Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, απόγευμα, πρώτη μέρα της τουρκικής εισβολής της 20ης Ιουλίου του 1974. Οι γιατροί προσπαθούν απεγνωσμένα να κρατήσουν στην ζωή τον τραυματισμένο στο κεφάλι και στην κοιλιακή χώρα, εθελοντή πολεμιστή, που μόλις είχε μεταφερθεί από την πρώτη γραμμή του μετώπου. Το παλικάρι δίνει και χάνει δυστυχώς την μάχη με την ζωή. Από εκείνη την στιγμή αρχίζει να εκτυλίσσεται μια απίστευτα συγκλονιστική ιστορία. Η σωρός του ήρωα μεταφέρεται μαζί με τις σωρούς άλλων πεσόντων ηρώων και ενταφιάζεται στο νέο κοιμητήριο Κωνσταντίνου και Ελένης της Λευκωσίας. Στον πρόχειρο σταυρό που στήνεται αναγράφεται ως ο άγνωστος Σάκης Ηλίας. Η οικογένεια του μαθαίνει για τον τραυματισμό του, αλλά χάνει για πάντα τα ίχνη του. Έτσι, μπαίνει στον κατάλογο των 1619 αγνοουμένων και μένει εκεί για 27 ολόκληρα χρόνια. Στις 29 Μαΐου του 2001, μετά το άνοιγμα των τάφων πεσόντων ηρώων της εισβολής και με την επιστημονική μέθοδο ταυτοποιήσεως οστών αποκαλύπτεται ότι ο άγνωστος Σάκης Ηλίας ήταν στην πραγματικότητα ο εθελοντής πολεμιστής Διονύσιος Παλαιολόγος από το Κολλύριο του Πύργου Ηλείας. Ο ενταφιασμός των οστών του ήρωα γίνεται με τις δέουσες τιμές, στις 14 Ιουνίου 2001, στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας. Εκεί όπου αναπαύονται οι προδομένοι ήρωες του Ελληνισμού, που έπεσαν στο πεδίο της τιμής, υπερασπιζόμενοι τους ανατολικότερους προμαχώνες του, το μαύρο καλοκαίρι του 1974.
Ο Διονύσιος Παλαιολόγος υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία στην Κύπρο και κατά την διάρκεια της γνωρίζει την Ερμούλα Χριστοδούλου από την Λεύκα της Μόρφου, πρόσφυγα της τουρκοανταρσίας του 1964. Σμίγουν μαζί με τα δεσμά του γάμου και κάνουν δύο παιδιά. Ζουν στην κατεχόμενη σήμερα πόλη της Μόρφου και πλάθουν όνειρα που σκορπίζονται εκείνο το μαύρο πρωινό της 20ης Ιουλίου του 1974, καθώς τρέχει πρώτος για να υπερασπίσει την δεχόμενη ύπουλη και άνανδρη εισβολή Κυπριακή Δημοκρατία. Αποχαιρετά την γυναίκα του και τα παιδιά του και κατατάσσεται εθελοντής στο τμήμα που ανέλαβε αποστολή να εκκαθαρίσει από τους ενόπλους τα τουρκοκυπριακά χωριά Αγκολέμι και Ελιά. Εκεί όπου τραυματίστηκε από το κυνηγετικό όπλο τούρκου τρομοκράτη.
Γιατί, όμως, αυτό το ασυγχώρητο λάθος και η σύγχυση με το όνομα του. «Είμαι ο Σάκης από την Ηλεία, ρε παιδιά». Λέγεται πως μόνο αυτό πρόλαβε να ψελλίσει, λίγο πριν χάσει την τελευταία του μάχη. Μέσα στον πανικό των ημερών κάποιοι δυστυχώς δεν μπόρεσαν να καταλάβουν. Έτσι συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο πεσόντων ως ο άγνωστος Σάκης Ηλίας. Ένας από τους πολλούς άγνωστους πεσόντες ήρωες, έως την μέρα που η επιστήμη αποκάλυψε την ταυτότητα του. Ο Σάκης Ηλίας που στην πραγματικότητα ήταν ο αγνοούμενος Διονύσιος Παλαιολόγος, από το Κολλύριο του Πύργου Ηλείας.
Λέγεται πως η ιστορία πάντα εξοφλεί το χρέος της. Μόνο που τούτη την φορά το αντίτιμο ήταν για όλους μας πάρα πολύ βαρύ. Αυτή η απίστευτη τραγωδία με τις καταστροφικές πυρκαγιές, στην ιδιαίτερη πατρίδα του ήρωα. Εκεί και ο γέροντας πατέρας του Λάμπρου Νικησόπουλου, ενός ακόμη ήρωα από τα χωριά της Ηλίας που έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Εκεί όπου οι Ελληνοκύπριοι πυροσβέστες έσωσαν τον γέροντα και τα υπάρχοντα του από την πύρινη λαίλαπα. «Ο γιος μου σας έστειλε για να μας σώσετε», έλεγε μπροστά στις τηλεοπτικές μηχανές λήψεως, ευχαριστώντας τους εθελοντές πυροσβέστες από την Κύπρο για την αυτοθυσία τους. Τριάντα τρία χρόνια μετά, οι Ελληνοκύπριοι πυροσβέστες ήλθαν ως από μηχανής Θεοί για να ανταποδώσουν ένα μικρό μόνο μέρος από το ανεξόφλητο χρέος. Για τον Θανάση και τον Λάμπρο από την Ηλεία και για άλλους πολλούς Ελλαδίτες αδελφούς που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τις προδομένες Κυπριακές Θερμοπύλες.
Εθελοντές άλλωστε κρατούσαν πάντα όρθιο τούτο το Έθνος και όχι βιαίως επιστρατευμένοι. Οι Έλληνες της Κύπρου, όπως έκαναν πάντα από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα στης μεγάλης πατρίδας το κάλεσμα, εθελουσίως παρόντες, σε μια εκδήλωση αδελφικού χρέους, εντός των πλαισίων μιας αυτονόητης αμφίδρομης συμπαρατάξεως. Αποστομωτική απάντηση στους άκαπνους και ανίδρωτους αγωνιστές του Κολωνακίου, που επιμένουν μονότονα να ρίχνουν την χολή τους. Έγραψε προ καιρού λοιπόν μεταξύ άλλων στην εφημερίδα που τον εργοδοτεί ο Ιωάννης Πρετεντέρης: «Είμαστε φίλοι, κολλητοί, κουμπάροι αν προτιμάτε, αλλά άλλο Αθήνα και άλλο Λευκωσία…». Τι αδέλφια και πράσινα άλογα δηλαδή…. Κούνια που σας κούναγε και σας και όλους όσους σκέφτονται τόσα φθηνά κύριε Πρετεντέρη μας.
Ο Διονύσιος Παλαιολόγος υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία στην Κύπρο και κατά την διάρκεια της γνωρίζει την Ερμούλα Χριστοδούλου από την Λεύκα της Μόρφου, πρόσφυγα της τουρκοανταρσίας του 1964. Σμίγουν μαζί με τα δεσμά του γάμου και κάνουν δύο παιδιά. Ζουν στην κατεχόμενη σήμερα πόλη της Μόρφου και πλάθουν όνειρα που σκορπίζονται εκείνο το μαύρο πρωινό της 20ης Ιουλίου του 1974, καθώς τρέχει πρώτος για να υπερασπίσει την δεχόμενη ύπουλη και άνανδρη εισβολή Κυπριακή Δημοκρατία. Αποχαιρετά την γυναίκα του και τα παιδιά του και κατατάσσεται εθελοντής στο τμήμα που ανέλαβε αποστολή να εκκαθαρίσει από τους ενόπλους τα τουρκοκυπριακά χωριά Αγκολέμι και Ελιά. Εκεί όπου τραυματίστηκε από το κυνηγετικό όπλο τούρκου τρομοκράτη.
Γιατί, όμως, αυτό το ασυγχώρητο λάθος και η σύγχυση με το όνομα του. «Είμαι ο Σάκης από την Ηλεία, ρε παιδιά». Λέγεται πως μόνο αυτό πρόλαβε να ψελλίσει, λίγο πριν χάσει την τελευταία του μάχη. Μέσα στον πανικό των ημερών κάποιοι δυστυχώς δεν μπόρεσαν να καταλάβουν. Έτσι συμπεριλαμβάνεται στον κατάλογο πεσόντων ως ο άγνωστος Σάκης Ηλίας. Ένας από τους πολλούς άγνωστους πεσόντες ήρωες, έως την μέρα που η επιστήμη αποκάλυψε την ταυτότητα του. Ο Σάκης Ηλίας που στην πραγματικότητα ήταν ο αγνοούμενος Διονύσιος Παλαιολόγος, από το Κολλύριο του Πύργου Ηλείας.
Λέγεται πως η ιστορία πάντα εξοφλεί το χρέος της. Μόνο που τούτη την φορά το αντίτιμο ήταν για όλους μας πάρα πολύ βαρύ. Αυτή η απίστευτη τραγωδία με τις καταστροφικές πυρκαγιές, στην ιδιαίτερη πατρίδα του ήρωα. Εκεί και ο γέροντας πατέρας του Λάμπρου Νικησόπουλου, ενός ακόμη ήρωα από τα χωριά της Ηλίας που έγιναν παρανάλωμα του πυρός. Εκεί όπου οι Ελληνοκύπριοι πυροσβέστες έσωσαν τον γέροντα και τα υπάρχοντα του από την πύρινη λαίλαπα. «Ο γιος μου σας έστειλε για να μας σώσετε», έλεγε μπροστά στις τηλεοπτικές μηχανές λήψεως, ευχαριστώντας τους εθελοντές πυροσβέστες από την Κύπρο για την αυτοθυσία τους. Τριάντα τρία χρόνια μετά, οι Ελληνοκύπριοι πυροσβέστες ήλθαν ως από μηχανής Θεοί για να ανταποδώσουν ένα μικρό μόνο μέρος από το ανεξόφλητο χρέος. Για τον Θανάση και τον Λάμπρο από την Ηλεία και για άλλους πολλούς Ελλαδίτες αδελφούς που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τις προδομένες Κυπριακές Θερμοπύλες.
Εθελοντές άλλωστε κρατούσαν πάντα όρθιο τούτο το Έθνος και όχι βιαίως επιστρατευμένοι. Οι Έλληνες της Κύπρου, όπως έκαναν πάντα από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα στης μεγάλης πατρίδας το κάλεσμα, εθελουσίως παρόντες, σε μια εκδήλωση αδελφικού χρέους, εντός των πλαισίων μιας αυτονόητης αμφίδρομης συμπαρατάξεως. Αποστομωτική απάντηση στους άκαπνους και ανίδρωτους αγωνιστές του Κολωνακίου, που επιμένουν μονότονα να ρίχνουν την χολή τους. Έγραψε προ καιρού λοιπόν μεταξύ άλλων στην εφημερίδα που τον εργοδοτεί ο Ιωάννης Πρετεντέρης: «Είμαστε φίλοι, κολλητοί, κουμπάροι αν προτιμάτε, αλλά άλλο Αθήνα και άλλο Λευκωσία…». Τι αδέλφια και πράσινα άλογα δηλαδή…. Κούνια που σας κούναγε και σας και όλους όσους σκέφτονται τόσα φθηνά κύριε Πρετεντέρη μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου