Η Αϊσέ μπορεί να πάει διακοπές». Αυτό το λακωνικό μήνυμα έφευγε από τα στρατιωτικά επιτελεία της Άγκυρας στις 13 Αυγούστου του 1974. Με εντολή του «δημοκράτη» πρωθυπουργού της Τουρκίας Μπουλέντ Ετζεβίτ. Η Τουρκία που καθυστερούσε τις συνομιλίες στην Γενεύη, προκειμένου να προετοιμασθεί όσο γίνεται καλύτερα για την δεύτερη φάση της εισβολής. Την ίδια ώρα, στην Αθήνα δεν είχαν κοπάσει ακόμα οι πανηγυρισμοί. Οι αυτοεξόριστοι επανέρχονται και μεθυσμένοι με το γλυκό νέκταρ της εξουσίας αποποιούνται κάθε ευθύνη. Η δικαιολογία τους απλή. Για όλα φταίουν οι δικτάτορες. Δεν υπήρχε η κατάλληλη στρατιωτική προετοιμασία μας είπαν. Δυστυχώς, όμως, γι’ αυτούς τους διαψεύδουν τα ίδια τα γεγονότα. Τους διαψεύδουν ακόμα οι μαρτυρίες τούρκων βετεράνων της εισβολής. Να τι δηλώνει ο Μαχμούτ Ρένας, αυτόπτης μάρτυρας και επικεφαλή ομάδας καταδρομέων στην πρώτη γραμμή του μετώπου, κατά την τουρκική εισβολή: «Η πρώτη φάση της εισβολής στην Κύπρο, τελείωσε με φιάσκο. Οι επικεφαλείς της επιχείρησης έκαναν φοβερά σφάλματα τακτικής, τα οποία δεν απαντώνται σε κανένα στρατό του κόσμου. Αν η Ελλάδα είχε τότε επιχειρήσει να απαντήσει με στρατιωτική επέμβαση, πιστέψτε με, όχι μόνο δε θα είχε καταλάβει ο τουρκικός στρατός το μισό νησί, αλλά επιπλέον θα είχε τεράστιες απώλειες Η «επιτυχία» τους στηρίζεται στο ότι δεν υπήρχε οργανωμένη αντίσταση από την πλευρά των Ελλήνων». Αυτά ως μια μικρή εισαγωγή απάντηση σε εκείνους που ξεδιάντροπα επιμένουν ακόμα να ισχυρίζονται πως δεν μπορούσαμε να τους ρίξουμε στην θάλασσα. Εκείνους που εξακολουθούν να συντηρούν το πιο μεγάλο ψέμα, να κρατούν στην αμάθεια και να παραπληροφορούν.
Καθώς λοιπόν η κλεψύδρα του χρόνου, μετρά σχεδόν 35 δίσεκτα χρόνια από την τουρκική εισβολή, μία, μία ανοίγουν οι αιματοβαμμένες σελίδες της μνήμης, για να ματώσουν και πάλιν οι ανοικτές πληγές από την τουρκική θηριωδία. Τραγικότερες των περιπτώσεων, εκείνες των αγνοούμενων της Άσσιας και της Αφάνειας. Η Άσσια καταμετρά 83 αγνοουμένους και η Αφάνεια 15. Τριάντα πέντε σχεδόν χρόνια μετά, μαρτυρίες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων καταδεικνύουν ότι οι 70 αγνοούμενοι της Άσσιας εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τους Αττίλες τον Αύγουστο του 1974. Η μνήμη που για τους περισσότερους, γυρνά πίσω σε εκείνα τραγικά γεγονότα, δυστυχώς, μόνο και μόνο, επειδή μίλησε ο Αττίλα Ολκάτς. Αν είναι δυνατόν! Ένα Έθνος που έβαλε υπό μάλης τα όπλα και στην ναφθαλίνη όλα του τα όνειρα….
Αξίζει λοιπόν τον κόπο να θυμηθούμε μαζί και άλλες πολλές τέτοιες, πολύ πιο συγκλονιστικές δηλώσεις που πέρασαν περίπου απαρατήρητες: «Μην δείχνετε έλεος, κάψτε, καταστρέψτε. Χωρίς να σας χτυπήσουν, χτυπήστε, χωρίς να σας απειλήσουν, σκοτώστε». Εντολές του λοχαγού της εισβολής Τουφάν Ανλί, από μαρτυρία του Χασάν Κοφεν, επικεφαλής ομάδας βαρέων όπλων κατά την τουρκική εισβολή. Ιδού και οι αποδείξεις από την φρικιαστική μαρτυρία, του Μουσταφά Ονγκάν, ομαδάρχη, αυτόπτου μάρτυρα της σφαγής: «Στο χωριό Μόρα, κοντά στην Λευκωσία, εκτελέσθηκαν ομαδικά, δηλαδή δολοφονήθηκαν 100 περίπου Ελληνοκύπριοι…. Μεταξύ αυτών που σκοτώθηκαν στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν από τις εξόδους του χωριού υπήρχαν ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά. Μετά την ανθρώπινη σφαγή τα πτώματα έμειναν άταφα για περίπου μια εβδομάδα...». Και οι εν ψυχρώ δολοφονίες δεν έχουν τελειωμό. Περιγράφει ο επίσης αυτόπτης μάρτυρας υπολοχαγός τότε, μετέπειτα καθηγητής, Γιαλτίσν Κιουτσούκ: «...Όσοι γλίτωναν τον θάνατο πιάνονταν αιχμάλωτοι. Οι μέθοδοι δολοφονίας ποικίλαν: άλλους τους πυροβολούσαν εν ψυχρώ μόλις τους έβλεπαν, άλλους τους έλεγαν να τρέξουν και με σαδιστική ικανοποίηση τους χτυπούσαν στην πλάτη. Άλλους τους έστηναν στον τοίχο κατά ομάδες και τους γάζωναν με αυτόματα… Ελάχιστοι ήταν οι σωστοί και τίμιοι αξιωματικοί που υπηρέτησαν στην Κύπρο. Οι περισσότεροι αιμοβόροι και βάρβαροι, πρωταγωνιστούσαν στο πλιάτσικο και στις λεηλασίες… Οι μεγαλύτερες κτηνωδίες έγιναν στο χωριό Τύμπου… Το χωρίο ήταν σχεδόν άδειο…Ξαφνικά ακούσθηκαν ριπές και αμέσως μετά μια φωνή: «σκότωσα, διοικητά μου, σκότωσα»…Είχαν αδειάσει δυο γεμιστήρες στη μήτρα μιας νεαρής γυναίκας που τα χέρια της ήταν δεμένα πισθάγκωνα και τα πόδια ανοικτά.. Ήταν ένα κορίτσι με ειδικές ανάγκες… Είδα πολλές δολοφονίες στην Κύπρο, αλλά αυτή με συγκλόνισε…».
Όλα τα παραπάνω και άλλα αμέτρητα συγκλονιστικά γεγονότα περιγράφονται στο βιβλίο του Ρόνι Αλασορ «ΔΙΑΤΑΓΗ: ΕΚΤΕΛΕΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ!.» Με την αφιέρωση του συγγραφέα: «Το βιβλίο αυτό αφιερώνεται στον πραγματικό φίλο Θεόφιλο Γεωργιάδη, που αφιέρωσε τη ζωή του στην ιδέα της ανεξαρτησίας της Κύπρου, που, όπως ο ίδιος είχε πει, περνάει από τα βουνά του ελεύθερου Κουρδιστάν. Τα συγγραφικά δικαιώματα του βιβλίου αυτού τα παραχωρώ στη χήρα του Θεόφιλου, την Ελένη Γεωργιάδη, και τα παιδιά του Χαράλαμπο, Χρήστο κα Θεόδωρο». Τον Θεόφιλο που εκτέλεσαν οι πράκτορες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και για τον οποίο ο Ελληνισμός δεν έκανε απολύτως τίποτε, για να οδηγηθούν οι ένοχοι ενώπιον του δικαστηρίου. Αλλά μήπως κάναμε το παραμικρό, έστω, για τις εν ψυχρώ εκτελέσεις, των Ισαάκ και Σολωμού κυρίες και κύριοι! Κάναμε, κάναμε! Στρώσαμε και στρώνουμε με ροδοπέταλα τον ευρωπαϊκό δρόμο της παλαιόθεν γενοκτόνου Τουρκίας!!!!
Υ.Σ.: Αγοράστε αυτό το βιβλίο. Και διαβάστε το. Όχι δεν χρειάζονται φανατισμοί και ακρότητες. Να μάθουμε πρέπει την πραγματική ιστορία, για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Καθώς λοιπόν η κλεψύδρα του χρόνου, μετρά σχεδόν 35 δίσεκτα χρόνια από την τουρκική εισβολή, μία, μία ανοίγουν οι αιματοβαμμένες σελίδες της μνήμης, για να ματώσουν και πάλιν οι ανοικτές πληγές από την τουρκική θηριωδία. Τραγικότερες των περιπτώσεων, εκείνες των αγνοούμενων της Άσσιας και της Αφάνειας. Η Άσσια καταμετρά 83 αγνοουμένους και η Αφάνεια 15. Τριάντα πέντε σχεδόν χρόνια μετά, μαρτυρίες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων καταδεικνύουν ότι οι 70 αγνοούμενοι της Άσσιας εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τους Αττίλες τον Αύγουστο του 1974. Η μνήμη που για τους περισσότερους, γυρνά πίσω σε εκείνα τραγικά γεγονότα, δυστυχώς, μόνο και μόνο, επειδή μίλησε ο Αττίλα Ολκάτς. Αν είναι δυνατόν! Ένα Έθνος που έβαλε υπό μάλης τα όπλα και στην ναφθαλίνη όλα του τα όνειρα….
Αξίζει λοιπόν τον κόπο να θυμηθούμε μαζί και άλλες πολλές τέτοιες, πολύ πιο συγκλονιστικές δηλώσεις που πέρασαν περίπου απαρατήρητες: «Μην δείχνετε έλεος, κάψτε, καταστρέψτε. Χωρίς να σας χτυπήσουν, χτυπήστε, χωρίς να σας απειλήσουν, σκοτώστε». Εντολές του λοχαγού της εισβολής Τουφάν Ανλί, από μαρτυρία του Χασάν Κοφεν, επικεφαλής ομάδας βαρέων όπλων κατά την τουρκική εισβολή. Ιδού και οι αποδείξεις από την φρικιαστική μαρτυρία, του Μουσταφά Ονγκάν, ομαδάρχη, αυτόπτου μάρτυρα της σφαγής: «Στο χωριό Μόρα, κοντά στην Λευκωσία, εκτελέσθηκαν ομαδικά, δηλαδή δολοφονήθηκαν 100 περίπου Ελληνοκύπριοι…. Μεταξύ αυτών που σκοτώθηκαν στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν από τις εξόδους του χωριού υπήρχαν ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά. Μετά την ανθρώπινη σφαγή τα πτώματα έμειναν άταφα για περίπου μια εβδομάδα...». Και οι εν ψυχρώ δολοφονίες δεν έχουν τελειωμό. Περιγράφει ο επίσης αυτόπτης μάρτυρας υπολοχαγός τότε, μετέπειτα καθηγητής, Γιαλτίσν Κιουτσούκ: «...Όσοι γλίτωναν τον θάνατο πιάνονταν αιχμάλωτοι. Οι μέθοδοι δολοφονίας ποικίλαν: άλλους τους πυροβολούσαν εν ψυχρώ μόλις τους έβλεπαν, άλλους τους έλεγαν να τρέξουν και με σαδιστική ικανοποίηση τους χτυπούσαν στην πλάτη. Άλλους τους έστηναν στον τοίχο κατά ομάδες και τους γάζωναν με αυτόματα… Ελάχιστοι ήταν οι σωστοί και τίμιοι αξιωματικοί που υπηρέτησαν στην Κύπρο. Οι περισσότεροι αιμοβόροι και βάρβαροι, πρωταγωνιστούσαν στο πλιάτσικο και στις λεηλασίες… Οι μεγαλύτερες κτηνωδίες έγιναν στο χωριό Τύμπου… Το χωρίο ήταν σχεδόν άδειο…Ξαφνικά ακούσθηκαν ριπές και αμέσως μετά μια φωνή: «σκότωσα, διοικητά μου, σκότωσα»…Είχαν αδειάσει δυο γεμιστήρες στη μήτρα μιας νεαρής γυναίκας που τα χέρια της ήταν δεμένα πισθάγκωνα και τα πόδια ανοικτά.. Ήταν ένα κορίτσι με ειδικές ανάγκες… Είδα πολλές δολοφονίες στην Κύπρο, αλλά αυτή με συγκλόνισε…».
Όλα τα παραπάνω και άλλα αμέτρητα συγκλονιστικά γεγονότα περιγράφονται στο βιβλίο του Ρόνι Αλασορ «ΔΙΑΤΑΓΗ: ΕΚΤΕΛΕΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ!.» Με την αφιέρωση του συγγραφέα: «Το βιβλίο αυτό αφιερώνεται στον πραγματικό φίλο Θεόφιλο Γεωργιάδη, που αφιέρωσε τη ζωή του στην ιδέα της ανεξαρτησίας της Κύπρου, που, όπως ο ίδιος είχε πει, περνάει από τα βουνά του ελεύθερου Κουρδιστάν. Τα συγγραφικά δικαιώματα του βιβλίου αυτού τα παραχωρώ στη χήρα του Θεόφιλου, την Ελένη Γεωργιάδη, και τα παιδιά του Χαράλαμπο, Χρήστο κα Θεόδωρο». Τον Θεόφιλο που εκτέλεσαν οι πράκτορες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και για τον οποίο ο Ελληνισμός δεν έκανε απολύτως τίποτε, για να οδηγηθούν οι ένοχοι ενώπιον του δικαστηρίου. Αλλά μήπως κάναμε το παραμικρό, έστω, για τις εν ψυχρώ εκτελέσεις, των Ισαάκ και Σολωμού κυρίες και κύριοι! Κάναμε, κάναμε! Στρώσαμε και στρώνουμε με ροδοπέταλα τον ευρωπαϊκό δρόμο της παλαιόθεν γενοκτόνου Τουρκίας!!!!
Υ.Σ.: Αγοράστε αυτό το βιβλίο. Και διαβάστε το. Όχι δεν χρειάζονται φανατισμοί και ακρότητες. Να μάθουμε πρέπει την πραγματική ιστορία, για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου