Να φύγει χθες……..

Ήταν μόνο μια απλή αθλητική συνάντηση μεταξύ δύο Εθνικών καλαθοσφαιρικών ομάδων προερχόμενων από δύο παραδοσιακά φιλικές χώρες στα πλαίσια του Τουρνουά Ακρόπολις. Ανάμεσα στην Ελλάδα και την Σερβία που στην δίνη του πολέμου στα βαλκάνια προσπάθησαν να κρατήσουν εύθραυστες ισορροπίες και να βγουν όσο γίνεται πιο αλώβητες από τους υπερατλαντικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς. Με τον Μιλόσεβιτς να υμνεί την διαχρονική Ελληνοσερβική φιλία που εκτός των άλλων στηρίζεται στις αξίες της Ορθοδόξου πίστεως. Παρά ταύτα λίγοι ίσως να γνωρίζουν ότι τα παραπάνω δεν εμπόδισαν την φίλη χώρα, χρησιμοποιώντας διάφορα προσχήματα, να αναγνωρίσει το σκοπιανό μόρφωμα με το όνομα «Μακεδονία».
Πριν λίγες μέρες λοιπόν οι καλαθοσφαιρικές ομάδες των δύο χωρών βρέθηκαν αντιμέτωπες σε ένα αγώνα προετοιμασίες ενόψει του παγκοσμίου πρωταθλήματος στην Κωνσταντινούπολη. Δυο ομάδες με τεράστιο αθλητικό εκτόπισμα που εκτός των άλλων αντικατοπτρίζεται από τις πολύ μεγάλες επιτυχίες τους σε όλα τα πρωταθλήματα. Η Σερβική ομάδα μάλιστα συγκροτείται κυρίως από παίκτες που επαγγελματικά έφαγαν και τρώνε ψωμί παίζοντας στο ελληνικό πρωτάθλημα. Οι σέρβοι καλαθοσφαιριστές που δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι έχουν κάνει την Ελλάδα δεύτερο σπίτι τους, με πρωτοπόρους τους πολύ μεγάλους Πάσπαλιε, και Βράγκοβιτς και τους τόσους άλλους που απετέλεσαν και αποτελούν τις αθλητικές σημαίες των μεγαλύτερων καλαθοσφαιρικών ομάδων της πατρίδας μας. Και οι οποίοι στην πλειοψηφία τους τίμησαν και με το παραπάνω την Ελλάδα που με τόση αγάπη τους φιλοξένησε.
Αυτή την υπέροχη σχέση ήρθαν να αμαυρώσουν τα προχθεσινά θλιβερά επεισόδια στο ΟΑΚΑ, με τον Νέναντ Κρστιτς να εξελίσσεται στο κεντρικό πρόσωπο όλων όσων απαράδεκτων παρακολουθήσαμε από τις τηλεοράσεις μας. Ένας τεράστιος αθλητής που αποδείχτηκε πολύ μικρότερος των περιστάσεων, αφού το κτύπημα που κατάφερε σε ένα πράο με υποδειγματική συμπεριφορά αθλητή μας, ήταν κάτι περισσότερο από απαράδεκτο. Να τι έγραψε ο Ομοσπονδιακός προπονητής της Ισπανίας, Σέρτζιο Σκαριόλο, στην προσωπική ιστοσελίδα του μία εβδομάδα πριν το εναρκτήριο τζάμπολ του Μουντομπάσκετ της Τουρκίας:«Επηρεάστηκα πολύ αρνητικά από το επεισόδιο του καβγά ανάμεσα σε Έλληνες και Σέρβους παίκτες, στο τελευταίο φιλικό ανάμεσα στις δύο Εθνικές ομάδες. Πάνω απ' όλα πιστεύω πως αυτό που έκανε ο Κρστιτς έχει ξεπεράσει απόλυτα τα όρια της ανταγωνιστικής επιθετικότητας (και ανάμεσα σε άλλα λαμβάνοντας υπόψη ότι επρόκειτο για έναν φιλικό αγώνα).
Μελανό ακόμα σημείο της συνάντησης ο προπονητής της Σερβικής ομάδας (και του Ολυμπιακού) που δέχθηκε δύο τεχνικές ποινές σε μια μεταξύ μας φιλική συνάντηση!!! Ένας προπονητής που προσλήφθηκε για να οδηγήσει μια Ελληνική ομάδα στην κορυφή της Ευρώπης και ένας συμπατριώτης του καλαθοσφαιριστής ο νεότευκτος Μίλος Τεόντοσιτς που άναψαν την θρυαλλίδα για να γίνουμε μάρτυρες των όσων απαράδεκτων παρακολουθήσαμε.
Δεν γνωρίζω τι πρέπει να γίνει με τον κύριο Ίβκοβιτς, αλλά ο κύριος Μίλος Τεόντοσιτς επιβάλλεται να αποβληθεί αμέσως από τις τάξεις του Ολυμπιακού και να πάει στο σπίτι του… ή όπου αλλού, εκτός Ελλάδος, θέλει να συνεχίσει την «αθλητική» σταδιοδρομία του…. Να φύγει χθες και όχι αύριο από την πατρίδα μας.

Ιστορικό προσκύνημα

Το μοναστήρι της Παναγίας των Ποντίων ιδρύθηκε στα τέλη τού 4ου αιώνα (380-386 μ.Χ.) στο όρος Μελά της Τραπεζούντας, από τους Αθηναίους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο. Από τότε έγινε γνωστή ως Παναγία Σουμελά (εις τού Μελά, Σου-Μελά). Σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, η ιστορική εικόνα της Παναγίας των Ποντίων φιλοτεχνήθηκε από τον ίδιο τον Ευαγγελιστή Λουκά. Έγινε τους πρώτους αιώνες γνωστή ως Παναγία η «Αθηνιώτισσα» και μεταφέρθηκε από χερουβείμ στο ποντιακό μοναστήρι.
Ιστορική λοιπόν σίγουρα μέρα η 15η Αυγούστου 2010. Οι Έλληνες Πόντιοι, έστω και περιστασιακά ύστερα από 88 ολόκληρα χρόνια επέστρεψαν για λίγο στη γη των προγόνων τους. Βάλσαμο η προσευχή τους. Ανεξόφλητο χρέος και εθνικό μνημόσυνο για εκείνους που δεν επέστρεψαν ποτέ. Οι σφαγείς των Ελλήνων Ποντίων που δεν έχουν ακόμα ξεπλύνει το αίμα από τα φονικά χέρια τους. Οι σφαγείς Νεότουρκοι και οι απόγονοι του Κεμάλ που δεν ζήτησαν ποτέ, ούτε μια απλή συγγνώμη για τα πολλαπλά εγκλήματά τους. Μεγάλο, σίγουρα το γεγονός της λειτουργίας σε χώματα καθαγιασμένα από το αίμα χιλιάδων μαρτύρων μας, μα σίγουρα από μόνο του δεν φτάνει. Είναι απλώς ένα μικρό βήμα ύστερα από ένα σχεδόν αιώνα βασανιστικής προσμονής. Ο Ελληνισμός, που δεν πρέπει να υποτιμά, ούτε όμως και να υπερεκτιμά τέτοια γεγονότα, τα οποία αν δεν τα τοποθετήσουμε στη σωστή τους διάσταση σε τίποτε δεν θα ωφελήσουν.
Υπάρχουν λοιπόν ακόμα πάρα πολλά που μας χωρίζουν για να μπορούμε να πούμε ότι φθάσαμε σε ένα ικανοποιητικό σημείο προσέγγισης. Αρχής γενομένης από την πρώτη συγγνώμη για τις γενοκτονίες του Κεμάλ. Και να λειτουργήσουν και άλλες εκκλησίες. Και στη Μικρά Ασία και στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου με τις πεντακόσιες και πλέον εκκλησίες και μοναστήρια, που εδώ και 36 συναπτά έτη παραμένουν συλημένες, δηλωμένες και αλειτούργητες. Διότι ως γνωστόν, πλην ελαχίστων εκκλησιών που μετρούνται στα δάκτυλα της μιας παλάμης, οι υπόλοιπες κατεχόμενες εκκλησίες και μοναστήρια μας, μετατράπηκαν είτε σε τεμένη, είτε σε μάντρες, είτε σε στάβλους, είτε σε αποχωρητήρια, είτε σε αποθήκες, είτε σε στρατόπεδα, εφόσον φυσικά δεν έχουν ισοπεδωθεί ολοσχερώς...
Εδώ είμαστε λοιπόν και περιμένουμε. Γιατί μόνο έτσι μπορούν να οικοδομηθούν συνθήκες για μια φιλία που θα κρατήσει αιώνια... Με μια Τουρκία που θα σέβεται την ιστορία και την παράδοση και των άλλων λαών και θα πάψει να αμφισβητεί τους πάντες και τα πάντα. Τότε, σίγουρα ναι: Μπορεί να έχει θέση και στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια...

Πτήση 313 των Κυπριακών Αερογραμμών

Αν αγαπητοί μου συμπατριώτες, παρά τις τεράστιες οικονομικές δυσκολίες, έχετε αποφασίσει να πάτε και φέτος διακοπές, τότε ένας πρέπει να είναι ο προορισμός σας: Η Μητέρα Ελλάδα. Όποιες και να είναι οι δυσκολίες. Ακόμα κα αν χρειασθεί λόγω της απεργίας των ανεκδιήγητων ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας να κοιμηθείτε και στο αεροδρόμιο. Ή να καθυστερήσει για περισσότερο από 24 ώρες η πτήσης σας, όπως ακριβώς συνέβηκε με την πτήση 313 των Κυπριακών Αερογραμμών της 25ης Ιουλίου, από την Αθήνα προς την Λάρνακα. Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τις όποιες δικαιολογίες. Όταν, αγαπάς αληθινά, κάνεις και υπομονή, κάνεις και υποχωρήσεις. Στο κάτω-κάτω όλοι μας κάποια στιγμή απεργούμε, κάτι που ενδεχομένως στις περισσότερες περιπτώσεις ουδείς αντιλαμβάνεται. Βλέπετε οι απεργίες πιάνουν τόπο μόνο όταν μπορείς να κλείνεις στρόφιγγες και να κατεβάζεις διακόπτες.
Ας δούμε μαζί το χρονικό της πτήσης μας. Είναι θαρρώ άκρως διδακτικό και έχει μεγάλο ενδιαφέρον: Μαζέψαμε λοιπόν όση υπομονή χρειάζεται σε τέτοιες περιπτώσεις και ύστερα από τον έλεγχο εισιτηρίων και διαβατηρίων βρεθήκαμε στην αίθουσα αναμονής στο Ελευθέριος Βενιζέλος, ύστερα από τέσσερις ώρες καθυστέρηση. Προηγουμένως είχαμε ζήσει απαράδεκτα πράγματα, την ώρα ακριβώς που μας ανακοίνωναν επισήμως την καθυστέρηση. Το έναυσμα έδωσε ένας αρκετά γνωστός σε όλους μας ηθοποιός που παίζει κυρίως σε σειρές της Κυπριακής τηλεόρασης: «Δεν θα ξαναπατήσω το πόδι μου στην Ελλάδα, τους δίνουμε τα λεφτά μας και μας ταλαιπωρούν. Είναι άχρηστοι…» Είπε κι άλλα πολλά που δεν μπορώ να γράψω, και ύστερα έδωσε το σύνθημα και στους υπόλοιπους: Χειροκροτήστε τους!!! Για να εισπράξει ένα παρατεταμένο και ζωηρό χειροκρότημα, όχι ευτυχώς απ’ όλους, νομίζω, όμως, από τους περισσότερους .
Και έγινα που λένε τούρκος!!! Ένοιωθα να τρέμω, να μην μπορώ να σταθώ στα πόδια μου. Και δεν άφησα την πρόκληση αναπάντητη: «Σας απαγορεύω να με βρίζεται… η Ελλάδα με πληγώνει και εμένα καθημερινά, μα παρ’ όλα αυτά είναι η μάνα μας και το μοναδικό στήριγμα του αγώνα μας….». Αυτός τον χαβά του βεβαίως, ώσπου ήρθε η εντολή για επιβίβαση. Έτσι, ηρέμησαν προς στιγμή τα πράγματα. Έως την στιγμή που ανακοινώθηκε η επιπλέον καθυστέρηση. Για να εξαγριωθεί και πάλιν ο φίλος μας, ο οποίος τηλεφωνώντας σε πολύ γνωστό δημοσιογράφο δήλωνε αιχμάλωτος εντός του αεροσκάφους!!! Είχα μάλιστα την ατυχία να κάθεται παραδίπλα μου. Μας χώριζε η θέση που καθόταν η πολύ ευγενική σύζυγος του, την οποία ματαίως παρακάλεσα να τον επαναφέρει στην τάξη, όταν ωρυόμενος έτρεξε προς την είσοδο τους αεροσκάφους. Τον ακολούθησε ένας άλλος εύσωμος νεαρός, για να βρεθούν ξαφνικά ενώπιον της Ελληνικής Αστυνομίας που όπως μας είπαν ηρέμησε τα πράγματα και η πτήση θα αναχωρούσε οπωσδήποτε. Έτσι, δόθηκε η εντολή για αποβίβαση και παραλαβή των αποσκευών. Η πτήση (για λόγους ασφαλείας που επικαλέσθηκε ο κυβερνήτης, όπως μας είπαν αργότερα) ματαιώθηκε!!! Μεγάλο ψέμα βεβαίως, αφού, όπως πληροφορηθήκαμε στην συνέχεια το πιο πιθανό είναι ότι η πτήση δεν πραγματοποιήθηκε λόγω συμπλήρωσης των ωρών πτήσεως του κυβερνήτη. Και οι Κυπριακές Αερογραμμές που βρέθηκαν εκτεθειμένες έναντι υμών, αφού οι δύο πτήσεις που ακολουθούσαν πραγματοποιήθηκαν έστω και με τετράωρη καθυστέρηση!!! Τα υπόλοιπα είναι άνευ αντικειμένου, αφού αν αληθινά υπήρχαν «επικίνδυνοι» επιβάτες το πιο φρόνιμο θα ήταν να συλληφθούν και η πτήση να πραγματοποιηθεί κανονικά.
Ακολούθησε ένα πραγματικό πανδαιμόνιο. Οι Κυπριακές Αερογραμμές πουθενά!!! Ώσπου βρεθήκαμε στην αίθουσα αναχωρήσεων, σε μια προσπάθεια να σωθούν τα προσχήματα. Κατάλογος αναμονής είπαν στην αρχή. Αργότερα μάθαμε ότι πέταξαν 14, χωρίς να ξέρουμε πως δόθηκε η προτεραιότητα. Οι πιο «ζωηροί» τελικά δικαιώνονται. Με χίλια βάσανα φθάσαμε στην Κύπρο την επόμενη το απόγευμα. Με πτήση των “AEGEAN LINES”. Όχι δεν χάσαμε και τίποτε σπουδαίο. Δύο μέρες λιγότερες από τις διακοπές μας. Και μια μεγάλη ταλαιπωρία που σίγουρα μας πλήγωσε. Η Ελλάδα μας, που χρειάζεται περισσότερη σοβαρότητα. Και η αγάπη μας γι’ αυτήν δεν πρέπει να επηρεάζεται από τέτοιου είδους περιστατικά… Για σένα τα γράφω φίλε καλλιτέχνη, όντας πρόσωπο που δημοσίως εκτίθεσαι και αν μην τι άλλο οφείλεις να αποτελείς παράδειγμα προς μίμηση. Γιατί ένα δημόσιο πρόσωπο, όχι μόνο δεν πρέπει να ξεσηκώνει τον όχλο, αλλά απεναντίας έχει την υποχρέωση να τον καθοδηγεί με νηφαλιότητα και ευπρέπεια. Γιατί ένας ηθοποιός πρέπει να εκπέμπει λάμψη και να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.
Όσο για την ανεπάρκεια των Κυπριακών Αερογραμμών, έτσι για την τιμή των όπλων θα τα πούμε στο δικαστήριο. Όχι για να τιμωρηθούν ενδεχομένως, αλλά για να μάθουν να σέβονται και να υπολογίζουν τους ανθρώπους που κουβαλούν με τα αεροπλάνα τους….. Και κυρίως για να μάθουν να μην ψεύδονται. Δεν αναφέρομαι στην υπηρεσία του αεροδρομίου η οποία κατέβαλε ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες…..