Ένας Θεατρικός Γίγαντας

Η αυλαία έπεσε για άλλο ένα μεγάλο θεατράνθρωπο. Ο κορυφαίος μεταξύ των κορυφαίων σύγχρονων ερμηνευτών του Αριστοφάνη και συνεχιστής της πολιτικοκοινωνικής τόλμης του Αρχαίου σατιρικού ποιητή, ο Θύμιος Καρακατσάνης δεν είναι πια μαζί μας. Κίνησε αθόρυβα για ανεπίστρεπτες πολιτείες, στην γειτονιά των αγγέλων, φτωχαίνοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό το ελληνικό θέατρο. Ταλέντο δαιμονικό, ερμήνευσε άπειρους ρόλους με το δικό του προσωπικό και μοναδικό σκηνικό τρόπο. Είχε στο ενεργητικό του όλους σχεδόν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους των αριστοφανικών κωμωδιών, ενώ σκηνοθέτησε και ο ίδιος αρκετά αριστοφανικά έργα, με δικούς του θιάσους. Πιστός στις Αξίες της Τέχνης του, μετουσίωνε απόλυτα την λέξη «Ηθοποιός». Έπαιξε σε πολλές ταινίες και συμμετείχε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, ελληνικές τηλεοπτικές σειρές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Άνθρωπος με έντονη προσωπικότητα, ο Θύμιος Καρακατσάνης ήταν ένας σύγχρονος θυμόσοφος που έλεγε δυνατά την γνώμη του και υπερασπιζόταν με πάθος τις απόψεις του. Ασκούσε έντονη κριτική στο διεφθαρμένο πολιτικό κατεστημένο, γι' αυτό και δεν ήταν αρεστός στο σύστημα. Απόλυτα αντιπροσωπευτικά και συνυφασμένα με τους αγώνες και τα πιστεύω του τα λόγια του τραγουδιού που έγραψε ο Γιάννης Λογοθέτης και είχε ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση το 1975: «Ήρθαν κάτι αμερικάνοι, με σφραγίδες και μελάνι, τα συμβόλαια στο χέρι, να υπογράψουν κάτι γέροι. Υπογράψανε εν μέρει, τα συμβόλαια οι γέροι και τους πούλησαν στα ξένα, δυο δολάρια τον ένα…. Ήρθαν κάτι αμερικάνοι, με σφραγίδες και μελάνι, τα συμβόλαια στο χέρι, να υπογράψουν κάτι γέροι. Ένας γέρος μ' ένα μάτι, λέει "Πρόκειται δια απάτη", πάει να ρωτήσει κάτι, του 'βγαλαν και τ' άλλο μάτι…… Προφητικό δίχως άλλο τραγούδι! Όπως λέμε σήμερα ΔΝΤ, τρόικα, οίκοι αξιολόγηση…. δολοφόνοι όλοι τους υποτίθεται υπεράνω κάθε υποψίας….. Χωρίς επικήδειους-σύμφωνα με την επιθυμία του ιδίου- εψάλη η εξόδιος ακολουθία στον Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων, στην Παιανία. Μ΄ ένα δυνατό και παρατεταμένο χειροκρότημα τον αποχαιρέτησαν συγγενείς, συνάδελφοι και απλός κόσμος και τον οδήγησαν στην τελευταία του κατοικία. Ο Θύμιος Καρακατσάνης έφυγε φτωχός αλλά πλούσιος από αγάπη κι αναγνώριση εκ μέρους των απλών ανθρώπων που θα τον θυμούνται και ας του ήταν οι περισσότεροι άγνωστοι χειροκροτητές. Όχι, ό,τι δεν γεννιούνται νέα ταλέντα κι αξιόλογοι νέοι καλλιτέχνες αλλά σε μεγάλο βαθμό το σύγχρονο θέατρο είναι άνυδρο από θεατρικούς γίγαντες όπως: ο Θύμιος Καρακατσάνης, ο Βασίλης Τσιβιλίκας, ο Σωτήρης Μουστάκας, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο Κώστας Χατζηχρήστος, ο Θανάσης Βέγγος, ο Νίκος Ρίζος, ο Ορέστης Μακρής, ο Δημήτρης Χορν, ο Νίκος Κούρκουλος, η Κατίνα Παξινού και τόσοι άλλοι που δεν είναι πια ανάμεσα μας. Υ.Γ.: Μπορεί να τα έλεγε με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο ο Θύμιος Καρακατσάνης, παρ όλα αυτά, όμως, δεν συμφώνησα ποτέ με την υπερβολική αθυροστομία του. Πανάρχαια ελληνική κακή συνήθεια κι αυτή θα μου πείτε…και μια ακόμα απόδειξη της ιστορικής μας συνέχειας…. Το πιο ωραίο που διάβασα στο διαδίκτυο σε ένα κατεβατό επαινετικών σχολίων για τον Θύμιο Καρακατσάνη, το γράφει ο Θέμης την Κυριακή, 1η Ιουλίου 2012 στις 5:31 μμ: Βάλθηκε το 2012 να μας αποστερήσει από κάθε σημαντικό στον Πολιτισμό. Να βγάλουμε την οικονομική ανηφόρα χωρίς απάγκιο. Χωρίς Θύμιο, χωρίς Τσιβιλίκα, χωρίς Μητροπάνο, χωρίς Σαρρή και τόσους άλλους….. Αιωνία ας είναι η μνήμη τους!