Ο νομοθέτης λοιπόν σοφά πράττοντας προσπαθεί να προστατεύσει και τις δύο αυτές κατηγορίες ανθρώπων. Πρωτίστως, βεβαίως, προσπαθεί να προστατεύσει τους μη καπνίζοντες. Τον αδύνατο κρίκο της αλυσίδας δηλαδή. Να μην διαφεύγει της προσοχής μας, πως δεν είναι δα και λίγες οι αρνητικές επιπτώσεις για τους έμμεσους καπνιστές κα ειδικώς για τα παιδιά και όσους υποφέρουν από χρόνια προβλήματα υγείας, κυρίως του αναπνευστικού συστήματος.
Έτσι μας προέκυψε και η καθολική απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους. Έλα, όμως, που και στην προκειμένη περίπτωση στην πράξη ισχύει ότι και για τις άλλες περιπτώσεις της υποχρεωτικής απαγόρευσης. Το είπαμε πάρα πολλές φορές: Οι νόμοι στην πατρίδα μας είναι οι αυστηρότεροι, πλην, όμως, οι πλείστοι ουδέποτε εφαρμόζονται στην πράξη. Ως αποτέλεσμα τούτου προκύπτει το γεγονός μίας φοβερής ασυδοσίας, έως του σημείου, μάλιστα, αντί οι νόμοι να γίνονται προστάτες των αδυνάτων, να μετατρέπονται σε καταφύγια παρανομίας και ατιμωρησίας για τους παρανομούντες.
Για χρόνια πολλά προετοίμαζαν την νομοθεσία και τι υποδομές για την απαγόρευση. Το είχε πάρει μάλιστα και πολύ προσωπικά ο κ. Αβραμόπουλος. Ο τότε υπουργός υγείας που διακήρυττε πως ο νόμος θα εφαρμοσθεί με απόλυτη αυστηρότητα και προς κάθε κατεύθυνση. Για να φθάσουμε τελικώς στην εφαρμογή του νόμου, ο οποίος, όμως μπάζει από παντού, μέχρι γελοιοποιήσεως. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο κρύο μάζεψα ένα βράδυ, καθώς μήνα Ιανουάριο βάλαμε τα χοντρά μπουφάν μας και καθίσαμε στο υπαίθριο της πλατείας για ένα καφέ με ένα καπνιστή φιλαράκι μου. Ήταν οι πρώτες μέρες της απαγόρευσης και ως εκ τούτου υπήρχε η υποψία πως ο νόμος αυτήν την φορά θα έπαιρνε τον δρόμο του. Συνέβηκε όμως αυτό που συμβαίνει πάντα. Δεν χρειάσθηκαν, δηλαδή, παρά μόνο μερικές μέρες, έως ότου επανέλθουν τα σταχτοδοχεία στο εσωτερικό των καταστημάτων και των δημόσιων χώρων, αφού σχεδόν κανένα όργανο του νόμου δεν κατήγγειλε κανέναν……
Και για να σοβαρευτούμε, επιτέλους, μια λύση μόνο υπάρχει κυρίες και κύριοι: Αν δεν θέλετε, ή δεν μπορείτε να εφαρμόσετε τον νόμο, καταργείστε τον πάραυτα. Τώρα μάλιστα έχετε και μια επιπλέον δικαιολογία να το κάνετε, αφού με την έλευση της κρεατομηχανής που ακούει στο όνομα Δ.Ν.Τ., την μείωση των μισθών των πτωχών και όχι των πλουσίων (αυτοί δόξα τω Θεώ τα φυγάδευσαν τα δισεκατομμύρια), ποιος νοιάζεται για δυο ρουφηξιές παραπάνω. Όταν μάλιστα δυσκόλευψε το μεροκάματο και ο άρτος υμών ο επιούσιος…
ΥΓ.: Από τα τέσσερα ευρώ που στοιχίζει ένα πακέτο τσιγάρα τα 3,40 μπαίνουν στο ταμείο του κράτους. Λέτε … Από ένα κράτος που ουδέποτε κοίταξε στα μάτια τους υπηκόους του όλα μπορούμε να τα περιμένουμε!
Έτσι μας προέκυψε και η καθολική απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους. Έλα, όμως, που και στην προκειμένη περίπτωση στην πράξη ισχύει ότι και για τις άλλες περιπτώσεις της υποχρεωτικής απαγόρευσης. Το είπαμε πάρα πολλές φορές: Οι νόμοι στην πατρίδα μας είναι οι αυστηρότεροι, πλην, όμως, οι πλείστοι ουδέποτε εφαρμόζονται στην πράξη. Ως αποτέλεσμα τούτου προκύπτει το γεγονός μίας φοβερής ασυδοσίας, έως του σημείου, μάλιστα, αντί οι νόμοι να γίνονται προστάτες των αδυνάτων, να μετατρέπονται σε καταφύγια παρανομίας και ατιμωρησίας για τους παρανομούντες.
Για χρόνια πολλά προετοίμαζαν την νομοθεσία και τι υποδομές για την απαγόρευση. Το είχε πάρει μάλιστα και πολύ προσωπικά ο κ. Αβραμόπουλος. Ο τότε υπουργός υγείας που διακήρυττε πως ο νόμος θα εφαρμοσθεί με απόλυτη αυστηρότητα και προς κάθε κατεύθυνση. Για να φθάσουμε τελικώς στην εφαρμογή του νόμου, ο οποίος, όμως μπάζει από παντού, μέχρι γελοιοποιήσεως. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο κρύο μάζεψα ένα βράδυ, καθώς μήνα Ιανουάριο βάλαμε τα χοντρά μπουφάν μας και καθίσαμε στο υπαίθριο της πλατείας για ένα καφέ με ένα καπνιστή φιλαράκι μου. Ήταν οι πρώτες μέρες της απαγόρευσης και ως εκ τούτου υπήρχε η υποψία πως ο νόμος αυτήν την φορά θα έπαιρνε τον δρόμο του. Συνέβηκε όμως αυτό που συμβαίνει πάντα. Δεν χρειάσθηκαν, δηλαδή, παρά μόνο μερικές μέρες, έως ότου επανέλθουν τα σταχτοδοχεία στο εσωτερικό των καταστημάτων και των δημόσιων χώρων, αφού σχεδόν κανένα όργανο του νόμου δεν κατήγγειλε κανέναν……
Και για να σοβαρευτούμε, επιτέλους, μια λύση μόνο υπάρχει κυρίες και κύριοι: Αν δεν θέλετε, ή δεν μπορείτε να εφαρμόσετε τον νόμο, καταργείστε τον πάραυτα. Τώρα μάλιστα έχετε και μια επιπλέον δικαιολογία να το κάνετε, αφού με την έλευση της κρεατομηχανής που ακούει στο όνομα Δ.Ν.Τ., την μείωση των μισθών των πτωχών και όχι των πλουσίων (αυτοί δόξα τω Θεώ τα φυγάδευσαν τα δισεκατομμύρια), ποιος νοιάζεται για δυο ρουφηξιές παραπάνω. Όταν μάλιστα δυσκόλευψε το μεροκάματο και ο άρτος υμών ο επιούσιος…
ΥΓ.: Από τα τέσσερα ευρώ που στοιχίζει ένα πακέτο τσιγάρα τα 3,40 μπαίνουν στο ταμείο του κράτους. Λέτε … Από ένα κράτος που ουδέποτε κοίταξε στα μάτια τους υπηκόους του όλα μπορούμε να τα περιμένουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου