Ένας ακόμα άνευ προηγουμένου όλεθρος. Όπως, σχεδόν, κάθε καλοκαιρινή περίοδο, και πάλιν μάρτυρες της ίδιας πικρής και θλιβερότατης ιστορίας. Άλλη μια φορά η Ελλάδα στον κλοιό των πυρκαγιών. Ο απολογισμός, όπως πάντα, ανατριχιαστικός. Σπίτια, εργοτάξια, κτηνοτροφικές μονάδες και κάθε είδους υποστατικά και εγκαταστάσεις έγιναν εν ριπή οφθαλμού παρανάλωμα του πυρός. Η πύρινη λαίλαπα που κατεύκαυσε ότι απόμεινε από τους λιγοστούς πνεύμονες πρασίνου της Αττικής γης. Και οι ειδικοί εμπειρογνώμονες που αναφέρονται ξανά σε μια ακόμα εγκληματική πράξη. Άλλωστε είναι πλέον πασίδηλο, ότι οι περισσότερες πυρκαγιές είναι έργο αδίστακτων εμπρηστών. Εγχώρια ή ξένα σατανικά μυαλά, που έχοντας ως στόχο κάποια προσωπικά συμφέροντα τους, δεν διστάζουν να ρίξουν στις φλόγες ότι έχει απομείνει από τις αμέτρητες πυρκαγιές που κάθε χρόνο αφανίζουν τους υπερπολύτιμους πνεύμονες πρασίνου της πατρίδας μας.
Πυρκαγιές είχαμε και θα έχουμε πάντα. Από την απερισκεψία και την κακή εκτίμηση μερικών, αλλά ακόμα και από φυσικά αίτια, όπως είναι οι ανεξέλεγκτες χωματερές, η κακή νοοτροπία με το κάψιμο της καλαμιάς και οι υψηλές θερμοκρασίες την εποχή του θέρους. Και τέτοια φαινόμενα μπορούν να αποσοβηθούν μόνο με προληπτικά μέτρα. Περιττό φαντάζει θαρρώ να θυμίσουμε, ότι η πρόληψη σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το παν, κάτι που δυστυχώς στην πατρίδα μας, όπως τα ίδια τα γεγονότα αποδεικνύουν, μάλλον αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός. Ένα ακόμα σύνθημα, αν θέλετε, παρά μια πρακτικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε με την μεγίστη δυνατή σοβαρότητα. Για να μην ερχόμαστε εκ των υστέρων να θρηνούμε επί των ερειπίων. Ούτε φυσικά και να ερίζουμε επί της τέφρας για το ποιός έχει την μικρότερη ή την μεγαλύτερη ευθύνη. Νισάφι πια, κυρίες και κύριοι ανευθουπεύθυνοι.
Και σε τούτη την μεγάλη δοκιμασία νάτην και πάλιν παρούσα την μικρή Κύπρο μας. Με όσα μέσα μπορούσε να διαθέσει, αλλά κυρίως με την ψυχή όσων έτρεξαν στο Εθνικό κάλεσμα. Μελανό σημείο η καθήλωση κατόπιν αστυνομικής εντολής που δόθηκε από την Αθήνα, στο έδαφος της Ρόδου, του ελικοπτέρου ρωσικών συμφερόντων που μισθώνει η Κυπριακή Δημοκρατία και το οποίο προσέτρεξε στην μάχη κατά των πύρινων μετώπων, επειδή, άκουσον-άκουσον… ο ρώσος συγκυβερνήτης του ελικοπτέρου είχε μια παλιά οφειλή ύψους εξακόσιων ευρώ προς το ελληνικό δημόσιο! Για να καθυστερήσει, έτσι τουλάχιστον για τέσσερις ώρες η συμμετοχή του εν λόγω ελικοπτέρου στην μάχη της πυρόσβεσης! Το ελληνικό κράτος που σκόνταψε και πνίγηκε ακόμα μια φορά στην γραφειοκρατία ενός ανεκδιήγητου δημόσιου λειτουργού που εκείνες τις δύσκολες ώρες καθυστέρησε την συμμετοχή στην μάχη της πυρόσβεσης ενός υπερπολυτιμότατου κατασταλτικού, μέσου για εξακόσια μόνο Ευρώ! Ένα χρηματικό ποσό δηλαδή, μικρότερο ίσως και από την αξία ενός μόνο δένδρου καταμεσής του δάσους.
Σε κάτι τέτοιες θλιβερές στιγμές, έρχονται αλήθεια στο μυαλό οι μέρες εκείνων των υπέροχων καλοκαιριών του 1987 και του 2004. Τότε που όλη η Κύπρος έβγαινε στους δρόμους για να πανηγυρίσει τις μεγάλες αθλητικές επιτυχία της μάνας Ελλάδας στην καλαθόσφαιρα και στο ποδόσφαιρο. Σε τέτοιες χαρές είναι που θέλουμε να προστρέχουμε αδέλφια και όχι στις λύπες σας. Και η Κύπρος, πενθεί πραγματικά, κάθε φορά που βλέπει τον πλούτο της μάνας Ελλάδας να κατακαίγεται και να χάνεται τόσο άδικα….
Πυρκαγιές είχαμε και θα έχουμε πάντα. Από την απερισκεψία και την κακή εκτίμηση μερικών, αλλά ακόμα και από φυσικά αίτια, όπως είναι οι ανεξέλεγκτες χωματερές, η κακή νοοτροπία με το κάψιμο της καλαμιάς και οι υψηλές θερμοκρασίες την εποχή του θέρους. Και τέτοια φαινόμενα μπορούν να αποσοβηθούν μόνο με προληπτικά μέτρα. Περιττό φαντάζει θαρρώ να θυμίσουμε, ότι η πρόληψη σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το παν, κάτι που δυστυχώς στην πατρίδα μας, όπως τα ίδια τα γεγονότα αποδεικνύουν, μάλλον αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός. Ένα ακόμα σύνθημα, αν θέλετε, παρά μια πρακτικότητα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε με την μεγίστη δυνατή σοβαρότητα. Για να μην ερχόμαστε εκ των υστέρων να θρηνούμε επί των ερειπίων. Ούτε φυσικά και να ερίζουμε επί της τέφρας για το ποιός έχει την μικρότερη ή την μεγαλύτερη ευθύνη. Νισάφι πια, κυρίες και κύριοι ανευθουπεύθυνοι.
Και σε τούτη την μεγάλη δοκιμασία νάτην και πάλιν παρούσα την μικρή Κύπρο μας. Με όσα μέσα μπορούσε να διαθέσει, αλλά κυρίως με την ψυχή όσων έτρεξαν στο Εθνικό κάλεσμα. Μελανό σημείο η καθήλωση κατόπιν αστυνομικής εντολής που δόθηκε από την Αθήνα, στο έδαφος της Ρόδου, του ελικοπτέρου ρωσικών συμφερόντων που μισθώνει η Κυπριακή Δημοκρατία και το οποίο προσέτρεξε στην μάχη κατά των πύρινων μετώπων, επειδή, άκουσον-άκουσον… ο ρώσος συγκυβερνήτης του ελικοπτέρου είχε μια παλιά οφειλή ύψους εξακόσιων ευρώ προς το ελληνικό δημόσιο! Για να καθυστερήσει, έτσι τουλάχιστον για τέσσερις ώρες η συμμετοχή του εν λόγω ελικοπτέρου στην μάχη της πυρόσβεσης! Το ελληνικό κράτος που σκόνταψε και πνίγηκε ακόμα μια φορά στην γραφειοκρατία ενός ανεκδιήγητου δημόσιου λειτουργού που εκείνες τις δύσκολες ώρες καθυστέρησε την συμμετοχή στην μάχη της πυρόσβεσης ενός υπερπολυτιμότατου κατασταλτικού, μέσου για εξακόσια μόνο Ευρώ! Ένα χρηματικό ποσό δηλαδή, μικρότερο ίσως και από την αξία ενός μόνο δένδρου καταμεσής του δάσους.
Σε κάτι τέτοιες θλιβερές στιγμές, έρχονται αλήθεια στο μυαλό οι μέρες εκείνων των υπέροχων καλοκαιριών του 1987 και του 2004. Τότε που όλη η Κύπρος έβγαινε στους δρόμους για να πανηγυρίσει τις μεγάλες αθλητικές επιτυχία της μάνας Ελλάδας στην καλαθόσφαιρα και στο ποδόσφαιρο. Σε τέτοιες χαρές είναι που θέλουμε να προστρέχουμε αδέλφια και όχι στις λύπες σας. Και η Κύπρος, πενθεί πραγματικά, κάθε φορά που βλέπει τον πλούτο της μάνας Ελλάδας να κατακαίγεται και να χάνεται τόσο άδικα….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου