Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010. Ο καιρός πρωτόγνωρα βροχερός για την Κύπρο. Στο Μοναστήρι του Μαχαιρά θα ετελείτο το 53ον ετήσιο μνημόσυνο του Σταυραετού του Μαχαιρά Γρήγορη Αυξεντίου. Και στην κοινότητα του Πελενδρίου η κηδεία των οστών ενός ακόμα ήρωα αγνοούμενου της εισβολής του 1974. Η αγγελία στην εφημερίδα, στερεότυπη: Ταυτοποιήθηκαν τα οστά άλλων πέντε ηρώων της εισβολής του 1974. Μεταξύ τους και εκείνα του αγνοούμενου Ανθυπολοχαγού Καταδρομών Αντωνίου Αντώνιου του 32ου Λόχου της 33ης Μοίρας Καταδρομών, που αγνοείτο η τύχη του από την 22αν Ιουλίου του 1974. Για τελευταία φορά θεάθηκε να πολεμά με αυταπάρνηση μερικές εκατοντάδες μέτρα από τον χώρο της αποβάσεως, όταν κατά την τακτική αποχώρηση από τον χώρο της εισβολής εγκλωβίσθηκε μαζί με άλλους συντρόφους του εντός χαράδρας. Η προδοσία που έφερε τα παλικάρια να δίνουν ηρωικά την άνιση μάχη, προσπαθώντας να διασπάσουν τον ασφυκτικό κλοιό του εχθρού, μέσα σε μια πραγματική κόλαση. Ο εχθρός με μια παντοδυναμία πυρός κτυπά από παντού. Από στεριά, αέρα και θάλασσα.
Έκτοτε το όνομα του αείμνηστου Ανθυπολοχαγού, ήταν μεταξύ εκείνων που η τύχη τους αγνοείτο. Ένα όνομα από τα 1619 σε ένα μακρύ ονομαστικό κατάλογο. Οι γονείς και οι συγγενείς δεν έχασαν τις ελπίδες τους. Όλοι τον περίμεναν να γυρίσει. Ο πατέρας δεν άντεξε στην αβάστακτη προσμονή. Έφυγε πολύ νωρίς από τούτο τον μάταιο κόσμο, ποιος ξέρει, ίσως για να συναντήσει τον γιο του, γρηγορότερα από τους άλλους, εκεί ψηλά στα ουράνια. Η μητέρα του γέρασε στα οδοφράγματα ψάχνοντας με μια φωτογραφία στο χέρι για μια πληροφορία που θα την έφερνε κοντά στο παιδί της. Και τα αδέλφια ζουν τον ίδιο αφόρητο Γολγοθά. Έως πριν από λίγες εβδομάδες που ένας υγρός ομαδικός τάφος αποκάλυψε το μυστικό. Ο Αντώνης έπεσε ηρωικά από το βόλι του εχθρού στην άνιση και λυσσαλέα εκείνη μάχη με τον εχθρό. Γύρω του κι άλλοι πεσόντες που με συνοπτικές διαδικασίες σκεπάσθηκαν σε ένα πρόχειρο τάφο. Και νάτος, 36 χρόνια μετά, μπροστά μας σε μια ληψανοθήκη σκεπασμένη με την γαλανόλευκη και την σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μια αγκαλιά κόκαλα Ιερά. Αγνοούμενος και αγνοημένος για 36 συναπτά έτη, από εκείνους που είχαν υποχρέωση στην διακρίβωση της τύχης του. Η μάνα του υπέργηρη τον κλαίει ακατάπαυστα. Θυμάμαι ακόμα σαν εφιάλτη εκείνη την ημέρα. Θυμάμαι όλους εκείνους που χάσαμε τόσο άδικα. Εκείνο το μεσημέρι που τον ήλιο σκέπασε η ισχύ πυρός του εχθρού και η απίστευτη προδοσία. Το θυμήθηκα πολύ καλά την ώρα που τα σεπτά κόκαλα του αείμνηστου Αντώνη αποχαιρετούσαν οι χαιρετιστήριες βολές των λοκατζήδων της Εθνικής Φρουράς, καθώς κατέβαιναν στην τελευταία τους κατοικία. Η συγκίνηση ήταν απέραντη, όταν εκεί στο καφενείο της κοινότητας Πελενδρίου καθίσαμε για τα καθιερωμένα. Εκεί όπου συναντήθηκα με παλιούς φίλους και συναδέλφους καταδρομείς. Για να πάμε όλοι μαζί 36 χρόνια πίσω και να φέρουμε στην μνήμη μας τις μέρες της προδοσίας, της φωτιάς και της εγκατάλειψης. Οι ζώντες καταδρομείς που προσπαθούν ακόμα να βρουν την δικαίωση. Και οι πεσόντες ήρωες που επιστρέφουν ξανά. Οι επικήδειοι ατέλειωτοι. Η αυταπάρνηση και ο ηρωισμός τους, που επιτέλους αναγνωρίζονται. Οι νεκροί καταδρομείς που δικαιώνουν τους αδικαίωτες ζώντες συναδέλφους τους.
Έφεδρος ανθυπολοχαγός καταδρομών Αντωνίου Αντώνιος. Ένας ακόμα ξεχασμένος ήρωας που αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται. Έπεσε υπέρ πίστεως και πατρίδος. Τώρα πια δικαιωμένος για την άνιση και με αυταπάρνηση ύστατη μάχη που έδωσε περικυκλωμένος εκεί μέσα στην χαράδρα δίπλα ακριβώς από την κατεχόμενη Κερύνεια. Ένας ακόμα ήρωας βγαλμένος μέσα από τα βάθη της ένδοξης Ελληνικής Ιστορίας. Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
Έκτοτε το όνομα του αείμνηστου Ανθυπολοχαγού, ήταν μεταξύ εκείνων που η τύχη τους αγνοείτο. Ένα όνομα από τα 1619 σε ένα μακρύ ονομαστικό κατάλογο. Οι γονείς και οι συγγενείς δεν έχασαν τις ελπίδες τους. Όλοι τον περίμεναν να γυρίσει. Ο πατέρας δεν άντεξε στην αβάστακτη προσμονή. Έφυγε πολύ νωρίς από τούτο τον μάταιο κόσμο, ποιος ξέρει, ίσως για να συναντήσει τον γιο του, γρηγορότερα από τους άλλους, εκεί ψηλά στα ουράνια. Η μητέρα του γέρασε στα οδοφράγματα ψάχνοντας με μια φωτογραφία στο χέρι για μια πληροφορία που θα την έφερνε κοντά στο παιδί της. Και τα αδέλφια ζουν τον ίδιο αφόρητο Γολγοθά. Έως πριν από λίγες εβδομάδες που ένας υγρός ομαδικός τάφος αποκάλυψε το μυστικό. Ο Αντώνης έπεσε ηρωικά από το βόλι του εχθρού στην άνιση και λυσσαλέα εκείνη μάχη με τον εχθρό. Γύρω του κι άλλοι πεσόντες που με συνοπτικές διαδικασίες σκεπάσθηκαν σε ένα πρόχειρο τάφο. Και νάτος, 36 χρόνια μετά, μπροστά μας σε μια ληψανοθήκη σκεπασμένη με την γαλανόλευκη και την σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μια αγκαλιά κόκαλα Ιερά. Αγνοούμενος και αγνοημένος για 36 συναπτά έτη, από εκείνους που είχαν υποχρέωση στην διακρίβωση της τύχης του. Η μάνα του υπέργηρη τον κλαίει ακατάπαυστα. Θυμάμαι ακόμα σαν εφιάλτη εκείνη την ημέρα. Θυμάμαι όλους εκείνους που χάσαμε τόσο άδικα. Εκείνο το μεσημέρι που τον ήλιο σκέπασε η ισχύ πυρός του εχθρού και η απίστευτη προδοσία. Το θυμήθηκα πολύ καλά την ώρα που τα σεπτά κόκαλα του αείμνηστου Αντώνη αποχαιρετούσαν οι χαιρετιστήριες βολές των λοκατζήδων της Εθνικής Φρουράς, καθώς κατέβαιναν στην τελευταία τους κατοικία. Η συγκίνηση ήταν απέραντη, όταν εκεί στο καφενείο της κοινότητας Πελενδρίου καθίσαμε για τα καθιερωμένα. Εκεί όπου συναντήθηκα με παλιούς φίλους και συναδέλφους καταδρομείς. Για να πάμε όλοι μαζί 36 χρόνια πίσω και να φέρουμε στην μνήμη μας τις μέρες της προδοσίας, της φωτιάς και της εγκατάλειψης. Οι ζώντες καταδρομείς που προσπαθούν ακόμα να βρουν την δικαίωση. Και οι πεσόντες ήρωες που επιστρέφουν ξανά. Οι επικήδειοι ατέλειωτοι. Η αυταπάρνηση και ο ηρωισμός τους, που επιτέλους αναγνωρίζονται. Οι νεκροί καταδρομείς που δικαιώνουν τους αδικαίωτες ζώντες συναδέλφους τους.
Έφεδρος ανθυπολοχαγός καταδρομών Αντωνίου Αντώνιος. Ένας ακόμα ξεχασμένος ήρωας που αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται. Έπεσε υπέρ πίστεως και πατρίδος. Τώρα πια δικαιωμένος για την άνιση και με αυταπάρνηση ύστατη μάχη που έδωσε περικυκλωμένος εκεί μέσα στην χαράδρα δίπλα ακριβώς από την κατεχόμενη Κερύνεια. Ένας ακόμα ήρωας βγαλμένος μέσα από τα βάθη της ένδοξης Ελληνικής Ιστορίας. Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
1 σχόλιο:
Αιώνια ας είναι η μνήμη του/τους και η ψυχή τους ας βρει ανάπαυση στην αιώνια γαλήνη. Οι κυπραίοι ευγνωμονούντες!
Δημοσίευση σχολίου