Υπάρχει μια Ελλάδα μες στην Ελλάδα

Είναι οι τελευταίες ανθρώπινες αναζητήσεις και προβληματισμοί ενός πολύ μεγάλου Έλληνα καλλιτέχνη, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας ένα χρόνο μετά το θάνατο του. Σημαντικές και επίκαιρες, ειδικά στις μέρες μας, όπου ορατοί και αόρατοι αυτόκλητοι «σωτήρες», μας κατευθύνουν μέσα στην νεοφιλελεύθερη πολιτική και πολιτισμική παγκόσμια μάντρα τους. Αφορμή ένα ξεχασμένο γράμμα του εξαίρετου τραγουδοποιού  Μανώλη Ρασούλη, που είχε στείλει λίγο πριν φύγει για πάντα, στην φίλη του και δημοσιογράφο Ζωή Νιομανάκη:

«…Ο σκοπός της επιστολής μου είναι να στείλω δύο μηνύματα: 1. Εγώ προσωπικά δεν δέχομαι τους τίτλους pigs - οκνηρός - άσωτος κ.λπ. που μας φόρτωσαν γενικεύοντας κάποιοι απ' τα βόρεια. 2. Υπάρχει μια Ελλάδα μες στην Ελλάδα, όπως υπήρχε μια Γερμανία από το 1933 έως το 1945…. Υπάρχει μια άλλη Ελλάδα μες στην Ελλάδα, εξόριστη και καταδικασμένη από τα ποικίλα «golden boys» και τους εγχώριους κερδοσκόπους που δεν αναγνωρίζουν πατρίδα ή πολιτισμό, αλλά ορκίζονται στην «money-land»,  ανίκανοι και άπληστοι….. στην Ελλάδα σφυρηλατήθηκε και εγκαθιδρύθηκε ένας μέσος πολίτης, μικροαστός, νεόπλουτος, αρχοντοχωριάτης.  Η αλήθεια είναι ότι εδώ και 25 χρόνια, ζώντας με τους συμπατριώτες μου, βιώνοντας μια διαρκώς γενικευόμενη, αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, έλεγα ότι αυτό το στυλ θα καταστρέψει την Ελλάδα, μπορεί και την ανθρωπότητα.  Επικυριάρχησε στο κοινωνικό, πολιτικό, ιστορικό, ψυχολογικό, αισθητικό προσκήνιο, καταστρέφοντας τον ρυθμό και το στυλ της χώρας…. έκανα το οτιδήποτε να εκφράσω το αντίδοτο.  Μάλλον απ' ό,τι φαίνεται ηττήθηκα… ονειρευόμουνα να γίνει η Ελλάδα μια πολιτισμική Ελβετία και μητέρα που θα κυοφορήσει ένα όραμα για την παγκόσμια ειρήνη...  ως προς το θέμα που ετέθη να πουλήσει η Ελλάδα τα νησιά της και την Ακρόπολη, έχω να πω: (α) Η Ακρόπολη δεν είναι ιδιοκτησία μας. Ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα…. Δημοκρατία δεν υπάρχει, πολιτικό σύστημα δεν υπάρχει. Όλα ελέγχονται από το ΔΝΤ, την Ευρώπη, τους Γεωργιανούς και Ρουμανόγυφτους εγκληματίες.  Παλιότερα σκεφτόμουν μήπως φέρναμε 100 Γερμανούς (βλέπε Ρεχάγκελ), να αναλάβουν για 100 χρόνια τη χώρα, μπας και ισορροπήσει.  Θα με κατηγορούσαν για ανθέλληνα.  Τώρα τους έφεραν ή ήρθαν λόγω ανωτέρας βίας και την πληρώνουν αυτοί που δεν έφταιξαν.  Χιλιάδες χάνουν τις δουλειές τους, άλλοι αυτοκτονούν και άλλοι αγοράζουν ακριβά σπίτια στο κέντρο του Λονδίνου… το ανθρώπινο είδος βρίσκεται στο απόλυτο. Τι μέλλει γενέσθαι;  Κάθε κρίση γεννά πόλεμο.  Το απεύχομαι και κάνω κάθε τι για να μην μας συμβεί.  Γεννήθηκα σαράντα μέρες μετά τη βόμβα στη Χιροσίμα. Ως εκ τούτου προσπαθώ στη Μέση Ανατολή, εδώ και οχτώ χρόνια, να δημιουργηθεί ένας κοινός παρονομαστής για τους δυο λαούς, γιατί από αυτό το άλυτο πρόβλημα μπορεί να ξεκινήσει ένας παγκόσμιος πόλεμος. Αν, λόγω της κρίσης, οι νεοέλληνες ξαναχαθούμε στη διασπορά, θα ήθελα να έρθουν στην Ελλάδα ποιητές, διανοούμενοι, επιστήμονες από όλο τον κόσμο, και από εδώ να ξεκινήσει μια προσπάθεια διαιώνισης της ζωής πάνω στον πλανήτη σε ένα ανώτερο επίπεδο….

θυμίζω πως ο Μανώλης Ρασούλης τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ζούσε απομονωμένος σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Θεσσαλονίκη. Πέθανε ξαφνικά αβοήθητος και μόνος. Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή παρέμεινε νεκρός στο διαμέρισμα του περίπου από 6-9 μέρες! Μέσα σε αυτή την απόλυτη μοναξιά είναι που κατέγραψε και άφησε παρακαταθήκη σε μας ως ύστατο συμπλήρωμα του μεγάλου έργου του και αυτό το τελευταίο γράμμα του. Ήταν υπέρμαχος της ιδέας ότι η Ελλάδα πρέπει να στραφεί στον Πολιτισμό ώστε να είναι πρωταγωνιστής και όχι ουραγός…. Η ερμηνεία του για το πώς φτάσαμε εδώ είναι σαφής: «Προϋπήρξε η πολιτισμική κάθετη πτώση από το ’85 και μετά φτάσαμε στην οικονομική πτώχευση… ακόμα και να διαφωνεί κάποιος μαζί του δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι οι απόψεις του για μια ανθρώπινη κοινωνία είναι απολύτως συμβατές με μια ζωή απόλυτα ευθυγραμμισμένη με τις ανθρώπινες Αξίες της κοινωνικής αλληλεγγύης, της αξιοκρατίας, της  δικαιοσύνης, της ελευθερίας, και της ειρηνικής συνύπαρξης.  δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η «οικονομική κρίση» είναι αποτέλεσμα της «ηθικής και πολιτιστικής κρίσης».