Τι να κάνω στις 17 Ιουνίου αλήθεια….

Τι να κάνω στις 17 Ιουνίου αλήθεια; Αυτό το ερώτημα κυριαρχεί παντού! Οι Έλληνες σκέφτονται για πρώτη φορά ίσως μετά την μεταπολίτευση τόσο σοβαρά το μέλλον της χώρας και ανησυχούν για την επόμενη μέρα των εκλογών… όποιο και αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα. Μην μας παρασέρνουν τα υψηλά εκλογικά ποσοστά κάποιων που μέχρι πρότινος πάλευαν για να εξασφαλίσουν το εκλογικό ποσοστό που απαιτείτο για είσοδο στο Ελληνικό Κοινοβούλιο… κάποιοι δρέπουν τους καρπούς της αγανάκτησης του Λαού που δεν έχει που να ακουμπήσει τις ελπίδες του!!! Παρακολουθώντας κανείς το όλο σκηνικό και αυτής της προεκλογικής περιόδου διαπιστώνει πως το μόνο που άλλαξε είναι το τέλος του συνωστισμού στις πλατείες χιλιάδων ψηφοφόρων με μπλε, πράσινες, κόκκινες, κίτρινες, και πολύχρωμες σημαίες. Τότε που στήνανε κάμερες παντού για να κάνουν τις χιλιάδες να φαίνονται εκατομμύρια!!! Τότε που το χρήμα έρεε άφθονο στην ρεμούλα και στην εξαγορά ψήφων και συνειδήσεων. Τότε, που αλίμονο σε όποιον δεν προσκυνούσε και δεν ανέμιζε με πείσμα και επιμονή τις κομματικές σημαίες και τα κομματικά σώβρακα. Κατά τα λοιπά τίποτε απολύτως δεν άλλαξε! Ξανά υποσχέσεις, ξανά τα ίδια ψέματα, ξανά τα ίδια ψεύτικα διλήμματα…. για κείνο και για το άλλο που θα πάθουμε αν δεν κάνουμε ετούτο και εκείνο που μας προτείνουνε!!!! Και ένα χαμόγελο όλοι τους λες και δεν συμβαίνει τίποτε! Λες και δεν γνωρίζουν ότι η ανεργία κτύπησε κόκκινο, ότι τα λουκέτα αυξάνουν επικίνδυνα και ότι οι αυτοκτονίες έγιναν καθημερινό φαινόμενο!! Και γιατί να τους νοιάξει άραγε! Οι περισσότεροι από δαύτους έχουν πολλά εκατομμύρια καταθέσεις και στις ελληνικές και στις ξένες τράπεζες. Με όλα τούτα λοιπόν ένα πράγμα μόνο αποδεικνύεται: ότι δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού και κομματικού προσωπικού της πατρίδας μας εξακολουθεί να παραμένει πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Πιο τρανή απόδειξη η φυγομαχία τους και η άρνηση σχηματισμού Εθνικής κυβέρνησης αμέσως μετά την ξεκάθαρη εντολή που τους έδωσε ο Λαός στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Αντί λοιπόν να συλλογιστούν έστω και την υστάτη τις μεγάλες τους ευθύνες για το σημερινό κατάντημα της χώρας μας σέρνουν και πάλιν σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση το διακύβευμα της οποίας δεν είναι όπως υποστηρίζουν το συμφέρον του λαού και του έθνους αλλά το δικό τους προσωπικό και κομματικό όφελος. Σε μια εποχή μάλιστα όπου ο τόπος όζει από την αποφορά της λεηλασίας του πλούτου της χώρας και του δημοσίου χρήματος με την δικαστική εξουσία βαθιά νυχτωμένη και την δημόσια τάξη σε πλήρη αταξία. Σε ένα μεγάλο κενό εξουσίας ένεκα της δικής τους ανεπάρκειας. Για να είμαστε λοιπόν απολύτως ακριβείς και συγκεκριμένοι: Η Ανόρθωση σε όλα τα επίπεδα της πατρίδας μας δεν μπορεί να επέλθει εάν δεν απομακρυνθούν πάραυτα οι υπαίτιοι της κρίσεως! Εάν πρώτα δεν τιμωρηθούν παραδειγματικά οι υπαίτιοι της σημερινής τραγικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Εάν δεν εξαλειφθεί η κλεπτομανία της άρχουσας τάξης. Εάν δεν τιμωρηθούν παραδειγματικά όλοι οι Εθνοπροδότες Τσοχατζόπουλοι… Εάν δεν πάνε σπίτι τους οι Μικροί ηγέτες της Εθελοδουλίας και της υποταγής…εκείνοι που εκχώρησαν τον τεράστιο πλούτο της χώρας και την εθνική κυριαρχία στο όνομα ενός νεοκατακτιτικού μνημονίου. Ναι, ναι…… η ψήφος είναι και ιερή υποχρέωση και ιερό δικαίωμα… καμιά αντίρρηση! Έτσι που την κατάντησαν, όμως, είναι να απορεί κανείς που σταματά η υποχρέωση και που αρχίζει το δικαίωμα…