Άλλο το Νόμπελ οικονομίας και άλλο το Νόμπελ ΠΟΙΗΣΗΣ!

   Πολύς λόγος γίνεται στην Κύπρο για τον μεγάλο Νομπελίστα μας κ. Χριστόφορο Πισσαρίδη τον οποίο η κυβέρνηση Αναστασιάδη θέλησε να αξιοποιήσει προκειμένου να βοηθήσει την ιδιαίτερη του πατρίδα, η οποία πανθομολογουμένως βρίσκεται στην χειρότερη περίοδο μετά την καταστροφή του 1974. Πολλοί είχαν και έχουν τις επιφυλάξεις τους για το αν η επιλογή αυτή θα φέρει το ποθούμενο αποτέλεσμα και αυτό όχι επειδή αμφισβητούν τις γνώσεις και τις ικανότητες του καθ΄ όλα άξιου Νομπελίστα μας, αλλά για τον απλό-απλούστατο λόγο ότι οι Εθνικές οικονομίες και ιδιαιτέρως αυτές των μικρών κρατών, εκτός του ότι έχασαν προ καιρού την αυτονομία τους, δεν κρίνονται μόνο με οικονομικούς όρους… δεδομένων δε των παραπάνω αμείλικτο προκύπτει το ερώτημα: αν δηλαδή μπορεί σήμερα ακόμα και ένας ειδήμονας επί των οικονομικών να βοηθήσει στην οικονομική ανόρθωση μια χώρας, αφού στην σημερινή παγκοσμιοποιημένη οικονομία οι κανόνες του παιχνιδιού κάθε άλλο παρά οικονομικοί είναι. 

    Όλοι οι Έλληνες χαρήκαμε πολύ αυτήν την παγκόσμια Εθνική διάκριση. Ωστόσο, όμως, αποτελεί κοινό μυστικό πως άλλο πράγμα είναι να κερδίζεις το Νόμπελ οικονομίας και άλλο το Νόμπελ ποίησης! Σίγουρα δε μεταξύ των δύο δεν υπάρχει κανένα απολύτως μέτρο σύγκρισης. Διότι, κυρίως, η ποίηση εκπέμπει μια αχαλίνωτη ομορφιά που κτυπά τις πιο ευαίσθητες χορδές και ανασηκώνει σε δυσθεώρητα ύψη τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου και ειδικότερα την ανάγκη του να αφουγκραστεί και να ακουμπήσει σε αληθινές Αξίες, σε αντίθεση με την οικονομία (εδικά μάλιστα στην σημερινή παγκοσμιοποιημένη εποχή), που οδηγεί τους ανθρώπους ακόμα και στην αυτοχειρία. Για τούτους και για άλλους πολλούς σοβαρούς λόγους σχεδόν ήδη ξεχάστηκε το χθεσινό Νόμπελ του Χριστόφορου Πισσαρίδη σε αντίθεση με εκείνο του Γιώργου Σεφέρη που θα παραμείνει το ίδιο λαμπερό στους αιώνες των αιώνων…. 

   Ο Χριστόφορος Πισσαρίδης γνωρίζοντας λοιπόν πολύ καλά τους «ορθόδοξους» κανόνες της οικονομίας προσπάθησε να εξηγήσει στους Ευρωπαίους (λέγε Angela Dorothea Merkel) ότι με τις εγκληματικές αποφάσεις τους οδηγούν την Ευρωπαϊκή Ένωση σε δρόμους χωρίς αύριο. Χαρακτηριστικότερη δήλωση του αυτή για την απομοίωση (κούρεμα) των καταθέσεων, όπου δυστυχώς έπεσε έξω στις προβλέψεις του. Δέστε αυτούσια την δήλωση του «…η τρόικα θα αποδεχθεί τη θέση της Κυπριακής Κυβέρνησης ότι θα είναι καταστροφικό και για την Κύπρο και για την ευρωζώνη και δεν θα επιμείνει στο «κούρεμα» των καταθέσεων…. Και η Ευρώπη όχι μόνο δεν έστησε αυτί για να ακούσει τις απόψεις ενός Νομπελίστα της οικονομίας, αλλά προχώρησε και σε επώδυνο ξύρισμα (αφανισμό-αρπαγή) των καταθέσεων. Κάτι που δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για ένα ντόμινο «κουρέματος», σε ότι δε αφορά τις οικονομίες των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου ακόμα και κόντρα ξυρίσματος»! 

   Αυτήν είναι δυστυχώς η σημερινή Ευρώπη της συνεργασίας και της αλληλεγγύης! Αλλά τι λέμε τώρα: τις προάλλες η Ευρώπη έβαλε στην βιτρίνα των τροπαίων της ένα από τα πλέον αμφισβητούμενα (μετά αυτό του Henry Kissinger) Νόμπελ ειρήνης… ποιος; Η Ευρώπη που ουδεμία προσπάθεια κατέβαλε προς την κατεύθυνση της Ειρηνικής συνύπαρξης των λαών ανά το παγκόσμιο… κι αν νομίζουν οι ευρωπαίοι πως η φωτιά που σιγοκαίει είναι έξω από το σπίτι τους μάλλον κάνουν βαθιά μεσάνυχτα… και με τέτοια διεστραμμένα μυαλά που κουβαλούν η Angela Dorothea Merkel και τα εξαπτέρυγα της ένα είναι σίγουρο! κακομελέτα και έρχεται… σε αυτή την παγκοσμιοποιημένη εποχή, η δυναμική μιας αλυσιδωτής αντίδρασης δεν μπορεί να αγνοηθεί αυτάρεσκα. Διότι η σημερινή υπεροπτική Ευρώπη έχει πυροδοτήσει ένα τρομακτικό ντόμινο που πιθανότατα θα πληρώσουμε όλοι μας… και μάλιστα πολύ-πολύ ακριβά! 

Υ.Γ.: Όχι, δυστυχώς για τα δάνεια των φτωχών δεν προβλέπεται κανενός είδους «κούρεμα»… Δ