Κράτος ζυμωμένο με αίμα…..

Θαυμάστε θράσος! Ο τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ να εξηγήσει γιατί είχε συναντηθεί με κουρδικής καταγωγής ακτιβίστριες που είχαν σχέσεις με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) -το οποίο θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από την Τουρκία, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Η.Π.Α!- και οι οποίες δολοφονήθηκαν πριν λίγες μέρες στο Παρίσι. «Η Γαλλία πρέπει να ρίξει φως σε αυτό το περιστατικό… ο Γάλλος πρόεδρος πρέπει να εξηγήσει στο κοινό στην Τουρκία και στον κόσμο γιατί συναντήθηκε με μέλη μιας τρομοκρατικής οργάνωσης», δήλωσε ο Ερντογάν σε ομιλία του σε όμιλο τούρκων επιχειρηματιών!

Το περιστατικό αυτό έρχεται λίγες μέρες μετά την εγκατάσταση αμερικανικών πυραυλικών συστοιχιών «patriot» στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, το πιο καυτό ίσως πολεμικό μέτωπο στον πλανήτη. Αμείλικτο λοιπόν προκύπτει  το ερώτημα: που το πάει τελικά η σημερινή υποψήφια ευρωπαία Τουρκία; Η αδυσώπητη εμφύλια σύγκρουση και η πρωτοφανής αιματοχυσία στην Συρία σε συνδυασμό με την πολυετή αστάθεια στον ευαίσθητο χώρο της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής δεν μπορούν παρά να δημιουργούν συνθήκες τρόμου που δεν αποκλείεται να ανάψουν το φυτίλι μιας γενικότερης πολεμικής αναμέτρησης, κάτι που ασφαλώς απευχόμαστε, ωστόσο, όμως, δύσκολα μπορούμε να κάνουμε κάτι για να την αποτρέψουμε! Μέσα σε αυτό το εκρηκτικό τοπίο έρχονται να προστεθούν τα μεγάλα πολιτικά παιχνίδια και συμφέροντα των «ισχυρών» του πλανήτη, ζητήματα που πρόεκυψαν κυρίως ύστερα και από την ανακάλυψη των μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, υδρογονανθράκων και πετρελαίου στην ευρύτερη Μεσογειακή λεκάνη. Να μην διαλανθάνει ακόμα της προσοχής μας, ότι η Συρία είναι ουσιαστικά το τελευταίο και μοναδικό αποκούμπι της Ρωσικής αρκούδας στον ευρύτερο χώρο της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής…  

Η Τουρκία όπως είναι φυσικό αγωνιά για την επόμενη μέρα του πολέμου στην Συρία. Τα πράγματα στο εσωτερικό της μέτωπο δεν είναι τόσο ρόδινα όσο παρουσιάζονται. Πέραν μιας εν πολλοίς στημένης οικονομικής ανάπτυξης, έχει να αντιμετωπίσει τα τεράστια ζητήματα των μειονοτήτων. Η Τουρκία βρίθει ανθρωπιστικών ελλειμμάτων. Η πολυετής κάτω από πολύ σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες κράτηση Οτσαλάν (που η Κυβέρνηση Κώστα Σημίτη παρέδωσε στην Άγκυρα εν μία νυκτί), οι πολιτικές δολοφονίες, η κατοχή μεγάλου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, η προκλητικότητα στο Αιγαίο και την Θράκη κα άλλα πολλά, είναι θέματα μείζονος σημασίας που δεν μπορεί να σκεπάζονται εσαεί κάτω από το ανατολίτικο χαλί της! Και τότε η ιστορία θα δικαιώσει όσους στοιχηματίζουν στην οριστική κατάρρευση της. Ύστερα από την επί οκτώ αιώνες αιματηρότατη διαδρομή: την οποία ειρήσθω εν παρόδω ας θυμηθούμε περιληπτικά:

Μερικές χιλιάδες λένε τα ιστορικά στοιχεία ήταν οι τούρκοι όταν άρχιζαν την μεγάλη αιματηρή πορεία τους μετά την μάχη του Μαντζικέρτ στην Αρμενία στις 26 Αυγούστου 1071, μεταξύ του βυζαντινού στρατού υπό τον αυτοκράτορα Ρωμανό Δ' Διογένη, ο οποίος ηττήθηκε κατά κράτος από τους Σελτζούκους τούρκους (ληστές και μισθοφόροι) του σουλτάνου Αλπ Αρσλάν. Αυτή η πανωλεθρία των βυζαντινών στρατευμάτων και, κυρίως, η εσωτερική πολιτική παράλυση που ακολούθησε, επέτρεψε την μόνιμη εγκατάσταση των Σελτζούκων στην Μικρά Ασία. Και απετέλεσε δυστυχώς την αρχή του τέλους της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Τέσσερες σχεδόν αιώνες σκληρής δοκιμασίας κράτησε η μαύρη σκλαβιά κατά τους οποίους οι Οθωμανικοί εκτός από τους εξανδραποδισμούς εκτούρκισαν ολόκληρους πληθυσμούς με την μέθοδο του εξισλαμισμού. Η αναφορά δεν γίνεται μόνο στα εδάφη όπου ζούσαν ελληνικοί πληθυσμοί (Ελλάδα-Κύπρο-Μ. Ασία), αλλά σε όλες τις χώρες τις Βαλκανικής, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Γι΄ αυτό και οι «τούρκοι» στην πλειοψηφία τους έχουν ελληνικά, σέρβικα, αλβανικά, βουλγάρικα, αρμένικα χαρακτηριστικά, γιατί οι προπαππούδες τους ήταν Χριστιανοί Έλληνες, Σέρβοι, Αλβανοί, Βούλγαροι, Αρμένιοι, όπως και Ζωροάστρες Κούρδοι, Ασσυροχαλδαίοι ή Σύροι Ορθόδοξοι…. Παραπέμπω στο σύνολο του μνημειώδους ιστορικού έργου του Σπύρου Βρυώνη και άλλων: στην Ανατολική Θράκη, την Πόλη, την Ιωνία, τον Πόντο, την Κιλικία, στην Λυδία, σε μέρος της Αρμενίας, στο Κουρδιστάν, παντού όπου έφτασαν, ήταν λίγοι κι αφομοίωσαν βίαια τους πολλούς, χωρίς σχεδόν ποτέ να εξαλείψουν πλήρως τα μνημεία και κάποια ίχνη μνήμης των αυτοχθόνων….

Οι Οθωμανοί έχτισαν την στυγνή πολυεθνική αυτοκρατορία τους με το αίμα. Και όταν υπό το βάρος των πολιτισμικών και πολιτικών εξελίξεων στην Ευρώπη κατέρρευσε, προσπάθησαν να την περιορίσουν σε ένα κοσμικό Έθνος-κράτος, που εξακολουθητικά συνέχισε την γενοκτονική του δράση εις βάρος των Χριστιανών: δολοφονώντας, εκτοπίζοντας τους επιζήσαντες, ληστεύοντας τις περιουσίες τους… χωρίς, ωστόσο, να μπορέσει ποτέ να ενσωματώσει τις εθνικές ομάδες οι οποίες αντιστάθηκαν και αντιστέκονται με αξιοζήλευτη συνέπεια. Γιατί τα Έθνη είναι μια άλλη υπόθεση φτιαγμένη μέσα από το διάβα των αιώνων…  

Συμπέρασμα: Το πρόβλημα της Τουρκίας σήμερα είναι η ίδια η Τουρκία που δεν μπορεί αν αντιληφθεί ότι ο κόσμος άλλαξε… νομοτελειακά λοιπόν το τέλος για την Τουρκία έτσι όπως την γνωρίζουμε σήμερα είναι πολύ κοντά! Ευχή μας η αναπόφευκτη αυτή μεταβολή να είναι όσο γίνεται ειρηνική και αναίμακτη, κάτι που δυστυχώς φαντάζει ως πάρα πολύ δύσκολο…