Ο Ιούλιος πάντα παραπέμπει σε γεγονότα που σφράγισαν ανεξίτηλα και τελεσίδικα το μέλλον αυτού του Άγιου τόπου και του απανταχού της γης Ελληνισμού, τουλάχιστον τον τελευταίο μισό αιώνα. Αρχής γενομένης από τον Ιούλιο του 1965 έως και τον Ιούλιο του 2010. Από το Ιουλιανά του ‘65, έως τα την 8η Ιουλίου 2010, όπου η πλειοψηφία των Ελλήνων βουλευτών ψήφισε παραβιάζοντας το σύνταγμα και «παρά την συνείδηση» τους.
Για του λόγου μου το αληθές καλό είναι να ψάξετε λίγο περισσότερο την πολιτική ιστορία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Κάτι θα ξέρει περισσότερο να σας πει!! Γιατί δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία ο Ιούλιος του 1965. Γιατί ο κατήφορος από εκείνο τον Ιούλιο του ’65 είναι που ξεκίνησε. Όχι, πως, οι άλλοι είναι άμοιροι ευθυνών, αλλά το άριστα με τόνο σίγουρα ανήκει στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Γιατί από εκείνο το καταραμένο ’65 είναι που άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την χούντα του ’67, η οποία προετοίμασε την καταστροφή του 1974.
Εννιά ακριβώς χρόνια μετά το ‘65, ύστερα από τα ασυγχώρητα λάθη (;) των πολιτικών και τα απίστευτα εγκλήματα των συνταγματαρχών, φθάσαμε στον Ιούλιο του ’74, όπου με παρά πόδας τα όπλα, ο Ελληνισμός έζησε μια νέα Μικρασιατική καταστροφή. Τούτη την φορά θρηνώντας επί των ερειπίων της μαρτυρικής Κύπρου. Προδοτικό πραξικόπημα, εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή. Αγνοούμενοι, πεσόντες ήρωες, πρόσφυγες, εγκλωβισμένοι. Είχε προηγηθεί η περίεργη δήλωση Αβέρωφ για πτώση της χούντας μόνο μετά από μια εθνική καταστροφή!!!
Για να φτάσουμε στον Ιούλιο του 2010, εν μέσω υποτίθεται απόλυτης Δημοκρατίας να διενεργείται άλλο ένα φασιστικό πραξικόπημα. Το πραξικόπημα του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Γιατί για να υπερψηφισθεί το περιβόητο νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, έχει διενεργηθεί το πιο σύγχρονο συνταγματικό πραξικόπημα. Ένα πραξικόπημα που καλύπτεται πίσω από μια τυπική αριθμητική που δεν παραπέμπει δυστυχώς και σε κοινοβουλευτική νομιμότητα…. Οι υπερεξουσίες του Διεθνούς Νομισματικού ταμείου και της «τρόικας» περιθωριοποίησαν εν μια νυκτί τον Ελληνικό Λάο και το Ελληνικό Σύνταγμα. Εκτελεστική, νομοθετική και Δικαστική εξουσία, όλες μαζί στην υπηρεσία των κυρίαρχων δομών που επιβάλλει το νέο κέντρο υπερεξουσίας. Με την κυβέρνηση της Αθήνας να μοιάζει με μια παραπαίουσα επαρχιακή κυβέρνηση της νέας τάξης πραγμάτων που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση….
Με όλα αυτά τα τραγικά να συμβαίνουν και σε πλήρη αγωνία για το Εθνικό μέλλον μας, θα ανηφορίσουμε και φέτος όπως κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου προς την πλατεία του Φρουρίου της Λάρισας. Θα είμαστε όπως πάντα λίγοι. Αυτό, όμως, διόλου δεν μας πτοεί να καταθέσουμε με περισσή ευγνωμοσύνη και πάλιν στο ηρώο της πόλης μας, την ευγνωμοσύνη μας γι εκείνους που δεν βρίσκονται δυστυχώς ανάμεσα μας. Αυτούς που εγκαταλειμμένοι και προδομένοι έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος. Αυτούς που μια παράξενη σύμπτωση μας τους φέρνει πίσω, μέσα σε μικρές λειψανοθήκες σκεπασμένους με την γαλανόλευκη και την σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να τους κηδεύσουμε έστω και με καθυστέρηση 36 ετών με τιμές ηρώων. Έτσι, όπως πραγματικά τους αξίζει….. Γι’ αυτούς και μόνο θα πάμε και φέτος στην εκκλησία του προφήτη Ηλία της Λάρισας. Για τους ηρωικούς νεκρούς μας. Να προσευχηθούμε στην χάρη τους….
Και αν πάλιν κάποιοι δεν καταλαβαίνουν, δικό τους είναι το πρόβλημα και όχι δικό μας. Γιατί όλες οι εθνικές καταστροφές αρχίζουν πάντα όταν αδυνατίζουν οι μνήμες. Η Εθνική τραγωδία της Κύπρου που ξεκίνησε εκείνο τον μαύρο Ιούλιο του ’74, που όσο περνούν τα χρόνια, άλλο τόσο μεγαλώνουν και οι προσπάθειες να την ξεχάσουμε…
Για του λόγου μου το αληθές καλό είναι να ψάξετε λίγο περισσότερο την πολιτική ιστορία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Κάτι θα ξέρει περισσότερο να σας πει!! Γιατί δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία ο Ιούλιος του 1965. Γιατί ο κατήφορος από εκείνο τον Ιούλιο του ’65 είναι που ξεκίνησε. Όχι, πως, οι άλλοι είναι άμοιροι ευθυνών, αλλά το άριστα με τόνο σίγουρα ανήκει στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Γιατί από εκείνο το καταραμένο ’65 είναι που άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την χούντα του ’67, η οποία προετοίμασε την καταστροφή του 1974.
Εννιά ακριβώς χρόνια μετά το ‘65, ύστερα από τα ασυγχώρητα λάθη (;) των πολιτικών και τα απίστευτα εγκλήματα των συνταγματαρχών, φθάσαμε στον Ιούλιο του ’74, όπου με παρά πόδας τα όπλα, ο Ελληνισμός έζησε μια νέα Μικρασιατική καταστροφή. Τούτη την φορά θρηνώντας επί των ερειπίων της μαρτυρικής Κύπρου. Προδοτικό πραξικόπημα, εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή. Αγνοούμενοι, πεσόντες ήρωες, πρόσφυγες, εγκλωβισμένοι. Είχε προηγηθεί η περίεργη δήλωση Αβέρωφ για πτώση της χούντας μόνο μετά από μια εθνική καταστροφή!!!
Για να φτάσουμε στον Ιούλιο του 2010, εν μέσω υποτίθεται απόλυτης Δημοκρατίας να διενεργείται άλλο ένα φασιστικό πραξικόπημα. Το πραξικόπημα του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Γιατί για να υπερψηφισθεί το περιβόητο νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, έχει διενεργηθεί το πιο σύγχρονο συνταγματικό πραξικόπημα. Ένα πραξικόπημα που καλύπτεται πίσω από μια τυπική αριθμητική που δεν παραπέμπει δυστυχώς και σε κοινοβουλευτική νομιμότητα…. Οι υπερεξουσίες του Διεθνούς Νομισματικού ταμείου και της «τρόικας» περιθωριοποίησαν εν μια νυκτί τον Ελληνικό Λάο και το Ελληνικό Σύνταγμα. Εκτελεστική, νομοθετική και Δικαστική εξουσία, όλες μαζί στην υπηρεσία των κυρίαρχων δομών που επιβάλλει το νέο κέντρο υπερεξουσίας. Με την κυβέρνηση της Αθήνας να μοιάζει με μια παραπαίουσα επαρχιακή κυβέρνηση της νέας τάξης πραγμάτων που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση….
Με όλα αυτά τα τραγικά να συμβαίνουν και σε πλήρη αγωνία για το Εθνικό μέλλον μας, θα ανηφορίσουμε και φέτος όπως κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου προς την πλατεία του Φρουρίου της Λάρισας. Θα είμαστε όπως πάντα λίγοι. Αυτό, όμως, διόλου δεν μας πτοεί να καταθέσουμε με περισσή ευγνωμοσύνη και πάλιν στο ηρώο της πόλης μας, την ευγνωμοσύνη μας γι εκείνους που δεν βρίσκονται δυστυχώς ανάμεσα μας. Αυτούς που εγκαταλειμμένοι και προδομένοι έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος. Αυτούς που μια παράξενη σύμπτωση μας τους φέρνει πίσω, μέσα σε μικρές λειψανοθήκες σκεπασμένους με την γαλανόλευκη και την σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας, για να τους κηδεύσουμε έστω και με καθυστέρηση 36 ετών με τιμές ηρώων. Έτσι, όπως πραγματικά τους αξίζει….. Γι’ αυτούς και μόνο θα πάμε και φέτος στην εκκλησία του προφήτη Ηλία της Λάρισας. Για τους ηρωικούς νεκρούς μας. Να προσευχηθούμε στην χάρη τους….
Και αν πάλιν κάποιοι δεν καταλαβαίνουν, δικό τους είναι το πρόβλημα και όχι δικό μας. Γιατί όλες οι εθνικές καταστροφές αρχίζουν πάντα όταν αδυνατίζουν οι μνήμες. Η Εθνική τραγωδία της Κύπρου που ξεκίνησε εκείνο τον μαύρο Ιούλιο του ’74, που όσο περνούν τα χρόνια, άλλο τόσο μεγαλώνουν και οι προσπάθειες να την ξεχάσουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου