Διάβασα με πολύ προσοχή τα όσα γράφτηκαν τούτες τις μέρες για το περιβόητο θέμα που δημιουργήθηκε με αφορμή το κείμενο "στο σπίτι του Κεμάλ". Τα παιδιά μας που έπρεπε να φέρουν στην μνήμη τους την ημέρα της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, τον πρωτεργάτη εκείνης της απίστευτης σφαγής. Ακριβώς στις 19 Μαΐου, όπου η συντεταγμένη Ελληνική Πολιτεία όρισε να τιμάται η γενοκτονία των αδελφών Ελλήνων Ποντίων. Μπροστάρης εκείνης της σφαγής δεν ήταν άλλος από τον Κεμάλ, ηγέτη του κινήματος των Νεότουρκων, που με το σύνθημα «η Τουρκία στους τούρκους», ξεκίνησε μια πολύχρονη, ανελέητη και πρωτοφανή για την παγκόσμια ιστορία ανθρωποσφαγή.
Το "σπίτι του Κεμάλ" είναι το σπίτι στο οποίο υποτίθεται γεννήθηκε ο αναμορφωτής και ιδρυτής της τουρκικής «Δημοκρατίας». Λέμε υποτίθεται πως γεννήθηκε, αφού οι ιστορικές πηγές δεν αποδεικνύουν κάτι τέτοιο…. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο επίσης που σε αυτόν το χώρο στεγάζεται σήμερα το τούρκικο προξενείο της Θεσσαλονίκης. Να θυμηθούμε ακόμα πως μέσα από αυτόν τον χώρο εξαιτίας μιας καλοσχεδιασμένης προβοκατόρικης ενέργειας, ξεκίνησε ένα άλλο ξεκλήριζα για τον Ελληνισμό της Πόλης και της Σμύρνης. Ήταν ακριβώς μετά την αποτυχία της τριμερούς διασκέψεως (στο τέλος Αυγούστου του 1955) για το κυπριακό στο Λονδίνο. Μια διάσκεψη που ως συνήθως οδηγήθηκε σε πλήρες αδιέξοδο από τις μεθοδεύσεις άγγλων και τούρκων. Το τουρκικό παρακράτος, που ξέρει πολύ καλά να δημιουργεί και να εκμεταλλεύεται τέτοιες στημένες εγκληματικές ενέργειες. Ενίοτε μάλιστα ανακαλύπτει και τα εξιλαστήρια θύματα τα οποία στέλνει στις αγχόνες. Όπως στην προκειμένη περίπτωση που η ευθύνη για τα Σεπτεμβριανά του 1955, φορτώθηκε σε Μεντερές και Ζουρλού, οι οποίοι απαγχονίστηκαν ύστερα από επτά χρόνια με συνοπτικές διαδικασίες….
Ας έρθουμε όμως και πάλι στον σάλο που δημιουργήθηκε με το γνωστό θέμα των πανελληνίων εξετάσεων. Για λόγους αντικειμενικής προσέγγισης πρέπει να διευκρινισθεί πως τα όσα γράφονται στην θεματική του έργου καμία σχέση δεν έχουν με τις σφαγές στην Πόλη και την Σμύρνη, ούτε και με τον σφαγέα Κεμάλ Ατατούρκ. Αντιθέτως τα γεγονότα διαδραματίζονται στο διπλανό υποτιθέμενο σπίτι του Κεμάλ, όπου μένει μία οικογένεια Ελλήνων προσφύγων. Η οικογένεια αυτή μάλιστα αν και κατατρεγμένη από το τουρκικό κράτος, φέρεται με απίστευτη μεγαλοπρέπεια και με την γνωστή ελληνική φιλοξενία και φιλότιμο σε μία γυναίκα από την Τουρκία. Κανένα μα κανένα πολιτικό μήνυμα δεν υπάρχει στο κείμενο, παρά το μήνυμα ότι τους λαούς δεν τους χωρίζουν οι κτηνωδίες των σκοτεινών κέντρων εξουσίας και της διαχρονικά επεκτατικής πολιτικής της Άγκυρας. Το κείμενο υποστηρίζουν πολλοί δείχνει την ανάγκη για υπέρβαση εθνικιστικών προσεγγίσεων, όταν αναφερόμαστε στα πάθη των λαών και προτείνει τη μεγαθυμία και τη σύνεση ως στάση ζωής.
Αυτή είναι η μία άποψη σε ότι αφορά τον σάλο που προέκυψε με την επιλογή αυτού του θέματος για τις πανελλήνιες εξετάσεις, την πιο θλιβερή μέρα για τους Έλληνες του Πόντου. Μια άποψη απολύτως ανθρώπινη και λογική, μόνο που η ιστορία διδάσκει πως οι σχέσεις των ανθρώπων δεν οικοδομήθηκαν δυστυχώς ποτέ τους με γνώμονα την ανυστερόβουλη σκέψη και την απλή ανθρώπινη λογική. Σε ότι μάλιστα μας αφορά, ένεκα αυτής της επιθετικής πολιτικής της Άγκυρας, έχουμε και σήμερα κατεχόμενα ελληνικά εδάφη και στρατεύματα κατοχής… την ώρα που κάποιοι προοδευτικοί τούρκοι καταδικάζουν και την κατοχή και την επεκτατική πολιτική της Άγκυρας, χωρίς ωστόσο να μπορούν να επηρεάσουν έστω και κατ’ ελάχιστο την τουρκική στρατηγική.
Ως εκ τούτου λοιπόν η επιλογή του κειμένου μόνο ως ατυχής μπορεί να χαρακτηρισθεί. Ο Κεμάλ ο πιο ένας σύγχρονος γενοκτόνος, που μεταξύ άλλων μακέλεψε, Έλληνες Μικρασιάτες, Έλληνες Πόντιους, Αρμένιους, Ασσύριους και όσους θεωρούσε εμπόδιο στην δημιουργία μιας νέας Τουρκίας με εθνική καθαρότητα… Γιατί χωρίς καμιά αμφιβολία, όταν τιμάς έστω και εμμέσως τον Κεμάλ είναι σαν να τιμάς τον Μπους, το Στάλιν, τον Μουσολίνι ή τον Χίτλερ. Να τιμάς δηλαδή τους μεγαλύτερους δολοφόνους στην ιστορία της παγκόσμιας ανθρωπότητας…… Και σίγουρα και μόνο το άκουσμα του ονόματος Κεμάλ και μάλιστα με αφορμή ένα θέμα στις πανελλήνιες εξετάσεις την ήμερα του πένθους για την μεγάλη γενοκτονία των αδελφών Ελλήνων Ποντίων, φθάνει για να δημιουργήσει οποιεσδήποτε ενδόμυχες σκέψεις και συνειρμούς…..
Υ.Γ.: Εκεί στην Θράκη μια άλλη Κύπρος στήνεται. Με πρωτεργάτη το βαθύ τουρκικό κράτος Κυρία Διαμαντοπούλου…..
Το "σπίτι του Κεμάλ" είναι το σπίτι στο οποίο υποτίθεται γεννήθηκε ο αναμορφωτής και ιδρυτής της τουρκικής «Δημοκρατίας». Λέμε υποτίθεται πως γεννήθηκε, αφού οι ιστορικές πηγές δεν αποδεικνύουν κάτι τέτοιο…. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο επίσης που σε αυτόν το χώρο στεγάζεται σήμερα το τούρκικο προξενείο της Θεσσαλονίκης. Να θυμηθούμε ακόμα πως μέσα από αυτόν τον χώρο εξαιτίας μιας καλοσχεδιασμένης προβοκατόρικης ενέργειας, ξεκίνησε ένα άλλο ξεκλήριζα για τον Ελληνισμό της Πόλης και της Σμύρνης. Ήταν ακριβώς μετά την αποτυχία της τριμερούς διασκέψεως (στο τέλος Αυγούστου του 1955) για το κυπριακό στο Λονδίνο. Μια διάσκεψη που ως συνήθως οδηγήθηκε σε πλήρες αδιέξοδο από τις μεθοδεύσεις άγγλων και τούρκων. Το τουρκικό παρακράτος, που ξέρει πολύ καλά να δημιουργεί και να εκμεταλλεύεται τέτοιες στημένες εγκληματικές ενέργειες. Ενίοτε μάλιστα ανακαλύπτει και τα εξιλαστήρια θύματα τα οποία στέλνει στις αγχόνες. Όπως στην προκειμένη περίπτωση που η ευθύνη για τα Σεπτεμβριανά του 1955, φορτώθηκε σε Μεντερές και Ζουρλού, οι οποίοι απαγχονίστηκαν ύστερα από επτά χρόνια με συνοπτικές διαδικασίες….
Ας έρθουμε όμως και πάλι στον σάλο που δημιουργήθηκε με το γνωστό θέμα των πανελληνίων εξετάσεων. Για λόγους αντικειμενικής προσέγγισης πρέπει να διευκρινισθεί πως τα όσα γράφονται στην θεματική του έργου καμία σχέση δεν έχουν με τις σφαγές στην Πόλη και την Σμύρνη, ούτε και με τον σφαγέα Κεμάλ Ατατούρκ. Αντιθέτως τα γεγονότα διαδραματίζονται στο διπλανό υποτιθέμενο σπίτι του Κεμάλ, όπου μένει μία οικογένεια Ελλήνων προσφύγων. Η οικογένεια αυτή μάλιστα αν και κατατρεγμένη από το τουρκικό κράτος, φέρεται με απίστευτη μεγαλοπρέπεια και με την γνωστή ελληνική φιλοξενία και φιλότιμο σε μία γυναίκα από την Τουρκία. Κανένα μα κανένα πολιτικό μήνυμα δεν υπάρχει στο κείμενο, παρά το μήνυμα ότι τους λαούς δεν τους χωρίζουν οι κτηνωδίες των σκοτεινών κέντρων εξουσίας και της διαχρονικά επεκτατικής πολιτικής της Άγκυρας. Το κείμενο υποστηρίζουν πολλοί δείχνει την ανάγκη για υπέρβαση εθνικιστικών προσεγγίσεων, όταν αναφερόμαστε στα πάθη των λαών και προτείνει τη μεγαθυμία και τη σύνεση ως στάση ζωής.
Αυτή είναι η μία άποψη σε ότι αφορά τον σάλο που προέκυψε με την επιλογή αυτού του θέματος για τις πανελλήνιες εξετάσεις, την πιο θλιβερή μέρα για τους Έλληνες του Πόντου. Μια άποψη απολύτως ανθρώπινη και λογική, μόνο που η ιστορία διδάσκει πως οι σχέσεις των ανθρώπων δεν οικοδομήθηκαν δυστυχώς ποτέ τους με γνώμονα την ανυστερόβουλη σκέψη και την απλή ανθρώπινη λογική. Σε ότι μάλιστα μας αφορά, ένεκα αυτής της επιθετικής πολιτικής της Άγκυρας, έχουμε και σήμερα κατεχόμενα ελληνικά εδάφη και στρατεύματα κατοχής… την ώρα που κάποιοι προοδευτικοί τούρκοι καταδικάζουν και την κατοχή και την επεκτατική πολιτική της Άγκυρας, χωρίς ωστόσο να μπορούν να επηρεάσουν έστω και κατ’ ελάχιστο την τουρκική στρατηγική.
Ως εκ τούτου λοιπόν η επιλογή του κειμένου μόνο ως ατυχής μπορεί να χαρακτηρισθεί. Ο Κεμάλ ο πιο ένας σύγχρονος γενοκτόνος, που μεταξύ άλλων μακέλεψε, Έλληνες Μικρασιάτες, Έλληνες Πόντιους, Αρμένιους, Ασσύριους και όσους θεωρούσε εμπόδιο στην δημιουργία μιας νέας Τουρκίας με εθνική καθαρότητα… Γιατί χωρίς καμιά αμφιβολία, όταν τιμάς έστω και εμμέσως τον Κεμάλ είναι σαν να τιμάς τον Μπους, το Στάλιν, τον Μουσολίνι ή τον Χίτλερ. Να τιμάς δηλαδή τους μεγαλύτερους δολοφόνους στην ιστορία της παγκόσμιας ανθρωπότητας…… Και σίγουρα και μόνο το άκουσμα του ονόματος Κεμάλ και μάλιστα με αφορμή ένα θέμα στις πανελλήνιες εξετάσεις την ήμερα του πένθους για την μεγάλη γενοκτονία των αδελφών Ελλήνων Ποντίων, φθάνει για να δημιουργήσει οποιεσδήποτε ενδόμυχες σκέψεις και συνειρμούς…..
Υ.Γ.: Εκεί στην Θράκη μια άλλη Κύπρος στήνεται. Με πρωτεργάτη το βαθύ τουρκικό κράτος Κυρία Διαμαντοπούλου…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου