«Η ρωμιοσύνη εν χαθεί όντας ο κόσμος λείψει…..»

Σάββατο του Λάζαρου 16 Απριλίου 2011. Στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα εκδηλώσεων του Δημοτικού Σχολείου Συκουρίου, για μια θεατρική παράσταση εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και πολύ διαφορετική από τις άλλες. Απέναντι ακριβώς από τον Όλυμπο και στις παρυφές του Κισσάβου. Με κινητήρια δύναμη τον τέως Δήμο Νέσσωνος τον Δήμο Τεμπών, την Μουσική Σχολή Συκουρίου, τον σύλλογο Κυπρίων Νομού Λάρισας και άλλους πολλούς συντελεστές (μουσικοί, σκηνοθέτες, χορωδοί, ηθοποιοί, σκηνογράφοι, κ.α.), που υπερέβαλαν εαυτούς ώστε να αποδοθεί σωστά το έργο του Εθνικού ποιητή της Ρωμιοσύνης Βασίλη Μιχαηλίδη «9η Ιουλίου 1821». Ένα έργο βασισμένο στους αγώνες των Ελλήνων της Κύπρου για απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό.

Εξιστορώντας τα γεγονότα στο ποίημά του "9η Ιουλίου", ο Βασίλης Μιχαηλίδης, αναφέρεται με ένα δικό του μοναδικό τρόπο στους απαγχονισμούς και στις σφαγές που έλαβαν χώρα στο μαρτυρικό νησί, τον Ιούλιο τους 1821. Ο Εθνομάρτυρας Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, μαζί με τους Μητροπολίτες Πάφου Χρύσανθο, Κιτίου Μελέτιο και Κυρηνείας Λαυρέντιο, αλλά και πέραν των πεντακοσίων Ελλήνων της Κύπρου, απαγχονίζονται και σφαγιάζονται το βράδυ της 9ης Ιουλίου, από τους αιμοδιψείς τούρκους κατακτητές. Κλήρος και λαός, πληρώνουν βαρύ φόρο αίματος, για την αρωγή τους στην Ελληνική Επανάσταση και τις βλέψεις τους για ξεσηκωμό στη μαρτυρική Κύπρο. Δολοφονούνται, διότι είναι Έλληνες!

ο Βασίλης Μιχαηλίδης, παρουσιάζει την αγωνιώδη προσπάθεια του Κιόρογλου (καλοβυζαγμένος τούρκος Αγάς), να πείσει τον Αρχιεπίσκοπο να εγκαταλείψει την Κύπρο και να γλιτώσει τον εαυτό του απ' τη σφαγή. Κάτι που φυσικά αρνείται ο Κυπριανός, ο οποίος ως Άξιος ηγέτης του Κυπριακού Ελληνισμού θυσιάζεται αυτοπροαιρέτως προκειμένου να γλιτώσει το Ποίμνιο του από το θανατικό. Να πως δικαιολογεί την παραμονή του: «….Δεν φεύκω, Kιόρογλου, γιατί, αν φύω, ο φευκός μου / εν να γενή θανατικόν εις τους Pωμιούς του τόπου….».

Ο άγγλος περιηγητής John Carne, γνώρισε τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, λίγο πριν από τα αιματηρά γεγονότα. Αναφέρει ότι ο Αρχιεπίσκοπος του είπε: «Ο θάνατός μου δεν είναι μακριά. Ξέρω πως μόνο ευκαιρία περιμένουν, για να με θανατώσουν». Όμως δεν έφυγε, για να σώσει την ζωή του. Κι ας τρέχανε Έλληνες και τούρκοι να του προσφέρουν την βοήθεια τους. Απέρριψε κάθε διέξοδο και προτίμησε να μείνει στο νησί. Όπως σημειώνει, όταν τον ρώτησε γιατί δεν μεριμνούσε για τη σωτηρία του, αφού η πολιτική κατάσταση ήταν τεταμένη και η ζωή του απειλείτο, ο μάρτυρας Aρχιεπίσκοπος του δήλωσε ότι θα παρέμενε για να προσφέρει κάθε δυνατή προστασία στους κινδυνεύοντες χριστιανούς και πως είχε αποφασίσει, αν χρειαζόταν, να θυσιασθεί μαζί τους. Η ιστορική απάντησή του γεμάτη αλτρουισμό, γενναιοψυχία και ποιμενική συνείδηση, παραμένει μέχρι σήμερα παράδειγμα προς μίμηση: «παρά το γαίμα τους πολλούς εν κάλλιο του Πισκόπου». Σύμφωνα πάντα με τον John Carne, ο οποίος άντλησε τις πληροφορίες του από αυτόπτες μάρτυρες, ο Kυπριανός οδηγήθηκε στο μαρτύριο, δεικνύοντας ασύνηθες θάρρος και μοναδική αξιοπρέπεια. Με τη θυσία του τίμησε την Pωμιοσύνη, καταξίωσε την ελληνική του ταυτότητα και δικαίωσε την χριστιανική του πίστη. Σεμνά, ταπεινά και με αξιοπρέπεια, χωρίς να επιδιώξει τον οίκτο κανενός, προχώρησε γαλήνιος προς τον θάνατο και την αθανασία.

«Όταν το 1822 πέρασα για τελευταία φορά από τη Λάρνακα», έγραφε ο Σουηδός περιηγητής Γιάκοπ Mπέργκρεν, «ο ελληνικός πληθυσμός του νησιού είχε περιορισθεί σε τέτοιο βαθμό, που πολλά μεγαλοχώρια ήταν εντελώς ακατοίκητα. Τα στρατεύματα του Mουχασίλη δεν άφησαν ψυχή ζωντανή παντού απ’ όπου πέρασαν..... Η Παναγία ντύθηκε παντού στα μαύρα, πολλά σπίτια ήταν έρημα και πιτσιλισμένα με αίμα».
Το επικό έργο της 9ης Ιουλίου το κατέγραψε και μας το παρέδωσε τόσο παραστατικά και γλαφυρά ο Εθνικός μας ποιητής Βασίλης Μιχαηλίδης (εθελοντής πολεμιστής το 1877 για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας), υπενθυμίζοντάς μας διαχρονικά ότι ο αιμοσταγής τούρκος κατακτητής μπορεί να θέλει να σφάξει και να αφανίσει ολόκληρο τον Ελληνισμό αλλά και ο ποιητής εύστοχα τον προειδοποιεί: «Η ρωμιοσύνη εν χαθεί όντας ο κόσμος λείψει…..».

Υ.Γ.: Δύο σελίδες ονόματα είναι οι συντελεστές του έργου. Εύγε σε όλους. Ζητώ συγνώμη που δεν αναφέρομαι στο καθένα ξεχωριστά. Παρ’ όλα μπαίνω στο πειρασμό να αναφέρω έστω και ένα όνομα: Μιχάλης Ηλής, διευθυντής της Μουσικής Σχολής Συκουρίου. Ο εμπνευστής και βασικός συντελεστής στην ολοκλήρωση της παράστασης, που ελπίζω να ταξιδεύσει παντού στην Θεσσαλία, και γιατί όχι και όπου αλλού υπάρχουν Έλληνες.

Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. της Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού.
a.avgoustis@hotmail.com

Κρήτη γη Ελληνική νυν και αεί…

Εδώ και αρκετό καιρό πάρα πολλοί χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών βομβαρδίζονται μέσω του διαδικτύου μ’ ένα ανησυχητικό μήνυμα που αφορά την προπαγάνδα της εταιρίας κινητής τηλεφωνίας “VODAFONE” η οποία φαίνεται να παρουσιάζει σε διαφημιστικό της “spot” την σημαία της "Ανεξάρτητης Κρήτης"!!! Το θέμα παρουσιάζεται ως εξαιρετικά ανησυχητικό, έστω κι αν η εταιρεία, ύστερα από τις έντονες διαμαρτυρίες που υπήρξαν, έσβησε τις σημαίες πίσω από τον πρωταγωνιστή της διαφήμισης।

Δεν είναι δυστυχώς η πρώτη φορά που κάποιοι προσπαθούν να σπείρουν ζιζάνια και να αναδείξουν ένα ανύπαρκτο ζήτημα. Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ προέβη σε μιά συγκλονιστική αποκάλυψη-καταγγελία, η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Ορθόδοξος τύπος στο φύλλο αρ. 1786, στις 5 Ιουνίου 2010 στην οποία αποκαλύπτεται ένα σατανικό παιχνίδι για την πατρίδα μας με την ανακαίνιση του λεγόμενου «Κρητικού ζητήματος». Ομιλών από το βήμα του Συνεδρίου για την Ρωμηοσύνην, το οποίο οργάνωσε το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων σε συνεργασία με την Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Ρωμηοσύνη» στο Πολεμικό Μουσείο των Αθηνών, απεκάλυψε ότι: «ο παντοδύναμος επιχειρηματίας Τζώρτζ Σόρος εργάζεται δια την αποσκίρτηση της Κρήτης εκ της Ελλάδος».

Μια τεράστια σημαία της Κρητικής Πολιτείας που ανάρτησαν στην κερκίδα νεαροί από τα Μάλια το 2007 στην έναρξη της διεξαγωγής του τελικού Κυπέλλου ΕΠΣΗ στο Παγκρήτιο Στάδιο - ο οποίος μεταδιδόταν απευθείας από την "ΚΡΗΤΗ ΤV" - κινητοποίησε τις αστυνομικές Αρχές, που ζήτησαν να αποσυρθεί και να διπλωθεί τάχιστα. Οι νεαροί δεν προέβαλαν αντίρρηση, ωστόσο πριν κατεβάσουν το πανό - στο οποίο αναγραφόταν «Ανεξαρτησία 2012» -έσπευσαν να τραβήξουν αναμνηστικές φωτογραφίες, καμαρώνοντας μπροστά από τη σημαία. Η ενέργεια των δύο νεαρών ίσως να έδωσε το έναυσμα στις Αρχές Ασφαλείας να κινήσουν το θέμα για πρώτη φορά δημόσια. Η αλήθεια, όμως, είναι διαφορετική. Εδώ και πολλά χρόνια οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες ερευνούν και παρακολουθούν στενά οποιαδήποτε δραστηριότητα συσχετίζεται με το ζήτημα της «Κρητικής Πολιτείας», εντός και εκτός Ελλάδος. Και οι πληροφορίες λένε ότι δυστυχώς υπάρχει τέτοια κινητικότητα. Μια περιδιάβαση στο διαδίκτυο επιβεβαιώνει πλήρως τις ανησυχίες μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αρκετές σελίδες του “Facebook”. Μία μάλιστα σελίδα με τον τίτλο «Ανεξάρτητη Κρήτη» αριθμεί 2135 μέλη, ενώ μια άλλη με τίτλο «Η Κρήτη θέλει να γίνει ανεξάρτητη….!!!! Αέρα Κρήτη αέρα…» αριθμεί 1654 μέλη, στο λογότυπο της μάλιστα υπάρχει και η σχετική μαντινάδα: «Θέλω να ζω ανεξάρτητος μόνο με νόμους Κρήτης να μην λογίζομαι έλληνας μα κρητικός πολίτης!!! Υπάρχουν ακόμα άλλες είκοσι ομάδες που αριθμούν τουλάχιστον τριακόσια μέλη η κάθε μία!!!

Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι σύμφωνα με την συνθήκη του Λονδίνου (η οποία δεν επικυρώθηκε, καθώς μεσολάβησε ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος, ήταν όμως δεσμευτική για τους Σύμμαχους), μεταξύ άλλων αποφασίζεται η απελευθέρωση της Κρήτης από την Τουρκία (η οποία παραιτήθηκε όλων των δικαιωμάτων της στο νησί, εκχωρώντας τα προσωρινά στους Βαλκανικούς Συμμάχους) και στην ουσία ανοίγει ο δρόμος για την ένωση του νησιού με την Ελλάδα, με εγγυήτριες τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία). Στο σημείο αυτό αρχίζει η παραφιλολογία με την υποτιθέμενη ύπαρξη ενός όρου στην συνθήκη, η οποία προέβλεπε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος στην Κρήτη σε 100 χρόνια (δηλαδή το 2013), μέσω του οποίου οι κάτοικοι της Κρήτης θα αποφάσιζαν αν η Κρήτη θα παρέμενε ενωμένη με την Ελλάδα, ή θα προχωρούσε σαν ανεξάρτητο κράτος. Ο όρος αυτός φυσικά είναι παντελώς ανύπαρκτος…..
Γιατί, η Κρήτη ήταν, είναι και θα παραμείνει γη Ελληνική…. νυν και αεί και στους αιώνες των αιώνων Αμήν.

Υ.Σ.: “Την Ελλάδα θέλωμεν και ας τρώγωμεν πέτρες”, έγραφαν οι Έλληνες της Κύπρου στους τοίχους. Η ΕΝΩΣΗ που δεν ήρθε ποτέ δυστυχώς. Ήρθε, όμως, η διχοτόμηση. Με αγάπη προς τους αδελφούς Έλληνες Κρητικούς….. Και ο νοών νοείτο….

Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. της Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού.
a.avgoustis@hotmail.com

Δεν ήταν πρωταπριλιάτικο ψέμα…

Την 1η Απριλίου 1955, η Κύπρος ξύπνησε αναστατωμένη πριν να ροδίσει η αυγή. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους απορώντας. Όχι δεν ήταν πρωταπριλιάτικο ψέμα. Το μυστικό το αποκάλυψε ο Αυγερινός της ελευθερίας που μεσουράνησε μετά τις πρώτες εκρήξεις. Στα χέρια του είχε την πρώτη προκήρυξη της Ε.Ο.Κ.Α.: «Με την βοήθειαν τού θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου τού Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα διά την αποτίναξιν τού Αγγλικού ζυγού, με σύνθημα εκείνο το οποίον μάς κατέλιπαν οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην: "'Η τάν ή επί τάς……..»

Η εξέγερση δεν ήταν όπως υποστηρίζουν πολλοί αχρείαστη και τυχαία, αλλά ήταν ενταγμένη μέσα στην παγκόσμια συγκυρία που ήθελε τους δούλους Λαούς να επαναστατούν και να απαιτούν την Ελευθερία τους από τα δεσμά της αποικιοκρατίας. Το έπος της Ε.Ο.Κ.Α. ήταν η απάντηση του Κυπριακού λαού στην εξακολουθητική ελεεινή συμπεριφορά των βρετανών να αρνούνται το αυτονόητο και να αθετούν τις υποσχέσεις τους. Γι’ αυτό και το έπος της Ε.Ο.Κ.Α. αγκαλιάστηκε και υποστηρίχθηκε από όλους τους Δημοκρατικούς Λαούς του κόσμου. Δεν είναι δε καθόλου τυχαίο που την ηρωική προσπάθεια των αγωνιστών της Ε.Ο.Κ.Α. ύμνησαν μεταξύ των άλλων η Κούβα και η Σοβιετική Ένωση.
Το έπος της Ε.Ο.Κ.Α. είναι η πιο λαμπρή σελίδα της Κυπριακής Ιστορίας. Τα διδάγματα και οι Θυσίες των νέων της Ε.Ο.Κ.Α. συνέθεσαν ισχυρές και απαράγραπτες παρακαταθήκες πέρα και πάνω από το εφήμερο και το ιδιοτελές. Για τέσσερα χρόνια το Έθνος καμάρωνε τα νεαρά βλαστάρια του. Άλλοι ανέβαιναν στην αγχόνη ψάλλοντας τον Εθνικό μας Ύμνο και άλλοι επαναλάμβαναν το συγκλονιστικό Μολών Λαβέ, δίνοντας έως εσχάτων την μάχη δημιουργώντας νέα ολοκαυτώματα και Θρύλους. Στον Ιερό εκείνο αγώνα Καθολική ήταν η συμμετοχή επωνύμων και ανωνύμων αγωνιστών, αλλά και ολόκληρου του Κυπριακού Ελληνισμού κάτω από την ηγεσία της Εθναρχούσας εκκλησίας με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και τον θρυλικό Διγενή.

Δεν ήταν όπως υποστηρίζουν πολλοί η ανεξαρτησία ο στόχος του αγώνα. Για την ΕΝΩΣΗ με την μάνα Ελλάδα αγωνίσθηκαν και θυσιάστηκαν τα παλικάρια της Ε.Ο.Κ.Α. Όμως λάθη και αδυναμίες, έλλειψη πολιτικής διορατικότητας, φοβερά διλήμματα, άστοχες επιλογές και αλλοπρόσαλλες συμμαχίες της Αθήνας, διεθνείς συγκυρίες και προπάντων διεθνείς συνωμοσίες οδήγησαν στην εγκατάλειψη του «ευκταίου» και στην επιλογή του «εφικτού» για να προκύψει έτσι η με έντονα διχοτομικά σημάδια κολοβωμένη ανεξαρτησία. Η Κύπρος που εγκαταλείφθηκε δυστυχώς στις κρίσιμες στιγμές από το Εθνικό Κέντρο, κάτι που ομολογείται και από τους Έλληνες διπλωμάτες της εποχής εκείνης Γ. Σεφέρη και Άγγελο Βλάχο. Και επακολούθησαν χρόνια δύσκολα γεμάτα θλίψη και πόνο. Τουρκοανταρσία, πράσινη γραμμή, προδοτικό πραξικόπημα, εισβολή και κατοχή, σχέδιο Ανάν. Ξεκινήσαμε για την ΕΝΩΣΗ, υποχωρήσαμε στην ανεξαρτησία και σήμερα υπερασπιζόμαστε την διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία!

Να υπάρχει άραγε άλλη διέξοδος στις επιλογές μας διερωτούνται πολλοί; Ασφαλώς και υπάρχει: Είναι το μόνο αποκούμπι που έχουμε, η Κυπριακή Δημοκρατία. Επιμονή λοιπόν στην διατήρηση και ενίσχυση του μοναδικού στηρίγματος που απέμεινε: Της Ευρωπαϊκής Κυπριακής Δημοκρατίας, της μίας κοινής και αδιαίρετης, που πρέπει και επιβάλλεται να λειτουργεί με γνώμονα πάντα τις αρχές της δικαιοσύνης και των ευρωπαϊκών αρχών. Και το πιο σημαντικό απ’ όλα: Η Κυπριακή Δημοκρατία, φτιαγμένη από το αίμα και το σώμα των παλικαριών της Ε.Ο.Κ.Α. του 55-59, οφείλει και πρέπει να τιμά με τις ύψιστες τιμές τους υπερασπιστές της Ελευθερίας της…….