Λίγες μέρες παραμονής στην Βουλγαρική πρωτεύουσα ήταν αρκετές για να με πλημυρίσουν με απίστευτα συγκρουόμενα συναισθήματα. Σόφια, η πόλη των απίστευτων αντιθέσεων. Κτίρια που μοιάζουν με κουτιά, είναι τα περισσότερα, με το κέντρο της πόλης να είναι πραγματικό μαγευτικό. O υπέρλαμπρος Καθεδρικός Ναός του Αγίου Αλεξάνδρου Nevski, η Εθνική Πινακοθήκη, το κτίριο της εθνικής βιβλιοθήκης, το προεδρικό μέγαρο, το μουσείο με τα πλούσια εκθέματα του, το δικαστικό μέγαρο, η Ορθόδοξη εκκλησία των Ρώσων, το κτίριο του κρατικού Πανεπιστημίου, το θεατρικό μέγαρο, κ.α. Και ο συνειρμός σχεδόν αναπόφευκτος: Κάπως, έτσι, και ακόμα καλύτερο θα ήταν το Κέντρο της Αθήνας, αν δεν σκεπάζαμε την ιστορία μας, με το τσιμέντο της αντιπαροχής!!!!
Άκουγα να λένε διάφορα για την σημερινή Βουλγαρία, μα για να είμαι ειλικρινής τα περισσότερα μου φαίνονταν ως πολύ ακραία και παράλογα. Πριν την κατάρρευση του ολοκληρωτικού συστήματος, διάφοροι τύποι, από αυτούς που υποτίθεται ζούσαν την ευτυχία τους συστήματος, κρατούσαν τσίλιες στην γωνία και αγόραζαν στην μαύρη αγορά τα δολάρια. Και τι δεν έδιναν αλήθεια κάποιες αιθέριες υπάρξεις για μερικά γυναικεία εσώρουχα…. Τώρα όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Τα αντικατέστησαν τα casino, ο αγοραίος έρωτας, άνθρωποι που παραμονεύουν παντού για σου κλέψουν το αυτοκίνητο και αστυνομικοί που την έχουν στημένη στην γωνία προκειμένου να εξοφλήσεις την τροχαία παράβαση σε τιμή, που μπορείς να διαπραγματευθείς κατά περίπτωση και περίσταση Οι παγίδες στους δρόμους αμέτρητες. Και μοιραία πέφτεις στα μπλόκα της αστυνομίας, μιας και αποκλείεται να αποφύγεις την τροχαία παράβαση, αφού αντί οι οδηγοί να συναντούν στις στροφές την συνεχή διαχωριστική γραμμή, την συναντούν μπροστά τους στην απόλυτη ευθεία. Μια τροχαία παράβαση των 120 ευρώ, εξοφλείται επί τόπου, άντε το πολύ με 20 ευρώ. Εκτός αυτού, οι ασκούντες τον τροχαίο έλεγχο αστυνομικοί, σε ενημερώνουν και για τα επόμενα καραούλια των αστυνομικών. Με είκοσι ευρώ, δηλαδή, αγοράζεις τέσσερις τροχαίες παραβάσεις!!! Βουλγάρικα αυτοκίνητα σπάνια σταματούν, αφού όπως λέει και μια γνωστή παροιμία: «Τι μπορείς να λάβεις από τον μη έχοντα…».
Στην καρδιά της βουλγαρικής πρωτεύουσας λοιπόν. Εκεί που δύσκολα παίρνεις απαντήσεις σε πολλά καυτά ερωτήματα. Απαντήσεις πήραμε πρόθυμα μέσα σε δύο λεπτά, όταν κατευθυνόμενοι προς το κέντρο της πόλης ζητήσαμε την συμβουλή μιας νεαρής κοπέλας που υπομονετικά μας εξήγησε την σωστή κατεύθυνση για την εκκλησία του Αγίου Αλεξάνδρου. Μα πώς εξηγείται αλήθεια, σε μια πόλη με μέσο μισθό 150 ευρώ να υπάρχει τόση χλιδή και ταυτοχρόνως τόση ανέχεια;. Ιδού και η απάντηση: Casino μαφία, αγοραίος έρωτας….. Λίγες ώρες αργότερο στο πιο ψηλό σημείο τη πόλης με μια πέννα και ένα κομμάτι λευκό χαρτί στο χέρι και ιδού το απόσταγμα των βασανιστικών ερωτηματικών, αν θέλετε και ένα πρώτο συμπέρασμα:
Σόφια 1: Μεσάνυκτα. Στο πιο ψηλό σημείο. Κοιτάζω γύρω μου. Ο ορίζοντας πολύ μακρινός. Κάπου, κάπου ένα αστέρι που πέφτει, αφήνει τα αποτυπώματα του στον σκοτεινό ουρανό, λίγο πριν σβήσει για πάντα. Πεντακόσια χιλιόμετρα μακριά σου. Εδώ δεν είναι Ελλάδα. Εδώ είναι βαλκάνια. Σόφια. Σκέφτομαι αληθινά τί είναι αυτό που έφερε εικοσάχρονα κοριτσόπουλα να πουλούν τα φιλιά τους σε τιμή ευκαιρίας .Ο παράδεισος τους που δεν ήταν παρά μια απίστευτη κόλαση. Το μεγαλύτερο παραμύθι. Ώσπου η αλήθεια να νικήσει το ψέμα. Η ελευθερία που δεν έφερε την ευτυχία. Και το όνειρο που έγινε εφιάλτης. Πενήντα ευρώ. Όλα με πενήντα ευρώ. Κάπως έτσι, βλέπουν πως θα ξημερώσει και γι’ αυτούς μια καλύτερη μέρα……
Σόφια 2: 22ος όροφος.“R….a”. Η θέα πραγματικά Μαγευτική. Ακόμα και τα χαμόσπιτα στα φώτα της νύκτας, μοιάζουν με παλάτια. Εδώ σβήνουν την πείνα του έρωτα, κάθε λογής, καθώς πρέπει. Άνθρωποι υπεράνω κάθε υποψίας, διαπραγματεύονται τα φιλιά και τον έρωτα. Όλα έχουν την τιμή τους. Ακόμα και ένα αθώο φιλί…..
Σόφια 3: Αύριο. Με το πρώτο φως. Επιστροφή. Τι να θυμάμαι αλήθεια; Τι πρέπει να θυμάμαι Και τι να ξεχάσω; Τι να πάρω μαζί μου και τι να αφήσω εδώ; Από την μια ο πολιτισμός. Και από την άλλη η παρανομία. Αντιθέσεις. Δεν υπάρχει ισορροπία. Τα πάντα κινούνται με περίεργους ρυθμούς. Σχεδόν συνωμοτικά. Φεύγω με αμέτρητα ερωτηματικά… Τα λόγια του συναδέλφου, ίσως να δίνουν μια πρώτη απάντηση: Αυτοί θα αργήσουν, μα θα βρουν τον δρόμο τους. Εμείς είναι που χάσαμε για πάντα την πυξίδα. Ναι, μπορεί να είναι και έτσι φίλοι μου, αφού σε είκοσι άντε το πολύ τριάντα χρόνια θα είμαστε η μειοψηφία στην ίδια την πατρίδα μας…….
Άκουγα να λένε διάφορα για την σημερινή Βουλγαρία, μα για να είμαι ειλικρινής τα περισσότερα μου φαίνονταν ως πολύ ακραία και παράλογα. Πριν την κατάρρευση του ολοκληρωτικού συστήματος, διάφοροι τύποι, από αυτούς που υποτίθεται ζούσαν την ευτυχία τους συστήματος, κρατούσαν τσίλιες στην γωνία και αγόραζαν στην μαύρη αγορά τα δολάρια. Και τι δεν έδιναν αλήθεια κάποιες αιθέριες υπάρξεις για μερικά γυναικεία εσώρουχα…. Τώρα όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Τα αντικατέστησαν τα casino, ο αγοραίος έρωτας, άνθρωποι που παραμονεύουν παντού για σου κλέψουν το αυτοκίνητο και αστυνομικοί που την έχουν στημένη στην γωνία προκειμένου να εξοφλήσεις την τροχαία παράβαση σε τιμή, που μπορείς να διαπραγματευθείς κατά περίπτωση και περίσταση Οι παγίδες στους δρόμους αμέτρητες. Και μοιραία πέφτεις στα μπλόκα της αστυνομίας, μιας και αποκλείεται να αποφύγεις την τροχαία παράβαση, αφού αντί οι οδηγοί να συναντούν στις στροφές την συνεχή διαχωριστική γραμμή, την συναντούν μπροστά τους στην απόλυτη ευθεία. Μια τροχαία παράβαση των 120 ευρώ, εξοφλείται επί τόπου, άντε το πολύ με 20 ευρώ. Εκτός αυτού, οι ασκούντες τον τροχαίο έλεγχο αστυνομικοί, σε ενημερώνουν και για τα επόμενα καραούλια των αστυνομικών. Με είκοσι ευρώ, δηλαδή, αγοράζεις τέσσερις τροχαίες παραβάσεις!!! Βουλγάρικα αυτοκίνητα σπάνια σταματούν, αφού όπως λέει και μια γνωστή παροιμία: «Τι μπορείς να λάβεις από τον μη έχοντα…».
Στην καρδιά της βουλγαρικής πρωτεύουσας λοιπόν. Εκεί που δύσκολα παίρνεις απαντήσεις σε πολλά καυτά ερωτήματα. Απαντήσεις πήραμε πρόθυμα μέσα σε δύο λεπτά, όταν κατευθυνόμενοι προς το κέντρο της πόλης ζητήσαμε την συμβουλή μιας νεαρής κοπέλας που υπομονετικά μας εξήγησε την σωστή κατεύθυνση για την εκκλησία του Αγίου Αλεξάνδρου. Μα πώς εξηγείται αλήθεια, σε μια πόλη με μέσο μισθό 150 ευρώ να υπάρχει τόση χλιδή και ταυτοχρόνως τόση ανέχεια;. Ιδού και η απάντηση: Casino μαφία, αγοραίος έρωτας….. Λίγες ώρες αργότερο στο πιο ψηλό σημείο τη πόλης με μια πέννα και ένα κομμάτι λευκό χαρτί στο χέρι και ιδού το απόσταγμα των βασανιστικών ερωτηματικών, αν θέλετε και ένα πρώτο συμπέρασμα:
Σόφια 1: Μεσάνυκτα. Στο πιο ψηλό σημείο. Κοιτάζω γύρω μου. Ο ορίζοντας πολύ μακρινός. Κάπου, κάπου ένα αστέρι που πέφτει, αφήνει τα αποτυπώματα του στον σκοτεινό ουρανό, λίγο πριν σβήσει για πάντα. Πεντακόσια χιλιόμετρα μακριά σου. Εδώ δεν είναι Ελλάδα. Εδώ είναι βαλκάνια. Σόφια. Σκέφτομαι αληθινά τί είναι αυτό που έφερε εικοσάχρονα κοριτσόπουλα να πουλούν τα φιλιά τους σε τιμή ευκαιρίας .Ο παράδεισος τους που δεν ήταν παρά μια απίστευτη κόλαση. Το μεγαλύτερο παραμύθι. Ώσπου η αλήθεια να νικήσει το ψέμα. Η ελευθερία που δεν έφερε την ευτυχία. Και το όνειρο που έγινε εφιάλτης. Πενήντα ευρώ. Όλα με πενήντα ευρώ. Κάπως έτσι, βλέπουν πως θα ξημερώσει και γι’ αυτούς μια καλύτερη μέρα……
Σόφια 2: 22ος όροφος.“R….a”. Η θέα πραγματικά Μαγευτική. Ακόμα και τα χαμόσπιτα στα φώτα της νύκτας, μοιάζουν με παλάτια. Εδώ σβήνουν την πείνα του έρωτα, κάθε λογής, καθώς πρέπει. Άνθρωποι υπεράνω κάθε υποψίας, διαπραγματεύονται τα φιλιά και τον έρωτα. Όλα έχουν την τιμή τους. Ακόμα και ένα αθώο φιλί…..
Σόφια 3: Αύριο. Με το πρώτο φως. Επιστροφή. Τι να θυμάμαι αλήθεια; Τι πρέπει να θυμάμαι Και τι να ξεχάσω; Τι να πάρω μαζί μου και τι να αφήσω εδώ; Από την μια ο πολιτισμός. Και από την άλλη η παρανομία. Αντιθέσεις. Δεν υπάρχει ισορροπία. Τα πάντα κινούνται με περίεργους ρυθμούς. Σχεδόν συνωμοτικά. Φεύγω με αμέτρητα ερωτηματικά… Τα λόγια του συναδέλφου, ίσως να δίνουν μια πρώτη απάντηση: Αυτοί θα αργήσουν, μα θα βρουν τον δρόμο τους. Εμείς είναι που χάσαμε για πάντα την πυξίδα. Ναι, μπορεί να είναι και έτσι φίλοι μου, αφού σε είκοσι άντε το πολύ τριάντα χρόνια θα είμαστε η μειοψηφία στην ίδια την πατρίδα μας…….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου