Αποτίμηση….

Σύγχυση, θολούρα, αλληλοκατηγορίες, ασάφειες και αλληλοαναίρεση είναι τα κύρια συστατικά που συνθέτουν τη γενική εικόνα του χρόνου που μας πέρασε. Με την οικονομική κρίση να είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι μας την παρουσίαζαν προεκλογικώς τα δύο μεγάλα κόμματα. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που μιλούσε για αυξήσεις μισθών που θα τονώσουν την αγορά, ενώ σίγουρα γνώριζε πολύ καλά τα χάλια της οικονομίας μας και η Ν.Δ., που σίγουρα δεν φταίει για όλα τα κακώς κείμενα, παρ’ όλα αυτά, όμως, σίγουρα παρέδωσε χειρότερη την Ελλάδα απ’ ό,τι την παρέλαβε. Κατά τα άλλα, όλες σχεδόν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου αναφέρονται κομπάζοντας στην Εθνική ανεξαρτησία, χωρίς, ωστόσο, στην πράξη να φαίνεται να αντιλαμβάνονται την απόλυτη συνάφεια μεταξύ της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Οικονομικής Ανάπτυξης. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν και η αντιμετώπιση που εισπράξαμε στην τελευταία Ευρωπαϊκή Σύνοδο, εκεί που πήγαμε με φόρα για να διεκδικήσουμε τα απαράγραπτα κυριαρχικά δικαιώματά μας, αλλά δυστυχώς λόγω των εγγενών, αλλά και των σκηνοθετημένων αδυναμιών της οικονομίας μας, μας κατέβασαν τα αυτιά απαξάπαντες. Με την Τουρκία να θεωρεί δεδομένη την απρόσκοπτη ευρωπαϊκή πορεία της, έστω και αν δεν νοιάζεται να τακτοποιήσει τα δημοκρατικά και τα άλλα, αμέτρητα και πολυσύνθετα ελλείμματά της. Η Άγκυρα που διά χειλέων Νταβούτογλου έχει ήδη ανακοινώσει από το Σεράγεβο (και δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό) την μετεξέλιξη της Τουρκίας σε νέα Οθωμανική αυτοκρατορία.
Στην Κύπρο, ένα από τα θέματα αιχμής, που κυριάρχησαν το τελευταίο διάστημα, είναι η εξαγγελθείσα εκστρατεία της Κυβέρνησης για την ενημέρωση των πολιτών ως προς το περιεχόμενο της επιδιωκόμενης λύσης, «διζωνικής δικοινοτική ομοσπονδίας», επί της οποίας οι απόψεις των πολιτικών δυνάμεων διίστανται. Οξύμωρο και παραπλανητικό το εγχείρημα, κάτι που μου θυμίζει μέρες του 2004, όπου προσπαθούσαν να μας μάθουν μέσα σε μια εβδομάδα τι προέβλεψε το πολύτομο και γνωστό επαίσχυντο σχέδιο λύσεως. Οι πολιτικοί, που έστω και έμμεσα παραδέχονται, ότι για 35 χρόνια συνομιλούν, τον τελευταίο μάλιστα καιρό με πάρα πολύ έντονους ρυθμούς, χωρίς ωστόσο να γνωρίζει ο λαός τι ακριβώς συζητείται πίσω από την πλάτη του.
«Η Ελληνοκυπριακή πλευρά επείγεται, καίγεται για λύση, αλλά δεν πρόκειται να δεχθούμε μια λύση για χάριν της λύσης. Δεν πρόκειται να θυσιάσουμε την ποιότητα της λύσης για χάριν του χρόνου που θα επιτευχθεί η λύση, γνωρίζοντας ασφαλώς ότι η παρέλευση του χρόνου δυσχεραίνει τις συνθήκες και τα δεδομένα, μέσα στα οποία αγωνιζόμαστε για λύση». Τα πιο πάνω τόνισε ο ίδιος ο Κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος, απορρίπτοντας για μια ακόμα φορά τη θέση της Τουρκίας για ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, όπως επαναλήφθηκε από τον Τούρκο πρωθυπουργό στην Ουάσιγκτον μετά τη συνάντησή του με τον αμερικανό πρόεδρο.
Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η βαθιά, πολύχρονη και πολυεπίπεδη κρίση στους θεσμούς, αναντίρρητα φαίνεται πλέον πολύ ξεκάθαρα γιατί όλο και περισσότερο οδηγούμαστε στην αδιαφορία, στην νωχελικότητα, στην κουτοπονηριά, στα ψυχοφάρμακα και στην αποβλάκωση της τηλεόρασης, συνέπεια των οποίων είναι η τυφλή αντικοινωνικότητα και η κυνική αδιαφορία, παράγωγα των οποίων είναι η ψυχική αποστασιοποίηση απ’ ό,τι συμβαίνει γύρω μας και μια άνευ προηγουμένου ολόπλευρη αλλοτρίωση.
Και η πρόταση για να βγούμε από το αδιέξοδο: Τον εχθρό, τον κτυπάς με τα δικά του όπλα. Πράγμα που η ανεπαρκής έως τώρα πολιτική μας ηγεσία ουδέποτε επιδίωξε. Ένας καλός φίλος των Ελλήνων, ο Μάρκους Τέμπλαρ, κοινοποίησε από καιρό σε πολλούς Έλληνες αποδέκτες, ένα κείμενό του, που στηρίζεται στην υπόθεση, τι θα συνέβαινε στην Τουρκία αν ένα σχέδιο τύπου Ανάν προωθείτο για την επίλυση του Κουρδικού (η Τουρκία λέγει ότι έκανε το καθήκον της, υποστηρίζοντας το σχέδιο Ανάν για το Κυπριακό). Και αν αυτό το επεκτείνουμε και το συνδυάσουμε με τις απαράδεκτες επιδιώξεις και προκλήσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο, στην Θράκη και αλλού, αντιλαμβανόμαστε γιατί τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα κυρίες και κυρίες. Διότι ως γνωστό η προσωπική ευτυχία και ευημερία δεν είναι ανεξάρτητες της Εθνικής περηφάνιας και της Εθνικής ανεξαρτησίας…..

Χρόνια πολλά σε όλους.

Διαταγή:Εκτελέστε τους αιχμαλώτους…

Η Αϊσέ μπορεί να πάει διακοπές». Αυτό το λακωνικό μήνυμα έφευγε από τα στρατιωτικά επιτελεία της Άγκυρας στις 13 Αυγούστου του 1974. Με εντολή του «δημοκράτη» πρωθυπουργού της Τουρκίας Μπουλέντ Ετζεβίτ. Η Τουρκία που καθυστερούσε τις συνομιλίες στην Γενεύη, προκειμένου να προετοιμασθεί όσο γίνεται καλύτερα για την δεύτερη φάση της εισβολής. Την ίδια ώρα, στην Αθήνα δεν είχαν κοπάσει ακόμα οι πανηγυρισμοί. Οι αυτοεξόριστοι επανέρχονται και μεθυσμένοι με το γλυκό νέκταρ της εξουσίας αποποιούνται κάθε ευθύνη. Η δικαιολογία τους απλή. Για όλα φταίουν οι δικτάτορες. Δεν υπήρχε η κατάλληλη στρατιωτική προετοιμασία μας είπαν. Δυστυχώς, όμως, γι’ αυτούς τους διαψεύδουν τα ίδια τα γεγονότα. Τους διαψεύδουν ακόμα οι μαρτυρίες τούρκων βετεράνων της εισβολής. Να τι δηλώνει ο Μαχμούτ Ρένας, αυτόπτης μάρτυρας και επικεφαλή ομάδας καταδρομέων στην πρώτη γραμμή του μετώπου, κατά την τουρκική εισβολή: «Η πρώτη φάση της εισβολής στην Κύπρο, τελείωσε με φιάσκο. Οι επικεφαλείς της επιχείρησης έκαναν φοβερά σφάλματα τακτικής, τα οποία δεν απαντώνται σε κανένα στρατό του κόσμου. Αν η Ελλάδα είχε τότε επιχειρήσει να απαντήσει με στρατιωτική επέμβαση, πιστέψτε με, όχι μόνο δε θα είχε καταλάβει ο τουρκικός στρατός το μισό νησί, αλλά επιπλέον θα είχε τεράστιες απώλειες Η «επιτυχία» τους στηρίζεται στο ότι δεν υπήρχε οργανωμένη αντίσταση από την πλευρά των Ελλήνων». Αυτά ως μια μικρή εισαγωγή απάντηση σε εκείνους που ξεδιάντροπα επιμένουν ακόμα να ισχυρίζονται πως δεν μπορούσαμε να τους ρίξουμε στην θάλασσα. Εκείνους που εξακολουθούν να συντηρούν το πιο μεγάλο ψέμα, να κρατούν στην αμάθεια και να παραπληροφορούν.
Καθώς λοιπόν η κλεψύδρα του χρόνου, μετρά σχεδόν 35 δίσεκτα χρόνια από την τουρκική εισβολή, μία, μία ανοίγουν οι αιματοβαμμένες σελίδες της μνήμης, για να ματώσουν και πάλιν οι ανοικτές πληγές από την τουρκική θηριωδία. Τραγικότερες των περιπτώσεων, εκείνες των αγνοούμενων της Άσσιας και της Αφάνειας. Η Άσσια καταμετρά 83 αγνοουμένους και η Αφάνεια 15. Τριάντα πέντε σχεδόν χρόνια μετά, μαρτυρίες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων καταδεικνύουν ότι οι 70 αγνοούμενοι της Άσσιας εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τους Αττίλες τον Αύγουστο του 1974. Η μνήμη που για τους περισσότερους, γυρνά πίσω σε εκείνα τραγικά γεγονότα, δυστυχώς, μόνο και μόνο, επειδή μίλησε ο Αττίλα Ολκάτς. Αν είναι δυνατόν! Ένα Έθνος που έβαλε υπό μάλης τα όπλα και στην ναφθαλίνη όλα του τα όνειρα….
Αξίζει λοιπόν τον κόπο να θυμηθούμε μαζί και άλλες πολλές τέτοιες, πολύ πιο συγκλονιστικές δηλώσεις που πέρασαν περίπου απαρατήρητες: «Μην δείχνετε έλεος, κάψτε, καταστρέψτε. Χωρίς να σας χτυπήσουν, χτυπήστε, χωρίς να σας απειλήσουν, σκοτώστε». Εντολές του λοχαγού της εισβολής Τουφάν Ανλί, από μαρτυρία του Χασάν Κοφεν, επικεφαλής ομάδας βαρέων όπλων κατά την τουρκική εισβολή. Ιδού και οι αποδείξεις από την φρικιαστική μαρτυρία, του Μουσταφά Ονγκάν, ομαδάρχη, αυτόπτου μάρτυρα της σφαγής: «Στο χωριό Μόρα, κοντά στην Λευκωσία, εκτελέσθηκαν ομαδικά, δηλαδή δολοφονήθηκαν 100 περίπου Ελληνοκύπριοι…. Μεταξύ αυτών που σκοτώθηκαν στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν από τις εξόδους του χωριού υπήρχαν ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά. Μετά την ανθρώπινη σφαγή τα πτώματα έμειναν άταφα για περίπου μια εβδομάδα...». Και οι εν ψυχρώ δολοφονίες δεν έχουν τελειωμό. Περιγράφει ο επίσης αυτόπτης μάρτυρας υπολοχαγός τότε, μετέπειτα καθηγητής, Γιαλτίσν Κιουτσούκ: «...Όσοι γλίτωναν τον θάνατο πιάνονταν αιχμάλωτοι. Οι μέθοδοι δολοφονίας ποικίλαν: άλλους τους πυροβολούσαν εν ψυχρώ μόλις τους έβλεπαν, άλλους τους έλεγαν να τρέξουν και με σαδιστική ικανοποίηση τους χτυπούσαν στην πλάτη. Άλλους τους έστηναν στον τοίχο κατά ομάδες και τους γάζωναν με αυτόματα… Ελάχιστοι ήταν οι σωστοί και τίμιοι αξιωματικοί που υπηρέτησαν στην Κύπρο. Οι περισσότεροι αιμοβόροι και βάρβαροι, πρωταγωνιστούσαν στο πλιάτσικο και στις λεηλασίες… Οι μεγαλύτερες κτηνωδίες έγιναν στο χωριό Τύμπου… Το χωρίο ήταν σχεδόν άδειο…Ξαφνικά ακούσθηκαν ριπές και αμέσως μετά μια φωνή: «σκότωσα, διοικητά μου, σκότωσα»…Είχαν αδειάσει δυο γεμιστήρες στη μήτρα μιας νεαρής γυναίκας που τα χέρια της ήταν δεμένα πισθάγκωνα και τα πόδια ανοικτά.. Ήταν ένα κορίτσι με ειδικές ανάγκες… Είδα πολλές δολοφονίες στην Κύπρο, αλλά αυτή με συγκλόνισε…».
Όλα τα παραπάνω και άλλα αμέτρητα συγκλονιστικά γεγονότα περιγράφονται στο βιβλίο του Ρόνι Αλασορ «ΔΙΑΤΑΓΗ: ΕΚΤΕΛΕΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ!.» Με την αφιέρωση του συγγραφέα: «Το βιβλίο αυτό αφιερώνεται στον πραγματικό φίλο Θεόφιλο Γεωργιάδη, που αφιέρωσε τη ζωή του στην ιδέα της ανεξαρτησίας της Κύπρου, που, όπως ο ίδιος είχε πει, περνάει από τα βουνά του ελεύθερου Κουρδιστάν. Τα συγγραφικά δικαιώματα του βιβλίου αυτού τα παραχωρώ στη χήρα του Θεόφιλου, την Ελένη Γεωργιάδη, και τα παιδιά του Χαράλαμπο, Χρήστο κα Θεόδωρο». Τον Θεόφιλο που εκτέλεσαν οι πράκτορες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών και για τον οποίο ο Ελληνισμός δεν έκανε απολύτως τίποτε, για να οδηγηθούν οι ένοχοι ενώπιον του δικαστηρίου. Αλλά μήπως κάναμε το παραμικρό, έστω, για τις εν ψυχρώ εκτελέσεις, των Ισαάκ και Σολωμού κυρίες και κύριοι! Κάναμε, κάναμε! Στρώσαμε και στρώνουμε με ροδοπέταλα τον ευρωπαϊκό δρόμο της παλαιόθεν γενοκτόνου Τουρκίας!!!!
Υ.Σ.: Αγοράστε αυτό το βιβλίο. Και διαβάστε το. Όχι δεν χρειάζονται φανατισμοί και ακρότητες. Να μάθουμε πρέπει την πραγματική ιστορία, για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.