Όταν «Όμηρος» συνάντησε την Αφροδίτη

O «Όμηρος» ύστερα από χιλιάδες χρόνια συναντά και πάλιν την Αφροδίτη… Έχει κι αυτό την σημασία του…. Η Κυπριακή Δημοκρατία (σε αντίθεση με την Ελλάδα) τολμά και εφαρμόζοντας το αναφαίρετο δικαίωμα της, όπως αυτό ορίζεται τόσο από το Δίκαιο της Θάλασσας όσο και από τις Συμβάσεις του Ο.Η.Ε., προχωρά σε έρευνες στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη. Η αμερικανική εταιρεία “Noble Energy” με το γεωτρύπανο «Όμηρος», ξεκίνησε ήδη από την περασμένη Δευτέρα το βράδυ την διαδικασία της γεώτρησης στο οικόπεδο «Αφροδίτη», για ανεύρεση φυσικού αερίου. Οι εργασίες συνεχίζονται επί 24ώρου βάσεως και προχωρούν όπως ακριβώς έχουν προγραμματισθεί. Αμερικανοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι το κοίτασμα στο οικόπεδο 12 είναι ανάλογο του ισραηλινού «Ταμάρ», το οποίο βρίσκεται στην ίδια περιοχή και είναι ένα από τα μεγαλύτερα που εντοπίσθηκαν ποτέ. Γύρω από την πλατφόρμα, ίπτανται μη-επανδρωμένα ισραηλινά αεροσκάφη και υπάρχουν ανεπτυγμένα πλοία του ισραηλινού Πολεμικού Ναυτικού. Την ίδια ώρα η Άγκυρα απειλεί για έρευνες στην Κύπρο και για εξόδους κι άλλων ερευνητικών σκαφών μεταξύ Καστελόριζου και Κύπρου. Είναι σαφές ότι μάλλον έχει χάσει την ψυχραιμία της.

Η στρατηγική αυτή πρωτοβουλία της Λευκωσίας, σε συνδυασμό με την ενεργό εμπλοκή των Ισραηλινών και των Αμερικανών ανατρέπει τα επεκτατικά σχέδια της Άγκυρας και δημιουργεί για πρώτη φορά μετά το 1974, ένα εξαιρετικά θετικό περιβάλλον για τον Ελληνισμό. Αρκεί βεβαίως να μετρήσουμε με σοβαρότητα και επισταμένα τα επόμενα βήματα μας και να αποβάλουμε το φοβικό σύνδρομο που μας οδηγεί διαρκώς σε συνεχείς και οδυνηρές υποχωρήσεις. Η Τουρκία δεν είναι τόση ισχυρή όσο νομίζουμε και κυρίως δεν είναι άτρωτη! Γι’ αυτό άλλωστε προσπαθεί απεγνωσμένα να διεισδύει στον αραβικό κόσμο, προκειμένου να δημιουργήσει καινούργιες συμμαχίες και νέα αναχώματα. Η Τουρκία πάντα ζητούσε πολλά για να πάρει έστω και λίγα. Να τι έλεγε σε μια αναφορά του στο Ισραηλινό ΥΠΕΞ την δεκαετία του 1950, ένας Ισραηλινός διπλωμάτης: «υπεράνω όλων οι Τούρκοι σέβονται την δύναμη και με όσο μεγαλύτερη ωμότητα εκφράζεται τόσο περισσότερο τους αρέσει την εκτιμούν και την αντιλαμβάνονται». Αναλογιστείτε ότι o ισραηλινός διπλωμάτης έκανε αυτή την αναφορά όταν η Τουρκία ήταν η μοναδική μουσουλμανική χώρα που είχε σπεύσει να αναγνωρίσει το νεοπαγές Ισραήλ…. Οι εποχές αλλάζουν σαν τις μέρες, χθες φίλοι σήμερα εχθροί, όπως έλεγε και ο Ναπολέοντας. Αυτό ως απάντηση σε όσους θέλουν την Λευκωσία και την Αθήνα σκυμμένες και γονατιστές να κλείνουν ετεροβαρώς και άρον-άρον όλες τις διαφορές τους με την Άγκυρα!

Τα πράγματα θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτερα βεβαίως αν αυτή η γενναία κίνηση της Κύπρου γινόταν σε συνεργασία με την Ελλάδα. Κάτι που δεν κατέστη δυστυχώς δυνατόν, αφού όλες οι εκκλήσεις της Λευκωσίας προς την Αθήνα για οριοθέτηση από κοινού με το Ισραήλ των δικών τους ΑΟΖ, έπεσαν στο κενό. Οι δηλώσεις άλλωστε των Δρούτσα και Παπανδρέου έδειχναν ξεκάθαρα ότι δεν υπήρχε καμιά διάθεση από μέρους τους για να ξεκαθαρίσουν τελειωτικά το ζήτημα.. Ο Γιώργος Παπανδρέου που δεν μπόρεσε δυστυχώς ποτέ, να ξεπεράσει τον εαυτό του! Μικροί και προσκυνημένοι ηγέτες που μας έφεραν στο σημερινό οικονομικό αδιέξοδο. Για να αναφερόμαστε σε αδυναμία εκπλήρωσης οικονομικών υποχρεώσεων μερικών δις όταν τα κοιτάσματα του ορυκτού μας πλούτου ανέρχονται σε πολλά τρις!!!

Υ.Γ.: Όχι άλλο Βενιζέλο ρε παιδιά. Έλεος. Όχι άλλο Παπανδρέου. Όχι άλλο Πάγκαλο. Όχι άλλο κάρβουνο που έλεγε και ο Νίκος Κούρκουλος! Έλεος. Λυπηθείτε μας!!!!!!!! Σκυφτοί, ασήμαντοι και ανάξιοι των περιστάσεων ηγέτες, βασικά εργαλεία ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, που για πάρα πολλά χρόνια τιμωρεί τους άξιους και επιβραβεύει τους απατεώνες και τους ασήμαντους. Μικροί αναξιόπιστοι και ανέντιμοι ηγέτες, που μαζί με όλους τους προηγούμενους, προετοίμασαν το έδαφος στα κοράκια της παγκοσμιοποίησης για να έλθουν στην Ελλάδα και να επενδύσουν στις στάχτες μας .

Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Τ.Ε.Ι. της Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού.
a.avgoustis@hotmail.com

θέμα Εθνικής επιβίωσης και αξιοπρέπειας

Πολύς λόγος γίνεται τελευταίως για τους διαύλους επικοινωνίας που άνοιξε η Κύπρος με την ρωσική κυβέρνηση και κυρίως για την πρόθεση της κυπριακής κυβέρνησης να συνάψει μεγάλο δάνειο από την Ρωσία με επιτόκιο μόνο 4,5%, την ίδια ώρα που οι αποδόσεις των κυπριακών ομολόγων στην αγορά είναι πολύ υψηλότερες! Με τον τρόπο αυτό καλύπτονται σχεδόν πλήρως οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Κύπρου για πληρωμές τοκοχρεολυσίων το 2012 και αποφεύγεται κάθε ενδεχόμενο προσφυγής στους μηχανισμούς στήριξης της Ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), κάτι που αποτελεί θέμα συζήτησης στους διεθνείς οικονομικούς κύκλους αυτήν την περίοδο. Από την πλευρά τους οι Ρώσοι θα εξασφαλίσουν τα κεφάλαια τους που έχουν επενδύσει στις κυπριακές τράπεζες, αλλά θα αποφύγουν επίσης την ενοχλητική γι’ αυτούς ελεγκτική παρουσία του ΔΝΤ στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα.

Κάποιοι επιστρέφοντας στο παρελθόν μιλούν για λανθασμένες στρατηγικές επιλογές που απομονώνουν την Κύπρο από τους φυσικούς συμμάχους της. Μόνιμη επωδός τους ο ισχυρισμός ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν πρέπει να παλινωδεί μεταξύ της Ευρώπης, των Η.Π.Α. και της πρώην κομμουνιστικής Ανατολής. Ουδέν αναληθέστερο τούτου βεβαίως. Αρκεί να θυμηθούμε με ποιόν τρόπο έφθασε η Ελλάδα στον μηχανισμό στήριξης και στην κηδεμονία της «τρόικας». Τότε τον Μάιο του 2010, όταν βούιξε στην κυριολεξία ο τόπος για την πρόθεση άλλων εκτός της ευρωζώνης χωρών για χρηματοδότηση της Αθήνας με πάρα πολλά δις ευρώ με πολύ ευνοϊκότερους όρους από το ΔΝΤ, κάτι που η ελληνική κυβέρνηση δεν συζήτησε καν, με αποτέλεσμα η χώρα δια χειρός Γεωργίου Παπανδρέου να συρθεί στην αγκαλιά της «τρόικας». Τα παραπάνω είναι μόνο φήμες υποστηρίζουν μερικοί, φήμες που εν τω μεταξύ ουδέποτε διεψεύσθησαν! Θυμίζω ακόμα την προεκλογική δέσμευση του κ. Γεωργίου Παπανδρέου για επαναδιαπραγμάτευση της εξόχως σημαντικής ενεργειακής συμφωνίας με την Ρωσία που συνήψε ο προκάτοχος του, κάτι που εξόργισε την ρωσική κυβέρνηση με αποτέλεσμα να την ακυρωθεί πάραυτα, επ’ ωφελεία της Τουρκίας.

Ας μην είμαστε στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν άδικοι με την κυπριακή κυβέρνηση. Άλλωστε η σημερινή Ρωσία σε τίποτε δεν θυμίζει την παλιά Σοβιετική Ένωση, αφού πρόκειται για μια άλλη εντελώς διαφορετική χώρα με απίστευτη δυναμική που ξεπετάγεται μέσα από τις στάχτες της και αποτελεί πάντα ένα εξαιρετικά υπολογίσιμο μέγεθος στο παγκόσμιο στερέωμα. Έστω και αν κατά πολλούς δεν καλοβλέπει τα μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου που φαίνεται να υπάρχουν στην Ανατολική Μεσόγειο, αφού μια μελλοντική εκμετάλλευση τους θα εξασθενήσει την εξάρτηση της Ευρώπης από τα δικά της κοιτάσματα. Ένα ενδεχόμενο που θα εξασθενίσει επίσης και τον στρατηγικό ρόλο της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή… Η Άγκυρα που βλέποντας να ανατρέπονται τα σχέδια της επιχειρεί να αμφισβητήσει το Ισραήλ ώστε να ελέγξει την υπό διαμόρφωση νέα κατάσταση στην Μέση Ανατολή. Εξ ου και οι κραυγές Ερντογάν - Νταβούτογλου που νοιώθουν να χάνουν το έδαφος κάτω από το πόδια της. Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι εργασίες εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου στο κοίτασμα «Cyprus Α»ή αλλιώς «Οικόπεδο 12»- με πιθανά αποθέματα 300 δισ. κυβικών μέτρων, στο όριο της κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), που αποτελεί μια ενότητα με το «Λεβιάθαν» το οποίο βρίσκεται στα θαλάσσια σύνορα Κύπρου-Ισραήλ, πρέπει να αρχίσουν την 1η Οκτωβρίου, όπως δηλαδή ήδη ανακοινώθηκε. Σε διαφορετική περίπτωση θα χάσουμε το συγκριτικό μας πλεονέκτημα και θα οδηγηθούμε σε ένα ακόμα φιάσκο παρόμοιο και μεγαλύτερο με αυτό των S-300.

Αναπόδραστα λοιπόν όλα τα παραπάνω αλλά και άλλες πολλές παράμετροι που διαμορφώνονται μέρα με την μέρα, αλλάζουν τα δεδομένα όπως τα ξέραμε έως σήμερα και οδηγούν σε ένα και μόνο συμπέρασμα: ότι δηλαδή η επιβίωση του Ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο θα κριθεί αποκλειστικά από την διορατικότητα, τους σωστούς χειρισμούς και την σωστή χωρίς εκπτώσεις αντίδρασή μας.

Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Τ.Ε.Ι. της Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού.
a.avgoustis@hotmail.com

Ξεχωριστό προσκύνημα …

Βρέθηκα και φέτος για λίγες μέρες στο νησί μας. Στην Κύπρο την Ελληνική: Το μαρτυρούν η Ιστορία, η γλώσσα, ο πολιτισμός, η θρησκεία και το Ελληνικό αίμα που κυλά στις φλέβες της πλειοψηφίας των κατοίκων της. Ελληνική από τότε που οι Αρκάδες έφθαναν πρώτοι από τον Ελλαδικό χώρο με τα καράβια τους στο Νησί των Αγίων και των Ηρώων. Εξ ου και η κοινή ρίζα της Αρκαδικής διαλέκτου με την Κυπριακή. Μεθύστερα ακολούθησε η έλευση του Σαλαμίνιου Τεύκρου, αλλά και των Αχαιών και των Ιώνων που καθόρισαν μια για πάντα την Εθνική Ταυτότητα των Κυπρίων και την ευθυγράμμισαν πλήρως με εκείνη του Μητροπολιτικού Ελληνισμού. Και είναι στ΄ αλήθεια ένα πραγματικό θαύμα που όλα τούτα κράτησαν εξήντα αιώνες, όσοι βάρβαροι κι αν πέρασαν.

Η επίσκεψη στην Κύπρο αποτελεί πάντα ένα ξεχωριστό προσκύνημα. Στην Κύπρο που και αυτό το καλοκαίρι πενθεί βαθύτατα μετά την φονική έκρηξη που προκλήθηκε στην Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί. Δυσβάστακτες δίχως άλλο οι συνέπιες που επέφερε η φοβερή έκρηξη: στην οικονομία της, αλλά κυρίως σε ανθρώπινες απώλειες. Τα πράγματα σε όλους τους τομείς είναι ιδιαιτέρως δύσκολα, με την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων Κυπρίων να φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Μεγαλόνησος. Η πολιτική ηγεσία (κυβέρνηση και αντιπολίτευση) κολλημένες στην 11η Ιουλίου με εκατέρωθεν καθημερινές αντιπαραθέσεις που πολλές φορές ξεπερνούν τα όρια. Και οι αγανακτισμένοι πολίτες μαζί με τους συγγενείς των αδικοχαμένων ηρώων -σχεδόν οι μόνοι που μάχονται ανιδιοτελώς για καλύτερες μέρες στο νησί- καθημερινώς βρίσκονται έξω από το προεδρικό απαιτώντας την παραίτηση του προέδρου Χριστόφια και την απονομή δικαιοσύνης για το πρωτοφανές έγκλημα στο Μαρί. Κανενός, όμως, δεν φαίνεται να ιδρώνει το αυτί του από τις διαμαρτυρίες των πολιτών. Μηδέ εξαιρουμένου και του πρόεδρου Χριστόφια…

Οι δημόσιοι υπάλληλοι απειλούν να ανατινάξουν στον αέρα την εργασιακή ειρήνη εάν θιγούν έστω και κατά τι οι υπέρογκοι μισθοί τους, παρά το γεγονός ότι ο κρατικός κορβανάς δεν είναι ούτε ισχυρός ούτε και ανεξάντλητος, Με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους να βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση ένεκα της αυξανόμενης ανεργίας η οποία προκαλείται από το κλείσιμο ή τον περιορισμό των εργασιών των επιχειρήσεων και το κύμα των ξένων εργατών (προς Θεού οι Ελλαδίτες δεν είναι αλλοδαποί) που αμείβονται με σαφώς χαμηλότερα ημερομίσθια! Όλα αυτά την ώρα που η κυπριακή οικονομία βρίσκεται ένα βήμα πριν τον μηχανισμό στήριξης. Το Εθνικό Θέμα βρίσκεται στο χειρότερο σημείο μετά το 74΄, αφού σχεδόν κανένας πολίτης δεν γνωρίζει ή δεν θέλει να μάθει τί συζητούν ο πρόεδρος Χριστόφιας και ο κατοχικός ηγέτης Ντερβής Έρογλου. Μοναδική ελπίδα τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στο οικόπεδο δώδεκα που οι κυβερνήσεις Κύπρου-Ισραήλ δείχνουν αποφασισμένες -έστω κι αν απειλεί Θεούς και δαίμονες η Τουρκία- να προχωρήσουν στις απαραίτητες ενέργειες για να το φέρουν στην επιφάνεια.

Είδα πολλούς και καλούς φίλους και τούτη την φορά στο νησί. Είχα, όμως, ύστερα από πολύ καιρό και μια πραγματικά πολύ ξεχωριστή συνάντηση με τον πολύ καλό μου φίλο αθλητικογράφο της «Σημερινής» Άκη Κυριάκου που καθηλωμένος σε μια αναπηρική καρέκλα αναζητεί τα αμέτρητα γιατί που τον έφεραν αναπάντεχα σε τούτη την δύσκολη κατάσταση. Γνωρισθήκαμε τον Νοέμβριο του 1995 όταν ήρθε στην Λάρισα ως μέλος της αποστολής του Δήμου Λάρνακας που παρέστη στα αποκαλυπτήρια του Μνημείου ηρώων αφιερωμένου στους Ελλαδίτες πεσόντες για την Ελευθερία της Κύπρου και των Ελλήνων Κυπρίων που έπεσαν στους Εθνικούς Αγώνες, το οποίο αναγέρθηκε με πρωτοβουλία του Συλλόγου Κυπρίων Νομού Λάρισας. Με ηθικό ακμαιότατο και με μια αστείρευτη αισιοδοξία κοιτάζει μπροστά. Όπως πάντα σίγουρος πως και τούτη την φορά θα τα καταφέρει. Η κουβέντα μαζί του όπως πάντα ευχάριστη και παραγωγική…. Για την οικογένεια του, την μεγάλη του αγάπη την Ελλάδα, για την γενέτειρα του κατεχόμενη ηρωομάνα Λύση, για το ποδόσφαιρο…. Τον χαιρέτησα την ώρα που ένα δάκρυ συγκίνησης και πικρίας έσμιγε με το πηγαίο και αστείρευτο χαμόγελο του. Με την υπόσχεση πως δεν θα χαθούμε…

Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. της Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού.
a.avgoustis@hotmail.com

Καλά κάνει να περιορισθεί στα τραγούδια του….

Κάποτε είχε σχεδόν Θεοποιηθεί από τους Έλληνες της Κύπρου για την σταθερή και αταλάντευτη θέση του στα ελληνοτουρκικά και κυρίως στο κυπριακό. Ο Γιώργος Νταλάρας έλεγε πάντα ότι για την κατοχή στην Κύπρο μοναδικός υπεύθυνος είναι η Τουρκία και οι 40.000 πάνοπλοι τούρκοι στρατιώτες που συντηρούν την τουρκική κατοχή! Εξ ου και οργάνωσε «αφιλοκερδώς» αρκετές συναυλίες για την ενίσχυση της άμυνας της Κυπριακής Εθνοφρουράς. Σαν χθες μου φαίνεται πως τραγουδούσε στο αθλητικό στάδιο του Παραλιμνίου πλαισιωμένος από εκλεκτούς Κυπρίους και Ελλαδίτες καλλιτέχνες εξαίρετα πατριωτικά τραγούδια όπως: Των αθανάτων το κρασί… ανασήκωσε την πλάτη και απόσεισε του Πενταδάκτυλε μου… είναι δύσκολο να πιστέψω πως μας τους έφερε η αγαπημένη θάλασσα της Κερύνειας… Είμαστε Έλληνες… Αμμόχωστος… Καρτερούμεν μέρα νύκτα… κ.α., καθώς το στάδιο φωτιζόταν από τα χιλιάδες αναμμένα κεριά των αγανακτισμένων Ελλήνων της Κύπρου. Συγκλονιστικότερες όλων οι συναυλίες που δόθηκαν λίγο μετά τις στυγερές δολοφονίες των ηρωομαρτύτρων μας Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού στις οποίες ο Γιώργος Νταλάρας είχε παραστεί για να καταθέσει την προσωπική του αγανάκτηση.

Ο Γιώργος Νταλάρας στο παρελθόν είχε δηλώσει «πως δεν θα δώσει ποτέ συναυλία στην Τουρκία». Και τούτο προφανώς επειδή η Τουρκία είναι μια μη δημοκρατική χώρα που εξακολουθεί να κατέχει παράνομα μεγάλο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και που εξακολουθεί να επιβουλεύεται την κυριαρχία της χώρας μας, με ότι φυσικά αυτά συνεπάγονται. Έκτοτε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι, χωρίς ωστόσο να υπάρξει οτιδήποτε που να δικαιολογεί την αλλαγή πλεύσης από τον μεγάλο Έλληνα τραγουδιστή. Τουναντίον μάλιστα, τα πράγματα ένεκα της τουρκικής αδιαλλαξίας έχουν οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο και τούτο παρά τις αμέτρητες επιθέσεις φιλίας των κυρίων Παπανδρέου και Καραμανλή, αλλά και τις φιλότιμες προσπάθειες του Προέδρου Χριστόφια (κάποιοι τις χαρακτηρίζουν μειοδοτικές).

Παρ΄ όλα αυτά ο κ. Νταλάρας, διαψεύδοντας τον ίδιο τον εαυτό του βρέθηκε για δεύτερη φορά στην Κωνσταντινούπολη, όπου μέσω τουρκικής εφημερίδας φέρεται να δηλώνει: «….χιλιάδες χρόνια ζούμε μαζί. Αν πετάξουμε λίγο πιο υψηλά δεν θα δούμε τις γραμμές στο χάρτη. Οι χάρτες τυπώνονται και τα σύνορα τα καθορίζουν οι μαθηματικοί και οι τοπογράφοι. Ο Θεός δεν έχει τυπογραφείο. Για το Αιγαίο άλλοι λένε πως «ανήκει στους τούρκους» άλλοι «στους Έλληνες», στην πραγματικότητα όμως το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια»!!!! Ως εκ τούτου οι τούρκοι πέταξαν τα φέσια τους πανηγυρίζοντας για τις καινούργιες θέσεις του παλαιά Εθνικά σκεπτόμενου Γιώργο Νταλάρα και νυν απρόσμενου σύμμαχου τους…… Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που ο κάθε άσχετος μπορεί να κάνει ανέξοδη πολιτική εκμεταλλευόμενος την αδιαφορία των πολιτών χρησιμοποιώντας απλώς την ιδιότητα του ως δημόσιο πρόσωπο, μια ιδιότητα που του προσδίδει λαϊκό έρεισμα και αναγνωσιμότητα.….

Υ.Γ.: «Όμως στο νησί ζουν άνθρωποι που θέλουν να φύγουν οι στρατιώτες και να ζήσουν όλοι ειρηνικά…», δήλωσε ακόμα ο Γιώργος Νταλάρας….. αυτοί είναι πάνοπλοι τούρκοι στρατιώτες και όχι εξωγήινοι, κάτι που επιμελώς αποσιωπάτε κύριε Νταλάρα! Και για να μην ξεχνιόμαστε: Κάποιοι καλλιτέχνες οργάνωσαν πολύ πριν από τον κ. Νταλάρα δωρεάν συναυλίες για την Κύπρο. Πρώτη απ’ όλους η αείμνηστη Βίκυ Μοσχολιού και την ακολούθησαν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μιχάλης Βιολάρης, η Χάρις Αλεξίου, ο Αντώνης Καλογιάννης, η Μαρινέλλα, ο αείμνηστος Μάριος Τόκας, κά…. Παρ΄ όλα αυτά ο κ Νταλάρας κατάφερε να παρουσιάζεται ως ο μοναδικός καλλιτέχνης, που τραγούδησε δήθεν αφιλοκερδώς για τον πόνο των Ελληνοκυπρίων,…. Θου Κύριε φυλακή τω στόματι μου…

Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. της Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού.
a.avgoustis@hotmail.com

Διχαστικά μηνύματα εκατέρωθεν…

Με νωπές ακόμα τις μνήμες από την πρόσφατη φονική έκρηξη στην Ναυτική Βάση Ευάγγελος Φλωράκης, η Κύπρος τίμησε δυο από τους νεότερους ήρωες της. Δύο νεαρά βλαστάρια της που πλήρωσαν με το αίμα τους την αντίσταση κατά του Αττίλα και της κατοχής. Τάσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμού, δυο αληθινοί λεβέντες που αψηφώντας τις απειλές των γκρίζων λύκων και του μίσθαρνου της Άγκυρας Ραούφ Ντενκτάς, υπερέβησαν εαυτούς και πρόταξαν τα στήθια τους κονιορτοποιώντας κυριολεκτικώς το συρματόπλεγμα. Στο Μνημόσυνο που τελέσθηκε στο Παραλίμνι παρέστη πλήθους κόσμου, μεταξύ των οποίων και 800 περίπου μοτοσικλετιστές που συμμετείχαν στην πορεία που προηγήθηκε και που οργανώθηκε από την Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού. Οι μοτοσικλετιστές πέρασαν για πρώτη φορά μετά τις στυγνές δολοφονίες τον Αύγουστο του 1996, δίπλα από τον χώρο της θυσίας τους, εκεί στο οδόφραγμα της Δερύνειας, πριν καταλήξουν στο κοιμητήριο και στον χώρο των εκδηλώσεων. Εκεί, όπου τίποτε δεν προμήνυε το τι θα ακολουθούσε, όταν από τα μεγάφωνα ανακοινώθηκε το όνομα του Υπουργού Δημοσιάς Τάξεως για να καταθέσει στεφάνι εκ μέρους του προέδρου της Δημοκρατίας, με μια ομάδα πολιτών να αποδοκιμάζει έντονα και με σκληρές εκφράσεις τον Υπουργό, ο οποίος αντιπαρήλθε τους προπηλακισμούς με μηνύματα ενότητας. Παρόμοιο περιστατικό συνέβηκε και σε άλλη περίπτωση κατά την τέλεση Εθνικού Μνημόσυνου ήρωα της εισβολής.

Δεν χωρά καμιά αμφιβολία ότι η ακολουθούμενη πολιτική της Κυπριακής Κυβέρνησης στο Εθνικό Θέμα, αλλά και στα εσωτερικά ζητήματα έχει απέναντι της την πλειοψηφία των πολιτών. Η πολιτική Χριστόφια είναι πασιφανές πως δεν χαίρει της αποδοχής του μεγαλύτερου τμήματος του Κυπριακού Ελληνισμού. Η φονική έκρηξη στο Μαρί ήταν η «σταγόνα» που ξεχείλισε το ποτήρι και έφερε στην επιφάνεια την δυσαρμονία μεταξύ του Λαού και της εκλεγμένης ηγεσίας του. Κάτι που οδήγησε το Δημοκρατικό κόμμα στην θύρα εξόδου από το κυβερνητικό σχήμα. Να θυμίσουμε ότι από το κυβερνητικό σχήμα είχε αποχωρήσει πριν από αρκετούς μήνες καταγγέλλοντας την πολιτική Χριστόφια και το σοσιαλιστικό κόμμα της ΕΔΕΚ. Ως εκ τούτου, τα παραπάνω δεν δικαιολογούν και κυρίως δεν νομιμοποιούν την εμμονή Χριστόφια να επικαλείται ότι χαίρει της εμπιστοσύνης της πλειοψηφίας των πολιτών που τον εξέλεξαν, αφού μόνο το ΑΚΕΛ στηρίζει χωρίς ενδοιασμούς την πολιτική του. Ο πρόεδρος Χριστόφιας που απευθύνει απεγνωσμένα συνεχείς εκκλήσεις για ενότητα και συσπείρωση Λαού και ηγεσίας γύρω από τον κοινό σκοπό, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Να γίνει ιδεολογία η Κύπρος με στόχο την σωτηρία της…». Ευσεβής πόθος που δεν φαίνεται να εφαρμόζεται στην πράξη, αφού ούτε τα πολιτικά κόμματα, αλλά κυρίως ούτε και ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας φαίνονται να υλοποιούν με πράξεις τους οραματισμούς και τους στόχους τους. Η τελευταία αναδόμηση του Υπουργικού Συμβουλίου δείχνει ακριβώς αυτήν την μεγάλη απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στον Λαό και την ηγεσία του.
Τι δέον γενέσθαι λοιπόν! Στις Δημοκρατίες λένε οι σοφοί ταγοί της δεν υπάρχουν αμφιταλαντεύσεις και αδιέξοδα. Και εφόσον ο Δημήτρης Χριστόφιας επιμένει να παραμένει κάτοικος του προεδρικού, όσον και αν διαφανούμε μαζί του, άλλο τόσο πρέπει να τον σεβαστούμε και να τον προστατεύσουμε. Μπορούμε και έχουμε το δικαίωμα να μαζευόμαστε κάθε βράδυ ειρηνικά έξω από το προεδρικό και να επαναλαμβάνουμε την αξίωση μας για την αποχώρηση του, μπορούμε και επιβάλλεται να απαιτούμε την παραδειγματική τιμωρία όλων των ενόχων της φονικής έκρηξης στο Μαρί, από την άλλη, όμως, δεν έχουμε το δικαίωμα να προχωρούμε σε εκδηλώσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε ένα νέο καταστροφικό διχασμό τον τόπο μας… Η δήλωση του προέδρου του Κινήματος Οικολόγων Περιβαλλοντικών κ. Γιώργου Περδίκη είναι στην προκειμένη περίπτωση μια σοβαρή και νούσιμη δήλωση που επιβάλλεται να λάβουμε υπόψη όλοι μας: «….Τα μνημόσυνα των ηρώων δεν προσφέρονται για κυβερνητική προπαγάνδα -όπως δυστυχώς επιχειρείται συχνά από επίσημους ομιλητές (π.χ. ομιλία Κυβερνητικού Εκπροσώπου Στέφανου Στεφάνου στο μνημόσυνο Μακαρίου)- αλλά ούτε και για γιουχαΐσματα (π.χ. μνημόσυνο Ισαάκ-Σολωμού στο Παραλίμνι… καλούμε τους πολίτες να επιδείξουν πνεύμα ανωτερότητας και σεβασμού, και να απομονώσουν όσους εκμεταλλεύονται τα Εθνικά Μνημόσυνα για να εκφράσουν με συνθήματα και γιουχαΐσματα τις όποιες πολιτικές θέσεις τους».
Όλα αυτά, σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα που και πάλιν απειλείται ασύστολα από την Τουρκία, μια χώρα με νοοτροπία ατίθασου και μανιακού πειρατή που ξεδιάντροπα και εξακολουθητικά παραβιάζει και καταπατεί το Διεθνές Δίκαιο… Την Τουρκία που απειλεί με πόλεμο Ελλάδα και Κύπρο εφόσον ασκήσουν τα αναφαίρετα κυριαρχικά τους δικαιώματα!

Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. της Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού.
a.avgoustis@hotmail.com