Ο εχθρός τους εχθρού μου…

Πολύ συζήτηση γίνεται τελευταίως για την αναβάθμιση των ελληνοισραηλινών σχέσεων. Η επίσκεψη του Γιώργου Παπανδρέου στον Ισραήλ και η αντίστοιχη της μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από τον κ. Νετανιάχου στην Ελλάδα, σηματοδοτούν μια άλλη εντελώς διαφορετική προοπτική στις σχέσεις Αθήνας-Τελ Αβίβ. Των επισκέψεων αυτών είχαν προηγηθεί η αιματηρή επίθεση των Ισραηλινών στην νηοπομπή προς την Γάζα (που στην προμετώπη της βρίσκονταν άνθρωποι των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών), η οποία προηγήθηκε της νέας πρόκλησης της Τουρκίας να βγάλει το σκάφος «Πίρι Ρεις» για σεισμολογικές έρευνες στην Ανατολική Μεσόγειο, σε περιοχή όπου επικαλύπτεται η υφαλοκρηπίδα της Ρόδου, του Κατσελλορίζου και της Κύπρου. Να σημειωθεί πως είναι η δεύτερη φορά τους τελευταίους είκοσι μήνες που η Τουρκία, με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, παραβιάζει το μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ του 1987 και προχωρά σε ωκεανογραφικές πετρελαϊκές έρευνες, μετά το περιστατικό του μισθωμένου νορβηγικού ερευνητικού σκάφους MALENE OSTERVOLD (τουρκικών συμφερόντων), που ενεργούσε για λογαριασμό της τουρκικής εταιρίας πετρελαίων. Η Τουρκία που φιλοδοξεί να καταστεί κυρίαρχη δύναμη όχι μόνο στον χώρο των Βαλκανίων αλλά και στην Μέση Ανατολή και που ως ένα βαθμό το καταφέρνει απ’ ότι φαίνεται περίφημα. Αποκορύφωμα η πρωτοφανής απήχηση του νεοθωμανικού οράματος Ντατβούτογλου. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου που μέσα από το πρόσφατο πολυσέλιδο βιβλίο του «Το Στρατηγικό βάθος, η διεθνής θέση της Τουρκίας», ξεκαθαρίζει τους επόμενους στρατηγικούς στόχους της Άγκυρας: Αιγαίο-Θράκη-Κύπρος-Βαλκάνια-Αραβικός κόσμος-Μέση Ανατολή…

Οι συγκυρίες λοιπόν σήμερα, με το ψυχρό κλίμα στις σχέσεις Τουρκίας- Ισραήλ οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είναι εκ των ων ουκ άνευ για την Ελληνική πλευρά να εντρυφήσει στις νέες εξελίξεις και να κινηθεί αναλόγως. Πρωτίστως δε απαιτείται η χάραξη μιας νέας εξωτερικής πολιτικής στη βάση των καινούργιων δεδομένων. Από την άλλη, όμως, η εξωτερική πολιτική είναι μια παρά πολύ σοβαρή υπόθεση για να διαμορφώνεται ευκαιριακά. Και κυρίως είναι πολύ επικίνδυνο να μεταβάλλεται μόνο και μόνο για χάρη της κοινής γνώμης. Κατά συνέπεια είναι πρόδηλο πως εκτός των άλλων απαιτείται να εξετασθεί μέσα σε ποιά ακριβώς πλαίσια είναι που εξελίσσεται το τελευταίο απροσδόκητο ειδύλλιο Αθηνών-Τελ Αβίβ, που έχει ως συμπληρωματικό άξονα του την Λευκωσία, εξ ου και η συμμετοχή για πρώτη φορά του εβραϊκού λόμπυ στο πρόσφατο συνέδριο των Κυπρίων αποδήμων. Πάντως, το μόνο βέβαιο είναι πως τα όσα λαμβάνουν χώρα στην Διεθνή πολιτική σκακιέρα και κυρίως στον άξονα Ισραήλ-Τουρκία-Η.Π.Α.-Ιράν, δεν προσφέρονται για ερασιτεχνικές κινήσεις και κυρίως δεν προσφέρονται για πρόχειρες αναλύσεις και επικίνδυνες στρατιωτικές και άλλες συνεργασίες. Και παρά το γεγονός ότι στην προκειμένη περίπτωση ισχύει το γνωστό ο εχθρός τους εχθρού μου είναι φίλος μου, εντούτοις δεν χρειάζεται κα να πετάμε στα σύννεφα. Και κυρίως ας μην επαναλάβουμε τους παλιούς κακούς εαυτούς μας, αγνοώντας για άλλη μια φορά πως οι στρατηγικές συνεργασίες κτίζονται πάντα στην βάση συμφερόντων….
Υ.Γ.: Να σημειωθεί ότι παρά τη διαμάχη Ισραήλ-Τουρκίας, ισραηλινοί επιχειρηματίες εξακολουθούν να επενδύουν αδιαλείπτως στα κατεχόμενα!!!!! Την ίδια ώρα που σύμφωνα με την πάντα καλά ενημερωμένη ισραηλινή ιστοσελίδα “Debka”, οι ισραηλινοί ζήτησαν και εξασφάλισαν άδεια από το κ. Παπανδρέου για να χρησιμοποιήσουν σε άσκηση τους, τους ρωσικούς πυραύλους S-300, στον χώρο της Μεσογείου, εκεί όπου και τα τεράστια αποθέματα φυσικού αερίου και πετρελαίου της Ελλάδας, της Κύπρου, του Λιβάνου, της Γάζας... του Ισραήλ.