Κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται με το όνομα τους!

Πριν λίγες μέρες ο Ελληνισμός κήδεψε ένα από τα επιφανέστερα παιδιά του. Τον μεγάλο Έλληνα δημιουργό που μετέφερε με τον πιο δραματικό τρόπο στην ταινία του «Αττίλας 1974» τις οδυνηρές συνέπειες από την προδοσία της πολυαγαπημένης του ιδιαίτερης πατρίδας. Μία ταινία που την σκηνοθέτησε η Ιστορία όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Μιχάλης Κακογιάννης… Έκτοτε πέρασαν 37 μαύρα καλοκαίρια με τούτο το τελευταίο να είναι το χειρότερο απ’ όλα τα προηγούμενα, αφού η έκρηξη στην ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» έντυσε και πάλιν στα μαύρα την μαρτυρική Μεγαλόνησο. Μέσα σε αυτό το βαρύ κλίμα η Κύπρος τίμησε και φέτος τα ηρωικά παιδιά της, την ώρα που στην Αθήνα είχαμε τις καθιερωμένες πανηγυρικές εκδηλώσεις για την επάνοδο της Δημοκρατίας!!!! Η μητέρα Ελλάδα ξέχασε δυστυχώς τα 6000 θύματα της τουρκικής θηριωδίας (μεταξύ των οποίων και 162 αδελφοί Ελλαδίτες νεκροί και αγνοούμενοι) και την de-facto διχοτόμηση της Κύπρου, που εξαιτίας τους κατέρρευσε η χούντα που χωρίς να ανοίξει μύτη παρέδωσε την εξουσία στους αυτοεξόριστους….. Παρ’ όλα αυτά, όσο και να ψάξετε δεν θα βρείτε την παραμικρή αναφορά στην Κύπρο, στην ομιλία του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κατά την διάρκεια της πανηγυρικής δεξιώσεως για την «επέτειο» της αποκατάστασης της Δημοκρατίας!!! Ούτε ένα καλό λόγο συμπαράστασης. Ούτε μια παρηγορητική κουβέντα από τον πρόεδρο.. ούτε μια απλή απάντηση στις ιταμές προκλήσεις του τούρκου πρωθυπουργού…
Έτσι λοιπόν για να ξέρουμε τις δολοπλοκίες που προηγήθηκαν του προδοτικού πραξικοπήματος στην Κύπρο, της τουρκικής εισβολής στο νησί και της επανόδου της Δημοκρατίας στην μητέρα Ελλάδα ας δούμε μερικά δημοσιεύματα που είδαν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας και τα οποία ουδέποτε διαψεύσθηκαν από τους εμπλεκόμενους: Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νίκος Δεβλέτογλου, έγραψε ένα άρθρο στην εφημερίδα «Daily Telegraf», της 13ης Ιουνίου 1978, στο οποίο υποστήριξε ότι τον Μάιο του 1974 (δύο μήνες προ της τουρκικής εισβολής), έγινε στην Μάρνη (περίχωρο των Παρισίων), μυστική συνάντηση μεταξύ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του πρωθυπουργού του Αττίλα, Μπουλέτ Ετσεβίτ, επί παρουσία του Κίσσινγκερ. Σημείωσε δε με νόημα: «Όπως ήταν ευνόητο, η πλειοψηφία του ελληνικού λαού επιθυμούσε τότε -όπως αλίμονο επιθυμεί και σήμερα- να πληροφορηθεί τι μπορούσε ο πασίγνωστος πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδος να συζητήσει κρυφά με τους Ετσεβίτ και Κίσσινγκερ, λίγες εβδομάδες πριν από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την κατάρρευση του στρατιωτικού καθεστώτος στην Ελλάδα».
Σε επιστολή του, με ημερομηνία 19 Μαΐου 1976, προς τον τότε πρωθυπουργό της Τουρκίας, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, ο Καραμανλής νομιμοποιεί τον Αττίλα Ι, αλλά διαμαρτύρεται για τον Αττίλα ΙΙ (τον οποίον δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει): «Την 20ην Ιουλίου 1974, η Τουρκία εισέβαλλε εις την Κύπρον, επωφελούμενη του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και ισχυριζόμενη ότι σκοπός της επεμβάσεως ήτο η αποκατάστασις της νομιμότητος. Η νομιμότης όμως απεκατεστάθη μετά τρεις ημέρας εις την Κύπρον εις το πρόσωπο του κ. Κληρίδη και εις την Ελλάδα με την επιστροφή μου. Ο σκοπός επομένως της τουρκικής επεμβάσεως είχεν εκπληρωθεί και λογικώς η Τουρκία θα έπρεπε να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Κύπρον…».
Τον Ιούλιο του ’74, οι τούρκοι είχαν καταλάβει μόνο ένα μικρό προγεφύρωμα, στην Κύπρο. Τον Αύγουστο του 1974, που οι τούρκοι κατέλαβαν το 37% της νήσου, με τον Αττίλα ΙΙ, ο «εθνάρχης» απήντησε ως εξής στην απαίτηση του κόσμου για ελληνική βοήθεια στην Κύπρο: «Η Κύπρος κείται μακράν»! Ο πρωθυπουργός του Αττίλα (Ι και ΙΙ), Μ. Ετσεβίτ, δήλωσε αργότερα ότι: «αν δεν κάναμε την επέμβαση στην Κύπρο, δεν θα επέστρεφε η δημοκρατία στην Ελλάδα».
Να σημειωθεί ακόμα ότι παρά την παλλαϊκή απαίτηση για άνοιγμα του φακέλου της Κύπρου, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δήλωσε στην Βουλή ότι «ο φάκελος είναι αμετάκλητα κλειστός». Και ο Α. Παπανδρέου που τον μισοάνοιξε τράπηκε σε άτακτο φυγή μόλις αντιλήφθηκε την μπόχα που αναδύθηκε και διαχύθηκε προς πάσα κατεύθυνση…. Γιατί κακά τα ψέματα, ένας κλειστός φάκελος είναι πιο βολικός για κάποιους που φαίνεται να είναι υπεράνω υποψίας.….. Νεκρούς και ζώντες.


Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. της Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού.
a.avgoustis@hotmail.कॉम

Είμαι Έλληνας και με λένε Μιχάλη Κακογιάννη….

Αυτή είναι η πατρίδα μου η Κύπρος. Επιζήσαμε από πολλούς κατακτητές αλλά η Ελληνικότητα μας έμεινε ανέπαφη! «Είμαι Έλληνας και με λένε Μιχάλη Κακογιάννη». Έτσι αυτοπαρουσιαζόταν στο κοινό του που υπηρέτησε με μια απίστευτη συνέπεια και αποτελεσματικότητα. Ιδού και μερικές από τις απόψεις του για την ζωή και την τέχνη του: «Και αν το να είσαι καλός σημαίνει ότι είσαι δίκαιος και λειτουργείς σωστά, ναι, νομίζω πως είμαι καλός άνθρωπος… Στην τέχνη δεν υπήρξε ούτε πρόκειται να υπάρξει συνταγή επιτυχίας…Το ευρωπαϊκό σινεμά είναι μια πολυφωνία, ένα μωσαϊκό από εκφράσεις…. Ένα γραπτό κείμενο γεννιέται όχι για να επιβιώσει στην γραπτή του μορφή, αλλά στην σκηνική του εκτέλεση….».
Η ζωή τον ευλόγησε γι΄ αυτό και επέστρεψε λίγη από την ευλογία του στο κοινωφελές Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» που συνέστησε. Οραματίσθηκε έναν ξεχωριστό πολιτιστικό φορέα που σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Ιδρύματος Κακογιάννη «διαθέτει εαυτόν στην μελέτη, την υποστήριξη και την διάδοση των παραστατικών τεχνών, ειδικότερα του θεάτρου και του κινηματογράφου», των τεχνών, τις οποίες αγάπησε και υπηρέτησε στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για περισσότερο από 50 χρόνια. Στα σχέδια του Ιδρύματος είναι να προσφέρει υποτροφίες σε νέους με ταλέντο, διευρύνοντας έτσι τους καλλιτεχνικούς τους ορίζοντες και παράλληλα ενισχύοντας το καλλιτεχνικό δυναμικό της χώρας. Ο Μιχάλης Κακογιάννης πίστευε πολύ στους νέους, στο ταλέντο τους, τις προοπτικές τους και την δύναμή τους, και το Ίδρυμα ήταν η έμπρακτη απόδειξη αυτής της αγάπης. Έργο του Μιχάλη Κακογιάννη είναι και ο νυχτερινός φωτισμός των μνημείων της Ακροπόλεως, τον οποίο εκείνος πρώτος οραματίσθηκε και για την επίτευξη του οποίου ίδρυσε το σύλλογο «Οι Φίλοι της Αθήνας», αναλαμβάνοντας την χρηματοδότηση όλων των απαραίτητων μελετών.
Αρνήθηκε το Χόλυγουντ για τον κινηματογράφο και το θέατρο της ποιότητας. Για την προσφορά και το έργο του, ο Μιχάλης Κακογιάννης έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό. Έχει βραβευτεί ακόμα από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στο Έθνος, από το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το συνολικό έργο του, για έργο ζωής στα Ιεροσόλυμα, για έργο ζωής από το American Hellenic Institute στην Ουάσιγκτον και στο Κάιρο. Έχει ανακηρυχθεί Επίτιμος Δημότης από την γενέτειρα του την Λεμεσό, στο Montpellier (Γαλλία) και στο Ντάλας (Τέξας, Η.Π.Α.) και έχει αναγορευθεί Διδάκτωρ Τεχνών στο Columbia College (Σικάγο, Η.Π.Α.), Επίτιμος Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Κύπρου καθώς και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Σε μια μεγάλη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε προς τιμή του, επέλεξε και τραγούδησε ένα Μοιρολόι και το αφιέρωσε στον Καραολή, τον Δημητρίου, τον Αυξεντίου, τον Μάτση, τον Παλληκαρίδη… και στα 6000 θύματα από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο τα οποία στερέωσαν την Δημοκρατία στην Ελλάδα… Αυτά τα τελευταία φαίνεται να σημάδεψαν ανεξίτηλα τον μεγάλο Έλληνα δημιουργό γι’ αυτό και τα μετέφερε με τον πιο δραματικό τρόπο στην ταινία του «Αττίλας 1974», κορυφαία στιγμή της σταδιοδρομίας του», όπως ο ίδιος έλεγε. Ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ το οποίο σκηνοθέτησε αμέσως μετά τον «Οιδίποδα Τύραννο» για το Εθνικό Θέατρο της Ιρλανδίας. Ο «Αττίλας 74» δεν είναι μία ταινία που σκηνοθέτησα εγώ. Την σκηνοθέτησε η Ιστορία κι εγώ απλώς κατέγραψα τα γεγονότα. 'Όσο καλύτερα μπορούσα και λειτουργώντας ως καθρέφτης τους. Μόλις έμαθα για την εισβολή, ότι οι τούρκοι μάς είχαν μαχαιρώσει στην πλάτη, σκέφτηκα πως κανονικά θα έπρεπε να πάω και να καταταγώ στην Κυπριακή Εθνοφρουρά. Δεν ήμουν, όμως, ικανός να χρησιμοποιήσω άλλο όπλο εκτός της κινηματογραφικής μηχανής. Και μ΄ αυτή πολέμησα…
Μιχάλης Κακογιάννης: Ένας μεγάλος Έλληνας με ήθος και μια μοναδική αίσθηση της Ελληνικότητας…. Γι αυτό και κατάφερε να βγάλει την Ελλάδα έξω από τα σύνορά της. Και το έκανε μεταφέροντας στον κινηματογράφο την «Ήλέκτρα» του Ευριπίδη και τον «Ζορμπά» του Καζαντζάκη, κάνοντάς τους αγαθό του διεθνούς κοινού, προβάλλοντας με τον καλύτερο τρόπο την Ιδέα του Ελληνισμού……..

Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. της Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού.
a.avgoustis@hotmail.com