Εγώ εξακολουθώ να ξέρω ποια είναι…

«Μην αναρωτιέστε τι μπορεί να κάνει η χώρα σας για σας. Αναρωτηθείτε τι μπορείτε να κάνετε εσείς για τη χώρα σας» (John F. Kennedy). Έλαβα πριν αρκετό καιρό το ακόλουθο μήνυμα: «Ήταν πρωί, περίπου 8:30, όταν ένας ηλικιωμένος περίπου 80 χρονών, με ράμματα στον αντίχειρά του, έφτασε στο νοσοκομείο. Είπε ότι ήταν βιαστικός, και ότι είχε ένα άλλο ραντεβού στις 9:00. Η νοσοκόμα που τον ανέλαβε τον έβαλε να καθίσει κάπου, γνωρίζοντας ότι θα έπαιρνε πάνω από μια ώρα για να τον δει κάποιος γιατρός. Τον είδε να κοιτάει επίμονα το ρολόι του και επειδή δεν ήταν και πολύ απασχολημένη αποφάσισε να δει τη πληγή του. Αφού την εξέτασε προσεκτικά, είδε ότι η πληγή στον αντίχειρα είχε επουλωθεί και έτσι ...... μίλησε με τους γιατρούς για να αφαιρέσουν τα ράμματα.

 Ενώ του φρόντιζε τα ράμματα, τον ρώτησε αν είχε άλλο ραντεβού με γιατρό σήμερα. Ο ηλικιωμένος είπε πως δεν είχε ραντεβού με γιατρό αλλά έπρεπε να πάει στο γηροκομείο για να φάει πρωινό με τη σύζυγό του. Η νοσοκόμα τον ρώτησε πως πήγαινε από θέμα υγείας η σύζυγός του. Ο ηλικιωμένος απάντησε ότι η γυναίκα του ήταν θύμα της νόσου Alzheimer. Της είπε ακόμα ότι η γυναίκα του δεν ήξερε ποιος ήταν και ότι δεν μπορούσε να τον αναγνωρί-σει τα τελευταία 5 χρόνια. Η νοσοκόμα έμεινε έκπληκτη, και τον ρώτησε: «Και γιατί συνεχίζεις και πας κάθε πρωί, αφού δεν ξέρει ποιος είσαι;» Ο ηλικιωμένος χαμογέλασε, χάιδεψε το χέρι της νοσοκόμας και είπε: «Δεν με γνωρίζει, αλλά εγώ εξακολουθώ να ξέρω ποια είναι….».

Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με την πατρίδα μας. Με τόσους κλέφτες, ανίκανους και ιδιοτελείς ηγέτες μοιάζει να μην αναγνωρίζει τα παιδιά της, μοιάζει να πάσχει από Alzheimer... Μας προτρέπουν λοιπόν να φύγουμε, να την εγκαταλείψουμε για να βρούμε σε άλλες χώρες την προκοπή και την ευμάρεια. Ωστόσο εμείς που ξέρουμε ότι οι αλλεπάλληλες και αδιάκοπες προδοσίες την έχουν φέρει σ΄ αυτήν την κατάσταση, δεν πρόκειται να την εγκαταλείψουμε. Γιατί ακόμα και τώρα που (όπως και άλλοτε) μοιάζει σαν χαμένη και κοιτάζει μέσα στα ερείπια, εμείς εξακολουθούμε να ξέρουμε ποιά είναι, είναι η μεγάλη μας αγαπημένη, η Ελλάδα μας που μέσα στα ερείπια, ψάχνει να βρει... εμάς!! 

Τώρα λοιπόν παρά ποτέ άλλοτε είναι η ώρα της Ελλάδας. Της Ελλάδας με την τεράστιας αξίας πολιτιστική κληρονομιά, κτισμένη στο διάβα των αιώνων πάνω σε στιβαρές βάσεις μέσα από μια τρισένδοξη και μακραίωνη διαδρομή. Η Ελλάδα που όλοι έχουμε χρέος να κρατήσουμε όρθια, αναπτυγμένη και οικονομικά ισχυρή. Μια χώρα πολιτισμού, με αξίες μιας σύγχρονης Δημοκρατίας, σε μια Ευρώπη των λαών και όχι των τραπεζών και των αγορών, η Ελλάδα των ίσων ευκαιριών και της πραγματικής κοινωνικής μέριμνας και αλληλεγγύης, η Ελλάδα της δημιουργίας και της παραγωγής, η Ελλάδα των θεσμών, της ανάπτυξης και της προόδου. Η Ελλάδα της πραγματικής Δημοκρατίας των πολιτών είναι εδώ. Για αυτήν την Ελλάδα αξίζει τον κόπο να αντισταθώ και θα παλέψω…….. 

Υ.Γ.: Ποιος είναι ο εμπνευστής ρώτησα τον Γρηγόρη που μου έστειλε το μήνυμα: «Αυγουστίνε δεν ξέρω ποιός είναι ο εμπνευστής του κειμένου ονομαστικά, αλλά είμαι σίγουρος ότι είναι ο κάθε άνθρωπος (άνω θρώσκω), που είναι Έλληνας και ο κάθε Έλληνας, που είναι άνθρωπος. Εγώ στη θέση σου θα το χρησιμοποιούσα, χωρίς να φοβάμαι τους Έλληνες ανθρώπους συντάκτες (Γρηγόρης Πρεζεράκος)». Αφιερωμένο στον Αντώνη Σαμαρά που δεν κράτησε την υπόσχεση του για μια πιο δίκαιη κατανομή των βαρών, ακολουθώντας και αυτός την συνταγή του Γιώργου Παπανδρέου που φτωχαίνει ακόμα περισσότερο τους φτωχούς Έλληνες πολίτες!!

!