Πολιτικοί γυρολόγοι

Η κατάσταση είναι πλέον εκτός έλεγχου! Η αναφορά έχει σχέση με τις τηλεοπτικές «κοκορομαχίες» όπου πρωταγωνιστούν σχεδόν πάντα οι ίδιοι και ίδιοι! Πολιτικοί ανεμόμυλοι που μόνη έγνοια τους είναι η προσωπική τους ανέλιξη έστω κι αν χρειασθεί να πάρουν σβάρνα όλα τα κομματικά στρατόπεδα! Τα κομματικά ποιμνιοστάσια ή κοινώς μάντρες όπως τα αποκαλεί συνήθως το αλάθητο αισθητήριο του αγνού Έλληνα πατριώτη!

Θα περίμενε κανείς ότι υπό τις περιστάσεις και ύστερα από τα απανωτά και εντεινόμενα στραπάτσα που δεχόμαστε ως χώρα και ως Έθνος γενικότερα (την Μάνα Ελλάδα ακολουθεί με απόλυτη συνέπεια η θυγατέρα Κύπρος) και δεδομένης της ανέχειας στην οποία οδηγούνται οι Έλληνες, ότι θα είχαμε στοιχειωδώς σοβαρευτεί. Χρόνια τώρα ζούμε μέσα σε ένα απέραντο «φρενοκομείο», όπου το σάπιο πολιτικό σύστημα, με μια απίστευτη συνέπεια, από την μια βόλευε και βολευόταν με πελατειακές σχέσεις, ψεύτικα λόγια και υποσχέσεις και από την άλλη τιμωρούσε τους Αξιοπρεπείς, περήφανους και τους Άξιους πολίτες.

Ενώ λοιπόν η κατάσταση έχει φτάσει κυριολεκτικώς στο απροχώρητο, κάποιοι επιμένουν στις ίδιες παλιές αποτυχημένες συνταγές! Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Άδωνης Γεωργιάδης, μέχρι πρότινος στην εμπροσθοφυλακή του ΛΑΟΣ και νυν στην πρώτη γραμμή της Ν.Δ.! Ο οποίος σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή μεγάλου τηλεοπτικού διαύλου των Αθηνών, ύστερα από μια εξαιρετικά έντονη λογομαχία με συνάδελφο του βουλευτή, αποχώρησε από τον τηλεθάλαμο. Είχε προηγηθεί ο καυγάς μεταξύ Άδωνη και Γ. Κατρούγκαλου του ΣΥΡΙΖΑ, με τους Π. Σκουρλέτη του ΠΑΣΟΚ και τον Π. Χαϊκαλη των Ανεξάρτητων Ελλήνων να παρακολουθούν (ο Γιώργος Αυτιάς μάλλον το απολάμβανε). Ένας πραγματικός πύργος την Βαβέλ, όπου ως τηλεθεατής ένοιωσα ντροπή για το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού των εκπροσώπων μας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η αντιπαράθεση ξεπέρασε τα όρια, όταν ο υπομονετικός κατά τα άλλα και συμπαθέστατος κ. Χαϊκάλης, έκανε δημόσια πρόταση για ένταξη των μισθών βουλευτών στο ενιαίο μισθολόγιο. Κατά ένα περίεργο τρόπο, βρε παιδί μου, όταν ο Άδωνις ακούει για μείωση των απολαβών των βουλευτών, γίνεται θηρίο ανήμερο! Και έτσι παρά τα παρακαλετά του Γιώργη του Αυτιά, πέταξε το μικρόφωνο και ως γνήσιος Έλληναράς σε άπταιστα ελληνικά πέταξε ένα «Bye» και έγινε καπνός! Ακολούθησε η δημόσια συγνώμη του κ. Χαϊκαλη, οπότε, προσωπικά εγώ έκλεισα αμέσως την τηλεόραση. Όχι πως η συγνώμη αποτελεί αμάρτημα, κάθε άλλο μάλιστα, αλλά τέτοιοι φλύαροι και προκλητικοί πολιτικοί ανεμόμυλοι, όπως είναι ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης (άλλοι τον λένε και μαϊντανό) πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουν πως τα πάντα έχουν τα όρια τους. Να πείτε βεβαίως ο Λαός είναι που αποφασίζει. Καμιά αντίρρηση! Είδατε, όμως πολλούς ικανούς να ασχολούνται με τα πολιτικά δρώμενα στην πατρίδα μας…

Έχει χαθεί η μπάλα δυστυχώς! Διότι μπορεί από την μια να λέμε πως το κομματικό-πολιτικό μας σύστημα έφτασε και ξεπέρασε τα όριά του, από την άλλη, όμως, πρέπει να παραδεχθούμε πως όσο οι πολίτες δεν τιμωρούν με την ψήφο τους όλους τους επαγγελματίες και αφερέγγυους πολιτικούς τόσο η νοοτροπία των πολιτικών ανεμόμυλων, της «κομματικής μάντρας» κ.ο.κ., θα ζει, θα βασιλεύει και θα διαιωνίζεται… 

Υ.Σ.: Τώρα που πέρασε η μπόρα εμφανίστηκε και πάλιν η Ντόρα! Αυτή κι αν είναι πολιτικός ανεμόμυλος!!! Ήθελε λέει να γίνει τσέλιγκας μα λάκισαν σε άλλο μαντρί τα ζωντανά. Και για να μην ξεχνιόμαστε, όπως λέει και ένα πολύ γνωστό άσμα: λύκοι θα υπάρχουν όσο υπάρχουν πρόβατα…..

Υπάρχει μια Ελλάδα μες στην Ελλάδα

Είναι οι τελευταίες ανθρώπινες αναζητήσεις και προβληματισμοί ενός πολύ μεγάλου Έλληνα καλλιτέχνη, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας ένα χρόνο μετά το θάνατο του. Σημαντικές και επίκαιρες, ειδικά στις μέρες μας, όπου ορατοί και αόρατοι αυτόκλητοι «σωτήρες», μας κατευθύνουν μέσα στην νεοφιλελεύθερη πολιτική και πολιτισμική παγκόσμια μάντρα τους. Αφορμή ένα ξεχασμένο γράμμα του εξαίρετου τραγουδοποιού  Μανώλη Ρασούλη, που είχε στείλει λίγο πριν φύγει για πάντα, στην φίλη του και δημοσιογράφο Ζωή Νιομανάκη:

«…Ο σκοπός της επιστολής μου είναι να στείλω δύο μηνύματα: 1. Εγώ προσωπικά δεν δέχομαι τους τίτλους pigs - οκνηρός - άσωτος κ.λπ. που μας φόρτωσαν γενικεύοντας κάποιοι απ' τα βόρεια. 2. Υπάρχει μια Ελλάδα μες στην Ελλάδα, όπως υπήρχε μια Γερμανία από το 1933 έως το 1945…. Υπάρχει μια άλλη Ελλάδα μες στην Ελλάδα, εξόριστη και καταδικασμένη από τα ποικίλα «golden boys» και τους εγχώριους κερδοσκόπους που δεν αναγνωρίζουν πατρίδα ή πολιτισμό, αλλά ορκίζονται στην «money-land»,  ανίκανοι και άπληστοι….. στην Ελλάδα σφυρηλατήθηκε και εγκαθιδρύθηκε ένας μέσος πολίτης, μικροαστός, νεόπλουτος, αρχοντοχωριάτης.  Η αλήθεια είναι ότι εδώ και 25 χρόνια, ζώντας με τους συμπατριώτες μου, βιώνοντας μια διαρκώς γενικευόμενη, αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, έλεγα ότι αυτό το στυλ θα καταστρέψει την Ελλάδα, μπορεί και την ανθρωπότητα.  Επικυριάρχησε στο κοινωνικό, πολιτικό, ιστορικό, ψυχολογικό, αισθητικό προσκήνιο, καταστρέφοντας τον ρυθμό και το στυλ της χώρας…. έκανα το οτιδήποτε να εκφράσω το αντίδοτο.  Μάλλον απ' ό,τι φαίνεται ηττήθηκα… ονειρευόμουνα να γίνει η Ελλάδα μια πολιτισμική Ελβετία και μητέρα που θα κυοφορήσει ένα όραμα για την παγκόσμια ειρήνη...  ως προς το θέμα που ετέθη να πουλήσει η Ελλάδα τα νησιά της και την Ακρόπολη, έχω να πω: (α) Η Ακρόπολη δεν είναι ιδιοκτησία μας. Ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα…. Δημοκρατία δεν υπάρχει, πολιτικό σύστημα δεν υπάρχει. Όλα ελέγχονται από το ΔΝΤ, την Ευρώπη, τους Γεωργιανούς και Ρουμανόγυφτους εγκληματίες.  Παλιότερα σκεφτόμουν μήπως φέρναμε 100 Γερμανούς (βλέπε Ρεχάγκελ), να αναλάβουν για 100 χρόνια τη χώρα, μπας και ισορροπήσει.  Θα με κατηγορούσαν για ανθέλληνα.  Τώρα τους έφεραν ή ήρθαν λόγω ανωτέρας βίας και την πληρώνουν αυτοί που δεν έφταιξαν.  Χιλιάδες χάνουν τις δουλειές τους, άλλοι αυτοκτονούν και άλλοι αγοράζουν ακριβά σπίτια στο κέντρο του Λονδίνου… το ανθρώπινο είδος βρίσκεται στο απόλυτο. Τι μέλλει γενέσθαι;  Κάθε κρίση γεννά πόλεμο.  Το απεύχομαι και κάνω κάθε τι για να μην μας συμβεί.  Γεννήθηκα σαράντα μέρες μετά τη βόμβα στη Χιροσίμα. Ως εκ τούτου προσπαθώ στη Μέση Ανατολή, εδώ και οχτώ χρόνια, να δημιουργηθεί ένας κοινός παρονομαστής για τους δυο λαούς, γιατί από αυτό το άλυτο πρόβλημα μπορεί να ξεκινήσει ένας παγκόσμιος πόλεμος. Αν, λόγω της κρίσης, οι νεοέλληνες ξαναχαθούμε στη διασπορά, θα ήθελα να έρθουν στην Ελλάδα ποιητές, διανοούμενοι, επιστήμονες από όλο τον κόσμο, και από εδώ να ξεκινήσει μια προσπάθεια διαιώνισης της ζωής πάνω στον πλανήτη σε ένα ανώτερο επίπεδο….

θυμίζω πως ο Μανώλης Ρασούλης τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ζούσε απομονωμένος σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Θεσσαλονίκη. Πέθανε ξαφνικά αβοήθητος και μόνος. Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή παρέμεινε νεκρός στο διαμέρισμα του περίπου από 6-9 μέρες! Μέσα σε αυτή την απόλυτη μοναξιά είναι που κατέγραψε και άφησε παρακαταθήκη σε μας ως ύστατο συμπλήρωμα του μεγάλου έργου του και αυτό το τελευταίο γράμμα του. Ήταν υπέρμαχος της ιδέας ότι η Ελλάδα πρέπει να στραφεί στον Πολιτισμό ώστε να είναι πρωταγωνιστής και όχι ουραγός…. Η ερμηνεία του για το πώς φτάσαμε εδώ είναι σαφής: «Προϋπήρξε η πολιτισμική κάθετη πτώση από το ’85 και μετά φτάσαμε στην οικονομική πτώχευση… ακόμα και να διαφωνεί κάποιος μαζί του δεν μπορεί παρά να παραδεχθεί ότι οι απόψεις του για μια ανθρώπινη κοινωνία είναι απολύτως συμβατές με μια ζωή απόλυτα ευθυγραμμισμένη με τις ανθρώπινες Αξίες της κοινωνικής αλληλεγγύης, της αξιοκρατίας, της  δικαιοσύνης, της ελευθερίας, και της ειρηνικής συνύπαρξης.  δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η «οικονομική κρίση» είναι αποτέλεσμα της «ηθικής και πολιτιστικής κρίσης».

Κράτος ζυμωμένο με αίμα…..

Θαυμάστε θράσος! Ο τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε τον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ να εξηγήσει γιατί είχε συναντηθεί με κουρδικής καταγωγής ακτιβίστριες που είχαν σχέσεις με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) -το οποίο θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από την Τουρκία, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Η.Π.Α!- και οι οποίες δολοφονήθηκαν πριν λίγες μέρες στο Παρίσι. «Η Γαλλία πρέπει να ρίξει φως σε αυτό το περιστατικό… ο Γάλλος πρόεδρος πρέπει να εξηγήσει στο κοινό στην Τουρκία και στον κόσμο γιατί συναντήθηκε με μέλη μιας τρομοκρατικής οργάνωσης», δήλωσε ο Ερντογάν σε ομιλία του σε όμιλο τούρκων επιχειρηματιών!

Το περιστατικό αυτό έρχεται λίγες μέρες μετά την εγκατάσταση αμερικανικών πυραυλικών συστοιχιών «patriot» στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας, το πιο καυτό ίσως πολεμικό μέτωπο στον πλανήτη. Αμείλικτο λοιπόν προκύπτει  το ερώτημα: που το πάει τελικά η σημερινή υποψήφια ευρωπαία Τουρκία; Η αδυσώπητη εμφύλια σύγκρουση και η πρωτοφανής αιματοχυσία στην Συρία σε συνδυασμό με την πολυετή αστάθεια στον ευαίσθητο χώρο της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής δεν μπορούν παρά να δημιουργούν συνθήκες τρόμου που δεν αποκλείεται να ανάψουν το φυτίλι μιας γενικότερης πολεμικής αναμέτρησης, κάτι που ασφαλώς απευχόμαστε, ωστόσο, όμως, δύσκολα μπορούμε να κάνουμε κάτι για να την αποτρέψουμε! Μέσα σε αυτό το εκρηκτικό τοπίο έρχονται να προστεθούν τα μεγάλα πολιτικά παιχνίδια και συμφέροντα των «ισχυρών» του πλανήτη, ζητήματα που πρόεκυψαν κυρίως ύστερα και από την ανακάλυψη των μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, υδρογονανθράκων και πετρελαίου στην ευρύτερη Μεσογειακή λεκάνη. Να μην διαλανθάνει ακόμα της προσοχής μας, ότι η Συρία είναι ουσιαστικά το τελευταίο και μοναδικό αποκούμπι της Ρωσικής αρκούδας στον ευρύτερο χώρο της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής…  

Η Τουρκία όπως είναι φυσικό αγωνιά για την επόμενη μέρα του πολέμου στην Συρία. Τα πράγματα στο εσωτερικό της μέτωπο δεν είναι τόσο ρόδινα όσο παρουσιάζονται. Πέραν μιας εν πολλοίς στημένης οικονομικής ανάπτυξης, έχει να αντιμετωπίσει τα τεράστια ζητήματα των μειονοτήτων. Η Τουρκία βρίθει ανθρωπιστικών ελλειμμάτων. Η πολυετής κάτω από πολύ σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες κράτηση Οτσαλάν (που η Κυβέρνηση Κώστα Σημίτη παρέδωσε στην Άγκυρα εν μία νυκτί), οι πολιτικές δολοφονίες, η κατοχή μεγάλου τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, η προκλητικότητα στο Αιγαίο και την Θράκη κα άλλα πολλά, είναι θέματα μείζονος σημασίας που δεν μπορεί να σκεπάζονται εσαεί κάτω από το ανατολίτικο χαλί της! Και τότε η ιστορία θα δικαιώσει όσους στοιχηματίζουν στην οριστική κατάρρευση της. Ύστερα από την επί οκτώ αιώνες αιματηρότατη διαδρομή: την οποία ειρήσθω εν παρόδω ας θυμηθούμε περιληπτικά:

Μερικές χιλιάδες λένε τα ιστορικά στοιχεία ήταν οι τούρκοι όταν άρχιζαν την μεγάλη αιματηρή πορεία τους μετά την μάχη του Μαντζικέρτ στην Αρμενία στις 26 Αυγούστου 1071, μεταξύ του βυζαντινού στρατού υπό τον αυτοκράτορα Ρωμανό Δ' Διογένη, ο οποίος ηττήθηκε κατά κράτος από τους Σελτζούκους τούρκους (ληστές και μισθοφόροι) του σουλτάνου Αλπ Αρσλάν. Αυτή η πανωλεθρία των βυζαντινών στρατευμάτων και, κυρίως, η εσωτερική πολιτική παράλυση που ακολούθησε, επέτρεψε την μόνιμη εγκατάσταση των Σελτζούκων στην Μικρά Ασία. Και απετέλεσε δυστυχώς την αρχή του τέλους της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Τέσσερες σχεδόν αιώνες σκληρής δοκιμασίας κράτησε η μαύρη σκλαβιά κατά τους οποίους οι Οθωμανικοί εκτός από τους εξανδραποδισμούς εκτούρκισαν ολόκληρους πληθυσμούς με την μέθοδο του εξισλαμισμού. Η αναφορά δεν γίνεται μόνο στα εδάφη όπου ζούσαν ελληνικοί πληθυσμοί (Ελλάδα-Κύπρο-Μ. Ασία), αλλά σε όλες τις χώρες τις Βαλκανικής, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Γι΄ αυτό και οι «τούρκοι» στην πλειοψηφία τους έχουν ελληνικά, σέρβικα, αλβανικά, βουλγάρικα, αρμένικα χαρακτηριστικά, γιατί οι προπαππούδες τους ήταν Χριστιανοί Έλληνες, Σέρβοι, Αλβανοί, Βούλγαροι, Αρμένιοι, όπως και Ζωροάστρες Κούρδοι, Ασσυροχαλδαίοι ή Σύροι Ορθόδοξοι…. Παραπέμπω στο σύνολο του μνημειώδους ιστορικού έργου του Σπύρου Βρυώνη και άλλων: στην Ανατολική Θράκη, την Πόλη, την Ιωνία, τον Πόντο, την Κιλικία, στην Λυδία, σε μέρος της Αρμενίας, στο Κουρδιστάν, παντού όπου έφτασαν, ήταν λίγοι κι αφομοίωσαν βίαια τους πολλούς, χωρίς σχεδόν ποτέ να εξαλείψουν πλήρως τα μνημεία και κάποια ίχνη μνήμης των αυτοχθόνων….

Οι Οθωμανοί έχτισαν την στυγνή πολυεθνική αυτοκρατορία τους με το αίμα. Και όταν υπό το βάρος των πολιτισμικών και πολιτικών εξελίξεων στην Ευρώπη κατέρρευσε, προσπάθησαν να την περιορίσουν σε ένα κοσμικό Έθνος-κράτος, που εξακολουθητικά συνέχισε την γενοκτονική του δράση εις βάρος των Χριστιανών: δολοφονώντας, εκτοπίζοντας τους επιζήσαντες, ληστεύοντας τις περιουσίες τους… χωρίς, ωστόσο, να μπορέσει ποτέ να ενσωματώσει τις εθνικές ομάδες οι οποίες αντιστάθηκαν και αντιστέκονται με αξιοζήλευτη συνέπεια. Γιατί τα Έθνη είναι μια άλλη υπόθεση φτιαγμένη μέσα από το διάβα των αιώνων…  

Συμπέρασμα: Το πρόβλημα της Τουρκίας σήμερα είναι η ίδια η Τουρκία που δεν μπορεί αν αντιληφθεί ότι ο κόσμος άλλαξε… νομοτελειακά λοιπόν το τέλος για την Τουρκία έτσι όπως την γνωρίζουμε σήμερα είναι πολύ κοντά! Ευχή μας η αναπόφευκτη αυτή μεταβολή να είναι όσο γίνεται ειρηνική και αναίμακτη, κάτι που δυστυχώς φαντάζει ως πάρα πολύ δύσκολο…

Ιρλανδική προεδρία

Από την πρώτη Ιανουαρίου η εναλλασσόμενη ανά εξάμηνο προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης παραδόθηκε για πρώτη φορά από τα χέρια ενός κράτους-μέλους που βρίσκεται στα πρόθυρα μνημονίου στα χέρια ενός άλλου κράτους μέλους που έχει ενταχθεί στον μηχανισμό στήριξης ήδη από το 2010. Κύπρος και Ιρλανδία οδηγήθηκαν στον μηχανισμό στήριξης, η μεν πρώτη λόγω της φούσκας των τραπεζών, η δε δεύτερη λόγω της φούσκας των ακινήτων! Πρόκειται για δύο χώρες που μέχρι πρότινος  απολάμβαναν του θαυμασμού της παγκόσμιας κοινότητας: Η Κυπριακή Δημοκρατία που κατόρθωσε να σηκώσει το ανάστημα της και να επιτύχει ένα πραγματικό οικονομικό θαύμα, ύστερα από την ολοκληρωτική σχεδόν καταστροφή όλων των υποδομών της ένεκα της τουρκικής εισβολής και της κατοχής του ΄74 και η Ιρλανδία που μέχρι πρότινος χαρακτηριζόταν ως ο «Κέλτικος τίγρης» της οικονομίας!

Η έβδομη στα χρονικά Ιρλανδική προεδρία, έρχεται σε μια αποφασιστικής σημασίας χρονική στιγμή. Εκτός του μείζονος προβλήματος της οικονομικής κρίσης, η Ιρλανδική προεδρία καλείται να αντιμετωπίσει και άλλα δισεπίλυτα ζητήματα. Τα θέματα της άμυνας, της ενέργειας, της λαθρομετανάστευσης, της  μουσουλμανικής διείσδυσης, της ένταξης της Τουρκίας και οι διαλυτικές θέσεις του Λονδίνου προβάλλουν ως τα πλέον ακανθώδη. Να σημειωθεί ότι η Ιρλανδία καίτοι παραδοσιακή σύμμαχος της Βρετανίας στους κόλπους της Ε.Ε., έχει δηλώσει ήδη ότι δεν πρόκειται να στηρίξει το αίτημα του David Cameron για επαναπατρισμό εξουσιών από τις Βρυξέλλες στο Λονδίνο.

Τα πράγματα προβάλουν ως εξαιρετικά δύσκολα και σε ότι αφορά την μαζική μετανάστευση, φαινόμενο του οποίου τα αίτια εξακολουθούν να κρύβονται έξυπνα από το σύστημα και την πολυπολιτισμική προπαγάνδα που προσπαθεί ψευδώς και διακαώς να την παρουσιάσει ως αναπόφευκτη. Μια ιστορία που έχει πολύ μακρινές και βαθιές ρίζες! Να πως την ονειρεύτηκε (side «Identità» - μετάφραση Ελευθέριος Αναστασιάδης), πολλά χρόνια πριν ο Richard Coudenhove Kalergi (από τους βασικούς εμπνευστές της διαδικασίας της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης) στο βιβλίο του «Praktischer Idealismus»: «…. οι κάτοικοι των μελλοντικών «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» δεν θα είναι οι παλαιοί λαοί της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά ένα είδος υπανθρώπων που θα προέρχονται από επιμιξία… οι λαοί της Ευρώπης να διασταυρωθούν με ασιατικές και έγχρωμες φυλές, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα πολυεθνικό κοπάδι χωρίς ποιότητα και εύκολα ελεγχόμενο από την άρχουσα τάξη…..». Αν κοιτάξουμε γύρω μας σήμερα, το σχέδιο του «Kalergi» φαίνεται να υλοποιείται πλήρως. Είμαστε ήδη αντιμέτωποι με μία πραγματική λαίλαπα της Ευρώπης όπου διδάσκεται στους Ευρωπαίους να απαρνηθούν την καταγωγή τους, να απαρνηθούν την εθνική τους ταυτότητα. Οι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης προσπαθούν να μας πείσουν ότι το να απαρνηθούμε την ταυτότητά μας είναι μια προοδευτική και ανθρωπιστική πράξη! Όλα αυτά σε συνδυασμό με το χαμηλό ποσοστό γεννήσεων οδηγούν την Ευρώπη σε μια τριτοκοσμική παρωδία… τίποτε δεν είναι τυχαίο δυστυχώς!

Σε ότι μας αφορά άμεσα, δηλωτικό των προθέσεων του Δουβλίνου αποτελεί η «πληρωμένη» απάντηση των Ιρλανδών βουλευτών, όταν ο Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και Επικεφαλής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, βρέθηκε στο Ιρλανδικό Κοινοβούλιο προκειμένου να παρουσιάσει τις τουρκικές θέσεις σχετικά με την ενταξιακή προοπτική της χώρας του. Όλοι οι Ιρλανδοί Κοινοβουλευτικοί έθεσαν επιτακτικά ερωτήματα προς τον κ. Μπαγίς, ξεκαθαρίζοντας απόλυτα, ότι η ένταξη της Τουρκίας δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς λύση του Κυπριακού και τόνισαν πως η απόσυρση του κατοχικού στρατού και των εποίκων αποτελεί προϋπόθεση για συνέχιση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας. Αποσαφήνισαν ακόμα ότι πρέπει να γίνουν σεβαστά τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη, υπενθυμίζοντας ότι η κατοχή και ο εποικισμός αποτελούν διεθνή εγκλήματα και υπογράμμισαν ότι πρέπει να υπάρξει περαιτέρω πρόοδος στο θέμα των αγνοουμένων με πρόσβαση στα στρατιωτικά αρχεία και τις στρατιωτικές περιοχές, να επιτραπεί η επιστροφή των νομίμων κατοίκων της Αμμοχώστου και να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις της Τουρκίας με όλους τους γείτονές της, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου…