ελλάδα την Κύπρο και τον Ελληνισμό. Να τι έγραψε η διακεκριμένη δημοσιογράφος και συγγραφέας Φανούλα Αργυρού αποχαιρετώντας τον Νεοκλή Σαρρή: «Αιωνία να είναι η Μνήμη, ναι και αυτού του πραγματικού Έλληνα και ίσως κάποιοι στις επόμενες γενιές του Ελληνισμού φανούν πιο άξιοι τιμητές από τους σημερινούς Έλληνες στο να αξιολογήσουν πολύ καλύτερα και καταγράψουν με όλη τη πρέπουσα αξιοπρέπεια και ευγνωμοσύνη τον ιστορικό πλούτο και ΓΝΩΣΗ που μας άφησε κληρονομιά. Ευχή μόνο να μην είναι πολύ αργά για την Ελληνική μας Κύπρο...» Και ο Καθηγητής Παναγιώτης Ήφαιστος από την κατεχόμενη Κερύνεια: «….Μεγάλες ανθρώπινες μορφές όπως ο Νεοκλής Σαρρής, όταν αποχωρούν από τον γήινο κόσμο, συνεχίζουν να είναι μαζί μας με το πνεύμα τους, την πανίσχυρη προσωπικότητά τους και τις βαθυστόχαστες αναλύσεις τους. Η επιβλητική παρουσία του Νεοκλή Σαρρή ήταν πάντα ζωντανή και δυνατή και έτσι θα συνεχίσει να είναι.
Ο Νεοκλης Σαρρής θα είναι πάντα μαζί μας. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάζει.

Το όνειρο του ήταν να πέσει για την Ελλάδα.

Κυριακός Μάτσης: Ένας αδούλωτος Έλληνας αφοσιωμένος στα ιδανικά της ελευθερίας. Γεννήθηκε to 1926 στο Παλαιχώρι της Κύπρου. Φοίτησε στην Γεωπονική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έκτοτε δραστηριοποιείται στον αγώνα για την ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την μητέρα Ελλάδα. Διακρίνεται για την ρητορική δεινότητα των δημοσίων λόγων του. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, τον αποκαλεί «αηδόνι της Κύπρου», όταν τον ακούει να μιλά με πάθος για το Κυπριακό σε κάποια φοιτητική εκδήλωση. Στις 30 Οκτωβρίου 1946, μια μόλις εβδομάδα μετά την άφιξή του στην Θεσσαλονίκη, γράφει στο ημερολόγιό του:

«Πριν δύο μέρες γιορτάσαμε την 28η Οκτωβρίου. Τρίξανε τα ξύλινα πόδια των αναπήρων του πολέμου. Και το τρίξιμο τους έφερε στη ψυχή ένα αίσθημα απελπισίας, γιατί οι θυσίες μας θυσιάστηκαν στο βωμό του αγίου συμφέροντος των μεγάλων δυνάμεων. Εφ'; όσον η ηρωική αυτή χώρα πληρώνεται με το κάλπικο νόμισμα των ωραίων λόγων και των επιβλητικών εκφράσεων, ενώ τα αληθή της συμφέροντα παραβλάπτονται ουσιωδώς, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι επικρατεί εις τον κόσμο δικαιοσύνη……». Από τα ημερολογιακά κείμενά του, δεν λείπουν και οι φιλοσοφικοί στοχασμοί. Να τι γράφει στις 14 Δεκεμβρίου 1946, αναφορικά με τον φυσικό νόμο: « ...;Σαν δεν μπορείς να τον νικήσης, ώ άνθρωπε, τον νόμο, σαν δεν μπορείς να τον παραβής, περιφρόνα τον. Στάθου κατάντικρυ στις φουρτούνες απτόητος και με σταθερό χέρι οδήγα το καράβι της ζωής μέσα απ'; την ομίχλη και τους σκοπέλους, χωρίς να νοιάζεσαι για τ'; αποτέλεσμα. Αργά ή γρήγορα θα πεθάνης…»
Εργαζόταν ως γεωπόνος στην Αμμόχωστο όταν εντάχθηκε στην Ε.Ο.Κ.Α. ως επικεφαλής του τομέα Αμμοχώστου. Στις 9 Ιανουαρίου 1956 συλλαμβάνεται από τους άγγλους και υποβάλλεται σε φρικτά βασανιστήρια. "Εξοχότατε, ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής! Λυπούμαι εξοχότατε αλλά με προσβάλετε". Αυτήν την απάντηση έδωσε στον στρατάρχη Χάρντινγκ, χτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι, καθώς ένα πρωινό τον επισκέφθηκε στα μπουντρούμια των κεντρικών φυλακών Λευκωσίας όπου εκρατείτο υποβαλλόμενος για μέρες σε φρικτά βασανιστήρια. Ο Χάρντινγκ μένει έκθαμβος από τον ακέραιο χαρακτήρα του Κυριάκου Μάτση που απορρίπτει χωρίς συζήτηση την προσφορά του που ανήρχετο στις 500.000 λίρες, ποσό αστρονομικό για εκείνη την εποχή, καθώς και κάθε είδους προστασία προκειμένου να προσδώσει την Ε.Ο.Κ.Α.
Στις 19 Νοεμβρίου του 1958 ο Μάτσης ύστερα από προδοσία βρίσκεται στο κρησφύγετο του περικυκλωμένος από άγγλους στρατιώτες που τον καλούν να παραδοθεί. Τρία πράγματα σκέφτηκε αμέσως να κάνει: να κάψει τα έγγραφα της Ε.Ο.Κ.Α., να διώξει τους δύο συντρόφους του και να γεμίσει το όπλο του. Και μετά η απάντηση προς τους πάνοπλους άγγλους στρατιώτες: «Δεν παραδίδομαι. Αν θα βγω θα βγω πυροβολώντας». Ήταν έτοιμος για τον θάνατο. Τον είχε προβλέψει στα γράμματα του. Τον είχε αναλύσει στους φιλοσοφικούς στοχασμούς του. Τον είχε με σιγουριά καταγράψει στο ημερολόγιο του. Τον είχε υμνήσει μοναχός του... Οι Άγγλοι αν και πολύ περισσότεροι φοβήθηκαν και προτίμησαν τη σιγουριά της ρίψης χειροβομβίδων. Ο Πενταδάκτυλος ρίγησε, τινάχθηκε περήφανα καθώς ο Μάτσης κείτονταν νεκρός με μια γαλήνια έκφραση ικανοποίησης για το ηρωικό τέλος του. Κρατούσε ακόμα σφικτά τα δύο του αυτόματα. Το όνειρο του ήταν να πέσει για την Ελλάδα. Και έπεσε.
Έντεκα μήνες πριν από το πέρασμα του Μάτση στην αθανασία, σε επιστολή προς τους γονείς του, φανερώνει το πώς θα αντιμετώπιζε το τελευταίο προσκλητήριο της πατρίδος: «Πιστεύουμε ότι κάθε θυσία μας δεν πηγαίνει άδικα και εσείς να είστε περήφανοι για μας. Αν ο καλός Θεός μας επιφυλάσση την λαμπράν τύχη να δώσωμεν την ζωήν μας για την πατρίδα, τότε η χαρά σας πρέπει να είναι απέραντη. Δεν ξέρω αν μπορεί να ονειρευτεί ένας άνθρωπος καλύτερη τύχη από αυτήν. Και δεν μπορώ να σκεφθώ γονείς που να είναι πιο περήφανοι παρά για τα παιδιά τους που έπεσαν για την πατρίδα».

Ντίνος Αυγουστή
a.avgoustis@hotmail.com

Η εκκωφαντική σιωπή του Προέδρου….

Τα πρωτοφανή επεισόδια και οι αποδοκιμασίες που σημειώθηκαν την ημέρα του εορτασμού της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου σε ολόκληρη σχεδόν την χώρα και η ματαίωση της στρατιωτικής παρέλασης στην συμπρωτεύουσα, μετά την αποχώρηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα σε όλους τους υγιώς σκεπτόμενους Έλληνες πολίτες. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, (ποιάς Δημοκρατίας αλήθεια;) αντικρίζοντας ένα δυναμικό και βροντερό ΟΧΙ από τον Ελληνικό Λαό, απεχώρησε έντρομος και εξοργισμένος από τον χώρο των επισήμων κάνοντας δηλώσεις που δεν τιμούν καθόλου ούτε τον ίδιο ούτε και το αξίωμα του. Ανεπίτρεπτο να εκνευρίζεται ο φίλος μου ο Πρόεδρος ήταν το σχόλιο του Μανώλη Γλέζου, ενός από τους πλέον αδιαμφισβήτητους εκφραστές της Ελληνικής Αντίστασης του 1940-44. Ο Κάρολος Παπούλιας που όσο περνούν οι μέρες όλο και περισσότερο αποδεικνύεται κατώτερος των περιστάσεων, αφού δεν έχει την τόλμη να παρέμβει στις δραματικές για την πατρίδα μας εξελίξεις, αρκούμενος σε μερικές μόνο ανούσιες λεκτικές επισημάνσεις, την ίδια ώρα που η χώρα, χωρίς καμία δόση υπερβολής, καταποντίζεται….

Και το ερώτημα που προκύπτει πραγματικά αμείλικτο: Γιατί αλήθεια δεν αντιδρά ο πρόεδρος της Δημοκρατίας σε όσα απαράδεκτα συμβαίνουν σήμερα; Το ερώτημα αυτό κυριαρχεί παντού και απασχολεί όλους όσους αγωνιούν πραγματικά για τα φαινόμενα διάλυσης και ολοσχερούς σχεδόν παράλυσης όλων των μηχανισμών λειτουργίας του κράτους. Η χώρα ήδη παραδόθηκε και ο Λάος υποφέρει την ώρα που ο Πρόεδρος σωπαίνει… Σιωπηλός ήταν και παραμένει άλλωστε από την πρώτη μέρα της ανάληψης των καθηκόντων του. Τρανή απόδειξη η εκκωφαντική σιωπή του στα όσα περίεργα λέχθηκαν από την τότε πρόεδρο της Βουλής κ. Άννα Ψαρούδα Μπενάκη κατά την τελετή παραλαβής της Προεδρίας από τον Κάρολο Παπούλια το 2005: «τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν… Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται, από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων…. Η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης….».

Αυτός είναι ο εξοχότατος Πρόεδρος μας, ο κ. Κάρολου Παπούλιας, που ενώ από την μια κρατά το λάβαρο της αντιστασιακής του δράσης, από την άλλη υπογράφει δίχως δεύτερη σκέψη τα μνημόνια, τα βραχυπρόθεσμα, τα μεσοπρόθεσμα, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων, το χαράτσι στα φτωχόσπιτα των μεροκαματιάρηδων και των ανέργων, το κατοχικό φιρμάνι και ότι άλλο έγγραφο του προσκομίσει ο Γεώργιος Ανδρέου Παπανδρέου Β΄ .

Υ.Γ.: Ο μισθός του προέδρου της Δημοκρατίας (με τον διακοσμητικό ρόλο), ξεπερνά το μυθικό ποσό των 400.000 ευρώ ετησίως (εκτός τα έξοδα ταξιδίων, δεξιώσεων, κ.λπ.), σε μια εποχή που η κυβέρνηση μειώνει μισθούς και συντάξεις των τετρακοσίων ευρώ, η ανεργία έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, ενώ ο κόσμος που ψάχνει καθημερινώς στους κάδους των σκουπιδιών αυξάνεται και πληθύνεται……Ιδού συνοπτικά και το βιογραφικό σημείωμα του Προέδρου: Γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου 1929 (15 ετών ήταν το 1944, όταν οι γερμανοί έφυγαν ηττημένοι από την χώρα μας). Το 1974 εντάχθηκε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Εκλεγόταν βουλευτής Ιωαννίνων για 27 συναπτά έτη (1977-2004). Υπήρξε Υφυπουργός Εξωτερικών, Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών, Υπουργός Εξωτερικών και Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Από τις 12 Μαρτίου του 2005, είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Συμπέρασμα: Πολλαπλασιάστε 33 χρόνια επί 12 μήνες επί 10.000 ευρώ (το ελάχιστο) για να δείτε πόσα εκατομμύρια στοίχισε ένας μόνο λειτουργός του πολιτικού συστήματος……

Ντίνος Αυγουστή

Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. της Λάρισας

Από το Μονάγρι Λεμεσού.

a.avgoustis@hotmail.com